Dilemma [op vakantie of niet]
Ik weet niet zo goed waar ik dit kwijt kan dus doe het maar onder relaties. Ik zit met op dit moment met een groot dilemma waar ik graag eens de mening van anderen over zou willen horen.
Wij hebben in onze kennissenkring een echtpaar die onze kinderen min of meer geadopteerd hebben als opa en oma. Wij hebben al die jaren ook al een goede band en helpen elkaar ook waar nodig. De kinderen zien ze ook echt als opa en oma. Ze hebben zelf kinderen maar geen kleinkinderen. Wij hebben zelf niet veel familie meer dus het was eigenlijk voor iedereen wel een win-win situatie. Wel durfde ik geen beroep op ze te doen zoals ik bij mijn eigen ouders wel gedurft zou hebben.
Nu heb ik enige tijd geleden met mijn zoon een verre (dure) reis geboekt in de kerstvakantie omdat hij 12 jaar wordt. Nu hoorden wij dat opa ernstig ziek is en naar alle waarschijnlijkheid niet lang meer heeft te leven. Vreselijk natuurlijk! Maar een nare bijzaak is dat er nu ook een dilemma bijkomt. Want wat moet ik met de reis? Ik heb de verzekering gebeld maar annuleren kan niet omdat het geen familie is. Nu hebben we ook gehoord dat opa ons graag op de rouwkaart wil zetten en dat we met de kist meelopen, kortom: dat we bij de begrafenis ook een grote rol spelen. En hoezeer we ook op hen gesteld zijn, het is niet zoals bij naaste familie en bovendien zouden we dan gewoon kunnen annuleren. Ik voel me nu een beetje een soort geldwolf die vakantie belangrijker vindt dan leven en dood... als ik toch zou besluiten te gaan. Bovendien kunnen we de reis niet een andere keer doen (wat op zich natuurlijk geen probleem zou zijn) omdat dan niet meer te betalen is...
De vraag is eigenlijk: wat vinden jullie hiervan, wat zouden jullie zelf doen? en misschien hebben anderen al eens met een soortgelijk bijltje gehakt?
Malou
Poeh
dat is inderdaad een heel lastig dilemma. Ik zou proberen eerst helder te krijgen hoe belangrijk het voor je is om met je zoon bij een eventuele begrafenis te zijn. Als dat toch eigenlijk wel vanzelfsprekend is, zou ik gaan proberen een afspraak te maken met de reisorganisatie. Verschuiven naar een andere periode? Annuleren kan niet, maar is misschien niet nodig. Je weet immers niet of het overlijden precies in die periode gaat gebeuren? De dood laat zich niet zomaar agenderen.
Maar ik denk dat je ook tot de conclusie kunt komen dat de reden van de reis ook heel belangrijk voor jullie samen is, en dat het om die reden toch goed is om te gaan, ook al loop je daarmee misschien het afscheid mis. Enig idee of je dat aan de betrokkenen zou kunnen uitleggen? Of zou dat de relatie langdurig beschadigen?
Hoe lang ga je met vakantie?
Wat de kans is natuurlijk ook heel groot dat het overlijden voor of na de vakantie plaatsvindt..
Enorm moeilijk zeg!
De vakantie is een uniek moment voor jullie samen als moeder en zoon.
Het naderende van afscheid voor deze opa (en oma) eveneens.
Het zijn twee niet te vergelijken grootheden. Naar dat je je nu een 'geldwolf' voelt, da's niet terecht!
Ik zou toch nog eens proberen te overleggen met de reisorganisatie. Er bestaan ook vakanties met annuleringsverzekeringen waar overlijden van goede vrienden ook reden tot annulering is, heb ik weleens gezien, maar dat geldt bij deze verzekering helaas niet. Er zou toch sprake van coulance moeten kunnen zijn.
Hoe het feitelijk zal gaan, kan niemand voorspellen. Inderdaad is het goed mogelijk dat opa voor of na jullie vakantie overlijdt. Eventueel kan de begrafenis misschien iets worden uitgesteld als jullie bijna terugkomen.
