Eenzaam als gezin, gezin zonder vrienden
Toch maar eens de stoute schoenen aangetrokken en een account gemaakt en een topic geopend. Wij zijn een gezin met 3 kinderen. We hebben beide een leuke baan, een leuk huis. We hebben het gewoon goed voor elkaar met ons vijfjes.
Onze kinderen hebben redelijk veel vriendjes en vriendinnetjes vanuit school, spelen vaak etc. Maar dan houdt het eigenlijk op. Met mijn familie hebben we een goede band, helaas is er geen familie in beeld van mijn man. Vrienden hebben we zelf gewoonweg niet. We zouden het zo leuk vinden om ook eens naar een verjaardag te gaan of zelf juist een feestje te geven of naast mijn familie visite te krijgen. Het is soms hard als je bij familieleden ziet hoeveel vrienden er op hun verjaardagen bijv komen en bij ons niemand.
Ook nu met oud en nieuw voor de deur, wij zijn altijd met ons vijven. Ik kan wel jaloers worden op alle verhalen van collega's over vriendengroepen etc.
We zijn 5 jaar geleden naar een dorp gegaan, ook met het idee dat daar de contacten wellicht wat makkelijker zouden gaan. We doen veel op school, bij de sportclubs van de kids, man sport zelf in het dorp, ik doe vrijwilligerswerk in het dorp, maar vriendschappen sluiten lukt niet. We kennen wel veel mensen maar verder dan dat komt het niet. Een moeder waar ik vaak een praatje mee maak bij school heb ik uitgenodigd voor een theetje maar toch komt het dan niet van de grond.
Zijn er meer mensen die zich, ondanks dat je alles hebt, zich als gezin wel eens eenzaam voelen? En wat doen jullie eraan?
Bolmieke schreef op 30-12-2023 om 20:17:
Maar vind je het echt wel leuk om vriendschappen te hebben of is het meer dat jullie aan het perfecte plaatje willen voldoen?
Mijn man heeft geen vrienden hij is niet echt geïnteresseerd in andere mensen en hij vind dat oke. Ik ben altijd geïnteresseerd in andere mensen en ik beleef er plezier aan en dan gaat het contact gewoon vanzelf. Ik spreek vaak af en onderneem vaak dingen met vriendinnen maar een kamer vol visite daar kan ik echt van rillen, daar heb ik zo'n hekel aan dus dat doe ik nooit!
Hier kijk ik wel van op. Iemand die totaal niet is geïnteresseerd in anderen? Alleen interesse in zichzelf? Of volledig leunend op jou? Klinkt niet als een prettige karaktertrek.
Je kunt contacten zo inkleden als bij jou past (zoals jij ook doet). Maar ik verwacht wel sociale vaardigheden van een partner.
Een vriendenkring opbouwen in een nieuwe woonplaats is een heidens karwei als je de 30 gepasseerd bent. Want de meeste mensen bouwen een vriendenkring op tijdens hun school- en of studententijd, en daarna is iedereen druk met werk en gezin, en is het leven zo vol dat er geen plaats meer in de agenda. Hooguit ontmoet je nog een gelijkgestemde moeder op het schoolplein. En dan nog moet je flink wat incasseringsvermogen hebben. Zelf het initiatief blijven nemen, ook als je een paar keer je neus stoot. Het niet op je zelf betrekken als iemand geen tijd heeft voor een kopje koffie "omdat ze nu toch echt moet stofzuigen¨ Ik betrok het toen op mezelf, dat ze me dan wel heel erg niet leuk moest vinden, want voor mij is elk excuus goed om te stoppen met stofzuigen 
Als ik naar mezelf kijk, vond ik het ophalen van een kind bij een speelafspraakje altijd een hinderlijke onderbreking van mijn bezigheden. Vaak was dan nog bezig in mijn hoofd wat er nog allemaal moest gebeuren in de avondspits Soms moest ik me haasten van mijn werk, dan weer een tegenstribbelende peuter wekken en/of in zijn jasje hijsen, later liet ik ze dan wel even alleen in de hoop dat ze elkaar niet de hersens zouden inslaan. Kortom, niet echt in de stemming voor een kopje thee, laat staan een borrel.
