Collegiale irritatie
Ik heb een collega waarbij ik altijd alle zeilen bij moet zetten om niet boos te worden. Op een of andere manier weet ze altijd het bloed onder mijn nagels vandaan te halen. Uit ervaring weet ik dat ruzie niets oplost (dat is in het verleden veel gebeurd) dus dat probeer ik te vermijden. Wat ik moeilijk vind maar ik wil proberen het naast me neer te leggen. Wat zij namelijk doet is;
*zich constant met alles bemoeien; zeg ik iets tegen een collega dan (ze heeft niet eens verstaan wat ik zeg) vindt zij het nodig iets te zeggen tegen die collega in de trant van ''trek je maar niet van aan hoor' alsof zij het voor die collega opneemt wat helemaal niet nodig of zelfs aan de orde is. Zo bemoeit ze zich ook vaak met wat ik tegen bewoners zeg of doe; vaak in de trant van alsof ze het voor anderen opneemt en partij trekt tegen mij; ongeacht wat ik zeg/doe.
* mij vertellen hoe ik dingen moet doen. Terwijl ik dat echt wel weet. Bijv. welke soort was ik moet draaien; hoe ik moet koken enz. ze let op alles wat ik doe.Vaak zegt ze het dan met een soort grapje; maar het gaat niet op haar manier en dat is echt een probleem voor haar.
* Er is ook een soort basiswantrouwen vanuit haar. Als ik in dienst ben en zij komt binnen, glijden mijn ogen onwillekeurig naar de klok. 'wat is er, ik ben toch op tijd?' zegt ez dan direct. Heb ik een blikwisseling met een bewoner dan heeft ze ook de neiging direct te vragen wat er is. Ik denk dat ze gewoon ook veel op zichzelf betrekt.
* ze praat sowieso veel. Dat is op zich niet erg. Maar ze vertelt bijv. vaak over haar kinderen die allemaal erg goed gedijen. Ik heb een zorgenkind. Heel vaak zegt ze na verhalen over wat haar kinderen allemaal doen en laten iets in de trant van' Ach, met jouw zoon komt ook alles goed' tegen mij. Dat geeft me zo'n gevoel superioriteit vanuit haar, terwijl ik tegelijk denk'bemoei je er niet mee, laat hem erbuiten.'
Ik vind het een vreselijk mens. Zij is invalkracht waar ik vast werk, maar ze gedraagt zich of ze zich veel meer voelt. Ik vind het zo moeilijk met haar om te gaan. Wie heeft er tips om mij te helpen hier gemakkelijker mee om te gaan?
Nou ik bedoel
dat ik dan naar de klok kijk omdat ik haar zie binnenkomen en daardoor denk;'Oh, is het alweer zo laat?' En dan reageert ze alsof ik haar controleer. Maar dat soort dingen gebeuren steeds; dat ieder gebaar of blik van mij alweer door haar op een negatieve manier geinterpreteerd wordt.
Koentje
Grote kans dat jullie elkaar even irritant vinden. Ik denk dat ze jouw controlerend vindt (die klok) en jij vindt haar een bemoeial en commentator. Misschien elkaar meer uit de weg gaan, erop letten dat jij niet meer naar de klok kijkt en als zij begint met commentaar, haar negeren (en eventueel weglopen)...?
Zo'n collega had ik ook...
mens, wat kon ik me aan haar irriteren. Wat ik ook zei, zij had er een aanvulling op, wist het beter, had het ook meegemaakt of overrulde mijn beslissingen.
Totdat we van mijn werk uit een hei-dag hadden en ik heel bewust haar uitkoos voor een opdracht. We moesten toen samen 2 uur lang de tijd voor een opdracht en samen zijn we naar buiten gegaan en hebben een wandeling gemaakt.
Ik heb haar toen op de vrouw af gevraagd wat ze van me vond en hoe ze me zag op het werk. Toen bleek dat ze heel veel problemen had gehad met mijn voorganger en toen ik kwam, zij heel veel dingen van haar slechte ervaringen in mij terug zag. Terwijl dat helemaal niet zo bleek te zijn. En ik vond haar dwars en zeurderig, omdat ik soms gewoon pad A dien te volgen en zij daarin dient mee te gaan en niet 88x ja maar wil horen.
