Boze witte man??
Mijn man komt uit een dorpje in het midden van het land. Door mijn werk kom ik veel in dergelijke dorpjes. Het gevoel in de dorpjes is: onze belangen worden nooit gezien in Den Haag en onze waarden tellen niet. Mijn man is hoogopgeleid heeft in diverse steden diverse studies gedaan en had daar nooit zo'n last van. Maar de laatste tijd begint dat steeds meer te veranderen.
Ik merk hier in de buurt dat de hele discussie rond zwarte piet (die ik hier juist niet wil gaan overdoen het gaat om iets anders!) bijna symbool staat voor het feit dat de randstad altijd voor zichzelf werkt, dat Hollanders niets weten over wat in de regio gebeurd enz Ik kom uit het westen, maar nu ik hier langer woon heb ik best begrip voor hoe men denkt eigenlijk, ook omdat ik door mijn werk merk dat ze ergens een punt hebben.
Nu was mijn oma Surinaamse. Aan mij zie je dat niet, ze was best licht en ik heb dus 1 grootouder die Surinaams is en ik kan het niet verklaren, maar ondanks dat ik er heel nederlands uit zie, voel ik met toch altijd net een beetje anders en niet helemaal Nederlands..
Nu was er een discussie op mijn werk over racisme. Ik gaf aan dat ik het allemaal nogal politiek correct gedoe vond, iedereen wilde opeens een statement maken tegen racisme maar normaal doen ze er niets tegen, makkelijk scoren, vond ik. Ik vertelde hierover aan mijn man en zei: kijk die roetveegpieten, dat is natuurlijk de beste oplossing, maar ik kan niet tegen mensen die opeens willen scoren of politiek correct willen doen terwijl het ze normaal niet boeit. Tot mijn verbijstering werd mijn partner opeens witheet. Hij zei heel hard: Wat een achterlijke mening en zoiets wil ik hier nooit meer horen, mensen die zo denken zijn echt idioot? Ik zei: je bedoeld mijn collega's? Nee, jij met je stomme roetveegpiet! Wat denk je wel. Omdat jouw oma hier heen wilde komen, kun je niet opeens de feesten van dit land gaan veranderen. Ik ga toch ook niet naar Suriname om daar alle feesten te veranderen!
Ik was echt verbijsterd. Ik wist niet hoe ik moest reageren. Nu is hij altijd nogal fel en van de politieke discussies, maar hij blijft daarin altijd wel redelijk beleefd. Ik wil geen discussie opstarten over hoe zwarte piet eruit moet zien, dat lijkt me hier niet zinvol. Maar hoe moet ik nu reageren op mijn man? Ik begrijp een beetje waar het vandaan komt. Hij heeft het gevoel dat hij als witte man het tegenwoordig sowieso fout heeft gedaan en zich schuldig moet voelen. Dit hoorde ik laatst ook van een buurman dat hij dit zo voelde. Maar, hoe wit ik zelf ook ben, ik voel me enorm geraakt. Alsof ik door mijn afkomst geen mening mag uiten in mijn eigen huis. Ik voel me echt heel naar, super gekwetst maar heb eigenijk nog niet echt gereageerd omdat ik met stomheid was geslagen. Vandaag is ook nog onze jongste jarig en ik vraag me af hoe we het nu gezellig moeten houden. Ik kan woedend de tegenaanval aangaan, maar aangezien hij vanuit zijn pijn reageert heeft dat denk ik niet veel zin. Ik kan ook mijn gevoel uiten, maar aangezien hij nu zo woedend is zal hij daar op dit moment geen boodschap aan hebben. Ik kan er ook niet met iemand over praten, want als ik dit deel met mijn moeder of zusjes zullen ze zich zeker heel boos voelen en mijn moeder zal het enorm kwetsen. Ik weet het even niet meer.
Karikatuur
Die opsomming is een karikatuur vanuit leerkrachten. Nogal stereotype. Vanuit een leerling en ouders spelen andere zaken.
Het kan best dat het soms hoog oploopt. Wij zijn ook in een samenleving terecht gekomen die elkaar naar het putje concurreert en waar steeds meer kloof is in de samenleving en een hogere opleiding nou eenmaal statistisch gezien meer en betere kwaliteit arbeid en een langer leven in gezondheid betekent.
Wie wil dat nou niet voor zijn kind.
Enig pushen hier en daar is dan ook duidelijk denk ik.
Tegelijk zie ik om me heen veel ouders, net als ik, die gaan voor het welzijn van de kinderen en opleiding belangrijk vinden maar de balans maken.
Er zullen vast elk jaar wel een paar ouders zijn die het, oneens met de advisering van de leerkracht, op een botte manier gaan afdwingen. De meesten stellen vragen, gaan het gesprek aan of zijn het gewoon eens.
