Co-ouderschap convenant

Volgens mij

als het convenant afloopt zijn je kinderen boven de twaalf jaar,zij hebben dan zelf inspraak in de omgang met hun vader,zij zullen indien nodig door de rechter gehoord worden.
als je kinderen besluiten dat ze hun vader willen blijven zien,zal jij daar niets aan kunnen doen.
je zegt:Ze zijn 12 en 10 en groot genoeg om zelf een mening te hebben en ze zijn (helaas) gek op hun vader.
wees blij,ze zien hem graag,ze hébben een vader waar ze contact mee hebben,ook al vind jij dat het daar niet goed gaat,dat doet er niets aan af,het gaat niet om jou,het gaat om je kinderen.
laat het los,je kinderen komen vanzelf op een leeftijd dat ze inzien hoe het zit,en nemen dan hun eigen maatregelen.
dat kan betekenen dat ze bij hun vader willen gaan wonen,ofdat ze hem juist minder willen gaan zien.of dat ze de situatie zoals hij nu is zo laten.die ruimte moet jij je kinderen gunnen,hoe moeilijk dat ook is.
dat is nou eenmaal een consequentie van een scheiding.

Loslaten

Hoe graag je het ook zou willen, maar je kunt niet bepalen hoe hij met de kinderen omgaat. Je wilt meer grip (hij is ongrijpbaar). Maar dat kan niet. Zelfs niet in een huwelijk trouwens. Je kunt een ander niet dwingen zich te gedragen volgens jouw normen.
Bedenk dat jullie niet voor niets gescheiden zijn. Jullie zaten toen niet op 1 lijn en dat zitten jullie nu ook niet.
Het is jammer dat het niet lukt om het belang van de kinderen voorop te zetten. Maar ook daar kun jij niets aan veranderen.
Kortom: laat het los. Je kinderen zijn oud genoeg om zelf een mening te hebben - schrijf je. Geef ze dan ook die ruimte. Door zo krampachtig "op 1 lijn" te willen zitten, maak je het voor je kinderen alleen maar moeilijker om te accepteren dat jullie gescheiden zijn en dat dat betekent dat er twee gescheiden werelden zijn.
Lita

Concreet 2

"Elke nieuwe afspraak is een gebed zonder eind. Met de nodige vernederende mailtjes of telefoontjes aan mijn adres. Inmiddels raakt het mij niet meer, heb ik hier mee om leren gaan, maar mijn 2 kanjers van kinderen raken hierdoor natuurlijk wel gedupeerd. Het is elke keer een hele strijd om enigzins op een lijn te komen. "
Op welke manier raken je kinderen concreet gedupeerd?

Met alle respect

ik vind dat uit je posting spreekt dat jij van mening bent dat co-ouderschap inhoudt dat de opvoeding ook na de scheiding volledig gelijk moet zijn in beide huishoudens, zowel bij vader als bij moeder. Ik heb de indruk dat wat je vooral dwars zit, is dat jij geen controle hebt over je exman.
Ik ondersteun daarin dan ook Lita's posting: laat los.

Ik niet hoor

Kan me het levendig voorstellen van de kant van de moeder. Zij doet haar best een goede opvoeding te geven, terwijl pa er met de pet naar gooit, alles mag en kan, lekker gemakkelijk. Ja natuurlijk vinden kinderen dat leuker dan de regeltjes bij ma thuis. Daar zit je met je goeie gedrag om ze tot verantwoorde, leuke volwassenen op te voeden.
Ik zou er ook vreselijk opstandig van worden en zulke uitspraken bezigen.

Lb mama

Je zit op een verkeerd spoor. Je bent gescheiden. Je kinderen komen graag en veel bij hun vader en hebben het er naar hun zin. Hij doet z'n best om een leuke vader te zijn.
Kan best dat jij het anders zou willen, maar zo liggen de feiten nu eenmaal. Laat het los, want er is niets om vast te houden. Jij bepaalt niet voor je ex hoe hij met de kinderen omgaat. En ik deel de algemene verbazing over je jaloezie omdat je kinderen van hun vader houden: zo hóórt het, dat zou elk kind moeten hebben.

