Burenoverlast

Hun zin geven?

'Maar om bij nacht en ontij de kinderen maar hun zin te geven zodat ze stil zijn, gaat me te ver. Ze hebben ook regels nodig... '

Juist structuur (regels, afspraken, je daar vriendelijk en consequent aan houden) kan helpen om rust te krijgen. Niet kinderen 'hun zin geven' zoals je aangeeft - daar krijg je juist al die scenes van, want dan gaan ze de strijd aan tot het door hen bedoelde moment eindelijk aanbreekt.

Hoe oud zijn je kinderen?
Kun je wat concreter vertellen hoe het gaat?

Je vertelt dat je een turbulente tijd achter je hebt, dat zal vast ook heel wat onrust hebben gegeven.

tonny

Tonny

Mijn kinderen zijn bijna twee en drie jaar. Nog erg klein dus. De jeugdvpk die hier is geweest heeft me wat tips gegeven, juist om meer regelmaat en duidelijkheid voor de kinderen te creëren. Ook voor mezelf zodat ik wat minder als politieagent rondloop. Ik heb het idee dat het wat helpt, bijvoorbeeld het naar bed brengen is een wat minder drama dan eerst, met gehuil en luidkeels geprotesteer.
De laatste maanden is voor de kinderen en voor mij turbulent geweest. Scheiden, verhuizen, het overlijden van een naast familielid. De kinderen zien hun vader minder en als hij ze komt halen en brengen gaat dat met flink wat spanningen gepaard.

Welke positie neemt woningbouw in als ze met jullie in gesprek gaan? Want zij wisten toch van tevoren dat er voornamelijk 55+ woont in de buurt. En jeetje zeg, wat een zure burvrouw. Dat ze geniet van het jonge spul om zich heen. Maar ik moet er dan ook even bijvertellen dat ik in een rijtjeshuis ben opgegroeid en dus wel gewend ben aan een beetje geluid om me heen, sterker nog, ik ben met veel plezier weer in een rijtjeshuis gaan wonen. Mijn grenzen wat betreft overlast liggen dus misschien wat ruim.
Mijn buurvrouw klaagde overigens ook een keer indirect. Als er bezoek was bij haar, dan verbaasde dat bezoek zich wel eens over het lawaai dat mijn jongste maakte als hij door de kamer rende. Ja, zei zij dan, dat heb je met kinderen he. Jaja dacht ik toen. Maar het gevolg was dat ik mijn zoontje wel de hele tijd achter de veren zat, terwijl ik er zelf niet zo'n last van had. Ze mogen wel leren dat ze rekening moeten houden met andere mensen maar het hoeven geen muisjes te worden. Diezelfde buurvrouw heeft trouwens een zoon die graag de muziek luid zet. Zolang ik mijn bed niet uit tril denk ik dan ook maar 'pubers'......

Afspraak

Ik weet inmiddels dat ik volgende week maandag op gesprek mag/moet. Woningruil zou ik op zich niet eens zo'n slecht idee vinden, maar het is geen grote stad waar ik woon, het is ook een kleine woningcoöperatie.

Ik vind zelf dat ik al meer dan genoeg doe. Proberen geluid te dempen door isolatie en inrichting, hulp van buitenaf zoeken (jeugdvpk), de kinderen enigzins in toom proberen te houden. Ik ga op papier zetten wat er tot nu toe is gedaan door mij en dan leg ik het probleem (uiteindelijk) toch bij de woningbouw neer. Want ja, zij wisten dat ik als moeder met twee kleine kinderen in een complex kom te wonen waar overwegend 55+ woont. En buurvrouw heeft jarenlang geen geluid gehoord omdat de vorige bewoner van mijn huis in de zeventig was, dus valt hoe dan ook elk geluid tegen wat ze nu van me hoort.
Dit baart me wel zorgen voor straks, als het lekker weer is. Ik zit graag buiten en wil de kleintjes ook buiten laten spelen. Tel daar de verjaardagen met bijbehorende visite bij op -in de zomer- en dan laat het drama zich al raden.
Ik ben zelf nogal makkelijk wat betreft overlast van anderen. In mijn vorige buurt hoorde ik de buren ook wel eens en nu ook hoor ik af en toe geluid van de andere buurvrouw. Maar mensen, als ik daar steeds over moet klagen!! Zolang mijn kinderen door draaiende wasmachines heenslapen, snerpende deurbellen en dergelijke ben ik niet zo moeilijk.

