Dilemma: kies ik voor man/kinderen of fam?(lang)
Hallo,
mijn verhaal is bij velen bekend. Ik zal het kort proberen uit te leggen.
5 jaar geleden heeft er sexueel misbruik plaatsgevonden van de zoon van mijn zus, toen 14 jaar met mijn zoon, toen 3 jaar. Het gaat dan om betasten en met handen van mijn zoon zichzelf afgetrokken.
Op heterdaad betrapt. Neef heeft therapie gehad en straf voldoende.
Mijn zoon heeft er ogenschijnlijk niets aan over gehouden, gesprekken gehad, in de gaten gehouden.
In de tussentijd familieruzies gehad met alle gevolgen van dien. Langzaamaan ben ik mijn zus weer gaan zien en neef ook. Niet vaak, alleen bij gelegenheden. Mijn man wil dat niet, wil geen enkel contact. Tot nu toe heeft hij mij ook niet laten kiezen.
Bij familiegelegenheden komt of neef of mijn man, dat overleg ik dan met mijn zus. Dat gaat uiteraard niet altijd van harte. Vooral fam. vindt dat mijn man er na 5 jaar klaar mee moet zijn en moet proberen weer "normaal" te doen.
Ik heb al vaker hier advies hierover gevraagd. Deze keer is het probleem het volgende: vaderdag.
Mijn vader heeft een barbecue georganiseerd. Mijn broer komt ook van ver weg om tegelijkertijd zijn verjaardag te vieren. Alles wel. Met moederdag is mijn man weggebleven, deze keer neef dacht ik.
tot vandaag..mijn vader belde dat hij wil dat neef erbij is, zijn kleinzoon dus.
Geen overleg, hij wil dat gewoon. Dat levert dus problemen op.
Ik sta in principe achter de mening van mijn man. Alleen kies is voor de "makkelijke" weg. Dat betekent contact met fam, ook voor mijn kinderen. Niet te veel, zeker niet met zus en zoon, niet te intensief. Maar ik deel wel de mening van mijn man dat je zoiets niet zomaar naast je neerlegd.
Ik heb dus net tegen man verteld hoe het zit. Hij wil nu dat zijn kinderen er niet naartoe gaan. Hij niet,dan zij ook niet. Hij zegt ook dat het zijn vaderdag is.
Ik wil dus wel gewoon gaan en heb hem gezegd dat ik het liefste geen ruzie wil, geen moeilijkheden. Dat heb ik al jaren hierover gehad en het is genoeg.
Wat vinden jullie? Hij zegt dat als ik mijn kinderen toch laat gaan, hij nooit meer naar mijn ouders toe wil.
Ik wil niet kiezen, ik wil gewoon daarnaartoe gaan met de kinderen. Dat lijkt me voor de kinderen ook het beste,dat willen zij ook.
Ik wil ook geen ruzie met mijn man. ik heb hem gezegd dat ik mijn vader duidelijk heb gemaakt dat ik het er niet mee eens ben op deze manier,maar het is zijn vaderdag,zijn keus.
tuurlijk kan ik oo gewoon zeggen dat ik nu niet kom,maar moet ik zover gaan? moet ik dus die strijd aangaan dat er ruzie komt? dat lijkt me voor de kinderen absoluut niet goed.
Kunnen jullie je mening hierover geven?
groetjes,annemieke
Nog even..
nog heel even..
man is nu dus boos op mij, omdat hij vindt dat ik zijn wensen niet respecteer. Hij is niet boos op mijn vader,maar op mij omdat ik deze beslissing neem om toch te willen gaan.
nu ruzie dus en er wordt niet meer gepraat,zucht
Moeilijk
Ik weet niet wat je moet doen, alleen één zin trof mij erg:
"Ik wil ook geen ruzie met mijn man. ik heb hem gezegd dat ik mijn vader duidelijk heb gemaakt dat ik het er niet mee eens ben op deze manier,maar het is zijn vaderdag,zijn keus."
Het is toch ook de vaderdag van je man en zijn keus om de dag met zijn kinderen te vieren?
Sterkte! Jesse
Kiezen voor fam?
