Dochter doet zo anders bij ex
Een ingewikkelde vraag, want een ingewikkelde situatie. Ex heeft de laatste jaren nogal last van depressievige buien. Dat is er sinds we uit elkaar zijn niet beter op geworden geloof ik. Druilerig en somber, zo zou ik hem omschrijven.
Ex heeft nu aangegeven zich zorgen te maken over ons jongste kind. (Niet voor het eerst, maar ik heb het nooit eerder serieus genomen, zag het altijd als een geval van projectie van zijn eigen emoties op het kind). Ze is overdreven aanhankelijk zegt hij. Ik vond al dat ze de laatste tijd nogal theatraal dramatisch was in begroeten en afscheid nemen van ex (van mij mag ze, mogen ze want ze doen het alletwee, ik vind het een beetje gek maar ik heb er geen last van en lever er geen commentaar op ofzo) en nu blijkt ze ook steeds bij ex in bed te willen slapen. Alweer: dat zoeken ze samen maar uit. Maar ex zegt nu dat hij denkt dat dochter meer moeite heeft met de scheiding dan ik zie. En inderdaad, bij mij doet ze heel gewoon, soms sachrijning, soms vrolijk, niet overdreven aanhankelijk, slaapt zelden bij mij in bed (ze vindt mijn bed te hard, zei ze toen ik ernaar vroeg, en mijn bed is ook keihard), kortom, ik zie niks bijzonders want bij mij doet ze niet zo bijzonder. Een gewone puber.
Ik geloof ex wel dat ze daar wel zo doet. Maar wat moet ik er nou verder mee?
Ik denk nog steeds dat ze zo doet omdat ex dat (ongewild) bij haar oproept, met zijn zielige depri uitstraling, nu is moeder vertrokken en voelt kind zich verantwoordelijk vader op te vrolijken en te doen alsof ze hem vreselijk gemist heeft enzo. Zo is ze ook heel erg, gericht op andermans emoties. Maar ex denkt dat ik haar negatieve emoties onderdruk door al mijn vrolijkheid (ben erg opgelucht en vrolijk sinds de scheiding, inderdaad). Zou ook kunnen natuurlijk.
Kind is inderdaad een kameleon, met geweldige sociale antennes.
Wat kan of moet ik hiermee? Hoe help ik kind het beste in deze situatie?
Wel in de gaten houden
Je ex is depressief en kan zijn eigen emoties niet goed scheiden van die van je dochter, maar kan je dochter haar emoties wel scheiden van die van haar vader? In hoeverre gaat het om het verdriet van je dochter om de scheiding van haar ouders of om het verdriet van je dochter om het verdriet van haar vader vanwege de scheiding (kun je mij nog volgen?).
In de puberteit zijn de emoties toch al heftig en wisselend. Ik zou goed opletten of je dochter niet haar eigen emoties met die van haar vader verwisselt en dat je dochter niet het verdriet van haar vader gaat dragen.
Het is belangrijk dat je ex wel duidelijk haar vader blijft en jullie dochter niet voor hem gaat zorgen. Juist omdat hij zo "druilerig en slachtofferig" is zou ik opletten of de situatie voor je dochter gezond blijft en zij niet meegaat is zijn depressieve gedoe van je ex.
J.
Dit is geen druk leggen
Als het mijn dochter was zou ik toch proberen om haar te leren om niet op deze manier voor anderen te zorgen. Je kunt een ander steunen, maar nooit een ander zijn/haar verdriet dragen. Er zijn vast genoeg aanleidingen die niet over haar vader gaan waar je een gesprek met haar hierover kunt beginnen en haar hierop kunt wijzen.
Als je relatie met je ex het toelaat zou ik hem erop wijzen dat je dochter een vader nodig heeft, iemand die er is voor haar. Ook als je dochter nog steeds verdriet heeft om de scheiding is het niet goed dat je ex haar belast met zijn verdriet.
Pubers zijn kwetsbaar en vatbaar voor depressie, ik zou hier niet luchtig over doen.
Ken het wel
Hoi,
Ik herken het wel, al is mijn zoon een stuk jonger. Hij gedraagt zich bij zijn vader een stuk dramatischer dan bij mij. Mijn ex heeft ook zijn verdriet altijd meer laten zien, en ik denk dat mijn zoon het aanvoelt dat zijn vader het wel kan waarderen, een dramatisch afscheid of opmerkingen over de scheiding. Ik weet het niet, ik zie het hier thuis ook niet zo, ik ben zelf ook een stuk nuchterder dan ex. Misschien kun je je dochter uitleggen dat haar vader niet zielig is, maar wel verdrietig. Maar dat de scheiding iets is waar jullie allebei je deel in hadden, hij dus ook. Het valt mij trouwens ook vaak op dat zoon zich bij ex kinderlijker gedraagt, kinderlijker praat, of soms ineens heel stoer praat daar. Tja. Als je dochter meer bij jou is , zou ik me er niet teveel zorgen over maken, maar vooral duidelijk maken dat zij niet verantwoordelijk is voor haar vaders verdriet (als dat lukt). Groetjes, Lena