Misschien vindt je ex jou wel een zeurderige moeder met idioot veel regels en overprotecting. Als het gaat over het Belang van de Kinderen dan lijkt me dat gewaarborgd op het moment dat je kinderen gelukkig zijn met en bij hun vader.

Nog meer bijval

Ik begrijp je heel goed; waarschijnlijk verzorg jij de kinderen al vanaf hun geboorte met het vele georganiseer, regelen, plannen, overal aan denken, opvoeden, overal voor zorgen, de boel schoon houden, kinderen schoon en fris, hen van alles leren etc etc etc etc en dat altijd en permanent. Heeft vader/ex zich er slechts af en toe eens mee bemoeid en/of had hij geen idee wat het allemaal inhield om 2 kinderen op te voeden?
Waarschijnlijk deed ex dat niet of af en toe maar eens een beetje en heeft zich dat na de scheiding zo voortgezet en pakt hij ze in met materialistische zaken oid maar geen permanente betrokkenheid bij zowel leuke als minder leuke dingen?

Kinderen blijven altijd loyaal naar beide ouders. Ook al is je ex nog zo'n hufter oid, probeer hoe dan ook dat niet aan je kinderen te laten merken en hoe moeilijk ook: wees blij dat ze gek op hem zijn.

Als ze bij jou zijn doe je wat jou het beste lijkt en als ze bij hem zijn zoekt hij het maar uit (tot op zekere hoogte natuurlijk). Als je kinderen echt gedupeerd worden probeer daar dan iets aan te doen.
Verklaar je eens nader wat je precies bedoeld met dat de kinderen gedupeerd worden.

Ook bijval..

Ik denk dat het er niet omgaat liefhebbende bezorgde mama de les te lezen. Dat is lekker makkelijk en er is altijd wel wat te vinden om op te z@%Xken tegenover haar.. Laten we gewoon aannemen dat haar intentie goed is, dat ze bepaalde zaken lastig vind in de omgang met haar ex en dat ze de kinderen niet van haar ex af wil nemen...

Ik kan het me helemaal voorstellen dat je je zorgen maakt en dat het moeilijk is. Niets is zo lastig om je kinderen een paar dagen per week los te moeten laten na een scheiding terwijl je het idee hebt dat je met ex niet meer op een lijn komt... Concreet antwoord heb ik niet voor je. Ik zou proberen het leed van de kidneren vanuit jouw kant zo klein mogelijk te maken. Dus niet waar zij bijzijn praten over vaders aanpak en dat je die afkeurt of dat je het er moeilijk meehebt. Blijf neutraal en benoem de aanpak zonodig naar je kidneren toe als anders, dat het zo ook kan maar dat jij daar niet voorkiest. Praat er met ze over zonder te oordelen (heel lastig als je emotioneel betrokken bent zoals bij je kinderen). Vraag ze wat zij van bepaalde dingen vinden als die ter sprake komen. Gewoon open en eerlijk, zonder oordelen. Heb vertrouwen in jouw aanpak en wat je kinderen daaruit meekrijgen.
Blijf de veilige haven waar ze altijd hun verhaal kwijt kunnen, desnoods ook over vader zonder dat jij meteen "aha" roept. De tijd zal het leren, kinderen hebben grenzen nodig en voelen zich daar het prettigste bij...

Sterkte!

Dol zijn op

in aanvulling op stoepkrijt: "dol zijn op" houdt vaak ook in dat je minder kritisch bent naar degene die het betreft. Wát pa bij wijze van spreke ook uithaalt, hij kan geen fout doen in de ogen van de kinderen..

Pa/ma

Ik neem aan dat 'pa' ook vervangen mag worden door 'ma' in dit zinnetje: "Wát pa bij wijze van spreke ook uithaalt, hij kan geen fout doen in de ogen van de kinderen.."

Ik ken maar weinig kinderen die mindr van hun ouders gaan houden omdat ze lang mogen opblijven.