Hoi Annemir
Ik vind dat je voor je man moet kiezen. Maar blijft je familie dan boos op jou? Ik begrijp dat je man waarschijnlijk sterke haatgevoelens tegen je neef hebt en dat je zo zijn vaderdag zult verpesten. Spreek gewoon wat anders met je vader af dat zal hij toch wel begrijpen?
succes
saar
Hallo,
bedankt voor jullie reakties!
normaal geeft mijn man niet om vaderdag. soms moet ik zelfs werken. vorig jaar was ik ook gewoon bij mijn ouders,zonder problemen.
Alleen nu heeft hij aangegeven dat hij mee wil en dat geeft de problemen.
Sawo...ik wil aan de ene kant ook kiezen voor mijn man, omdat ik het met hem eens ben. Maar ik wil ook dat mijn kinderen net als altijd naar opa gaan met vaderdag. en dat niet alleen..het is ook de verjaardag van mijn broer en een barbecue. Dat vinden zij ook leuk.
Mijn vader vroeg aan de telefoon of ik nu ook weg zou blijven. dat zou hem heel veel verdriet doen,dat weet ik.
Hij wil graag nog eens al zijn kinderen en kleinkinderen bij elkaar. Als het aan hem ligt ook met mijn man, maar hij begrijpt als hij niet wil komen.
maar moet ik dan ook wegblijven?
graag nog een paar reakties...
Lastig
Want eigenlijk gaat dit niet alleen over vaderdag, er komt in de nabije toekomst wel weer een andere gelegenheid.
Ik kan me de houding van je man wel voorstellen, er is veel gebeurd. En natuurlijk is het zijn vaderdag, dus in eerste instantie zou ik ook zeggen: kies voor je gezin, het is zijn dag.
Daarentegen: jij hebt daar andere gedachten over en komt zo ongeveer tussen je familie en je man te staan. Dat is niet helemaal fair, van je man. Ik denk dat het in deze situatie erg moeilijk zal zijn om een soort modus te vinden die iedereen tevreden stemt.
Zolang je je man niet kunt overtuigen van jouw visie, zit je in de spagaat. En zo kan deze situatie nog jaren voortduren en de onderlinge verhoudingen (als die er al waren) worden er alleen maar slechter op.
Anderzijds denk ik dat je ook nogmaals een keer open kaart zult moeten spelen met je ouders, en hen kenbaar maken hoe jij en/of je man er over denken, wat jullie standpunt is. Of ze dat nou leuk vinden of niet, het schept wel duidelijkheid.
Waardeloos, deze situatie voor je. Ik hoop dat er snel een beetje licht in de duisternis komt. Sterkte!
Verlies overigens ook niet uit het oog wat JIJ wil. Niet geheel onbelangrijk. Schikken naar believen van alle partijen doe je nl geloof ik al.
Andere mening
Het is natuurlijk heel erg wat je neef heeft gedaan, maar voor zover ik heb begrepen heeft hij spijt betuigd en therapie gehad. Dat maakt alles niet ongedaan, maar op een gegeven moment moet je dan verder. Dat staat los van het feit dat ik vind dat partners elkaar niet moeten 'voorschrijven' met wie ze wel of niet mogen omgaan (zeker niet als het om familie gaat). Jij hebt begrip voor de gevoelens van je man, maar uiteindelijk is het jouw beslissing.
Mmmm
moppeke wat jij omschrijft is precies waar. Ik sukkel al jaren tussen iedereen door om het zo goed mogelijk te houden.
en ook mezelf niet te verliezen. ik ben tevreden met een beetje contact. De liefde voor neef is absoluut over. Ik vergeef het hem nooit.
vic, tuurlijk heeft hij zijn straf gehad en spijt betuigt. maar ik zeg dan altijd: bekijk het eens van de andere kant. soms heb ik het erover met zoon, hij heeft echt in angst gezeten omdat hij vastgehouden werd en kan alles nog zo vertellen. Dat heeft een enorme inpact op je kind en het liefst vermoord je de dader.