Erg moeilijk hoor. Ook voor oma die straks achterblijft en die jullie steum de komende tijd hard nodig zal hebben.
Soortgelijk dilemma
Ik heb toevalligerwijs al een paar keer gehad dat iemand overleed en ik een paar dagen later op vakantie zou gaan. Ik kon vaak dus wel de familie condoleren en afscheid nemen van de overleden persoon. Contact was niet heel innig (maar het ging bv wel om een opa, oom en directe buurman). Ook ben ik wel eens een half jaar op stage geweest in verre buitenland. Voor vertrek heb ik afscheid genomen van onze buurvrouwoma waarvan ik wist dat ze zou overlijden tijdens mijn stage.
Moeilijker vond ik het toen mijn jonge peetoom plotseling overleed (ongeluk). Ik had niet regelmatig contact maar wel een goed contact. We zijn wel gegaan en hebben de begrafenis gemist. Maar ik ben daar wel thuis geweest en heb geholpen met wat zaken (huishoduelijke, opvang kinderen, typen misboekje). Dat gaf mij ook een goed gevoel. Het ongeluk heeft mij ook geleerd dat je nu moet genieten, in dat beeld pastte die vakantie wel.
Wel zou ik me bedenken hoe je je voelt als de 'opa' net voor of in je vakantie overlijdt. Kun je dan nog genieten?
Ik zou de situatie voorleggen aan de reisorganisatie. Misschien kun je het uitstellen. Maar misschien ook voorleggen aan 'opa en oma'? Als zij vinden dat jullie wel moeten gaan, dan zou mij dat opluchten.
Ik ben even kwijt hoe lang jullie op vakantie zouden gaan. De kans blijft klein dat jullie het overlijden én de begrafenis missen. Er komt een moment dat elk afscheid een laatste afscheid kan zijn. Dus - hoewel het anders voelt - is een afscheid omdat je op vakantie gaat niet direct veel anders. Als de vakantie een week duurt dan mis je de begrafenis niet en zij kunnen misschien ook de datum aanpassen (je kunt maximaal, na overleg met burgemeester, twee weken later dan overlijdensdatum een overledene begraven)
Antwoorden op enkele vragen
Allereerst iedereen bedankt dat jullie de moeite hebben genomen om te reageren. Ik ben er erg blij met jullie reacties! Niet dat ik nu weet wat ik moet doen 
het blijft moeilijk.
Inmiddels ben ik erachter gekomen dat annuleren misschien mogelijk is indien je aangewezen wordt als executeur. Ik wil kijken of het ook kan als je bijvoorbeeld alleen executeur begrafenis wordt. (in naam dan). We gaan trouwens 2 weken. Ik heb alleen een soort trauma opgelopen omdat ik, met de weinige familie die ik heb/had) al een keer, net aangekomen op de plaats van bestemming, dringend naar huis moest bellen. Mijn moeder was toen overleden. De andere keer is mijn oma net voor wij op vakantie zouden gaan overleden. Op een of andere manier verwacht ik nu dus dat dat in dit geval ook zal gebeuren. De reis verzetten wordt lastig. De voorjaarsvakantie is maar 1 week en in mei hebben we dit jaar ook maar 1 week. In de zomervakantie kan ik niet meer dan 3 weken opnemen en wil ik met de rest van het gezin. Om die vraag ook gelijk te beantwoorden: Mijn man blijft thuis met de twee jongste kinderen. Hij zal dus wel kunnen gaan. Ik denk dat ik nu juiste informatie in moet gaan winnen en het ook allemaal een beetje moet laten bezinken. Jullie eventuele reacties zijn nog altijd zeer welkom!
Malou
Weekje school missen?
Zou de school van je oudste niet bereid zijn om onder deze omstandigheden een oogje toe te knijpen en je een weekje verlof te gunnen?
Is wellicht het navragen waard.
Uitstel
Je schrijft dat opa "waarschijnlijk" niet lang meer te leven heeft. Het lastige is, dat weinig zo voorspelbaar is als de dood. Het hier geopperde idee om de reis uit te stellen heeft dan ook het risico in zich dat je straks met hetzelfde probleem zit. Een oplossing weet ik zo ook niet. Ik denk dat als dit mogelijk is, je het best kunt gaan praten met opa en oma en ze je dilemma voorleggen. En ik denk dat je gewoon moet gaan, omdat de kans hoe dan ook groot is dat overlijden en uitvaart niet in die 2 weken gaan plaatsvinden. Sterkte!