Verder ben ik het eens met iedereen die zegt dat je het moet loslaten. Je loopt de kans dat de kinderen voelen hoe ij hierin staat en dat juist dit punt (jouw negatieve mening over de vader waar zij van houden) voor hen problematisch wordt.

Vaders zijn anders dan moeders, wees blij dat de kinderen kontakt hebben met vader en moeder, en dat jij geen kontakt meer hoeft te hebben met vader (niet meer dan strikt nodig is). Gun de kinderen de tijd om zelf uit te vinden wat ze van hun opvoeding vinden. Ze zijn groot genoeg om zelf die mening te gaan vormen. Wees niet verrast als ze ook jou kritisch onder de loep nemen. Ervaring met verschillende manieren van opvoeden hoeft volgens mij niet negatief te zijn, integendeel zelfs. De kans is groter dan kinderen dan echt een eigen mening kunnen vormen en eruit pikken wat ze zelf op willen pikken. Als je vertrouwen kunt hebben in je kinderen komt het wel goed met ze.

Tsjor

Wow...

.... wat een reacties.
Allereerst bedankt, naast de kritische opmerkingen, die ik ter harte neem, geven de bijval berichtjes me wel steun.

Ik realiseer me dat het woordje "helaas" een hoop teweeg heeft gebracht. Ik ben natuurlijk blij voor hen dat dat hun vader hebben, ik ben zelf kind van gescheiden ouders en heb mijn vader in mijn jeugd nooit gezien.

Ik had al geschreven dat ik ze echt niet bij hem weg wil houden, maar dat het mij alleen gaat om de zaken met hem goed te regelen, in het belang van de kinderen.

Bijvoorbeeld: mijn dochter is 12, is in mijn ogen toe aan eigen verantwoordelijkheid voor zakgeld. Ik doe een voorstel, hij kraakt het af, geeft haar keer op keer geld waar ze niets van hoeft, maar alles mee mag en ik probaar haar verantwoordelijkheid bij te brengen. Nu is het een hele serieuze meid, die goed kan sparen, dus het gaat hier niet om het feit dat ze niet goed met haar geld omgaat, maar meer om het feit dat ze met regelmaat geld ontvangt, hiermee moet plannen enzo en nu krijgt ze te pas en te onpas van hem. Daarbij komt, dat het niet vast te leggen is, en dus met financieel verrekenen tot conflicten kan lijden.

We zijn het ook niet eens over mobiel. Ik wil haar prepaid geven hij wil haar abonnement geven. Laatst was van haar oude telefoon ineens het beltegoed op en dat kon volgens haar helemaal niet. Ik legde uit dat het soms harder gaat dan je denkt. Als het een abonnement was geweest, komt ze niet bij die grens, dan moeten wij haar ouders gewoon meer betalen dan het bedrag van het abonnement, ik wil haar dit stukje leren. En als ze dan zelf zakgeld heeft, dan denkt ze daar wel goed over na.

Ik ken haar al 12 jaar, weet hoe ze is en dat kan ze aan. En hij - de ex - zegt dan dat ik haar leven wil verzieken, dat ik geen respect voor haar heb en haar beledig met zo'n voorstel.

Waar ze dus de dupe wordt is dat we geen steek verder komen, hij doet wat hij wil doen en ik nu niets hoef, lekker goedkoop, maar niet in haar belang.

Zoonlief speelt lekker voetbal in een selectie team, ze spelen altijd op zaterdagvroeg, dat gaat zo bij die jochies, maar bij pa mag ie laat naar bed op vrijdag, dus op zaterdag bij de wedstrijd regelmatig niet vooruit te branden. Gevolg als hij zichzelf niet beter diciplineert, kan ie uit de selectie. Hij is 10!!! natuurlijk is het waar, hij moet van mij ook gezond eten, op tijd naar bed en eerst huiswerk, dan voetbal, maar om dat te bereiken heeft hij mij nodig, ik moedig hem aan, wijs hem op zijn bedtijd als hij te lang blijft zitten en bij pa mag alles, hoeft het niet, dan moet hij met zijn 10 jaar de verantwoordelijkheid voor zijn eigen fitheid helemaal zelf nemen.