Aan de ene kant vind ik mezelf zwak omdat ik niet duidelijk een standpunt in neem. ik heb met mijn ouders hierover vaak genoeg gepraat en gezegd hoe wij erover denken. Zij snappen dat,maar vinden dat het na een paar jaar over moet zijn.
Ik wil geen ruzie meer. Ik wil voor die paar keer dat het voorkomt iets regelen. soms dus neef weg,soms man. Maar nu?
Kies ik voor man,dan doe ik mijn ouders veel verdriet die eigenlijk zelf ook in een spagaat staan.
Ze nemen het neef kwalijk,maar het is toch hun kleinkind. Zij willen uiteraard ook niet kiezen, niemand niet.
Tot nu dus..na 5 jaar wil mijn man dat ik een keuze maak. En dat wil ik dus eigenlijk niet.
maar is dat een goede beslissing van mij?
mijn ouders zijn al op leeftijd, hoe lang zullen ze er nog zijn? Ik wil gewoon proberen de laatste jaren "normaal" te laten verlopen. dit soort gelegenheden komen gelukkig neit vaak.
Mijn zus komt al niet meer bij mij thuis op verjaardagen, ik niet bij haar.
het gaat alleen om verjaardagen van oma/opa en vader/moederdag.
Het belang van jullie kind
Beste Annemieke,
Het oorspronkelijke "incident" was tussen jullie zoon en je neef. Wat je beschrijft, is dat het een tamelijk zorgwekkende gebeurtenis was. Meer dan genoeg reden om neef te laten helpen en van groot belang om jullie zoon in de gaten te houden voor eventuele psychische gevolgen.
Ik lees dat het in de tussentijd ook gevolgen heeft gehad voor de onderlinge relaties in de familie. En wel tamelijk verstrekkend.
Ik denk dat de zorg uit moet gaan naar neef en zoon.De kinderen. Niet naar vader en schoonvader.
En daar vanuit gaande: de jongens moeten zo min mogelijk meekrijgen van de familievete. Therapie en straf moeten volstaan. Een familieruzie op je naam krijgen is teveel.
Je man heeft het recht op zijn woede, maar moet nu, na 5 jaar, gaan inzien dat zijn wrok gevoelige gevolgen kan krijgen voor jullie eigen zoon, die dit niet op zijn geweten mag krijgen.
Jullie zoon hoeft niet op te groeien met een afschuwelijke wandaad van een jongen die 5 jaar geleden 14 was en nu misschien er al veel beter aan toe is.
Groetjes,
Laminaat
Consequentie van keuze
Wat een verdrietig verhaal en wat een vervelende situatie... Kan me je dilemma voorstellen. Wat mij opvalt in je verhaal is dat zowel man als ouders de consequenties van hun keuze bij enigszins bij jou leggen. En dat lijkt me dus wat het zo moeilijk maakt.
Je ouders hebben et ritme man/neef omstebeurt doorbroken. Dat is hun keuze en ze kunnen dus verwachten dat dat consequenties heeft voor de komst van jouw man/jullie gezin. Dat jij hen verdriet zou doen door niet te komen vind ik dus een stuk verantwoordlijkheid bij jou neer leggen die daar niet hoort. Dus dat zou ik op de eerste plaats al bij hen laten (dat evt verdriet als je al dan niet komt) n niet mee laten spelen in jouw keuze.
Man doet een beetje hetzelfde. Hij kiest er voor niet te gaan als neef komt. Dat is hem goed recht maar vervolgens gaat hij er 'meer' van maken. Uit jouw verhaal maak ik ook dat vaderdag nooit echt een ding was/is in jullie gezin en nu dus kennelijk wel. Gingen je kinderen andere keren wel mee als neef er was en man thuis bleef? Want nu gaat hij (man) dus ook iets bij jou neerleggen wat daar niet hoort. Als jij nu wel met de kinderen gaat, gat hij nooit meer mee naar je ouders.
