Drugs
Hallo allemaal,
ik vind het best spannend om mijn verhaal te delen dit is totaal nieuw voor mij. Maar merk dat ik behoefde heb om te praten over mijn situatie hoop dat er mensen zijn die misschien tips hebben die het zelfde mee gemaakt hebben.
na een huwlijk van 10 jaar ben ik gaan scheiden van mijn ex partner we hebben samen geweldige 2 kindjes. Maar waarom ik weg gegaan bent is omdat hij drugs verslaafd was misschien naïef van mij maar kwam daar veel te laat achter. Ik merkte het pas toen hij ze baan verloor, en dingen begon te verkopen uit huis zowel van mij of de kids. Geloof me heb veel mee gemaakt uit eindelijk heeft hij mee gestemd om opgenomen te worden hij heeft 6 weken een behandeling gehad. We hebben gebeld 1x in de week gebeld en schreven na thuiskomst merkte ik echt een nieuwe man. Hij was er weer voor de kids zowel voor mijn. het leven draaide niet om hem maar om ons gezin na die 7 maanden kwam er een lockdouwn door corona ik merkte dat hij ze programa los liet ik heb hum daar paar keer op aangesproken merkte dat er iets niet klopte hij heeft toen later bekend. Dat hij een terug val heeft gehad heb hum gesteud en gezegd dat ik waardeert dat hij eerlijk was. En dat hij ze programma weer moest oppakken dit gebeurde echter niet en vertoonde weer oud gedrag. Ik wilde niet weer mee maken of door een hel gaan wat ik toen allemaal heb mee gemaakt ik dacht weer de zorg van de kinderen alleen ik bleef alle ballen hoog houden. ook financieel had hij er een potje van gemaakt. Ben toen na die 7 maanden weg gegaan met onze kids. We hebben nu redelijk contact. Hij heeft opnieuw ze programma opgepakt en doet het heel goed!. Scheiding is rond hij heeft nu een plekje voorzich zelf om aan zijn herstel te werken met zijn sponser. Ik woon tijdelijk bij me vader met de kids. En hoop gauw wat voor me zelf en de kindjes te hebben. Nu merk ik dat ik hum erg mist. Hij geef aan eerst ze herstel zodat hij een betere vader kan zijn voor ze kids. En zodat hij nooit meer terug wil waar hij was beland.ik heb hier dan ook veel respect voor. Maar hij geeft aan veder te willen als gezin en ik wil dat het liefs ook. Maar dat kan pas als hij klaar is met ze programma ik merk dat ik onzeker wordt omdat hij de ene keer normaal kan doen en aan de andere kant kan hij geirriteerd zijn. Misschien vraag ik ye veel soms van mijn ex partner. Hoe moet ik hier mee omgaan. Ik ga morgen naar de dokter om ook met iemand te praten maar zijn er .meer met deze ervaring en hebben jullie je partner weer terug genomen.
Wat heftig Biancads.
Ik heb geen ervaring met een verslaafde partner maar wel met een verslaafde vader en broer. Wat ik herken uit jouw verhaal zijn de terugvallen. Er zijn periodes dat het goed gaat maar ook altijd weer periodes dat het mis gaat en het drama en de hele riedel van afkikken etc weer opnieuw begint. Dit zal niet bij iedereen het geval zijn, er zijn verslaafde die eenmalig afkikken en nooit meer gebruiken maar dat komt volgens mij niet vaak voor. De onzekerheid, het liegen, elke keer weer de teleurstelling, daar zou ik niet mee kunnen leven en dat zou ik mijn kinderen ook niet aan wil doen.
Als je hem nog een kans wil geven zou ik dat in elk geval van grote afstand doen. Een eigen woonplek regelen en het initiatief om te laten zien dat het goed gaat bij je man laten liggen en niet te snel weer bij elkaar gaan wonen.
Heel veel sterkte!
Hoi Biancads
Wat goed dat je je verhaal hier deelt, want het lijkt me idd geen makkelijke periode te zijn geweest.
Het is denk ik echt niet vreemd dat je hem mist, je kent zijn zorgzame en vrolijke kant, de interactie tussen de kinderen en hem etc etc.
Maar je kent ook zijn verslaafde kant en wat voor spanningen en stress dit met zich meebrengt.
Ik vraag me dan ook af wat voor traject hij heeft gevolgd, waar is de begeleiding of therapie na zijn opname gebleven? Ben jij / jullie gezin door de instantie betrokken geworden in het hele proces en heb ook jij hulp in de zin van therapie gehad?
De ervaringen die ik ken van alleen al jongeren die opgenomen zijn geweest om af te kicken, zijn allemaal weer terug gevallen en weer verslaafd. Ik vindt dit buitengewoon triest. Ik geef anderen hiervan niet de schuld, degene die in therapie gaat moet er zelf ook voor knokken, maar ik vraag me wel eens af hoe zoiets in elkaar steekt. Ligt de focus wel genoeg op de cliënt? Ligt de focus wel genoeg op de thuissituatie van de cliënt? Ik weet het niet.
Ik kan je alleen adviseren om de scheiding uit te laten spreken en hoe hard het ook klinkt hem te laten bewijzen dat hij er zelf 10000 % achter staat zijn verslaving achter zich te laten. Mochten jullie weer naar elkaar toe groeien, blijf dan ieder in jullie eigen woning. Ga een latrelatie aan o.i.d. maar zorg er aub voor dat je straks niet weer met je kinderen onder de arm bij je vader voor de deur komt te staan.
Ik denk dat ook de kinderen duidelijkheid nodig hebben. Papa en mama wonen niet meer samen, maar zijn wel vrienden o.i.d. maar een kind dat ziet dat papa en mama steeds weer samenwonen en na een tijdje weer uit elkaar gaan geeft ze te veel onzekerheid.