Nog meer voorbeelden?
Dochter haalt een goed cijfer, pa zegt, ach meid zessie is goed genoeg, terwijl ik haar gemotiveerd heb goed haar best te doen, het gevoel van trots op eigen prestaties bij te brengen, zonder mijn verwachting daarin mee te laten spelen en hij kraakt het af.
En waarom, waarschijnlijk om mij te raken, maar mij boeit het niet, maar ik heb verdriet over hen.

Genoeg over voorbeelden, leuk dat jullie daar allemaal zo uitgebreid je mening over hebben, maar ik zou ook graag antwoord op mijn vragen krijgen.

Wat nou als het convenant verloopt???? Ik wil voorkomen dat ze zonder dat ik daar grip op heb bij hun vader gaan wonen.
Maar.... als ze gehoord worden en ze zouden voor hun vader kiezen, ga ik niet dwars liggen, ik hou te veel van ze om ze te verplichten bij mij te komen, dan heb ik liever een lange adem en ik weet dat ze dan later terug komen.

Maar het zal vooral met mijn zoon niet goed gaan, die wordt steeds ziek, gaat zijn best niet meer doen en voetbal zal hij kunnen vergeten. Moet zich stoer voordoen, is een echte lieve filosofische jongen, die met zichzelf in de knoop gaat raken.

Mag ik me daar alsjeblieft zorgen om maken en mag ik me daar alsjeblieft op willen voorbereiden, dus graag antwoorden.......

Tip

Je schrijft dat je het idee hebt dat ex dingetjes doet, juist om jou dwars te zitten. Misschien zijn jullie niet voldoende los gekomen van elkaar en reageren nog (te)veel op elkaar. Dan kan ik me wel voorstellen dat je ex ietwat recalcitrant regaeert, immers volgens mij, zoals ook je naam suggereert, zie je jezelf als goede ouder en hem als slechte.
Verwacht van hem geen ommekeer, doe het zelf. Focus je op de goede kanten van hem als vader, en draag dat uit naar de kinderen en naar hem. Grote kans dat hij zich dan niet meer zo hoeft te bewijzen. Misschien komen jullie dan wat nader tot elkaar in de opvoeding.

Tip

ik krijg een beetje het idee dat jij jezelf als de *goede*opvoeder ziet en je ex als de*slechte opvoeder*.
geen enkel mens is alleen maar goed of alleen maar slecht,ouders hebben altijd de intentie om het zo goed mogelijk te doen voor hun kinderen.Dat jullie daar andere ideeen over hebben is jammer,maar daar moet je mee leren dealen.

*Wat nou als het convenant verloopt???? Ik wil voorkomen dat ze zonder dat ik daar grip op heb bij hun vader gaan wonen.*

dat kan je niet voorkomen,en dat is ook helemaal niet erg..
maar ze komen als het goed is ook nog regelmatig bij jou als ze bij hun vader wonen( de weekenden?),en jij kan gewoon doorgaan met jouw manier van opvoeden,en met jouw normen en waarden doorgeven.uiteindelijk pikken kinderen de dingen er uit waarvan zij vinden dat het goed voelt,die zij belangrijk vinden.
vertrouw op het gezonde verstand van je kinderen en respecteer hun keuzes.

Nieuw convenant

Heb je in het oude convenant afspraken gemaakt over hoe het nieuwe convenant opgesteld kan worden? Had je begeleiding bij het opstellen van het nieuwe convenant?

Als je geen extra belastende ruzies wil zou je het allemaal stilzwijgend kunnen laten doorgaan. Je komt nu over als iemand die tamelijk geladen, met nogal wat agendapunten het gesprek over het nieuwe convenant in gaat> Alsof je eigenlijk wil afdwingen dat vader op dezelfde manier gaat opvoeden als jij. Dat zal niet gaan.Dat ging al niet toen jullie getrouwd waren, laat staan als je gescheiden bent. Co-ouderschap wil niet zeggen dat je samen op één lijn moet zitten (l roepen de experts dat dat noodzakelijk is, kinderen kunnen heel goed variatie aan). Het wil zeggen dat beide ouders de verzorgende ouders zijn: moeder op haar manier en vader op zijn manier.