Pelle en purk

Bedankt voor de tip, Pelle. Ik heb net al even gekeken op de site; er wordt niets gevraagd of aangeboden bij mij, maar wel in de omgeving. Ik ga dus zeker in de gaten houden of er iets bij zit, of er zelf mijn huis op zetten natuurlijk. In verband met de toestemming die ik nodig heb zal ik dat wel zekerheidshalve bij de woningbouw aankaarten.

Purk, dank voor je uitgebreide uitleg. De dames die op bezoek kwamen leken zeer neutraal maar toch ook wel begrijpend. Ik had in ieder geval niet het idee dat ze de kant van danwel buurvrouw danwel van mij kozen.
Het mezelf niet verdedigen zal op zich wel lastig zijn, want dat doe ik nu automatisch. Ik ben toch de schuldige om het zo te zeggen. Maar gelukkig heb ik al veel gedaan (zoals de schoenen uit, wat je zegt). En dat zet ik ook op papier.

Het grootste probleem is (volgens de dames van buurtbemiddeling) het vroeg wakker zijn van de kinderen, wat altijd met huilen en krijsen gepaard gaat. Dat 'altijd' is m.i. zeer overdreven, er kan wel eens geprotesteerd worden door de kinderen maar dagelijks gekrijs 's morgens is overdreven. Zoals buurvrouw zegt, ze is niet zo oud geworden om iedere ochtend door kindergekrijs wakker gemaakt te worden. Ze bepaald liever zelf hoe laat ze wakker wordt. Daarbij zegt de buurvrouw dat meerdere mensen klagen, zelfs van drie deuren verderop. Ik weet eerlijk gezegd niet of dat echt klopt en of die mensen ook bij de woningbouw zijn geweest. Een paar weken terug, bij het eerste gesprek, nog niet in ieder geval.

Wat dat betreft ben ik blij met de reactie eerder van de woningbouwvereniging, die in een eerder gesprek lieten zien niet direct achter mijn buurvrouw te staan. Ze zeiden dat kinderen nu eenmaal moesten kunnen spelen. Dat is voor mij natuurljik wel een plus maar het vermindert de klachten van de buurvrouw niet. En passant zei de penningmeester dat een urgentieverklaring wellicht zin zou hebben maar dat geloof ik niet zo. Het geval lijkt me niet urgent genoeg en daarbij heb ik, als ik een huis aangeboden krijg, geen keus meer. Omdat al mijn geld in dit huis zit (verven, behangen, vloer leggen e.d.) heb ik niets om een ander huis mee op te knappen.
Ik hou jullie op de hoogte, bedankt.
Buurvrouw

Hier hetzelfde

Jouw verhaal had de mijne kunnen zijn. Al gaan onze buren heel (veel te) ver. Wij zijn bijna 2 jaar geleden hier komen wonen (ook tussen oudere mensen, wat we nooit hadden moeten doen, en wat de woningbouw ook nooit toe had moeten laten). En vorig jaar februari begonnen de buren met ramen besmeuren. Sinds oktober worden we uitgescholden (tig keer per dag) en vaak ook bedreigd. En waarom? Ik zou het niet weten, maar heb natuurlijk wel een vermoeden (onze kinderen waren, toen net 1 jaar en bijna 4 jaar. Nu inmiddels net 2 en bijna 5). Ben al bij politie geweest (melding gemaakt, en er was iets vernield, maar dat hebben we niet zien gebeuren) en bij de woningbouw. Maar ze kunnen niks. Ik kan wel met buurtbemiddeling gaan praten, maar daar vind ik het nu te laat voor (1 jarig jubileum buren pesten/treiteren). Ook hebben onze buren geen overlast gemeld, dus kan ik wel vanalles vertellen, maar zonder bewijs, geen zaak. Oftewel, we wachten nog 1 jaar (dan is hopenlijk onze nieuwbouwhuis klaar), of we wachten nog 3 jaar op een ander huurhuis (woningruil wil manlief niet).

Sterkte, ik hoop dat jullie er wel uitkomen.

Nog wat

Vergeet ik er nog bij te vermelden, vorig jaar, in de zomer, ben ik bij beide buren aan de deur geweest, om te vragen of men last van ons had. Toen zei men dat dit niet zo was. (recht in m'n gezicht liegen, en als ik niet kijk, gaan schelden). Ze doen het zelfs gewoon in huis. Als ze in de ruimte zijn, naast ons (keuken tegen woonkamer enz.)

