Communicatieproblemen sinds enkele maanden. Hoe komt dat zo ineens?

We zijn nu weer eventjes verder, ik zit relaxt op een vakantieadresje aan zee om alles de revue te laten passeren. En uiteraard te genieten. En ik voel weer meer rust.
Het ophalen van (helaas)een deel van de spullen ging prima. Hij hielp zelfs netjes mee, wat mij reuze mee viel. Ook deed hij normaal en netjes. 
We hadden op zijn verzoek nog wel gepraat. Hij gaf toen aan dat als ik besluit niet verder met hem te gaan, hij ook weer verder gaat met zijn leven. Ik zei nog dat ik het begreep en vroeg of hij dan verder gaat zoals hij nu leeft. En toen antwoordde hij dat hij meteen weer ging ‘daten’ en maar met andere vrouwen in bed ging duiken om mij maar te vergeten.
Ik vind dit laatste erg vreemd, want dit betekent dat hij niets heeft geleerd van dit alles en vrolijk verder gaat alsof er niets is gebeurd. Ik zou zelf juist rust pakken, dingen verwerken en kijken hoe ik het in de toekomst beter kan doen. Maar ja, dat is hoe ik het zou doen. Zo blijf je met onverwerkte zaken zitten, lijkt mij. Iig is dat zijn probleem, hoewel deze uitspraak een bevestiging is van hetgeen is al vermoedde; dat ik een aangename invulling was van zijn leven, zodat hij niet met zichzelf aan de slag hoeft. En nu dat weer bij een ander op zoekt om op te vullen. Wat vinden jullie? Wellicht zie ik het verkeerd?

Temet schreef op 24-09-2025 om 15:54:

" En toen antwoordde hij dat hij meteen weer ging ‘daten’ en maar met andere vrouwen in bed ging duiken om mij maar te vergeten."

Mwah. Als hij het zo heeft geformuleerd klinkt het ook een beetje als "ik ben best wel zielig doordat jij weggaat en daarom stort ik me maar in losse dates". Moet hij weten.
Misschien wil hij wel over zichzelf nadenken maar wil hij dat niet erkennen. Misschien wil hij het nu niet, maar straks wel. Misschien - en dat lijkt waarschijnlijk - wil hij het helemaal niet, nu niet en straks ook niet.
Maar jij hoeft je nooit meer bezig te houden met wat hij wel en niet wil en kan en waarom. En dat lijkt mij een behoorlijke opluchting.

Hij voelt zich in het algemeen snel zielig en benadeeld; een poosje terug had mijn kat een wondje bij z’n neus dat open was gegaan. Gevolg; bloedspetters op de muur. Hij was stil en ik vroeg wat er was. Zei hij dat hij zich zorgen maakte. Ik vroeg waarover. ‘Ik maak mij zorgen om mezelf; er zitten bloedspetters van de kat op de muur. Ik heb al zo weinig tijd en nu breek ik mijn hoofd hoe ik dit moet gaan oplossen. Weer een klus in mijn al drukke schema.’ Nu achteraf gezien en terugdenkend zie ik pas echt hoe egocentrisch hij was, uit eigenbelang handelde, dat alles om hem draaide, hij zo met zichzelf bezig was en ik maar wat spreekwoordelijke kruimels kreeg toegeworpen. Een wijze les voor mij; ik ga voortaan echt meer aan mezelf denken.

Wat dat daten betreft is dat idd zijn probleem. Het bevestigt alleen maar des te meer wat ik altijd al vermoedde. Ik ben zeker opgelucht, alleen (ben ik eerlijk in) vind ik het een beetje zuur omdat deze uitspraak op mij dan over komt alsof datgene wat wij hadden niets heeft voorgesteld. Alsof ik slechts een pionnetjes was in zijn schaakspel en heel inwisselbaar ben. Maar goed, dat is slechts wat ik vermoed, wellicht is dit gewoon een façade, om zich groot te houden, niet kwetsbaar op te stellen. En maar lekker door met een ander om maar geen spijt, verdriet of wat dan ook te voelen over wat ervoor was. Beetje als een soort coping. 
Ik heb veel nagedacht en mij ook aangemeld bij een Norwood praatgroep. Daar zitten vrouwen die vergelijkbare zaken als mij hebben meegemaakt. En met een vergelijkbare achtergrond. Ik heb n.a.v. een ingevulde vragenlijst en na het boek ‘Als hij maar gelukkig is’ te hebben gelezen van Robin Norwood sterk het idee dat veel punten op toepassing zijn van mij. Alsof ik over mijzelf las. En dat ik al in een soort van ‘helingsproces’ zat, maar dat ik er nog niet ben, omdat ik voor deze man ben gevallen.
Dat gaat mij vast helpen en veel goeds brengen.