Ik neem even je zorgpunten door:

- over zakgeld dochter/zoon: bepaal gewoon zelf wat jij aan zakgeld wil geven, meld dat hooguit aan de vader en laat her verder rusten. Als vader meer wil geven, dan hebben de kinderen geluk. Als vader niets wil geven hebbend e kinderen in elk geval wat zakgeld. Zo krijgen nde kinderen mee wat jij normaal vindt en mogen ze zich gelukkig prijzen dat ze twee ouders hebben (als vader ook geld geeft). Wat jij geeft en wat hij geeft moet je niet financieel gaan verrekenen! Daar zit de bron van de conflicten. Dochter heeft al genoeg verantwoordelijkheidsbesef, zeg je, jij wil haar aan jouw hand laten leren hoe ze met geld om moet gaan, in feite kan ze het al, vader vertrouwt erop dat dochter met geld om kan gaan en wil zijn dochter af en toe verwennen. Niets mis mee. Hij kent haar ook al twaalf jaar.

- mobiel of prepaid: ook daar zitten de financiële afspraken jullie het meeste dwars. Als hij een abonnement wil voor zijn dochter zou hij de kosten moten betalen. Als jij wil dat ze en mobiel heeft zul jij de kosten moten betalen (prepaid). Mocht het zo zijn dat dochter van vader al een abonnement heeft is het niet logisch dat jij daar een prepaid naast zet, dus dan heb je geluk.

- zoonlief en laat opblijven, de zorg dat hij wel of niet in de selectie blijft, het is de vraag of zoonlief dat wil, maar wellicht is het zinnig als vader dan eens gaat praten met de trainer die hem uit de selectie dreigt te zetten.

- het goede cijfer van je dochter: kinderen kunnen tegenstrijdige boodschappen krijgen over prestaties: jij bent blijkbaar meer gericht op prestaties: goede cijfers, trots zijn op je resultaten, in de selectie spelen. Vader wil blijkbaar zijn kinderen meegeven dat er meer in het leven is dan presteren. Beiden zijn waar. Wat kinderen voor zichzelf als leidraad kiezen voor hun verdere leven is aan hen: ze krijgen twee verschillende visies aangeboden en maken straks hun eigen keuze.

Dan nu het convenant: als je de onderhandelingen over het convenant wil openen om vader jouw manier van opvoeden op te leggen, dan wordt dat geheid ruzie, met alle negatieve gevolgen voor de kinderen.Accepteer dat de kinderen twee ouders hebben, met twee verschillende visies op het leven en gun de kinderen de ruimte om daarin te leven. Of liever gezegd: zij moeten dat wel zelf uitzoeken, aangezien jullie gescheiden zijn en jullie het dus niet meer samen hebben willen uitzoeken.

Wat wel een constant punt is dat terugkomt, dat zijn de fianciële afspraken: wie betaalt het abonnement van het mobieltje, wie betaalt het zakgeld etc. Ik denk dat dat eigenlijk het enige punt is waar je in een volgend convenant andere en duidelijkere afspraken over moet maken. Daarbij kun je voor ogen houden dat de afspraken moeten gelden tot de kinderen 18 jaar zijn, daarna moet je voor elk kind toch weer gaan kijken hoe de situatie dan is. Uitzondering zijn uitzonderlijke situaties, die je nuniet kunt voorzien.

Wat je kunt voorzien is dat de kinderen straks op de middelbare school zitten, extra kosten met zich meebrengen en ook zelf meer eigen ruimte moeten krijgen.

