Bonusmoederdag cadeau
Vorig jaar rond moederdag kreeg ik van vriend en stiefzoon een cadeau, omdat ze vonden dat ik dat verdiend had als bonusmoeder.
Dit jaar met moederdag had mijn vriend het er weer over, dat ik ook iets zou krijgen. Hij zal alleen met stiefzoon overleggen wanneer dit dan zou zijn en ik mijn bonusmoeder dag zou krijgen. Op moederdag zelf leek vriend geen goed idee, omdat dat voor stiefzoon de loyaliteit naar zijn eigen moeder in de war zou kunnen schoppen, wat ik ook volledig begrijp. Nu is het ondertussen september en heb ik nog steeds niets gekregen. Als ik er over begin, dan zegt hij dat hij het echt niet vergeet en ik geduldig moet zijn. En ik begin er echt niet heel vaak over. Wel geef ik vaker hints zoals: dat vind ik ook wel een leuk cadeau en dan hopen dat het kwartje valt bij hem zo van: o ja dat is waar ook, ik zou nog een cadeau voor haar kopen voor bonusmoederdag.
Met vaderdag had ik ook mijn best gedaan voor hem en hoopte dat hij het dan zich weer zou herinneren.
Nu moet men mij niet zo zien als een stampvoetend kind dat perse een cadeau wil hebben, maar ik kan er slecht tegen als iets mij beloofd is en het word niet nagegaan. Ik wil altijd weten waar ik aan toe ben. Ik snap ook wel dat niet alles a la minute kan, maar na 4 maanden wachten vraag ik mij af waar het blijft.
Daarbij als je iets vraagt, maar niet met de juiste formulering, dan kan hij daar erg gepikeerd om raken (tja een nogal negatieve eigenschap van hem, zelf ziet / wil hij dat niet in zien). Het is dus voor mij goed nadenken hoe ik dit bovenstaande ter sprake kan brengen, zonder dat het verkeerd overkomt.
Weten jullie wat ik hier mee aan moet? Laten gaan, afwachten of blijven (niet al te vaak) vragen?
Laten gaan natuurlijk
“Ik begin er echt niet heel vaak over”. Eén keer is al te vaak! Je gaat toch niet lopen zeuren om een cadeau als bonusmoeder? En al helemaal geen suggesties doen. Dat moet spontaan komen, of niet.
Tenzij je vriend of bonuskind expliciet vraagt naar wat je wil hebben. Het was stom van je vriend om erover te beginnen, want dat schept verwachtingen, maar er zelf om vragen kan echt niet vind ik.
Gelukkig ben ik zelf behept met een geheugen als een vergiet, dat blijkt toch vaker een blessing in disguise!!
Idee
Het idee was goed, laat het daarbij. Je weet waar je aan toe bent: je krijgt geen spontaan bonusmoederdagcadeau dit jaar. Nee, mensen moeten geen loze beloftes doen, maar soms zeggen mensen ook dingen in de hoop dat ze het waar zullen maken. Zonder het waar te maken. Niet leuk, maar toch ook niet zo zwaar.
Wij hebben moederdag en vaderdag al lang geleden gelaten voor wat het was. Als we onze waardering willen uiten voor elkaar doen we dat wel op ons moment, op onze manier.
Antwoorden
Koffiekop: soms zou ik willen dat ik zulke dingen vergat haha.
Emmawee: spontaan wordt het inderdaad meer nee. Tja met een schoolgaand stiefkind komt moederdag wel ter sprake ivm zelfgemaakt cadeau op school. Daarbij bel ik nog iedere moeder- en vaderdag trouw naar mijn ouders op om ze er mee te feliciteren en mijn waardering naar ze te uiten, iets wat ik ook buiten zo'n dag om doe hoor, maar met deze dagen weet ik dat ze er op wachten. Doe ik het namelijk niet dan krijg ik van mijn vader: denk je nog een moederdag? En andersom. Voor de rest vind ik het een rotdag, want het is altijd weer het besef dat ik maar een bonusmoeder ben en dus niet het rijtje echte moeders thuis hoor en dus altijd maar weer moet afvragen of ik wel of niet iets krijg met deze dag.