Pippeltje schreef op 24-09-2025 om 15:46:

En heeft hij zijn gestolen deel van het geld nog teruggeboekt?

Laat het verder lekker los. Hij steekt zijn kop het liefst in het zand; daar ga jij niets aan veranderen.

Nee, heeft hij niet gedaan. Zal waarschijnlijk ook niet meer gebeuren. Wel vreemd dat hij verder niet verongelukt maar gewoon normaal en netjes doet, afgezien van dat. Ik zou denken dat hij dan in z’n geheel raar zou doen.

Hij liever dan ik wat het de kop in het zand steken betreft. Ik ken meer mensen in m’n familie die dat doen. Ik wil proberen het beter aan te pakken door zelf verantwoordelijkheid te nemen en ergens van leren.

Poezekat schreef op 24-09-2025 om 13:29:

[..]

Je bent goed bezig. Ik denk dat je het inderdaad goed ziet wat zijn houding zal zijn als jullie definitief uit elkaar gaan maar dat is vooral sneu voor zijn kinderen en zijn nieuwe vlam.

Ja, ik vind het ook sneu voor z’n kinderen, die nog aan veel toekomstige scharrels blootgesteld gaan worden. Voor mij had hij de kinderen stiekem (dus zonder toestemming ex) ook aan eerdere dates/scharrels blootgesteld. Zagen de kinderen zo’n dame twee a drie keer, was het weer gedaan 🙈 

Zo wil je toch niet leven, lijkt mij. Ik niet iig. Ik wil liever niet als Remie alleen op de wereld eindigen. 

linn19 schreef op 24-09-2025 om 13:55:

Fijn dat je nu weer rust ervaart. Waarom heb je maar een deel van je spullen?

Hoe hij verder gaat en/of dat op dezelfde manier is en wat hij er wel of niet van geleerd zou hebben doet er verder niet meer toe voor jou. Hij leeft zijn leven en verwerkt op zijn eigen manier.

Belangrijkste is wat jij er zelf van geleerd hebt. Wat jouw waarden en normen zijn en of je daar voor kan gaan staan. Waar jouw grenzen liggen en niemand daar meer over laat gaan bv.

Dat andere deel van de spullen komt nog wel mijn kant op nadat ik terug ben. Dit zou voor mijn vakantie al mijn kant op komen, als de accu van zijn bus niet de geest gaf. De bus was al vol geladen op dat moment. De dag erop ging ik op vakantie, dus nu komen de spullen na mijn vakantie, wanneer het accu probleem is opgelost.

Nee, ik laat zeker niet meer over mijn grenzen gaan. Ik had/heb zeker wel grenzen, maar op de een of andere manier zijn deze grenzen in de relatie vervaagd en voelde ik mij niet meer mezelf. Voordat ik deze relatie kreeg had ik dit niet, wist ik precies waar ik voor stond, wat ik wel en niet wilde. Nu achteraf geredeneerd was het een ongezonde dynamiek waar ik geen deel meer van uit wilde maken. En omdat ik mezelf niet nog meer wilde verliezen. Het is ook een gecompliceerd iets waar ik mij onbewust door heb laten beïnvloeden, aangezien de relatie als een soort ‘verslaving’ voelde. Dat was het in feite ook, gezien mijn codependency en relatieverslaving. Ik ga niet voor niets binnenkort naar de Norwood praatgroep☺️

Ik ben wel opgelucht dat ik niet al te lang in deze relatie ben blijven zitten en de stap ook echt heb gezet om weg te gaan. Al was het erg spannend.

tsjor schreef op 28-09-2025 om 09:04:

