Dilemma verhuizen [en schoonmoeder verhuist mee]
Ik zal proberen zo kort mogelijk de situatie schetsen, waarin ons gezin zich bevind!
Ik heb voor 12 geleden mijn huidige echtgenoot leren kennen, samen hebben we 2 opgroeiende kinderen!
Hij woonde nog niet zolang weer in zijn ouderlijk huis, helemaal gerenoveerd,zijn moeder naast zich wonend, wel apart, niet letterlijk in 1 woning.
Ik ben toen met hem gaan samenwonen, maar al snel merkte ik dat het niet goed klikte, schoonmoeder en ik, ook toen mijn kinderen werden geboren, betrapte ik me er steeds op, dat ik vaak stilletjes zat weg te dromen, over een toekomst alleen met mijn gezin.
Het man is eigenaar en schoonmoeder heeft recht van wonen, zolang ze leeft (heel logisch)
Maar nu moeten we door omstandigheden verhuizen (bestemmingsplan, kan niet in details treden) wij vinden dit allebei heel verdrietig, met name mijn man uiteraard, die daar zijn roots heeft liggen, alle werkzaamheden heeft verricht tav de verbouwing etc.
Maar nu komt het...stilletjes merkte ik dat ik ook wel weer ergens blij ben, wel weer wennen aan een nieuwe omgeving, rompslomp van verhuizing, hypotheken etc,...maar heerlijk met mijn eigen gezin op een nieuw stekje...maar schoonma gaat ervan uit dat ze mee verhuist en al het bezoek wat er dagelijks nu komt ook bw vanspreken, mijn man denkt dat hij haar dit toch wel verplicht is, ook qua gevoel dat ze meegaat, en ik..ik MOET er niet aandenken, heb dit duidelijk kenbaar gemmakt aan mijn man, dat ik dit dus echt niet wil, hij bepaalt uiteraard wat HIJ wil, maar ik ga niet mee, ik kan het niet meer opbrengen, zij is inmiddels al wat hulpbehoevend (81 jaar)en ik heb jarenlang achter mijn ouders aangelopen( klinkt oneerbiedig, maar ook geen leuke jeugd gehad) ik heb aangegeven met mijn kinderen wel ergens gehuurd te gaan wonen, zodat hij met Ma wergens anders kan gaan wonen, maar dit is ook niet wat hij wil, wij voelen ons allebei verdrietig, ik ook een beetje boos, misschien ook wel niet terecht, ik weet het ook niet, maar zo fijn om dit even van mij af te kunnen schrijven, misschien hebben jullie nog raad of tips of zijn jullie het gewoon niet met mij eens, what ever ik hoor het graag!
H@nneke
Pas 81
Al 81 en de kans dat ze binnen een half jaar overlijdt is sowieso vrij groot. Nou dat weet ik niet hoor. Mijn opa is net geen 89 geworden. En mijn oma is onlangs 90 geworden. Mijn moeder zit ook al 10 jaar ofzo met hulpbehoevende ouder(s) en gaat daarom bijv niet te lang op vakantie. De afgelopen 10 jaar is er elk jaar wel een moment geweest dat het gebeurd zou zijn met opa of oma. Goh wat hebben we wat nachten zitten waken. Nu is oma er nog en die heeft altijd kwaaltjes, maar eigenlijk denken we dat het nog zeker tien jaar duurt en dat het nog maar die vraag is wie eerder gaat, zij of 1 van mijn ouders want die beginnen over 10 jaar ook op leeftijd te raken. Wat ik wil zeggen denk niet dat het bij iemand van 81 een kwestie is van een half jaar of een jaartje of 2 jaar door de zure appel heen bijten is. Tegenwoordig kan het dan ook makkelijk nog 10 of 20 jaar duren. Mijn schoonvader is ook bijna 80, maar zie hem nog echt niet als hoogbejaarde man met wie het elke moment gebeurd kan zijn. Hij danst, tennist, bowlt, helpt met de administratie van de kerk en past op onze kinderen als dat eens nodig is. En als ik ziek ben doet hij gerust een boodschapje voor me.
Zo hebben wij het gedaan
Mijn man en ik hebben allebei nog een zorgbehoevende moeder. Ik zorg voor mijn moeder en de zorg van zijn moeder is voor hem. Als zijn moeder naast ons zou wonen dan zou het best wel lastig zijn om daar niet in betrokken te raken maar het voelt toch heel anders als je niet verantwoordelijk bent. MIsschien kun je het met jou man ook zo oplossen dat hij gewoon helemaal verantwoordelijk is voor zijn moeder.
