Dilemma: kies ik voor man/kinderen of fam?(lang)
Hallo,
mijn verhaal is bij velen bekend. Ik zal het kort proberen uit te leggen.
5 jaar geleden heeft er sexueel misbruik plaatsgevonden van de zoon van mijn zus, toen 14 jaar met mijn zoon, toen 3 jaar. Het gaat dan om betasten en met handen van mijn zoon zichzelf afgetrokken.
Op heterdaad betrapt. Neef heeft therapie gehad en straf voldoende.
Mijn zoon heeft er ogenschijnlijk niets aan over gehouden, gesprekken gehad, in de gaten gehouden.
In de tussentijd familieruzies gehad met alle gevolgen van dien. Langzaamaan ben ik mijn zus weer gaan zien en neef ook. Niet vaak, alleen bij gelegenheden. Mijn man wil dat niet, wil geen enkel contact. Tot nu toe heeft hij mij ook niet laten kiezen.
Bij familiegelegenheden komt of neef of mijn man, dat overleg ik dan met mijn zus. Dat gaat uiteraard niet altijd van harte. Vooral fam. vindt dat mijn man er na 5 jaar klaar mee moet zijn en moet proberen weer "normaal" te doen.
Ik heb al vaker hier advies hierover gevraagd. Deze keer is het probleem het volgende: vaderdag.
Mijn vader heeft een barbecue georganiseerd. Mijn broer komt ook van ver weg om tegelijkertijd zijn verjaardag te vieren. Alles wel. Met moederdag is mijn man weggebleven, deze keer neef dacht ik.
tot vandaag..mijn vader belde dat hij wil dat neef erbij is, zijn kleinzoon dus.
Geen overleg, hij wil dat gewoon. Dat levert dus problemen op.
Ik sta in principe achter de mening van mijn man. Alleen kies is voor de "makkelijke" weg. Dat betekent contact met fam, ook voor mijn kinderen. Niet te veel, zeker niet met zus en zoon, niet te intensief. Maar ik deel wel de mening van mijn man dat je zoiets niet zomaar naast je neerlegd.
Ik heb dus net tegen man verteld hoe het zit. Hij wil nu dat zijn kinderen er niet naartoe gaan. Hij niet,dan zij ook niet. Hij zegt ook dat het zijn vaderdag is.
Ik wil dus wel gewoon gaan en heb hem gezegd dat ik het liefste geen ruzie wil, geen moeilijkheden. Dat heb ik al jaren hierover gehad en het is genoeg.
Wat vinden jullie? Hij zegt dat als ik mijn kinderen toch laat gaan, hij nooit meer naar mijn ouders toe wil.
Ik wil niet kiezen, ik wil gewoon daarnaartoe gaan met de kinderen. Dat lijkt me voor de kinderen ook het beste,dat willen zij ook.
Ik wil ook geen ruzie met mijn man. ik heb hem gezegd dat ik mijn vader duidelijk heb gemaakt dat ik het er niet mee eens ben op deze manier,maar het is zijn vaderdag,zijn keus.
tuurlijk kan ik oo gewoon zeggen dat ik nu niet kom,maar moet ik zover gaan? moet ik dus die strijd aangaan dat er ruzie komt? dat lijkt me voor de kinderen absoluut niet goed.
Kunnen jullie je mening hierover geven?
groetjes,annemieke
Hoi
idd Vera mijn man heeft een zwaar verleden en na 18 jaar kan ik zeggen dat hij niet in therapie zal gaan.
Ik ben het met jullie eens dat het goed zou zijn maar helaas.
Drommels precies dat Zeg ik dus ook wij zijn geen daders maar slachtoffer. Doen we moeilijk? Daar kan je over discusseren naar dat was niet mijn bedoeling dat advies heb ik vorig jaar al aan jullie gevraagd.
Is het niet beter denken jullie om nu niet aan zoon te laten Zien dat er onenigheid was en gewoon naar opa gaan zonder man? Zo gaat het al jaren zoon weet niet beter.