Die nieuwe afspraken kunnen van alle zijn: het kan variëren van een vaste rekening, waarop elke ouder een vast bedrag stort en waar je dan met elkaar over moet gaan overleggen hoe je dat gaat besteden (met alle conflicten van dien).Het kan zijn dat je de kinderen financieel splitst: hij is verantwoordelijk voor de basisbehoeften van de zoon, jij voor de dochter, en als iemand iets extra's wil doen is dat mooi, maar voor eigen rekening (ik denk dat dat bij jullie ook conflicten gaat geven). Je kunt ook aangeven wat je zelf wil en kunt betalen, bijvoorbeeld de basisvoorzieningen voor de kinderen (school, basisset kleding, één clubje, zakgeld) en dat je hem de ruimte geeft om extra dingen te doen of de dure dingen (abonnement op mobieltje, laptop, dure tas etc.). Zonder vrdere verrekening. Je kunt ook voor elk kind en eigen rekening openen, waar dan ieder een bedrag op stort, ieder naar eigen mogelijkheden en inzichten. En daar worden de kosten dan van betaald: in feite heeft het kind dan het beheer over de uitgaven (ook school en clubje).

Ik denk dat dit financiële punt eigenlijk het enige is dat je goed zou moeten bekijken bij een nieuw convenant, want daar zit een riskante trigger in. Houd het dicht bij jezelf: zoek een manier die jij prettig vindt in jouw huishoudbudget en kijk of dat ook voor hem werkbaar is. Denk vooral praktisch, waarbij je de toekomstige kosten niet moet onderschatten. Jij wil een degelijke ondergrond op basis waarvan het kind kan gaan presteren. Hij wil van het leven genieten en dat zijn kinderen ook meegeven. Als je die twee tegenstellingen combineert kan er voor de kinderen een prettig pakket uitkomen, waardoor ze gewaarborgd zijn voor hun basisvoorzieningen en ruimte krijgen om te genieten.

Succes!

Tsjor

Wat een goede constructieve reacties

Toen ik je voorbeelden las, kreeg ik vooral het idee dat jij jouw eigen manier de enige juiste vindt. In het gedrag van je ex zie ik weinig verkeerds, het is hooguit een andere kijk op dingen die op zich net zo goed is als de jouwe. Ik vind dus eigenlijk dat je een beetje loopt te zeuren, maar dat is niet zo'n constructieve bijdrage in deze discussie Aan de reacties van Tsjor en Sus-anne heb je een stuk meer, maar ik wilde het toch even kwijt.

Ik begrijp het wel

Je bent jarenlang samen. Jarenlang voedt je samen de kinderen op. Je denkt dat je dezelfde ideeen over de opvoeding hebt. Want er zijn nooit ruzies geweest over de hoogte van het zakgeld en over de bedtijd. En dan ben je gescheiden en gaat ex het ineens heel anders toen dan jij! Lijkt me heel erg frustrerend.

Mobi

natuurlijk zijn er frustraties na een scheiding,en in dit geval over de kinderen.
maar uit het berichtje blijkt dat deze situatie al vijf jaar zo is,en dan zeg ik; accepteer het en laat het verder los.als je blijft hangen in wat er allemaal mis gaat bij vader,dan kan je blijven mokken tot je kinderen volwassen zijn,en dat is zonde van je energie.
( ps ,kinderen worden niet mishandeld,krijgen eten en schone kleren,ik zie niet zoveel kwaad in vaders opvoeding,al zou ik het zelf anders doen)

Nou ja...

...Vic en Praia.... Zeuren? Ik mag denken dat dit forum er juist voor is om je zorgen ed te delen. Dat het anders is dan jij/jullie zou doen, sois. Dat ga je toch niet afdoen als zeuren? LB-mama is bezorgd, wil haar verhaal kwijt en vrgaat om raad. En dan zit ze te zeuren? Wat heb je dara nou aan (inderdaad) om dat onder haar neus te wrijven. Dasn lees je dit onderwerp toch niet...

LB-mama wat ik uit je bericht lees zitten jij en en ex niet op een lijn en zal dat ook enorm lastig worden.. Probeer er het beste van te maken en spreek hem evt (rustig) aan. Benoem wat er in jouw ogen gebeurt: wij hoeven het niet meer samen te bolwerken maar ik ben bang dat de kinderen er onder lijden als we elkaar openlijk afvallen. Zullen we dit anders proberen te doen. oid...
Qua convenant ed heb ik helemaal geen verstand en dus geen tips voor je.
Succes!