Terwijl ik toch heel erg van de spontane invallen ben.
Wat je zou kunnen doen als je toch een huis vol deining wil is het kinderpartijtje op een middag in het weekend houden en vermelden dat er bij het ophalen een borrel voor de ouders klaar staat. Mijn kinderen hebben nog een blauwe maandag op de vrije school gezeten, en dat was daar strijk en zet. Heel gezellig, jammer dat de school zo prut was want dat had ons sociaal leven zeker een enorme boost gegeven.
' Als ik naar mezelf kijk, vond ik het ophalen van een kind bij een speelafspraakje altijd een hinderlijke onderbreking van mijn bezigheden. Vaak was dan nog bezig in mijn hoofd wat er nog allemaal moest gebeuren in de avondspits Soms moest ik me haasten van mijn werk, dan weer een tegenstribbelende peuter wekken en/of in zijn jasje hijsen, later liet ik ze dan wel even alleen in de hoop dat ze elkaar niet de hersens zouden inslaan. Kortom, niet echt in de stemming voor een kopje thee, laat staan een borrel.'
Ja, dat herken ik helemaal van vroeger!
Kennismaken en wat meer contact leggen zou kunnen lukken na een kinderfeestje, zoals Kenfan zich herinnert. Al denk ik dat ook dát een moment is waarop ouders andere dingen van plan zijn en hop naar hun volgende actiepunt willen.
Op latere leeftijd (pfoe dat klinkt heftig) een vriendenkring opbouwen is niet zo eenvoudig. 'Ze' hebben allemaal al vrienden en zitten niet meteen verlegen om uitbreiding.
Wilgenkatje- schreef op 02-01-2024 om 15:38:
' Als ik naar mezelf kijk, vond ik het ophalen van een kind bij een speelafspraakje altijd een hinderlijke onderbreking van mijn bezigheden. Vaak was dan nog bezig in mijn hoofd wat er nog allemaal moest gebeuren in de avondspits Soms moest ik me haasten van mijn werk, dan weer een tegenstribbelende peuter wekken en/of in zijn jasje hijsen, later liet ik ze dan wel even alleen in de hoop dat ze elkaar niet de hersens zouden inslaan. Kortom, niet echt in de stemming voor een kopje thee, laat staan een borrel.'
Ja, dat herken ik helemaal van vroeger!
Kennismaken en wat meer contact leggen zou kunnen lukken na een kinderfeestje, zoals Kenfan zich herinnert. Al denk ik dat ook dát een moment is waarop ouders andere dingen van plan zijn en hop naar hun volgende actiepunt willen.
Op latere leeftijd (pfoe dat klinkt heftig) een vriendenkring opbouwen is niet zo eenvoudig. 'Ze' hebben allemaal al vrienden en zitten niet meteen verlegen om uitbreiding.
Gewoon een oprechte vraag voor degene bij wie het moeizaam gaat/ ging, het maken van contact; zie je dan niet teveel beren op de weg? En vul je wellicht niet op voorhand teveel in voor een ander? Als je er op voorhand al vanuit gaat dat iemand er waarschijnlijk geen tijd of zin in heeft....tja dan wordt het niks. Terwijl als je het probeert blijkt ineens dat het ook heel anders uit kan pakken.
Als je graag contact wil moet je m.i. er zelf tijd en moeite insteken en vooral ook dingen proberen en niet meteen afketsen. Als je altijd druk bent met andere dingen dan lukt het minder makkelijk.
Wij hadden laatst het kinderfeestje van mijn jongste zoon; we vierden het op zondag en zijn naar zo'n klimhal geweest. Bij het ophalen zijn de ouders van zijn vriendjes gezellig soep blijven eten ( had ik vooraf aangeboden). 4 konden er, 2 niet, helemaal prima. Het was erg gezellig. Het is hier wel zo dat de meeste speelafspraken en kinderfeestjes op vrij/za/zo zijn omdat ouders doordeweeks werken/kinderen bso, en dit zijn wel de momenten dat mensen er vaak wel tijd voor hebben.