Dus je maakt of je ouders verdrietig, of je man gaat nooit meer mee naar je ouders. Fijne keuze.. not... Als je in deze toestanden mee moet/wil gaan lijkt me de keuze dat je "voor" je man kiest en niet gaat. Jammer voor je ouders. Maar eigenlijk lijkt me het probleem dat manlief op zijn teentjes getrapt is dat neef nu ineens mag komen terwijl het zijn 'beurt' is? Dat is zijn probleem en ik vind het een beetje flauw dat hij het nu zo speelt voor een vaderdag waar hij (neem ik even aan) normaal helemaal niet zoveel omgeeft?
En de spagaat van je ouders zou ik me in die zin niet druk om maken. Het is en blijft een lastige situatie en daar ben jij niet verantwoordelijk voor, ook niet om het op te lossen, te sussen of wat dan ook. Het is gewoon K met P en jullie zullen als familie er met zijn allen het beste van moeten proberen te maken, niet alleen jij...
Sterkte!!
Inderdaad lastig
maar is het een idee om de dag te splitsen, de ochtend samen met jouw gezin/man, de middag toch even naar je vader/broer en dan eind van de dag weer naar huis naar je man en dan samen met man en kinderen te gaan bbq-en?
Dan heb je alle partijen toch 'blij' gestemd.
Succes in ieder geval?
Wat ik nu even niet begrijp
is of jouw zoon in het voorstel van jouw vader gewoon zijn neef daar zou zien? En hoe is dat dan voor hem? Iemand die, weliswaar gestraft en in therapie geweest, toch de dader was van iets heel naars wat hem overkwam. Waar nu iedereen normaal eem gezellig mee gaat doen. Ik bedoel, dat zou je bijv een verkrachte vrouw niet aandoen: met haar dader in dezelfde kamer zijn. Of mis ik iets?
MR
Ik denk
dat het heel moeilijk is voor je man om dit los te laten. Toch zou het voor jullie zoon beter zijn.Jullie zoon lijkt er goed uitgekomen te zijn maar als er steeds zo'n lading op blijft liggen gaat je zoon dat toch merken.Dat kan later in zijn nadeel gaan werken.
Misschien zou je man er baat bij hebben eens met een professional te praten. Anders houdt hij er zijn leven last van, maar ook je zoon en neef ( die m.i. nu wel voldoende gestraft is en eraan gewerkt heeft)
Jullie moeten verder.Dat dat niet makkelijk is begrijp ik wel, maar zo doorgaan lijkt me ook geen goede optie.
Voelt je man zich wel erkent in zijn verdriet/woede om het hele gebeuren? ( niet door jou hoor, maar door familie)
Misschien kan een familiegesprek.(onder begeleiding dan bedoel ik)uitkomst bieden?
Succes en sterkte,
Damajo
Je man
Kies inderdaad voor je man. Jouw ouders hebben besloten om neef uit te nodigen ook al was het de beurt van je man. Dan halen zij dit alles op hun hals. Zij kunnen niet van jou verwachten dat jij je in allerlei bochten wringt in deze onmogelijke situatie. Dat vind ik niet eerlijk van hen, jij kan dit niet oplossen. Zij hadden neef gewoon niet moeten uitnodigen. Ik snap heel goed dat jouw man niet aanwezig wil zijn op iets waar neef is.
Met sharon eens
Ik vind het heel bijzonder dat jij het aankan om je neef weer te zien. Ik durf niet te zeggen dat ik dat ooit zou kunnen in een vergelijkbare situatie. Waarschijnlijk niet. Ik kan dus heel goed van je man begrijpen dat hij dat niet wil. Ik vind het al bijzonder van je man dat hij kan verdragen dat je zoon die neef wel weer ziet. Ik weet niet of ik mijn kind ooit weer in dezelfde ruimte met zo iemand zou willen hebben.
Het is jammer van die barbeque, maar dan hadden je ouders zich maar wat meer in je man moeten verplaatsen, of eerder met jullie moeten overleggen. Het is hun keuze geweest om dat niet te doen. Misschien denken ze dat je man zich er inmiddels overheen gezet zou moeten hebben, maar dat mag je nooit voor een ander bepalen. Zeker niet in zo een gevoelige, schokkende kwestie. De een kan dat gewoon beter dan de ander. Ikzelf kan dat ook altijd heel erg moeilijk.