Mijn eerlijke mening....
Het leven is er om geleefd te worden. Tenzij je zelf héél sterk de behoefte hebt om bij de eindfase en begrafenis te zijn (maar naar mijn idee zou je de vraag dan niet stellen, maar misschien is dat wel fout gedacht), zou ik de reis er niet voor afzeggen. Jullie gezin is vertegenwoordigd op de begrafenis mocht het tijdens jullie vakantie gebeuren.
Met de persoon in kwestie
Heb je het al besproken met degene die gaat sterven?
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Vertigo, ter sprake brengen..
Het is wel een beetje lastig: "ik weet dat je niet meer lang te leven hebt en dus wil ik het even hebben over een vakantie" Het is zo tegenstrijdig. Het is ook iets waar hij natuurlijk absoluut niet mee bezig is. En ook niet mee bezig moet zijn natuurlijk. Ik heb wel het balletje een beetje opgegooid door te kijken hoe ze er tegenover zouden staan als ik in naam begrafenis executeur zou worden (en daardoor mijn reis kan annuleren) en daar willen ze aan meewerken (en zelfs betalen, wat ik dan weer niet wil) maar daaruit blijkt wel (denk ik) dat ze toch graag willen dat wij aanwezig kunnen zijn. Maar als je diep in mijn hart kijkt, kunnen begrafenissen mij eigenlijk gestolen worden. Ik neem liever afscheid van iemand als hij nog leeft en ik heb niet zoveel met begrafenissen en ben ook niet gelovig (zij wel).
Malou
Ehh
'Maar als je diep in mijn hart kijkt, kunnen begrafenissen mij eigenlijk gestolen worden. Ik neem liever afscheid van iemand als hij nog leeft en ik heb niet zoveel met begrafenissen en ben ook niet gelovig (zij wel).'
Poe, nou haal je er twee andere zaken bij.
Natuurlijk neem je afscheid als iemand er nog is. Vanzelfsprekend. Wie is er nou dol op afscheid nemen en begrafenissen??? Daar gaat het helemaal niet om. Je gaat daarheen om degene die er nog is te steunen - niet voor de overledene! Dát is belangrijk. De nabestaande weet heel goed wie er zijn gekomen op zo'n moment. Het gaat niet om jou en jouw voorkeuren, maar om degene die een verlies lijdt.
Gelovig of niet gelovig zijn, wat maakt dat uit? Het leven eindigt op dat moment, mensen worden van elkaar losgerukt. Hoop/vertrouwen op een weerzien ooit zegt wel wat voor degene die dat gelooft, maar het verdriet en het gemis van nú zijn er echt niet minder om. Je hebt anderen hard nodig om die rauwe tijd door te komen.
Sorry dat ik even wat knorrig doe.
Je hebt gelijk bromvlieg
Geeft niet bromvlieg hoor, dat je er wat over bromt.
Ik denk ook niet dat ik dat goed verwoord heb.
Waar ik altijd heel veel moeite mee heb is de strijd tussen wat ik werkelijk wil/denk en wat anderen van mij verwachten. Of beter gezegd: wat ik denk dat anderen van mij verwachten. Bij ons in de familie waren de begrafenissen an sich gewoon niet zo'n issue (dat klinkt wat raar maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel). In besloten kring, alleen de weinige familie erbij.. steun die je aan iemand geeft hoeft toch niet alleen te bestaan uit het aanwezig zijn bij de begrafenis zelf? Mij lijkt het meer te gaan om de periode erna. En daar gaat dit dilemma ook eigenlijk om, het aanwezig zijn op de begrafenis mocht die net in die periode vallen.
Het wel of niet gelovig zijn heeft daar inderdaad niets mee te maken. Ik heb het erbij gehaald om een beetje aan te geven hoe zij denken over het moment van afscheid nemen en de rituelen en belangrijkheid die daaraan worden verbonden, dat dit zo anders is dan hoe ik dat voel en dat ik het daar moeilijk mee heb.