Gesprek gehad

Omwille van de privacy niet te veel gedetailleerde info, je weet nooit of iemand iets herkend. En het gesprek wat we hadden is natuurlijk vertrouwelijk.
Het ging van begin af aan niet goed. Wel een pluim voor buurtbemiddeling, deze mensen bleven erg rustig en bleven het gesprek de goede kant opdraaien. Waar ik steeds probeerde in termen van oplossingen danwel mogelijkheden te denken, gaf buurvrouw met woorden en lichaamstaal duidelijk aan dat ze er geen vertrouwen in had. De sfeer was om te snijden, ik hield me in, en met veel vijven en zessen gaf de buurvrouw toe dat de overlast iets verminderd was de laatste weken. Daar bleef het dan ook bij en na de zoveelste belediging aan mijn adres als opvoeder zei ik dat ik er genoeg van had. Wat wilde buurvrouw nou eigenlijk, en waarom valt ze me steeds als moeder aan?
Buurtbemiddeling probeerde de boel te sussen maar buurvrouw ging door het lint en is weggelopen. Mijn zenuwen werden aldoor steeds op de proef gesteld dat ik het niet meer kon houden en in huilen ben uitgebarsten.
Eenmaal gekalmeerd heb ik met buurtbemiddeling aanvullende afspraken gemaakt over de overlast, wat betreft matten in huis, en kleedjes en speelgoed. Die afspraken komen op papier en daarmee heb ik naar mijn weten gedaan wat ik kon. Het speelgoed wat het meeste overlast geeft is vanavond meteen naar de kelder gegaan. Daar baal ik van maar hopelijk kan het terug als de kleden en matten er liggen.
En dat is dan de uitkomst tot zover. Ik heb er helemaal geen slecht gevoel bij maar de manier waarop het geescaleerd is is helemaal niet leuk.
Buurvrouw

Aanvullend

Aanvullend op de vraag, wat wil buurvrouw eigenlijk? Ze wil me weg hebben, vindt dat er nooit heb mogen komen wonen, en dat ik per direct een ander huis moet krijgen. Ja maar zo werkt het niet, dat had de woningbouw ook al gezegd. Maar buurvrouw is er van overtuigd dat er wel wat te ritselen valt. Als eerste heb ik geen geld voor nog weer een verhuizing en daarbij lijkt het me voor de kinderen niet goed weer een verhuizing te moeten doormaken. Ze raken nog maar net gewend aan dit huis!

Buurvrouw

als ik het zo lees heb je het hartstikke goed gedaan! Wat zal het moeilijk zijn geweest om rustig te blijven. Maarr, buurvrouw is weggelopen en heeft geen afspraken willen maken. Dat getuigt van weinig begrip voor de situatie en weinig inzet om tot een oplossing te komen. Ja, haar oplossing is weg, toedeledoki. En klaar er mee. Zo werkt het echter niet.
Voor hetzelfde geld was er een persoon naast haar komen wonen die hardhorend is....hele dag de tv op 10. Dan is het ook niet goed.

Ik ga er vanuit dat bb de afspraken die jij aangeeft, doorgeeft aan de woningbouwvereniging. Zij zullen ws. ook een kort verslagje maken van het gesprek en daarbij dus melden dat buurvrouw is weggelopen en niet bereidt was tot het maken van afspraken.

Kortom: jij houdt je nu aan wat jij hebt voorgesteld. Als het haar niet zindt, belt ze maar aan bij de wbv. Volgens mij kan jij met opgeheven hoofd de deur uit. Als ik buurvrouw was zou ik me rot schamen. Genant toch.

Tip: als je haar nu tegenkomt, groet vriendelijk. niet overdreven, maar probeer het. Aan jou zal het niet liggen, maar negeren (hoe verleidelijk ook) is niet handig nu.

Wat een eventuele verhuizing betreft. Als het appartement voldoet en je woont er afgezien van het gezeur van buuv prettig. Niet verhuizen. Over een paar jaar zijn je kinderen ouder, begrijpen ze jou beter als je iets uitlegt en zullen ze ook minder scenes schoppen als het bedtijd is. OVer een paar jaar is het echt anders.