Ik zou wat leuks gaan doen met je hele gezin.
Reaktie
Hallo allemaal,
bedankt voor alle reakties! het heeft me aan het denken gezet.
allereerst een paar antwoorden..
Zoon vond het altijd al jammer dat hij neef niet meer mocht zien. hij heeft de ernst niet ingezien. Volgens hulpverlening is dat goed zo en moeten we het niet zwaarder maken dan dat hij het ervaren heeft.
Hij vindt het niet erg om neef te zien.
mariarosa...ik snap jouw redenatie,maar zo ligt het dus niet helemaal. ze zien elkaar niet vaak en ik overleg altijd met zoon en die vindt het geen probleem.
Iemand zei dat mijn man moest proberen het los te laten en te praten met iemand hierover. Dat is uitgesloten. Hij wil dat niet helaas.
Loslaten kan ik zelf ook niet,maar ik kan wel inzien dat een kind van 14 een fout heeft gemaakt.
vorige week nog zag ik hier op ouders online een vraag-antwoord van een deskundige die hier heel soepel op reageerde in een zelfde geval.
Jongens van die leeftijd die in de war zijn sexueel, je moet hem waarschuwen maar verder niet. Mijn neef zat toen psychisch ook niet lekker in elkaar i.v.m. overlijden vader en andere dingen.
Ik heb hem zijn fout nooit vergeven,maar het is klaar zo.
Mijn vader wil het graag allemaal vergeven en vergeten, dat snap ik wel. voor hun is het ook moeilijk om te kiezen tussen kleinkinderen.
Het is ook niet zo dat we precies om en om kwamen,maar altijd overlegde ik met zus wanneer zij kwam en wanneer wij.
Als mijn vader dit niet had gedaan, had het ook weer in ruzie kunnen eindigen omdat zij vinden dat we allemaal weer moeten komen,dus het probleem zou sowieso wel komen.
Ik vind dat mijn vader respectloos is geweest om zo'n standpunt in te nemen wetende dat mijn man dan niet komt(mijn zoon in principe wel). maar ik snap ook zijn positie wel om de familie bij elkaar te krijgen.
Ik heb mijn man gezegd vanmorgen dat we niet gaan. we gaan smorgens voor een bakkie koffie en gaan op tijd weg.
Nu zei hij op zijn beurt dat we maar moesten gaan, omdat het sneu is voor de kinderen. Maar hij is wel zeer teleurgesteld in opa.
Wat ik doe weet ik nog niet. ik vind het wel een goed idee die geopperd werd om alleen smorgens te gaan.
Ik weet wel dat ik zowel oma als opa daar verdriet mee doe.
Mijn broer komt ook van ver weg om zijn verjaardag tegelijk te vieren en het zou zo leuk kunnen zijn.
Maar ik zou ook niet lekker zitten,wetende dat man thuis is omdat hij niet "gewenst" is.
Ik vind dat opa veel te makkelijk denkt over wat er gebeurd is. Ik vind het zelf ook al heel wat dat ik nog normaal met neef omga. maar ik heb geprobeerd te redden wat er nog te redden viel in de familie.
neef is 18. zo vaak zal hij denk ik niet meer meegaan met familiegelegenheden en ik wilde de laatste jaren van oma/opa fijn doorkomen.
Wat ik ook beslis, het zal nooit goed zijn. Maar ik kies nu wel voor man, dank jullie wel voor het meedenken.
Mooi om te lezen
Mooi om te lezen dat je man en jij zoveel respect hebben voor elkaars gevoelens en opstelling.
Ik denk
dat het inderdaad zo is dat jouw vader nu een keus probeert af te dwingen bij je man die niet eerlijk is. Dan moet je niet te veel medelijden hebben met hem, hij wilde neef, dat is dan zo. Ik zou heel duidelijk naar je man aangeven dat het inderdaad zijn vaderdag is en dat hij meer 'recht 'op jou heeft dan je vader op deze manier.