Die enkeling die onterecht op zijn poot speelt, opkomt voor een kind dat niet presteert, niet inzet, een twijfelachtige CITO heeft, en de ouder toch een VWO advies eist, wordt exemplarisch geacht voor alle ouders. De meeste ouders volgen een andere route. die van bijles zodat de leerling zelf beter gaat presteren.
Bovendien dyslexie, dyscalculie, onderpresteren enzovoort gewoon een realiteit. Net als een wisselende kwaliteit van de leerkrachten.
intellect
Grappig, dat intellect van ouders gekoppeld wordt aan schooladvies en prestaties van kind.
Ik geloof best dat intellect behoorlijk erfelijk is, maar dat is dan wel heel eenzijdig beargumenteerd.
Er spelen zoveel anderen dingen mee, en dat ligt echt niet alleen aan de docenten of de school.
Ik zal even mijn eigen situatie schetsen. En ja, dat is maar 'een' situatie, maar wél een situatie die m.i. niet bepaald uitzonderlijk is. Én vooral aantoont dat intellect van ouders niet 1 op 1 gekoppeld kan worden aan het levenspad van de kinderen.
Mijn ouders zijn beiden arts. Uni gedaan dus.
Ik ben uiteindelijk, volgens de huidige benamingen, op MBO4 niveau geëindigd, m'n broer MBO2/3. Zijn mijn broer en ik, ondanks het intellect van onze ouders, maar matig intelligent? Nee, dat denk ik niet. Zelf heb ik een keer een IQ test moeten doen omdat ik solliciteerde bij een headhunters bureau. Nee, niet in opdracht voor een klant van hen... 
, maar als iets administratiefs op het bureau zelf. Maar omdat dat bureau beschikte over allerlei test, lieten ze die ook de 'gewone' sollicitanten doen (overigens niet alleen IQ testen, ook andere). I.i.g. was de uitslag van de IQ test hoogebegaafd... Dat impliceert dat ik blijkbaar het IQ van m'n ouders heb meegekregen. Ook mijn broer acht ik niet bepaald dom. Hebben de scholen mij en mijn broer dus verkeerd ingeschat? Welnee. Interesseerden het mijn ouders niet? Tuurlijk wel.
Wat dan?
Nou, eigenlijk heel simpel: Ikzelf: lagere school ging heel prima, zonder veel moeite of enorme inzet. Ik ging dus naar een HAVO/VWO brugklas. En toen. Toen had ik daar helemaal geen zin in, kwam in een hangjongere groepje terecht, geen zin in huiswerk. Wat was dat veel....... koste veel te veel tijd.. Andere dingen te doen. Gevolg: slechte cijfers. Keuze was of zitten blijven of MAVO. Nou, in dat zitten blijven had ik helemaal geen zin, vond MAVO prima. Had ook nog geen idee wat ik 'later wilde worden'. MAVO diploma gehaald, en mocht door naar de HAVO. Wilden mijn ouders graag, ik niet, vond die school vreselijk. Wilde het liefst 'gewoon' gaan werken. Moest van m'n ouders toch niet 'iets'' gaan doen. Dat werd e.o.a. administratieve opleiding. Daarna gaan werken en in werk wat opgeklommen, nog wat opleidingen op dat gebied gedaan en al jaren op een plek die bij me past. MBO4 niveau.
Broer: Tegenwoordig zou je hem een ADHD'er noemen (overigens denk ik niet dat hij daadwerkelijk ADHD heeft). Dus daar kwam allemaal niets van terecht op school. Deed liever andere dingen. Is uiteindelijk ook via werken op een voor hem leuke plek gekomen.
Conclusie: Lag dat aan school? Nee. Lag dat aan onze ouders? Nee. Dat 'lag' aan ons, ook al vinden wij het nog steeds prima zoals het gegaan is en zoals het nu is. Niks gemist. M.a.w.: het meegekregen intellect staat niet 1 op 1 met het levenspad van het kind, is ook niet per definitie erg
Erfelijkheid
We hoeven niet te bediscussiëren of intelligentie erfelijk is. Dat is namelijk al vele malen aangetoond.
Maar intelligentie is niet in beton gegoten. Bij je geboorte staat niet vast welk IQ je hebt. Intelligentie ontwikkelt zich (of niet). Zie het als een aangeboren aanleg, zoals muzikaliteit of sportiviteit.
Kinderen van intelligente en/of hoog opgeleide ouders krijgen vaak (uiteraard niet altijd) meer bagage mee, dat helpt enorm.