Serieus?
Je gaat in september nog lopen zeuren over een niet gekregen moederdagcadeau? Ik hoop alleen tegen je man en niet tegen je stiefzoon, dat zou ik echt heel lullig vinden. Sowieso ben ik niet zo van de Moederdag, maar ik heb wel eens een zelf geknutseld verjaardagscadeau gekregen van een 14+ kind. Daar zeg ik dan wel een keer iets over, maar het wordt geen slepend pijnpunt en ik voel me er ook niet minder geliefd door.
Dat lijkt me de angel
Daar, in je laatste zin, daar zit je pijn lijkt me. Dat cadeau is alleen maar een symbool daarin. En ik denk dat je jezelf een hoop verdriet bespaard door proberen hier anders gestalte aan te geven.
Ik ben nu 17 jaar stiefmoeder en mijn ervaring hierin is dat het per jaar wisselt, dat hele cadeau geef gebeuren. En dat school wat maakt voor biomoederdag zegt natuurlijk helemaal niks over wat jij betekent of kunt betekenen in het leven van dit kind. Maar de mate waarin je dit lukt is niet meetbaar aan de spontane of niet spontane cadeaus die je krijgt. Sterker nog, de mate waarin je iets kunt betekenen voor dit kind is van vele factoren afhankelijk en je hebt niet eens op allemaal invloed. Maar je hebt wel invloed op jouw opstelling naar hem, en daarmee op jullie relatie. Daar zit je grootste kans op voldoening, daar gaat het denk ik uiteindelijk ook om.
Niet dat ik je aanmoedig om te worden als een moeder voor hem. Wel denk ik dat je kan inzetten op je eigen unieke band met hem.
Misschien kun je iets bedenken om met elkaar te gaan doen op ‘jouw dag’? Dus dat je hem en je man (of alleen hem) elk jaar meeneemt om te gaan karten of naar een klimmuur of museum, muziekvoorstelling, verzin iets wat leuk is voor hem en echt iets is van jullie. Kan ook etentje zijn in dat ene speciale restaurant wat jullie allebei heel lekker vinden.
Ouders
Je ouders verwachten van alles van jou voor moederdag. Je lijkt nu hetzelfde te gaan doen bij de stiefzoon en je vriend. Doe dat alsjeblieft niet, het is het nooit waard. Jij hebt je eigen band met dit kind. Uit je post maak ik op dat je je "maar een bonusmoeder" voelt. Ik raad je aan iets te gaan doen met die rol waar je je blijkbaar minderwaardig in voelt. Begin eens met de term "bonusmoeder". Voor mij klinkt dat als een cadeuatje dat je er gratis bij krijgt bij Albert Heijn. Ik zou het niet in mijn hoofd halen mezelf zo te noemen bij de dochter van mijn vriend. Ik ben de vriendin van haar vader, niet meer en niet minder.
Je zegt dat wij je niet moeten zien als een stampvoetend kind dat perse een cadeau moet hebben. Ik zie je als een stiefmoeder die haar rol niet verkent en bevestigjng zoekt in een moederdagcadeau. Moederdag zorgt voor teveel stress: het is maar een commercieel feest voor de middenstand. Weet je dat er scholen zijn waar geen vader- en moederdagcadeautjes meer worden geknutseld omdat dat teveel gedoe geeft bij veel kinderen thuis? Stop daar toch mee!
De lol is er vanaf
... zowel voor hen (als je ernaar vraagt) als voor jou (als je erom moet vragen).
Ik zou het laten. Persoonlijk zou ik het al een compliment hebben gevonden dat ze het in eerste instantie opperden. Jammer dat hij dan niet een keer doorpakt (je vriend, ik weet niet hoe oud je stiefzoon is maar ook een jongvolwassene kan nog wel wat aansporing gebruiken), maar je kunt zoiets niet afdwingen.
