Relaties Relaties

Relaties

M@y@

M@y@

20-09-2008 om 11:31

Boze en teleurgestelde moeder

Ik kan niet teveel in details treden ivm herkenning, maar ik ben zoooo teleurgesteld in een vriendin van me, die me zoo hard heeft laten vallen, dat ik geen contakt meer met haar wil.
Nu is het zo dat mijn zoontje binnenkort wanneer hij 4 wordt bij haar zoontje in de klas komt en ik zit er nu al vreselijk tegenop om 4x daags haar te moeten zien op de kleinschalige school met een klasje van 12 kindjes , bij het naar de klas brengen van mijn kind.
Ik kan toch niet van school gaan veranderen, waar ik bijna toegeneigd ben, maar ik zit er vreselijk tegenop om haar onder ogen te moeten komen en stel dat de kids met elkaar willen spelen?
Wie heeft dit ook aan de lijve meegemaakt oid? GR M@y@

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
tonny

tonny

20-09-2008 om 14:28

Laat de kinderen buiten jullie ruzie

Twee bekenden van mij zijn ernstig gebrouilleerd geraakt. Hun kinderen zijn echter hartsvrienden, dat waren ze voor die ruzie al en dat zijn ze nu nog steeds. Ik vind het prachtig dat dat kan. Dat mensen een ruzie van twee personen bij zichzelf houden.

Je zit in een lastige situatie. Blijf beleefd, houd de eer aan jezelf, zeg gewoon goedemorgen en goedemiddag zoals je ook bij een andere toevallig passerende moeder zou doen. Ga niet te vroeg naar school, dan heb je minder kans te moeten kletsen, doe wat je moet doen: breng je kind, haal het weer op, en daarmee basta.

Wie weet komen er ooit betere tijden.

tonny

Dr Phil

Dr Phil

20-09-2008 om 14:28

Volwassen

Het is simpel, je gaat her gewoon heel-volwassen mee om.
's morgens knik je (afstandelijk) tegen haar. En als jullie kinderen willen spelen, dan doen ze dat. De kinderen staan centraal op school, niet 2 ruziende moeders.

Kaaskopje

Kaaskopje

21-09-2008 om 02:31

Sluit me aan

Mijn ouders kregen ruzie met onze buren en dat had tot gevolg dat ik niet meer bij de buren over de vloer mocht komen en niet meer met mijn buurmeisje tevens vriendinnetje om mocht gaan. Absurd gewoon. Dat is de eerste keer in mijn leven geweest dat ik tegen mijn ouders in opstand kwam en met mijn vuist op tafel geslagen heb (letterlijk). Het verbod was van redelijk korte duur, een aantal weken, maar het staat in mijn geheugen gegrift. Moraal van het verhaal: jij bent boos op de moeder, de kinderen staan daar buiten. Beperk het contact met de moeder tot het noodzakelijke en hou dat beleefd. Ik hoop overigens, zonder dat ik de details ken, dat er ruimte is voor eventuele excuses van haar kant. Een echt goede vriendschap maakt soms ook wel eens dieptepunten mee.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.