Ik denk ook niet dat de wbv een poot heeft om op te staan om jou te dwingen om te verkassen. Tenzij je natuurlijk een forse huurachterstand hebt

Sterkte er mee, nogmaals, ik vind dat je het ontzettend goed gedaan hebt. Petje af. Zo'n gesprek met bb komt ontzettend dichtbij, bij jezelf. Het gaat namelijk om je eigen leefomgeving, je veiligheid van je huis.

Liefs van Purk

Purk

Dank je voor je hart onder de riem, dat doet een mens echt werkelijk goed! Het gesprek was vertrouwelijk en de woningbouw was er ook niet bij, dat had ik trouwens wel verwacht. Ze krijgen een briefje met de afspraken die ik met de buurtbemiddelaars heb gemaakt en ook de boze buurvrouw krijgt daat een briefje van. Weet je wat zeer doet? Dat ik vandaag thuiskom en de jongste meteen vraagt naar zijn favoriete loopauto. Die is dus gisteren opgeborgen tot er kleden hier liggen want het ding zorgt voor flink geluid op laminaat. Maar dat sneed even door mijn ziel. Gelukkig kan ik toneelspelen en heb ik gezegd dat de auto kapot is en even naar opa is zodat hij hem kan maken.
Ik ben mezelf gebleven en ben eerlijk geweest. Ik heb niets ontkent en ben netjes gebleven dus aan mijn adres kunnen ze niets verwijten. Ik ben wel benieuwd hoe het verder gaat want buurtbemiddelaars vertelden me dat hun rol nu is uitgespeeld.

Annemir

Meer kan je toch niet doen als je best? Wat erg dat die mensne naar een advocaat zijn gestapt, ik denk niet dat hij iets met dat verhaal kan, zeker als het koopwoningen zijn. Ik ga zelf niets laten escaleren maar blijf gewoon tot tien tellen. Of tot twintig als het nodig is. En mijn best doen, want wat kan een mens anders?
Groeten, Buurvrouw

Buurvrouw

Inderdaad "gewoon" vriendelijk blijven, zeker ook tegen de andere mensen.
Tip:Hou eens een openhuis-koffie-ochtend ofzo. Dan leer je snel mensen kennen ( en zij jouw leuke kinders)en voel je je niet meer zo alleen staan met die naargeestige buurvrouw.

Damajo

Hoe?

Ik vraag me af hoe je vriendelijk kunt blijven doen tegen zo'n buuf als dat van buurvrouw, en buren als dat van annemir en ons (mensen die ons uitschelden en bedreigen, vermijd/negeer ik liever).

groetjes

Zo doe je dat

.. Toneelspelen
Ik ga me dan vantevoren voornemen hoe ik ga doen met een bepaald doel voor ogen.Als ik vasthou aan het doel gaat het me gemakkelijker af.Je kunt je dus voornemen je niet op de kast te laten jagen bij de nare blikken van zo'n buurvrouw, maar juist iets vriendelijks te zeggen.
Het grappige is dat als ik anders ( dan basaal)reageer, dat op een of andere manier de ander na verloop van tijd ook meestal anders dan gebruikelijk gaat terugreageren. Niet altijd overigens, er zijn natuurlijk ook mensen die zeer hardnekkig aan hun vertrouwde gedrag vasthouden. Maar het valt te proberen.Men vangt nu eenmaal meer vliegen met stroop

Damajo

Buurvrouw

tja...hoe gaat het nu verder? Ik denk voorlopig dat er niks gebeurd. De gemaakte afspraken staan op papier. Jouw buurvrouw krijgt een kopietje. Als ze het er niet mee eens is of het zint haar niet, dan zal zíj dat moeten laten weten.

Kortom: nu proberen om de afspraken na te leven van jouw kant. Ik ben trouwens wel benieuwd of er ook afspraken zijn waar zij zich aan moet houden. Het kan toch niet waar zijn dat alleen jij nu 'leefregels' hebt en buurvrouw niet. Ik denk dan aan: niet meteen klagen, geluid mag best eens dat soort dingetjes. Van haar is een bepaalde coulance te verwachten en die mag m.i. ook op papier. Een compromis dient namelijk van twee kanten te komen en is niet eenzijdig.