Voor wat het waard is... want het vervelende is dat je al snel de positie van stief als basis van het probleem ziet. Maar (ook eigen) kinderen zijn vaak lang niet zo attent en met zichzelf bezig, daar zijn hier ook wel draadjes van. Dat is niet altijd leuk en soms pijnlijk. Hoe vaak ze me (moederdag, verjaardag) niet zijn vergeten... ik hecht er geen waarde aan en dat is niet eens iets wat ik mezelf wijsmaak omdat het anders te pijnlijk zou zijn... Maar eerlijk is eerlijk, als ze er wel aan hebben gedacht is het daardoor wel extra leuk.
Huh Phryne
Bedoel je nu te zeggen dat je een zelfgeknutseld kado niet ok vindt? Vanaf een bepaalde leeftijd? Waarom niet? Omdat het geen geld zou kosten?
Ts, ik vind dat jullie er zwaar mee omgaan. Je partner, die aankondigingen doet en vindt dat jij geen kado zou moeten krijgen op moederdag zelf. (?)
Jij, die je in bochten lijkt te wringen om rollen te vervullen zoals van je verwacht wordt. (Niet alleen als stiefmoeder maar ook als dochter.)
Het zou idd mooi zijn om zelf je rol wat meer te verkennen.
Ik vind de suggestie van Steef interessant, iets leuks gaan doen die dag met hem.
En koop je eigen kado!
Leanne
Je hebt helemaal gelijk.
Ook hier hele onattente kinderen met moeder- en vaderdag, hoewel ik getrouwd ben.
Ik vind het jammer, heb er met ze (oudere pubers) wel opvoedkundig over gepraat in het kader van ‘attent zijn’ en een andere een plezier doen. Dat waren dan wel weer leuke gesprekken. Gelukkig weet ik dat het los staat van hun liefde voor mij.
Na het gesprek na de laatste moederdag heb ik besloten er niet meer aan te doen dus echt niets meer van te verwachten.
Maar ook hier eigen ouders die een kaart en belletje (te ver om even koffie te drinken) altijd zeer op prijs stellen en vriendinnen die van alles van hun kinderen, (oudere) pubers krijgen met moederdag, dus dat speelt denk ik ook mee. En zelf ben ik dus wel vaak attent met dit soort dingen.
nooit
Mijn ouders hebben nooit wat van mij gekregen voor moeder of vaderdag. Mijn moeder kreeg van mijn vader met moederdag altijd iets met een stekker eraan blaghhhh.
Vader en moederdag is iets van winkeliers die omzet willen draaien.
Van mijn kinderen heb ik de knutsels natuurlijk altijd met uitbundige dankbaarheid in ontvangst genomen. Toen ze groter werden hebben we er nooit wat aan gedaan, ze doen vaak zomaar spontaan iets liefs of leuks en andersom natuurlijk ook.
Bloemstampertje probeer eens wat relaxter in het leven te staan, kan jou die moederdag schelen, ga leuke dingen doen!
ook nooit
Hier ook nooit wat met moeder- en vaderdag, behalve toen we nog op de lagere school zaten en wat moesten knutselen.
Mijn ouders verwachten ons ook niet eens op die dag, soms ga ik, soms niet. Net hoe het uitkomt. Attent zijn heeft niets met die dag te maken. Mijn kinderen doen wel aan verjaardagscadeautjes maar juist het onverwachte is het leukste. Zoon die op een beurs was en iets zag waarvan hij dacht dat ik dat leuk vond en er allemaal foldertjes voor mij van had meegebracht. Of dochter die in de stad loopt en me een foto van een item appt, "zocht jij niet zoiets?" Of een zakje muntendropjes meebrengt, omdat ik dat zo lekker vind. Dat zijn de leukste attenties.