Helen

Tja, wat zal ik zeggen. Lees het berichtje nog eens. Het staat vol met opsommingen van zaken die in mijn ogen helemaal niet erg zijn. Als je daar dan een heel drama van maakt in de zin van 'mijn goede opvoeding wordt tenietgedaan' ben je m.i. aan het zeuren. Ik heb ook een ex dus ik weet dat je soms gewoon niet op een lijn zit qua opvoeding, en dat je als ouders allebei evenveel rechten hebt om dingen op je eigen manier te doen mits de kinderen daar geen schade van oplopen. Mijn ex en ik verschillen bijv. van mening over bedtijden, computertijden, bord wel of niet leeg eten, elke dag douchen, het belang van huiswerk, en toch heb ik het gevoel dat we goed met elkaar omgaan als het de kinderen betreft. Ik probeer alleen niet hem mijn normen op te leggen, en hij mij ook niet (meer).

Misverstand

Zeuren zou ik ook niet zo vlug zeggen, omdat liefhebbende, bezorgde mama oprecht denkt dat het hier gaat om het allerbelangrijkste: haar kinderen. Ik denk wel dat er sprake is van misverstanden en dat die misverstanden deels haar aangereikt worden door de buitenwereld.

Dit is bijvoorbeeld een misverstand: '... maar ik ben bang dat de kinderen er onder lijden als we elkaar openlijk afvallen. Zullen we dit anders proberen te doen. oid...'
Kinderen kunnen heel goed leven mt verschillen. Als beide ouders thuis wonen kun je geen grote verschillen hebben, want als je dan verschilt over bedtijd bijvoorbeeld krijg je elke avond ruzie. En die ruzie is nadelig voor kinderen, of zelfs schadelijk.
Maar zelfs als beide ouder thuis wonen weten kinderen feilloos waar verschillen zitten, aan wie ze iets moeten vragen en aan wie niet. Dat gaat bij kinderen heel ver. Er zijn talloze voorbeelden van kinderen die bepaald voedsel thuis niet eten en bij een ander plotseling ervan smullen. Of thuis brutaal zijn en bij een ander poeslief. Of thuis veel praten en bij een ander niet.

Het tweede misverstand zit toch in het concept 'moeder'. Dat blijkt al uit het aangehaalde zinnetje van Helen: als we elkaar afvallen.... Ja, maar wat als liefhebbende mama liefhebbende papa afvalt, zoals nu gebeurt? Wij blijven toch heel erg hardnekkig de idee houden dat kinderen van de moeder zijn en niet van de vader. En dat moeders weten wat het beste is voor de kinderen. Moeders beschermen hun kinderen eerder, leren ze om braaf te zijn en netjes te doen wat iedereen van hen verwacht. Vader schoppen hun kinderen eerder de wereld in en leren ze om te dealen met nieuwe dingen die op hen af komen (zeg ik maar even amateuristisch).

En het drde misverstand is natuurlijk, dat je na de scheiding nog invloed kunt uitoefenen op het gedrag van je ex-partner. Met de scheiding heb je dat losgelaten, en dat heeft gevolgen. Kinderen kunnen daar -in tegenstelling tot wat sommige deskundigen denken- best mee omgaan, mits ouders (ook moeder!) hen daartoe de ruimte geven om zelf hun weg daarin te vinden. Een voorbeeldje: vaders kopen vaak mooie dure hebbedingetjes voor kinderen, omdat dat hun manier is van 'zorgen'. Kinderen vinden vader geweldig vanwege die dure hebbedingetjes en moeder een zeur, omdat die et hen niet wil geven. Op een gegeven moment ontdekken kinderen wel, dat moeder basisdingen wel geeft, en dat die belangrijker zijn dan de hebbendingetjes, maar dat ze dan ook geen geld meer heeft voor de hebbedingetjes. Ze accepteren dat en waarderen beiden. Later worden ze daar handig in en weten precies met wie ze moeten gaan praten over de nieuwste mobiel die net uitgekomen is, zonder dat dat voor hen betekent dat de ouder die dit geeft een betere ouder is. Kinderen moeten de kans krijgen om dat zelf te ervaren, zelf die ontdekkingen te doen en zelf te bepalen hoe ze daarmee om willen gaan. Als de ouders na de scheiding daar gen grote ruzie or maken is het voor kinderen een veilige omgeving om op te groeien.