Verder denk ik dat de tips die hier gegeven zijn, erg goed zijn. Verstand op nul en glimlach op tien als je buuv tegenkomt. Denk maar aan ons in het draadje als je haar ziet, dat maakt je vast sterk.
De tip van een koffie-ochtendje vind ik trouwens een goede. Ik denk dat veel wat oudere mensen het best leuk vinden om wat leven in de brouwerij met kinderen te hebben.
Kijk maar eens of zo'n ochtendje iets is wat bij je past.

Succes!

groetjes van Purk

Negeren

Na al deze moeite zou ik me nergens meer wat van aantrekken. Als je ze ziet vriendelijk glimlachend ze goeiedag zeggen, en verder nergens meer op ingaan.
Je kunt het toch nooit goeddoem, de fout is al gemaakt toen er een "verkeerde" in hun buurt kwam te wonen.

Gr. Poezie.

Afspraken

Hoi Purk,
afspraken door de buurvrouw? Die zijn er niet. Ik kreeg vandaag een kopie van het afsprakenbriefje binnen en daarop staat alleen mijn kant van de afspraak. Die zijn natuurlijk gemaakt toen buurvrouw al boos weggelopen was. Ze heeft hem ook binnen gehad neem ik aan. Ik ga dat wel in mijn achterhoofd houden en melden als er moeilijkheden komen, dat buurvrouw geen afspraken op papier heeft staan. En zorgen dat ik me aan mijn afspraken hou, maar het meeste daarvan is al in gang gezet, van het weekend wat kleden kopen en dan ben ik klaar.
Groeten Buurvrouw

Koffie ochtend en poezie

Dat vind ik best eng op een of andere manier. Ik was eigenlijk wel van plan langs de woningbouw te gaan om te vragen of andere mensen echt hebben geklaagd of dat ze namen weten van mensen die via de buurvrouw hebben geklaagd. Dan wil ik daar in ieder geval wel langsgaan en mezelf voorstellen en de kou uit de lucht halen.
Poezie het laatste wat je zegt, dat denk ik ook wel. Dat de fout al werd gemaakt toen ik daar kwam. Ook al zouden de kinderen nu ineens rustig worden en zoet stil spelen en geen lawaai maken (al denk ik dat ik dan de huisarts een bezoekje ga brengen hihi) dan nog zou de buurvrouw iets vinden om over te klagen. Voor ik er kwam wonen heeft er jaren een hoogbejaarde gewoont, ze is dus helemaal niet gewensd om geluid te horen.
Ik ga vaak via de achterkant mijn huis uit en zij moet aan de voorkant. Dus ik had haar eigenlijk nog nooit gezien behalve bij de besprekingen dan. Ik weet dat ze me in de gaten houd door door de vitrage te kijken als ik de deur uitga of thuiskom. Ik heb haar destijds toen ze voor het eerst klaagde een briefje gezonden dat ik het heel vervelend vond. Dat ik graag wilde praten en met een schone lei wilde beginnen. Maar ik heb met dat mens steeds het idee dat ik tegen een ijsblok praat.
Groeten Buurvrouw

Smile

Gewoon de volgende keer als je haar ziet loeren met een brede smile zwaaien! Echt, het beste is om te doen alsof je neus bloed, dan geef je haar zo weinig mogelijk reden om te zeggen "zie je wel, en ze is nog niet aardig ook".

Maar ik wens je daar heel veel succes en sterkte mee, want dat zal op dit punt toch echt niet meevallen voor je. (Kan me voorstellen dat je liever d'r nek omdraait.)

Gr. Poezie.

Nee niet vriendelijk

hoi,
nou wij zijn niet vriendelijk tegen onze buren hoor. maar wel als er een gesprek is. ook als ze er niet bij zijn, blijven we zeer netjes en leggen we uit wat we allemaal doen om het te beperken.
tegen hen praten we niet meer.

mijn zoon stond eens in de lift bij haar. begon hij vrolijk iets te vertellen. ze keek hem niet eens aan. dus zeg ik: laat maar joh, sommige mensen luisteren niet eens naar kinderen. zegt ze: nee logisch niet als ze je leven kapotmaken met hun herrie.
nou ja zeg en dat tegen een kind! ze stapte uit, mijn kleine meisje wilde ook uitstappen dus zeg ik: nee, dit is niet onze verdieping, hier wonen alleen kinderhaters en zeikerds.

nee, vriendlijk zijn we niet meer. maar wel als er anderen bij zijn voor een gesprek, we stellen ons zeer bereidwillig op.