Misschien kan dan later toch eens aan de orde komen dat het misschien wel tijd is om gewoon deel te gaan nemen aan familiebezoek en neef gewoon te negeren. Je man geeft hem op deze manier nog steeds erg veel macht over jullie leven. Toendertijd was de impact groot; het was akelig wat er gebeurd was en gelukkig is zoon er goe afgekomen... zo te horen.
Maar nu heeft neef nog steeds macht over jullie blijkbaar; hij heeft grote invloed op je man's keuzes. Gun hem die macht niet zou ik zo zeggen en zoek je eigen weg. Je man hoeft hem niet te omarmen, maar ook niet angstvallig uit de weg te gaan.
Ik reageer
zonder de antwoorden van anderen gelezen te hebben.
Ik ben het met je familie eens. Ten eerste betreft het een misstap van een jongen van 13 die hierover aangepakt is. 13! We zijn inmiddels 5 jaar verder, neef is 18 en kan naar ik mag hopen erop terugzien als domme daad waar hij van geleerd heeft het nooit meer te doen. Je mag hem vindt ik niet blijven straffen. Zelfs een gevangenisstraf is korter. Jullie hoeven echt geen dikke vrienden te worden en je man hoeft niet naast hem te zitten, maar ik vind dat je man het af moet sluiten.
Oh nee
Je neef was 14. Ik heb nu wel wat reacties gelezen. Ik kan me de woede van je man voorstellen, echt waar, maar verdorie... echt vergevingsgezind lijkt hij niet te zijn en om eerlijk te zijn ook nogal dominant. Ik liet me écht niet bij mijn familie weghouden als ik het nut daar niet van in zou zien. Dan maar ruzie met man. Je neef heeft lang genoeg geboet.
Ik weet niet of alle partijen ertoe bereid zijn, maar zou het niet helpen als de in jaren volwassen neef en echtgenoot elkaar een keer ontmoeten zodat neef zijn excuses kan maken? Het is nogal makkelijk haat te blijven koesteren voor iemand waarvan je niet eens meer weet hoe hij er uitziet.
Ja maar
Hoi,
kaaskopje ik snap je reaktie. maar hij laat mij al 5 jaar vrij om naar de familie te gaan, ook naar mijn zus. Dus het is niet zo dat hij me bij mijn familie weghoudt. Nu heeft hij dat pas in zijn gekwetsheid gezegd, voorheen liet hij me.
Weet je...een gevangenisstraf is korter. maar stel dat iemand anders dit doet bij een kind. hij krijgt gevangenisstraf,klaar? denk je dat de ouders van het kind die man dan nog bij zijn kind laten? nee, levenslang niet.
dus..het is niet zo dat hij nog gestraft moet worden,absoluut niet. maar wij hoeven toch ook niet met hem in een kamer te zitten terwijl hij mijn kind misbruikt heeft?
het is heel dubbel, pas als het je eigen kind is voel je de pijn.
maar je hebt wel gelijk dat mijn man nogal star hierin blijft.
koentje het is niet zo dat hij hem angstvallig ontloopt. Hij wil hem juist iets aandoen.
vandaar dat ik ze uit elkaar hou omdat ik niet weet wat mijn man met zijn woede doet als ze elkaar zien.
Ik respecteer zijn woede en gevoel, ik zorg ervoor dat ze elkaar niet hoeven te zien. Mijn zus helpt daarin mee.
Wij zien elkaar wel, zij het minder. dat is mijn keus en mijn man respecteert dat.
alleen nu voelt hij zicht echt aangetast omdat hij heel duidelijk voelt dat opa voor neef kiest en hem dus afwijst.
nogmaals en dat bedoel ik niet onaardig...stel je eens voor dat jouw kind misbruikt wordt door iemand, wat zal je dan zelf doen? na 5 jaar zeggen: het is gebeurd, zand erover?
Kinderen blijven levenslang achtervolgt worden met dit soort ervaringen
mijn zoon lijkt het nu goed te doen,maar later? je weet nooit hoe zijn sexaliteit hierdoor verloopt
Andere overweging
Ik kan niet oordelen over deze situatie want ik heb het nooit meegemaakt, maar wat ik me wel afvroeg naar aanleiding van je verhaal: hoezeer houdt de woede van je man de traumatisering van dit voorval in stand voor je zoon? Want juist door er iedere keer zo'n punt van te maken herinnert ook je zoon zich weer: O ja, mijn neef, etcetera.