Gezien en gewaardeerd worden
Zo’n cadeautje is een symbool van gezien en gewaardeerd worden. Ik spoorde mijn kinderen in het verleden wel aan om iets te doen aan verjaardagen en vader/moederdagen voor vader en vriendin van vader, compleet met verhaal over attent zijn en laten zien dat je iemand waardeert. Maar eerlijk is eerlijk: sinds ze voor mij alleen met hangen en wurgen of veel te laat of iets lulligs geven bij dat soort gelegenheden ben ik daar maar mee opgehouden. Vader en vriendin kunnen dat ook zelf, voor elkaar, doen tenslotte.
Dat gezegd hebbend: ik zou ook wat teleurgesteld zijn als er na zo’n belofte niks komt. Dat is natuurlijk niet volgens het boekje van het ideale ouderschap maar ja, daarmee ben je nog niet verlost van je behoefte aan een blijk van erkenning en waardering op zijn tijd. Ik heb inmiddels wel begrepen dat je met pubers weinig gesprekken kan hebben over je eigen menselijkheid, kwetsbaarheid en behoeften dus ik laat het gaan. Ik heb geen partner maar in mijn ideale relatie zou ik zoiets tegen mijn partner kunnen vertellen zonder verwijten te maken. Ik zou dan geloof ik proberen niet zozeer dat cadeau alsnog ‘op te eisen’ maar simpelweg te delen dat ik hierdoor heb gemerkt dat ik er behoefte aan heb soms expliciet waardering te krijgen voor mijn rol als moeder. Zeker als stief vind ik persoonlijk dat een vader zijn handjes bij elkaar mag knijpen als zijn nieuwe vrouw zich inspant voor zijn kinderen. Dat gevoel van dankbaarheid heb ik als moeder al naar de vriendin van vader, terwijl de persoonlijke verhoudingen alleszins problematisch zijn verder. Ik vind best dat je je partner daar bewust van mag maken. Of het ook haalbaar is om hier aandacht voor te vragen van jouw partner weet ik natuurlijk niet. Die zoon zou ik laten. Die gaat hopelijk later ooit, net als alle kinderen, inzien hoe zijn (stief-)ouders zich voor hem hebben ingespannen.
omdraaien
Is het niet leuk om een keer 1 op 1 met je stiefzoon iets te doen?
Zoveel waardevoller dan zo'n kadootje.
Ik geniet er altijd enorm van als ik een dag op stap ben met 1 van de kids of een weekend doen we ook weleens. Maakt het uit dat je niet de 'bio' moeder ben?
Stel het eens voor.
oorsprong
Moederdag is verzonnen door Hitler in 1935 niet door de commercie. Die hebben er later natuurlijk wel gebruik van gemaakt door er ook nog eens vaderdag bij te verzinnen.
knutsel
Iemand schreef: 'Sowieso ben ik niet zo van de Moederdag, maar ik heb wel eens een zelf geknutseld verjaardagscadeau gekregen van een 14+ kind.'
Zij was daar niet blij mee. Voor ons is een zelfgemaakt frutsel van mijn 16+jarige kinderen het hoogtepunt van Moederdag! Iedere keer weer hilarisch om te zien wat ze gemaakt hebben. Het zijn geen creatieve hoogstandjes, maar wel erg leuk.
Nederlands of belgie
De eerste vraag is misschien raar; maar ben je van België? Dan is moederdag nl in augustus, terwijl het in Nederland al in mei is.
Vragen om iets wat in mei is toegezegd: dat is jammer maar helaas, dat heeft geen zin. Iets wat pas onlangs is afgesproken: daarvan is het wat logischer om er nog eens op terug te komen.
Maar volgens mij moet je het hier bij de ik-boodschap houden: "Ik heb behoefte aan meer waardering voor mijn stiefmoederrol. Het gaat mij niet om het cadeautje an sich, maar wel om het feit dat jij me een belofte doet en die niet nakomt. Daarmee geef je mij het gevoel dat ik niet belangrijk ben als stiefmoeder".