Ik wens je heel veel sterkte toe en hoop dat jullie in elk geval een goede band blijven behouden, zeker voor de kinderen
Wat lief hoe jullie reageren. Ik moet zeggen de nazorg is niet wat we er van verwacht hadden teminste ik zelf niet er zijn 3 gesprekken geweest met een spygoloog door de corona verliep het ook heel moeilijk. Ik moet zeggen hij laat echt ze wil zien me ex partner hij doet echt ze best hij heeft nu een 12 stappen plan die hij volgt waar hij vragen krijg die hij moet .maken met ze sponner gaat over erkenning en acepteren over zijn ziekte. Enz hij zat nu in stap 3 maar die moet hij over maken omdat hij nog dieper bij zijn gevoel moet komen dus dat vind ik wel positief van zijn sponser. Zijn herstel Dat staat nu op 1 en ik heb nu hulp voor me zelf gezocht om overal over te praten. En ik hoop dat ik dan meer rust krijgt. Ik heb ergens de hoop dat we uiteindelijk als gezin veder kunnen. En dat vind ik soms moeilijk om dat geduld te hebben daar moet ik een weg in gaan vinden. 1 ding weet ik zeker wil nu een huis voor.me zelf op mijn naam. Mocht hij zo goed bezig blijven durf ik die stap wel aan. Om weer samen te wonen.Op ze werk is hij ook open en eerlijk geweest daar wordt hij ook goed begeleid. En hij volg nog steeds ze meetings. Ik hoop dat het een goed eindigd. Voor ons. Wat ik wel lastig vind is dat mijn vader niet goed zou keuren als ik weer met hum veder gaat. Ik begrijp de boosheid en teleurstelling van mijn vader ook uit bescherming voor mij. Maar ben er van over tuig iedereen verdiend een 2 kans en als hij die hulp blijft aanvaarden dat het als gezin moet lukken. Mijn vader denk daar echter anders over en vind het moeilijk omdat ik hoop dat me vader hum ooit kan vergeven. En die zei als je hum weer terug neem voel ik me in de maling genomen en kom ik niet meer over de vloer bij je. Ik schrok hiervan want je wilt toch dat je kind gelukkig is . Ik voel niet de steun. En van mijn omgeving van sommige dat maakt het soms lastig dat ik me soms alleen voelt. Gelukkig heb ik een goede vriendin die achter me staat wat voor keuze ik ook maakt. Maar dat maakt het inwonen bij mij vader niet makelijk.
Mooie testcase voor je ex, dat hij jouw vader ervan moet zien te overtuigen dat hij clean is èn blijft en zijn leven weer echt goed op de rit heeft.
Als hij je vader hiervan kan overtuigen is het moment voor jou daar om het weer met hem te gaan proberen.
Jippox schreef op 12-04-2021 om 19:24:
Mooie testcase voor je ex, dat hij jouw vader ervan moet zien te overtuigen dat hij clean is èn blijft en zijn leven weer echt goed op de rit heeft.
Als hij je vader hiervan kan overtuigen is het moment voor jou daar om het weer met hem te gaan proberen.
bedank voor je reactie. Mijn vader is echt een koppige man hij wil er niks van weten. En hij zal mij toch moeten over tuigen? Hoezo me vader? Als wij samen veder willen als hij straks veder is. In zijn proses. Zou ik het fijn vinden als ik steun van me vader krijg. Ik praat positief over me ex hoe hij het doet ik probeerde me vader uit te leggen wat mijn ex moet laten en waar hij aan werk en wat ze programma inhoud. Mij vader kan alleen maar negatief reageren waardoor ik voelt dat er soms spanning komt. Vind het moelijk want hij neemt me wel in huis. En ben hum dankbaar.
Biscuitje schreef op 12-04-2021 om 07:08:
Wat heftig Biancads.
Ik heb geen ervaring met een verslaafde partner maar wel met een verslaafde vader en broer. Wat ik herken uit jouw verhaal zijn de terugvallen. Er zijn periodes dat het goed gaat maar ook altijd weer periodes dat het mis gaat en het drama en de hele riedel van afkikken etc weer opnieuw begint. Dit zal niet bij iedereen het geval zijn, er zijn verslaafde die eenmalig afkikken en nooit meer gebruiken maar dat komt volgens mij niet vaak voor. De onzekerheid, het liegen, elke keer weer de teleurstelling, daar zou ik niet mee kunnen leven en dat zou ik mijn kinderen ook niet aan wil doen.
Als je hem nog een kans wil geven zou ik dat in elk geval van grote afstand doen. Een eigen woonplek regelen en het initiatief om te laten zien dat het goed gaat bij je man laten liggen en niet te snel weer bij elkaar gaan
Hoi klopt ben nu opzoek naar een eigen plekje de kids zien hun papa om het weekend een dag en als hij tijd heeft komt hij wel eens tussendoor. Wil een veilige thuis basis met structuur voor de kids. Scheiding is er door. Maar ben zo gaan twijfelen omdat hij het zo goed doet! En hij is ook heel open overal over dat gevoel geeft hij me hij heeft ook op scholen zijn verhaal gedaan wat het met je kan doen enz hij wilt kids behoeden. En vind dat heel mooi. Om te zien dat hij groeit. Neem hum zeker niet gelijk terug wil dat hij eerst ze programa afmaakt voordat ik hum weer toe laat.. maar merk dat ik hum mist ook omdat ik nu ziet hoe hij met de kids omgaat. En dat het tussen ons weer beter gaan. Alles heeft tijd nodig dat vind ik soms moeilijk zal wat meer geduld moeten hebben