Als je man in staat zou zijn dit los te laten en van zich af te laten glijden, dan zou dat het voor je eigen zoon ook makkelijke maken denk ik. Nu is het onderwerp/de persoon zo heftig beladen met stress dat dat volgens mij de verwerking ook niet ten goede komt.
Margje
Margje
hoi margje,
dat is ook zo! alleen werkt mijn man daar helaas niet aan mij.
ik moet wel zeggen...die woede uit hij niet, zeker niet als de kinderen erbij zijn. Ze weten niet anders als dat ik vaak alleen naar mijn ouders ga als zij er zijn en dat mijn man en mijn zus/neef geen contact meer hebben.
Eens met margje
Ik ben het wel eens met Margje. Het lijkt me in het belang van je zoon om inderdaad de verhoudingen zoveel mogelijk te normaliseren. Wat er is gebeurd is heel erg maar het is geweest. Je zoon heeft er nu blijkbaar geen enkele moeite mee. Mocht hij er later wel moeite mee krijgen en dan neef niet meer willen zien kunnen jullie daar dan uiteraard gelijk op in springen. Voor nu lijkt het echter alsof je zoon het meest gebaat is bij genormaliseerde familie verhoudingen.
Het is trouwens wel lastig dat het probleem nu bij jou neergelegd is terwijl jij niet degene bent die een keuze wil maken.
Wat jullie voor deze keer doen (wel gaan of niet gaan) maakt niet zoveel uit. Ga anders kort even een uurtje langs op de barbecue en breng de rest van de dag met man door. Dan hebben alle partijen een beetje hun zin.
Voor de lange termijn lijkt me wel dat in het belang van jullie zoon een soort voorlopige vrede prettig zou zijn. Op zich is 1 keer die mee en dan die keer de ander mee wel een goede oplossing maar dan moeten inderdaad alle partijen zich er wel aan houden. Ik zou dat zeker ook nog eens met je ouders bespreken.
Maylise
Gesprek gehad...
Hallo allemaal,
mijn zus belde...mijn vader had haar gebeld om te zeggen dat haar zoon kon komen. ook zij was helemaal niet blij met wat hij gedaan had,omdat we het prima zelf oploste al jaren. Mijn neef had zelf al aangegeven thuis te blijven zodat mijn man kon komen.
Het was een fijn gesprek, respect aan beide kanten zonder boos op elkaar te zijn.
Ik heb ook gesprek met man gehad. Hij is weer wat rustiger geworden, hij is nogal "explosief". Hij wil niet eens komen, heeft het nooit fijn gevonden met zijn allen bij elkaar door allerlei problemen en redenen.
en idd doordat het mijn familie is, verzacht het iets voor mij.
Ik heb ervoor gekozen, daar ben ik eerlijk in ook naar hem, om voor de lieve vrede soms mijn mond te houden en elkaar te accepteren voor die twee keer per jaar.
vooral voor mijn moeder die al veel verdriet heeft en ten tweede voor mijn kinderen die ik het niet aan wil doen om de familie kwijt te raken.
Ik ga dus gewoon. mijn man niet en hij vindt het goed zo. Ook voor de kinderen.
Mijn vader ben ik boos op, maar ik besef ook dat het een oude man is die hoopte op verzoening.
Bedankt voor het meedenken, het heeft me absoluut geholpen.
en drommels...idd we zijn er heel gespitst op hoe het gaat met mijn zoon. mocht hij ooit aangeven geen contact meer te willen,dan is de keuze snel gemaakt en zijn we er klaar mee.
Laten we hopen dat hij geen schade ondervonden heeft voor zijn latere leven.
en neef? ook hij heeft levenslang. Dat draagt hij toch ook voor altijd met zich mee. misschien als hij ooit zelf kinderen heeft, zal ik nog eens een gesprek met hem willen voeren. Ik hoop dat ik dat nog eens mee mag maken.
geloof me...het doel van een ouder is je kind veilig en gelukkig laten opgroeien. als je daarin geschaad wordt, is dat heel zwaar te dragen.