Ik denk dus dat negatieve waardering van liefhebbende, bezorgde mama voor de opvoeding van haar ex schadelijker is voor de kinderen dan de manier van opvoeden van de vader.

Tsjor

Tsjor heeft gelijk

*Ik denk dus dat negatieve waardering van liefhebbende, bezorgde mama voor de opvoeding van haar ex schadelijker is voor de kinderen dan de manier van opvoeden van de vader.*

dat denk ik ook.

Bij vader gaan wonen

liefhebbende bezorgde mama:
"Wat nou als het convenant verloopt???? Ik wil voorkomen dat ze zonder dat ik daar grip op heb bij hun vader gaan wonen."
Ik krijg de indruk, dat dit het echte pijnpunt is. Je bent doodsbang, dat je ex je kinderen lijmt, dat hij ze koopt, en dat ze bij je weggaan om bij hem te gaan wonen. Je noemt je niet voor niets 'liefhebbende bezorgde mama', want je moederrol is belangrijk voor je. Daarom zit je ook zo met dat 'einde van het convenant', want je bent bang dat dat een soort magisch moment is waarop alle afspraken opnieuw gemaakt moeten worden.
Wel, zo werkt dat in de praktijk niet. Je kinderen wonen bij jou, en zolang je niet iets anders afspreekt of een rechter iets anders oordeelt, blijft dat zo. Jij Hoeft Niets Te Doen!!!

tsjor adviseert:
" Wat wel een constant punt is dat terugkomt, dat zijn de fianciële afspraken: wie betaalt het abonnement van het mobieltje, wie betaalt het zakgeld etc. Ik denk dat dat eigenlijk het enige punt is waar je in een volgend convenant andere en duidelijkere afspraken over moet maken."
Nee. Ik zou niets afspreken en het lekker openlaten. Zolang ex maar KA betaalt, is het verder zijn eigen keuze om zijn kinderen 'iets extraas' te geven, en het is bovendien praktisch onmogelijk om hem te verbieden dat te doen. Ik bedoel ook letterlijk 'praktisch onmogelijk' want hoe controleer je dat hij zijn kinderen niet even ene briefje van 50 euri geeft als ze bij hem zijn?

Co-ouderschap

Tinus_p, je vergist je: hier is sprake van co-ouderschap, dus een vader die de helft van de tijd zorgt en een moeder die de andere helft van de tijd zorgt.
En blijkbaar zijn er onduidelijke afspraken over zaken als 'het mobieltje', want daar wordt over gepraat en daar worden dingen 'verrekend'. Als je dat gaat doen met elkaar kan elk paar sokken een mogelijke bron van conflict worden.
Ik ben het met je eens dat 'ieder doet zijn eigen dingen' en goede afspraak zou zijn, maar volgens mij liggen er nu andere afspraken en is dat in elk geval een van de bronnen, waardoor verschillen in opvoedstijl tot conflicten uitgroeien.

Tsjor

Tsjor

tsjor:
"Ik ben het met je eens dat 'ieder doet zijn eigen dingen' en goede afspraak zou zijn, maar volgens mij liggen er nu andere afspraken en is dat in elk geval een van de bronnen, waardoor verschillen in opvoedstijl tot conflicten uitgroeien."
Misschien. Ik krijg de indruk, dat het hoofdprobleem niet zit in het verrekenen, maar in de angst dat vader de liefde van zijn kinderen koopt. Dat houd je niet goed tegen, omdat je niet kunt controleren of vader 'stiekum' geld ana zijn kinderen (uit)geeft.
Dat leek me het kernpunt, dat verder losstaat van co-ouderschap.