Dan is het niet zaniken om wat het dan ook was, maar vertellen over wat het met je doet. Daarover een gesprek hebben en daar de vruchten van plukken - dat is veel meer waard dan een cadeautje.
En een algemene tip: ik heb een lijstje.nl. Daarop zet ik gedurende het hele jaar alles wat ik tegenkom en ik niet voor mezelf wil kopen, maar wel leuk vind. Iets wat ik in de Linda lees bijvoorbeeld, een geurtje dat ik lekker vind ruiken of een mooie vaas die in het VOlkskrant magazine stond. Maar ook een tas, douchegel die lekker ruikt enz. Alles wat ik mezelf niet gun, maar ik wel blij mee zou zijn. Iedereen die iets voor mij wil/moet/mag kopen - of het nou moederdag, sinterklaas, mijn verjaardag of gewoon gekkigheid is - kan daar altijd op zien wat mijn wensen zijn.
Dat vind ik (en de mensen om me heen die hetzelfde doeN) een stuk effectiever dan subtiele hints geven. Daar ben ik nl niet zo goed in, en ik heb een wettige echtgenoot die zo mogelijk nog slechter is in het ontvangen van die hints. En ik vind het super als iemand me verrast met iets wat niet op mijn lijstje staat: nog beter zelfs. Maar die lijst werkt erg goed voor de niet-creatieve in mijn omgeving.
Mosje
Ik heb het niet gecontroleerd, maar ik meen me te herinneren dat vaderdag als eerste is ontstaan. Iets van een gezin waarbij de moeder jong was weggevallen of zo en daarna die vader extra in het zonnetje gezet werd voor alle zorgtaken die hij had verricht. Zoiets staat me bij.
Dat Hitler vervolgens moederdag bedacht, verbaast me gezien zijn ideologie niet.
Rutiel
Je hebt gelijk, vaderdag was er eerder: in 1909. En inderdaad later in 1935 kwam moederdag als exponent van de nazistische ideologie
Hitler (ot)
Even googelen en je vindt het volgende: het vereren van vrouwen, moeders, moeder-godinnen waaronder Maria op een speciale dag bestaat al duizenden jaren; de huidige vorm van Moederdag ontstond in Amerika aan het begin van de vorige eeuw; Vaderdag kwam enkele jaren later. Hitler verplaatste Moederdag naar de verjaardag van zijn eigen moeder en gaf vrouwen met veel kinderen medailles, maar bedacht deze dag niet.
kinderachtig
Ik snap sowiezo niet de behoefte aan bevestiging en kadotjes van volwassen personen. Kijk waar je een ander mee kan verblijden of mee kan helpen maar verwacht niets terug.
Als je echt volwassen bent zou je geen bevestiging of kadotjes nodig moeten hebben. Tuurlijk is het leuk als je zomaar iets leuks krijgt maar dat is iets anders als nodig hebben.
Oplossing
Ik heb een moeder, ben moeder en bonusmoeder. (Al spreek ik liever van m’n relatiegeschenken)
Enfin. Ik heb het gewoon afgeschaft. En dat heb ik gecommuniceerd naar alle partijen. Moederdag is geen ding meer in onze familie. Dat hijgerige verwachtingsvolle gedoe op precies deze dag vond ik juist enorm plichtmatig en fake.
Ik hecht zeker aan waardering. Geven en ontvangen. Maar met Moederdag? Liever niet. Voel jij voldoende waardering voor jouw rol als stiefmoeder stampertjebloempje? Los van dit voorval?
Kinderachtig Mieke?
Fijn dat jij zo geweldig zelfverzekerd bent dat je nooit bevestiging nodig hebt. Maar verder denk ik dat het tamelijk menselijk is daar wel soms behoefte aan te hebben, ook als je volwassen bent. Het feit dat jij iets niet nodig hebt maakt het nog niet per se kinderachtig of overbodig. Jij bent niet de maat der dingen.