Het was een zeer verhelderend gesprek en ze heeft me toen ook verteld wat voor een zorgen ze heeft. Toen ik haar vertelde van mijn zorgen, was dat een eye-opener voor haar.
Sindsdien voelen we ons vrijer om wat directer te zijn en hebben we meer respect voor elkaar. Daarna hebben we eigenlijk nooit geen problemen meer met elkaar gehad.
Moraal van dit verhaal: eigenlijk kenden we elkaar helemaal niet en vonden we het allebei lastig om te handelen naar elkaars welbevinden. En sommige mensen hebben nu eenmaal een gebruiksaanwijzing. Als je die weet scheelt dat ook een hele hoop.
Het zou misschien helpen wanneer je tijdens een collegiaal gebeuren (kerstborrel, uitje) haar eens bewust opzoekt en met haar praat en je open opstelt. Geef haar ook de kans om tegen jou te zeggen wat ze vindt. Sommige mensen zijn zich nl. ook totaal niet bewust van hun eigen gedrag, en dat leidt eigenlijkheid alleen maar tot ergernis.
Onzeker
Je collega klinkt mij juist als een onzeker iemand in de oren. Iemand die zichzelf probeert te bewijzen. Een open gesprek zoals Moppeke voorstelt, zou best eens je ogen kunnen openen.
Die open gesprekken
zijn bij ons niet mogelijk; die monden uit in ruzie. Ook leiddinggevenden die met haar praten, komen er niet echt uit. Het is meer dat ze zich dan een poosje wat minder dominant opstelt. Maar ze kan het niet laten. Ik ben ook niet de enige die last heeft van haar gedrag. Ik geloof wel dat anderen het gemakkelijker accpeteren en er dan ook minder wisselwerking ontstaat,
ik probeer mij erop te richten haar opmerkingen naast me neer te leggen en me minder te iriiteren. Dat lukt me niet.
Waarom vragen
Ik zou naar elke opmerking vragen waarom ze dat zei (niet verwijtend, maar gewoon). Het antwoord aanhoren, knikken, en verder er geen woorden meer aan vuil maken. Waarschijnlijk wordt ze zo moe van jouw waarom, dat ze zal leren zich te bezinnen voor ze wat zegt.
Kun je ook bij de klok doen. "ik ben toch niet te laat". "Nee hoor, waarom denk je dat?".
Het is
een goed idee, naar het waarom vragen. Het is ook iets wat ik al wel eens doe, waarop ze dan vaak niet inhoudelijk rreageert, maar meer op de waarom vraag. In de trant van 'oh, doe niet zo moeilijk'of 'was maar een grapje'
En ook
En misschien ook op die opmerkingen, bijvoorbeeld over je zoon, reageren met: je kent mijn zoon niet eens, wil je hem er niet bij betrekken aub?
Korte zinnen die je zelfs op voorhand kan oefenen zodat het niet 'een verhelderend gesprek' hoeft te worden maar je wel van je afbijt. Dat kan die collega best gebruiken denk ik, de harde (eerlijke) aanpak. Zij zal niet veranderen maar daarom hoef je niet alles te pikken. Je kan dan selecteren wat de moeite niet is om op te reageren en waarop wel.
Succes
2 dingen
ik weet niet of je het kwadrant van Ofman kent. (http://nl.wikipedia.org/wiki/Kwadrant_van_Ofman). Vaak is het zo dat een persoon die jou irriteert eigenlijk kwaliteiten bezit die voor jou een uitdaging zijn. Lees de link maar eens, die is vast duidelijker dan dat ik ben.
Als tweede kan je misschien proberen om feedback te geven als ze iets doet wat jou raakt. Houd het daarbij bij jezelf. Ik heb dat geleerd met de drie G's: Gedrag benoemen, Gevoel benoemen dat het bij jou oproept, Gevolg benoemen. Bijvoorbeeld: ik vind het vervelend dat je je bemoeit met wat ik tegen anderen zeg, want dan voel ik me....gepasseerd (of wat het dan ook is wat je voelt. Het gevolg is dat ik... baal om dat ik mijn werk niet goed kan doen (bijvoorbeeld).
Pff, wel lastig zo'n collega. Het vreet energie, lijkt me. Succes.