Net zoals wat je schreef over je vrijwilligerswerk
Maar de enige 'samenscholingen' in onze woonkamer zijn er als er iets te overleggen/vergaderen valt, van een van onze vrijwilligerstaken.
Dat soort bijeenkomsten kun je bijvoorbeeld makkelijk combineren met een hapje drankje na afloop om elkaar beter te leren kennen. En dan zal niet iedereen je vriend worden ( dat hoeft ook niet!) maar maak je de drempel wel lager in het contact hebben om wellicht uit te laten groeien tot meer.
Toch met dat ophalen van de kinderen heb ik er ook 2 vriendinnen bij gekregen. Ik kwam mijn dochter ophalen van een vriendinnetje en die moeder vroeg of ik wat kwam drinken. Het overviel me, want het was altijd de regel bij ons in het dorp dat je de kinderen op kwam halen om 17.00 uur en dan meteen naar huis en koken. Dus ik zei 'nee, komt niet uit' Tweede keer vroeg ze het weer en ik zei weer 'nee, komt niet uit' maar ik vergat het niet. Dus de derde keer, toen ze het weer vroeg zei ik 'oh ja, wel leuk' en toen werd het een gewoonte, maar dus niet na 1x opgeven.
(en het lijkt nu of ik een stug en onwillig persoon ben, omdat ik 2x nee zei, maar ik moest even aan het idee wennen zeg maar en wat flexibeler worden wat betreft de etenstijd) maanden later kwamen zelfs de echtgenoten ons daar ophalen en bleven ook voor een drankje zitten 
Je kan het ook van tevoren al vragen: Ik zou het leuk vinden als je straks bij het ophalen nog een drankje bij ons drinkt (oid). Dan overval je mensen niet zo.
Wij (meestal moeders) gingen ook regelmatig koffiedrinken in koffietentje na het brengen naar school. Soms begon ik wat later met werken (zzp) of op mijn vrije dag.
En via werk. Als zzp’er hou ik vaak nieuwe leuke kennissen over bij mijn opdrachtgevers, en dat worden ook weleens vrienden. Begint vaak met wat intensiever appcontact tijdens het werk, dan met een laagdrempelige uitnodiging om eens samen te wandelen, koffie en/of lunch. Dan komen de meer privezaken ook aan bod. Zo verdiep je de contacten.
ik heb een paar losse vriendinnen, maar zijn ook op een hand te tellen. Zij hebben zover ik weet ook niet iedere week contacten, de meeste hebben amper contacten, maar zijn al zelf druk met werken en gezin. Ook van collega's hoor ik niet dat ze bendes vrienden hebben. Ook mijn broers zussen hebben niet heel veel bezoek ofzo en mijn ouders eigenlijk ook amper. Dus of het heel veel voorkomt vraag ik me ook af. Die vriendengroepen die samen op vakantie gaan enzo zijn volgens mij eerder zeldzaam. Ook met nieuwjaar hoor ik amper iemand in me heen die naar vrienden zijn gegaan.
Kleinduimpje schreef op 03-01-2024 om 17:04:
ik heb een paar losse vriendinnen, maar zijn ook op een hand te tellen. Zij hebben zover ik weet ook niet iedere week contacten, de meeste hebben amper contacten, maar zijn al zelf druk met werken en gezin. Ook van collega's hoor ik niet dat ze bendes vrienden hebben. Ook mijn broers zussen hebben niet heel veel bezoek ofzo en mijn ouders eigenlijk ook amper. Dus of het heel veel voorkomt vraag ik me ook af. Die vriendengroepen die samen op vakantie gaan enzo zijn volgens mij eerder zeldzaam. Ook met nieuwjaar hoor ik amper iemand in me heen die naar vrienden zijn gegaan.
Wat je niet hoort wil niet zeggen dat er geen contacten zijn. Ik bespreek ook niet alles met collega's en/ of met familie dus of dat representatief is...
Met oud en nieuw zag je hier in de straat dat de meeste mensen het toch wel met anderen vierden.
Op vakantie gaan met vrienden hoeft natuurlijk ook niet, doe ik zelf ondanks veel vrienden, eigenlijk nooit.