Jullie reacties
Zal proberen om hier op jullie reacties te reageren.
Stiefzoon weet niet dat dit door vriend gezegd is, dus die vraag ik niets hierover. Hij is 10 jaar.
Om samen iets te gaan doen, voor bonusmoederdag vind ik nu een beetje te laat.
Ik kom uit Nederland.
Ik merk dus wel bij mijn ouders dat ze het waarderen, maar ik geef ook wel eens spontaan iets van een bloemetje als blijk van waardering.
Zelf heb ik altijd moeder willen worden, althans zo zag ik mij altijd voor me, maar dat gaat niet meer gebeuren. Iets waar ik verder niet op in ga,nee medisch is er niets aan de hand, maar sommige dingen houd ik graag voor mijzelf. Dus ja als het dan moederdag is dan is dat voor mij geen leuke dag. Vind het ook inderdaad een groot commercieel gedoe, maar het idee het gevoel is gewoon *** . Ik krijg nog weleens te horen dat ik echt wel gewaardeerd word, maar toch dat nare gevoel blijft op zo'n dag.
business
Moederdag is allang niet meer wat het vroeger was. Het is business voor bedrijven. Bloemenwinkels adverteren om meer te verkopen.Vroeger was het gewoon een werkje wat kleuters op school maakten en in de prullenbak belandde. Met dit in gedachten kan je het misschien minder zwaar maken.
Iedereen wil waardering, als mens, niet alleen ouders. Maar dat zit 'em dus niet in een cadeautje op moederdag. Dat zit 'em in een blik, in een tegen elkaar aanleunen bij het televisie kijken, of in openhartig vertellen waar je stiefkind mee worstelt, of in de grapjes die jullie met elkaar maken. Dat zit 'em niet in materiële dingen en zeker niet in 1 dag. En kinderen zijn daar zeker niet even handig in, volwassenen kunnen ook heel onattent zijn trouwens, wat niets zegt over hun liefde voor jou.
Is het een vrouwending?
Ik hoor mannen nooit over dat soort problemen. Maar misschien luister of observeer ik niet goed kan ook
Jo Hanna#23
Die van de bevestiging neem ik terug, het is inderdaad fijn als bv je baas zegt dat je iets goed hebt gedaan.
@stampertjebloempje
je schrijft in je openingspost 'had mijn vriend het er weer over, dat ik ook iets zou krijgen.' en dát is nog steeds niet gebeurd, zit daar niet ook veel pijn?
Belofte maakt schuld.
Ik heb hier zo'n zoon, inmiddels achter in de 20, die bv tegen vader met zijn verjaardag zegt dat ze nog x bierproeverij gaan doen, aan komt zetten met in de haast nog gekocht 6 flesjes Heineken en vervolgens er niet meer op terug komt. Overigens kunnen we dan wel met een big smile op de volgende verjaardag zeggen dat 't wel druk wordt met alles wat al beloofd is
Miekemieke
Volgens mij is dit inderdaad een vrouwending. En vooral van vrouwen die onzeker zijn, die veel bevestiging nodig hebben of er wel van ze gehouden wordt.
Stampertjebloemetje
Pff wat een gebruikersnaam zeg hahaha.
Om samen iets te gaan doen, voor bonusmoederdag vind ik nu een beetje te laat.
Volgens mij werd er gesuggereerd een keer iets leuks met hem te doen dat hoeft natuurlijk niet speciaal voor bonus moederdag. Ik ga geregeld iets doen met zoon, lekker zwemmen of samen lunchen. Echt een feestje voor hem!
Ooh
Sb, dat lijkt me duidelijk
Het is jouw persoonlijke issue, jouw pijn en dat staat volledig los van stiefzoon, (zoon van je partner) zie dat ook los.
Wat je moet doen is de dag voor jezelf anders gaan invullen. Ga jezelf enorm verwennen. Of vraag steun aan dierbaren. Of licht je partner in over je gevoelens.
