Echtgenoot wil het liefst alles alleen doen ...
.. met als gevolg dat ik in het weekend met een verwachting zit, dat we wat leuks gaan doen. En dan hoor ik hem zeggen: 'even wandelen op de dijk'of even naar de stad scheermesjes halen, op zondag: "even naar de sportschool. En als ik dan een keer iets afspreek waar we samen naar toe zouden gaan, dan zegt ie: nou daar weet ik helemaal niks van, had je dat niet effe kunnen zeggen. Hetgeen ik wel gedaan hebt en het in de agenda gezet heb. Nou dan gaat ie mee, met luid gemopper en vrvelend gedrag. (net een klein kind wat naar de tandarts moet). Hoe moet ik dit nou zeggen dat ik dit niet leuk vind. TV keijken doet ie ook alleen. Hup, de tv wordt aangeknipt en hij gaat zitten. En als ik vraag zullen we vanavond naar dat of dat gaan kijken dan zegt ie nee. Misschien is mijn zelfvertrouwen wel zo laag dat ik het zo zie, maar ik ben toch niet gek! Heb nooit een laag zelfbeeld gehad en ging in Rotterdam toen ik nog vrijgezel was (26 jaar geleden, ahum)gewoon alleen uit en overal naar toe. Hoe maak ik het mijn man nu duidelijk dat ik dit niet leuk vind, en erg ongezellig, en graag ook samen iets leuks wil doen. (zelf sex moet ik vragen)?!
Heel praktisch antwoord
dit staat dus los van het feit dat je verwachtingen niet uitkomen (ik ben niet zo'n goeie raadgever in relaties
). Neem op vrijdagavond de plannen voor het weekend door. Heel simpel, zodat je allebei weet waar je aan toe bent.
Minste
Caton, volgens mij heeft Stephanie wel intiatieven genomen maar heeft hij daar nooit zin in. Op zich is het prima om dingen alleen te doen ook al woon je samen, maar af en toe iets samen doen en met elkaar communiceren wat er in je omgaat is toch wel het minste.
Vind hij je nog wel leuk? (en jij hem?)Hebben jullie kinderen? Is hij misschien depressief? Heb jij dit ook met hem besproken?
Ik ben ook zo
Je verhaal herken ik wel. De kinderen zijn volwassen en gaan hun eigen gang en ik ga ook mijn eigen gang. Misschien dat ik door het ouder worden minder flexibel ben geworden maar ik ervaar het samen 'iets' doen als belastend. Gelukkig is mijn man ook nogal op zichzelf maar ik voel mij wel tekortschieten als hij voorstelt om wat te gaan wandelen bv en ik heb al snel een excuus klaar. Eigenlijk vind ik samen eten voldoende, je praat even bij en dat is het. Jaren geleden was dat heel anders, ik wou alles samen doen en functioneerde maar half in mijn eentje. Wat er in tussen tijd gebeurd is weet ik niet maar ik voel mij het fijnst als ik alleen ben of alleen op pad ga.
Wat mij betreft kan het zo blijven maar als ik zou merken dat mijn man er ongelukkig onder zou zijn dan is het de vraag of de relatie wel moet blijven doorgaan. Jouw partner moet begrip hebben voor jouw, hele legitieme, behoefte aan intimiteit. Als hij dat niet meer kan geven dan zal hij jou vrij moeten laten om dat bij iemand anders te zoeken. Ik denk dat je er een open en eerlijk gesprek over moet aangaan. Sterkte ermee.
Tja
Ik herken het wel, ik heb ook een man die het wij-denken niet heeft uitgevonden. Hij heeft zijn programma in zijn hoofd en wij moeten daar maar zo'n beetje tussendoor fietsen. Ik denk wel dat hij er minder extreem in is dan de jouwe.
Mijn idee is dat het voor een deel een manier van praten is. Hij zegt: Ik ga vanmiddag naar de stad, terwijl ik zou zeggen: Ik zou wel naar de stad willen, zullen we naar de stad gaan? Hij doet een mededeling, ik maak er een vraag van. Wat hier dan ook helpt, is een mededeling tegenover de mededeling zetten. Als hij zegt: ik ga wandelen, zeg ik: ik ga mee. NIks voorstellen, gewoon doen. En dat helpt wel een beetje.
Bij jou klinkt het wel ernstiger, maar misschien kan je hier toch iets mee. En anders eens bot vragen of hij nog wel zin heeft in jouw gezelschap?
gaat ie vreemd?
Gewoon
op de man af, vragen waarom hij zo doet, hij zal niet altijd zo geweest zijn toch?
Zeggen dat je met iets zit, en dat je er over wil praten.
En dat je graag een eerlijk antwoord wil.
En dan de vraag dus, waarom......
Ik wil het weten omdat we zo geen we zijn.