Als we niet gaan zullen ze dat juist raar vindennop cadetdsg en vragen gaan stellen.
Man vindt het niet erg dmorgens is voor hem
Zoon was slachtoffer
"Drommels precies dat Zeg ik dus ook wij zijn geen daders maar slachtoffer."
Jij en je man zijn geen slachtoffer.
Je zoon was slachtoffer.
Je man en jij zijn zijn ouders en moeten proberen te doen wat goed is voor je zoon. Ik denk niet dat het je zoon helpt als je man of jij zich als slachtoffer opstellen.
Annemir
Ik zou inderdaad doen wat je denkt dat het best is voor je zoon. Als naar de barbecue gaan (waar de kinderen dus blijkbaar al van weten) het minste vragen oproept bij de kinderen zou ik gewoon gaan maar dan misschien wat korter zodat er ook tijd voor man overblijft.
Maylise
Drommels
Die jongen van toen 14 jaar is in therapie geweest zover ik kan lezen. Het is nu al 5 jaar geleden. Ik begrijp dat Annemir's man de keuze maakt om die jongen nooit meer te zien. Echter voor Annemir ligt het natuurlijk veel lastiger want het gaat wel om haar familie. Neef is geen slachtoffer maar neef heeft wel recht op een nieuwe kans nu hij boete heeft gedaan. Natuurlijk is dat nooit een helemaal nieuwe kans (immers iedereen binnen de familie weet er van) en dat hoeft ook niet want het verleden kan je niet uitwissen. Echter dat de ouders van neef en de grootouders hem wel die kans geven lijkt me heel normaal. Je kan een jongen van 14 jaar ook niet zijn hele leven een fout na blijven dragen. Dat Annemir's man dat wel doet snap ik ergens wel want hij is geen familie. Voor hem zelf zou het echter misschien wel heilzaam zijn van die woede af te zien komen.
Woede en haat heeft uiteindelijk het meest negatieve effect op de persoon die zelf die woede in zich heeft.
Het blijft natuurlijk een hele lastige situatie voor alle partijen maar ergens is het ook noodzakelijk om een nieuw begin te maken als familie.
Maylise
Reactie
Ik heb dit draadje gelezen en je dilemma en me soms hogelijk verbaasd over sommige reactie.
Kort gezegd vind ik dat er nogal wat gebeurd is, teveel om maar van je amn te verwachten dat ie moet vergeven en vergeten, erover heen moet stappen en die neef nog een kans moet geven. Ik begrijp, als vader heel goed dat je amn die neef nooit meer wil zien en ik vind dat daar begrip voor meot zijn in jouw familie. Blijkbaar is dat er in ieder geval van de kant van de neef en zijn moeder wel.
Wat jouw vader heeft gedaan, door je een beetje voor het blok te zetten vind ik, hoewel niet kwaad bedoeld, erg fout en getuigen van weinig respect naar je man. Ik kan me dan ook voorstellen dat je man zich ook daardoor gekwetst voelt. Je moet gewoon achter je man staat in dit geval, je man kan het niet vergeven en dat kun je niet van hem verlangen en je moet hem niet het gevoel geven dat ie daar alleen is staat anders gaat je reltie er nog aan onderdoor. Ik persoonlijk zou, denk ik, nooit meer toegestaan hebben dat mijn zoon ooit nog in de buurt van die neef kwam, dus je kunt al zeggen dat je man erg coulant is.
Ik vind dat er soms ook erg makkelijk over gedacht wordt over wat je enef gedaan heeft. Hij was 14, en nog niet volwassen, en ja de hormonen gierden door zijn lijf, maar dan een jongetje van drie zo misbruiken is wel iets meer dan een jeugdzonde. Dan is er sprake van zeer ernstig afwijkend gedrag, met een grote kans dat het gaat om iemand die pedosexuele gevoelens heeft. Als dat laatste het geval is helpt geen therapie hem van die gevoelens af en blijft het iemand die je niet met kinderen kunt vertrouwen.