Schoolsucces is natuurlijk niet alleen een kwestie van intelligentie. Executieve vaardigheden spelen ook een belangrijke rol. Dus impulsbeheersing, emotieregulering, kunnen plannen/timen etc. Die kunnen ervoor zorgen dat zeer intelligente kinderen het toch niet goed doen op school, maar ook dat kinderen met minder 'aanleg' het ontzettend goed doen. In de sport, in de muziek, op school.
Idem voor de sociale omgeving. Dat ene vriendengroepje of die ene leerkracht kan een wereld van verschil maken.
Bozigheid van witte mensen
Mijn analyse van de stand van bozigheid van de witte man heden ten dage:
Er is een deel dat door wat ze zelf zien als de toenemende drang of bijna dwang ‘politieke correct’ te moeten denken zich voorzichtiger gaan uiten, maar eigenlijk boos is omdat ze niet meer mogen zeggen wat ze willen.
Er is een deel die zich daartoe niet laat dwingen, maar boos zijn om de poging hen ergens toe te dwingen.
En er is een deel die snapt waar het om gaat (bovenstaande groepen dus niet) of voelen dat ze bezig zijn om het te gaan snappen.
Thera
Ja ik denk dat alle drie de categorieën de oorzaak kunnen zijn. Maar ze komen allemaal op hetzelfde neer: white male privilege wat niet aan de kaak gesteld mag worden.
Schooladvies
Ik ben wel benieuwd hoe het werkt in de hoofd van onderwijzers op de basisschool.
Een paar voorbeelden: in 2008 kreeg de dochter van mijn beste vriendin (zij Francaise en man uit Ivoorkust) van de basisschool een vmbo-kader adviws. Ouders zijn beide ingenieurs en behoorlijk hoog opgeleid. De advisering kwam als donderslag bij heldere hemel. Op school was het meisje altijd ijverig, haalde goede resultaten, CITO heel.slecht gemaakt. De school was behoorlijk blank, deftige jaren dertige buurt. Ouders pikken het niet, beslissen om terug te gaan naar Frankrijk waar er geen differentiatie gebeurt op school voor de derde jaar van dr middelbare school. Lang verhaal nu kort afmaken: het meisje is nu bijna klaar met een dubbele studie econometrie en internationale betrekkingen aan een universitwit in Frankrijk. Wat heeft de school in NL gedaan? Vreemd.
Ieder jaar of bijna geef ik meerdere brugklassen les. Havo/VWO de Emmas, Floortjes en Gijsjes, vmbo de Mohammeds, de Yassines en de Meltems. En na de eerste periode ben ik meestal zeer verbaasd als ik, zoals Skik, Magister in duik om de eerste rapportvergaderingen voor te bereiden. En als ik kijk naar wat de leerlingen.kunnen in de brugklas, zie ik echt dat het hoger plaatsen van blanke leerlingen en lager plaatsen van gekleurde/niet Nederlandse afkomst heel.erg vaak.voorkomt.
Sini
Zou er ook nog iets anders mee kunnen spelen?
Namelijk dat het op het VO meer aan komt op wat het kind zelf kan ipv wat het aangereikt krijgt vanuit zijn omgeving?
tsjor
"'Het is wel opvallend dat niemand in mijn familie verder hoogopgeleid is (de meesten hebben alleen een vmbo-diploma) terwijl je mag verwachten dat ze qua intelligentieniveau niet al teveel van mij verschillen.'
Wat is de basis voor die verwachting?"
De mate van erfelijkheid van intelligentie. Natuurlijk zou ik best wel wat intelligenter kunnen zijn dan mijn familie, maar het lijkt me tamelijk onwaarschijnlijk dat ik de enige (mogelijk hb'er) ben in een complete grote familie van meer 40 mensen. Van die mensen met alleen vmbo zijn er meerdere die nu 30ers en 40ers zijn, dus we hebben het niet over een generatie van lang geleden ofzo.
Het klopt wat er wordt gezegd dat ik niet echt over bepaalde onderwerpen kan praten met familieleden omdat zij liet lang naar school zijn geweest, maar je kunt ook wel merken dat ze niet dom zijn. Ze hebben wel minder kansen gehad door de omgeving waar ze opgroeiden (geografisch dan wel cultureel).
Enna
"Het klopt wat er wordt gezegd dat ik niet echt over bepaalde onderwerpen kan praten met familieleden omdat zij niet lang naar school zijn geweest, maar je kunt ook wel merken dat ze niet dom zijn."
Nou..... ik vraag me echt af of je zomaar kunt stellen dat je met iemand met een behoorlijke intelligentie, maar bijv. een relatief lage opleiding, niet een niveau gesprek zou kunnen voeren. Volgens heeft dat vooral meer te maken met interesse (je verdiepen in een onderwerpen), veel lezen enz.