Man
Fijn dat het probleem nu, voor die dag, lijkt te zijn "opgelost".
Maar ik ben het met de posters eens die stellen dat de houding van je man niet goed voor je zoon is. Het lijkt mij dat je man een probleem heeft, waar hij niet zelf, en ook niet met zijn naaste omgeving, kan uitkomen. Hij dreigt te "ontploffen" van woede. Dat is niet goed. Hij mag zich kwaad voelen (iedereen mag dat), maar dreigen met onbeheerst woede uiten, met "je neef wat aandoen", met "ontploffen", met het uitleven van die woede - dat is niet goed. Ik denk dat je man hulp nodig heeft om hier mee om te gaan. En dat je zegt dat het is "uitgesloten" dat je man dat doet, dat vind ik niet goed klinken.
Zorgwekkend aan je verhaal vind ik dat het inmiddels meer om je man gaat dan om je zoon. Maar je zoon was toch slachtoffer, niet je man?! Ik vind dat je man zo de aandacht teveel naar zichzelf toetrekt.
Drommels
Ik maak het niet mee, dus ik weet niet ábsoluut zeker hoe ik dit aan zou pakken. Ik heb ook neven en ik heb dochters. Ik moet er niet aan denken dat de neven de fout in gegaan zouden zijn. Ik ben echter niet net als de man van Annemir. Ik kan na een poosje een streep onder het verleden zetten. Zeker als ik het gevoel zou hebben dat de betreffende neef inziet dat hij als kind (dat is iemand van 14) iets heeft gedaan wat verkeerd is. De neef lijkt mij een jongeman die ermee zit dat hij de oorzaak is van de huidige problemen. Hij doet een stap opzij voor de man van Annemir voor de lieve vrede. De gebeurtenis is traumatisch geweest voor Annemir en haar man. Ik durf te stellen dat het ook traumatisch is voor de neef. Hij heeft een grote, gróte fout gemaakt. Hij heeft er therapie voor gehad. Dat zal hij zijn leven lang met zich mee moeten dragen. Sterker nog... het zal hem zijn leven lang ingewreven worden. Hij zal als het aan de man van Annemir ligt nooit de ruimte krijgen om normaal bij zijn familie te zijn zodra de man van Annemir er ook bij is. Mag hij, hopelijk over een lange tijd, ook niet bij de begrafenis van zijn opa zijn?
Eens met wisse l. nik
Ik ben het zoals gezegd eens met de reactie van Wisse L. Nik.
De man van Annemir zou inderdaad hulp moeten zoeken. Maar van de informatie van Annemir begrijp ik dat haar man nooit op haar aandringen hulp zal gaan zoeken.
Hmm
Wat ik mij herinner van Annemir's eerdere draadjes is dat haar man zélf al veel bagage meedraagt en dan is het extra lastig om 'rationeel' naar deze situatie te kijken en daar naar te handelen.
Annemir, voor jou ben ik blij dat je een goed gesprek met je zus hebt gehad en dat jullie goed kunnen praten hierover.
Het is toch
al over een poosje? Drommels. Vijf jaar is wel een termijn waarin je kunt gaan kijken hoe gaan we dit de rest van ons leven doen. En het lijkt me ook voor zoon lastig als vader in zijn gevoelens van toen het net gebeurde blijft hangen.
Jouw man is vader
Jouw man is vader, dus ik zou vaderdag thuis vieren. Ook goed voor vader-zoon contact. Ik zou ruzies binnen mijn gezin voorkomen door de kant van je man te kiezen in dit geval. Dan kies je ook voor het welzijn van je zoon.
Het lijkt me namelijk voor jullie misbruikte zoon heel erg slecht als jij en je man (en de rest van de familie) steeds weer ruzie maken over dit onderwerp. Dat herinnert hem steeds weer aan het misbruik. Ook al wordt dat misschien niet zo expliciet genoemd. Maak gewoon een keuze en praat er niet meer over, zeker niet in het bijzijn van je zoon.