Ik denk dat het goed zou zijn als je duidelijk laat weten aan je familie dat ze er vanuit moeten gaan dat je man nooit meer jouw neef wil zien en dat je er geen prijs op stelt dat er telkens op aangedrongen wordt dat dat wel gebeurt en dat je hoe dan ook achter je man staat. Hierover onduidelijkheid laten bestaan leidt alleen maar tot meer problemen.
Bedankt
Hallo marylise,
precies zoals jij het omschrijft is zoals ik het bedoel!
het is mijn familie,dus anders voor mij als voor hem.
mark, fijn dat je reageert! ik denk dat het ook anders is voor een man als voor een vrouw.
Ik sta achter mijn man, heb hem dat ook gezegd. Ik twijfel ook enorm of ik moet gaan. maar zoals ik al zei..
ook mijn vader is een gevoelige man die het allemaal niet zo kwaad bedoelt heb denk ik.
maar zonder respect is het zeker.
gelukkig snapt mijn man mij ook. ik wil voor die twee keer per jaar geen ruzie en ellende, vooral niet voor mijn ouders.
en wisse je hebt gelijk, mijn zoon is slachtoffer, niet wij.
en toch...ik ben ook een beetje mijn familie kwijt door wat er allemaal gebeurd is. het is nooit meer hetzelfde.
laten we hopen dat de toekomst "normaal" verloopt voor mijn zoon en hij hier niet zoveel schade van heeft
Eens met mark
Ik ben het volledig eens met wat Mark schrijft en heb daar niets aan toe te voegen. Ik heb uit je berichtjes begrepen dat je zoontje het niet erg vindt om neef te zien en dat hij er schijnbaar geen last van heeft. Op dit moment misschien (nog) niet, maar dat kan zeker nog wel komen als jouw zoon in de pubertijd komt of misschien wel op latere leeftijd (hou daar dus rekening mee).
Ook eens met mark
Je zoon kan het jullie later ook kwalijk nemen dat er gedaan werd alsof er niets was gebeurd ...
Petra
Hoi,
petra we doen niet alsof er niets gebeurd is, absoluut niet.
Hij weet dat neef er vaak niet bij is omdat we dat niet willen.
hij weet ook dat er genoeg ruzie om geweest is.
maar nu lijkt het me het beste om zonder al te veel ruzie met elkaar om te gaan.
We houden hem in de gaten en houden zeker rekening met zijn gevoel.
Annemir
Ik reageerde niet op jouw maar op anderen
Ben geen vader
Maar ben het ook helemaal eens met Mark.
Ik geloof niet dat ik ooit nog zou willen dat mijn kind in de buurt van je neef zou komen. En ik vind dat er door sommigen veel te makkelijk over gedacht wordt. Als ik me probeer voor te stellen hoe ik me zou voelen als ik een neefje van mijn man met mijn kind zou betrappen, word ik ter plekke onpasselijk. Ik vind ook echt niet dat iemand aan je man zou moeten vragen om hier over heen te stappen.
En overigens vind ik jullie wel slachtoffers. Zeker bij je man is er iets geknakt door het dit drama, lijkt me. En jouw leven is erna ook nooit meer hetzelfde geworden, begrijp ik. Eigenlijk zijn er bijna alleen maar slachtoffers in dit verhaal. Want voor opa is het natuurlijk ook erg verdrietig. Om over je zus nog maar te zwijgen.
Verder denk ik ook niet dat je man je zoon perse helpt door net te gaan doen alsof er niets gebeurd is. Mocht je zoon er later wel problemen mee krijgen dan kan het voor hem een hele grote steun in de rug zijn dat zijn vader er ook nooit zomaar overheen heeft kunnen stappen. Het is gewoon niet niks wat er gebeurd is. Het is en blijft een drama en door het met zijn allen onder de mat te vegen gaat het echt niet weg!