Oh ja, de man zou bij het ophalen van de spullen gevaarlijk zijn; dat blijkt niet zo te zijn, hij helpt mee en er is gewoon een gesprek geweest. Maar dat schrikbeeld koesteren we nog even. Dus let op: er kan nog een reactie komen.
Als ik het zo lees wil de man eigenlijk twee dingen: iemand voor seks (gaat weer daten) en iemand voor het huishouden, die vervelende dingen zoals het bloed op de muur weg kan halen. Hij dacht dat gevonden te hebben in TO, maar TO kan fysiek het huishouden niet aan. Het lijkt mij een tamelijk oppervlakkige man, dus ik denk dat hij beter af is met een huishoudster en af en toe wat dates.

Het gekke is dat ik nu ook weer praktisch helemaal het huishouden doe, maar wel zonder iemand die over mijn schouder mee kijkt. En op mijn tempo en manier, met hoeveel energie ik die dag heb. Blijkt dat ik het op zich wel kan, maar blijkbaar niet op zijn manier of tempo. Ook omdat hij dingen vaak ‘checkt’ en praat over routines en structuurtjes, soms op en aanmerkingen heeft. Voor mij deed hij het huishouden zelf, alleen toen had hij daardoor te weinig tijd voor z’n hobby, waar hij van baalde. Hij had mij zelfs eens toen we nog niet samenwoonden gevraagd (ik deed het ook nog 🙈) of ik geknoeide smeerolie van het krat wilde halen en het krat wilde schoonmaken zodat ie weer in de garage kon staan, nadat hij aan de auto had gewerkt. Ik denk ook dat ik zijn gedrag een beetje heb gefaciliteerd, want toen ik de weekenden bij hem was kookte ik voor hem, deed de was, deed het eea aan huishouden, omdat ik hem vaak hoorde ‘klagen’ dat hij zo druk was. En ik had er toen mee te doen.

Zijn moeder had mij eens gezegd dat hij alles graag op zijn manier doet, zelf graag de controle heeft en een streber is. ‘Hij heeft het moeilijke karakter van m’n mans kant,’ zei ze letterlijk eens uit haarzelf n.a.v. dat akkefietje op zijn verjaardag toen hij boos/geïrriteerd werd.
Wat seks betreft klopt het wel wat je zegt. Hij had altijd al verkondigd dat hij dat erg belangrijk vindt in een relatie. En ik dacht er toen niet zoveel van, dacht zelfs ‘ach ja, het is een man hè.’ Maar met hem voelt het als betekenisloze seks. Helemaal nu ik dit weet. Ik weet wel dat ik de liefde niet af meet aan de intensiteit van seks. Maar aan het andere, hoe iemand in het algemeen is.

Denk dat hij idd het beste af is met dates of korte ‘verhoudingen’ zolang het duurt en leuk is, en wat hem financieel niet ‘benadeelt’. Omdat ik (in onze date periode) hem daar zoveel over hoorde, dat hij vrouwen maar vindt ‘mee liften’ op hem of profiteurs. En waar geen enkel initiatief in zit. Een huishoudster is zoals ik hem ken niets voor hem; kost geld dat hij het liefst aan z’n hobby uitgeeft of spaart. En hij kan het verder prima zelf, weet ik. Tja, misschien is dit zijn manier van ‘liefhebben’, dat hij geen andere manier kent. Voorwaardelijk en op zijn manier.

Pippeltje schreef op 28-09-2025 om 16:23:

Kun je nagaan hoeveel dingen er zijn waar je nu nog over nadenkt; hoeveel je geleerd hebt van deze situatie. Dat je je inderdaad wel heel makkelijk voor zijn karretje hebt laten spannen. Dat zegt heel veel over hem, maar ook over jou: het verschil is dat jij ervan geleerd hebt. Bij hem is dat nog de vraag.

Ik heb van nature een zorgzaam en meegaand karakter, dat zal hij ook wel heel snel hebben geweten. Ik weet wel dat hij ooit heeft gezegd dat hij een lief zorgzaam karakter bij hem vond passen en daarop viel.

Dat ik erover nadenk heeft als doel dat ik ervan leer ☺️