Malou
Wat wil ik nu echt, wat willen anderen,
of wat dénk ik dat anderen willen.
Valt allemaal niet mee. Goed luisteren, open staan voor de ander, communicatie. Proberen elkaar te begrijpen, hoe lastig dat ook is. Elk overlijden en elk afscheid is anders. Je kunt niets vergelijken, elk mens is uniek, elke relatie is anders. Maak daar het beste van deze weken.
En dan Malou, je gaat 'gewoon' op vakantie. Mocht 'opa' inderdaad in die periode overlijden, dan gaan je man en kinderen die thuis zijn erheen. Zo niet, dan ben je er zelf ook met jullie oudste.
Daarna komt het erop aan, als het om meeleven gaat, daar heb je groot gelijk in.
Oma
Hier overleed oma (schoonmoeder) tijdens onze vakantie. Het is mij door mijn schoonzus (haar schoondochter) toen erg kwalijk genomen dat ik met de toen kleine kinderen in het buitenland bleef en man alleen met de trein naar de begrafenis ging. Wat heb ik dat nog vaak moeten horen...
Ik geef ook niet veel om begrafenissen,en oma wist toen ze nog leefde wel dat ik haar graag mocht (itt schoondochter) dus ik vond het weinig toegevoegde waarde hebben om naar haar begrafenis te gaan. Man was het er mee eens.
Maar 'andere mensen' vinden soms hun mening het belangrijkste.
Ik zou dus gewoon gaan als ik jou was, het zou wel erg toevallig zijn als hij net dan zou overlijden.
A, rol bij begrafenis
Opa wil zelf graag dat wij een (grote) rol spelen bij de begrafenis. Hij is de laatste dagen helemaal aan het bedenken hoe hij het graag wil hebben. Ook onze kinderen worden daar in betrokken en gaan bijvoorbeeld kaarsen aanteken. En het voelt alsof ik ook geen keuze meer heb... de lus wordt steeds verder aangetrokken (zo voelt het een beetje)..Ze vragen het wel maar ook weer niet....ik weet niet zo goed hoe ik dat uit moet leggen en hoop dat je snapt wat ik bedoel.
En hoe kan ik nee zeggen tegen een stervende? Het is zijn laatste wil... en ik mag ze ook echt graag en ik vind het ook allemaal heel naar en verdrietig en we helpen al waar we kunnen... Overigens is die uitweg met de annuleringsverzekering inderdaad wel wat lomp, maar ik vind het ook erg jammer dat er in dit soort gevallen geen andere oplossing is. Ik heb ze gebeld en zij kwamen hier zelf mee aan. Hierna ga ik in ieder geval op zoek naar een andere verzekering. Het schijnt dat er ook verzekeringen zijn waarbij je een aantal personen kunt opgeven waarvoor je thuis zou willen blijven mocht er iets gebeuren.
Bromvlieg
Dat is ook een hele goede van je!
En nu denk ik: of denken zij soms dat wij ons buitengesloten voelen als we er niet helemaal bij betrokken worden? Ze gaan een dezer dagen met de kinderen weer overleggen hoe het allemaal moet gaan en opa zei dat als we wilden, we er ook bij zouden kunnen zijn omdat hij niet wil dat wij ons buitengesloten voelen. Ik heb dat moment wel aangegrepen om te zeggen dat daar helemaal geen sprake van is.
Maar het blijft moeilijk om in deze situatie open en eerlijk te communiceren.
Vakantie
Mijn dochter was niet bij het sterfbed van mijn vader. Ze kon gelukkig mee op vakantie met een nichtje. Ook toen ze allemaal terugkwamen vanwege het overlijden is ze niet thuis geweest want ze kon weer met het nichtje mee tot de begrafenis. Tot nu toe vind ze dat eigenlijk heel erg jammer en heeft het gevoel dat ze er niet bij is geweest, bij een belangrijke gebeurtenis in haar leven. En ze denkt dat ze daardoor niet beseft dat opa echt weg is.
