Relaties Relaties

Relaties

Eerste hulp bij ludduvuddu


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Yvon Meijer

Yvon Meijer

27-09-2009 om 20:26

Fély

Je kunt toch ook vooraf duidelijk tegen hem zeggen dat je geen contact meer met hem opneemt omdat je er moeite mee hebt met hoe het nu gaat. En dat je er daarom mee stopt. Dat dat niets zegt over je gevoel voor hem of je geheugen maar dat je daar voorlopig voor kiest. Lijkt me vreselijk inderdaad als een man zoiets zegt, 'ik belemmer je alleen maar', kom op zeg. Ik heb ook eens gehad dat een man tegen me zei dat ik beter verdiende (dan hij), blèh, wat een afschuw riep dat bij me op.. Sterkte.

Ondersteboven

Ondersteboven

27-09-2009 om 21:42

Fély mailen!

Vandaag heb ik hem ontmoet, na een sms dat hij me graag wilde zien hebben we afgesproken.
Het was alsof ik hem gisteren nog gezien had, terwijl ik hem ondertussen bijna 7 weken niet gezien had...hij zat op een bankje, jeetje wat was hij afgevallen...ik gaf hem een hand als begroeting en daarna samen de natuur ( duinen) hier ingelopen een ander bankje opgezocht. God in mijn hoofd wilde ik hem vastgrijpen en in zijn armen vluchten, de pijn vergeten. We konden heel rustig met respect met elkaar praten ik heb mijn verdriet kunnen neerleggen bij hem en hij heeft keer op keer herhaald dat ik als partner een perfect iemand ben maar dat de fout bij hem zit. Allemaal erg complex waar hij zelf aan moet werken. Na wat lopen, zitten op een volgend bankje en weer lopen en praten tegelijkertijd,nodigde hij me uit tegen hem aan te hangen...maar ik voelde me stijf als een plank, geblokkeerd ook...ik wilde in hem kruipen maar ik voelde zo veel pijn. Ons contact was even zoals vroeger behalve het lichamelijke en god wat miste ik hem terwijl hij naast mij zat...alsof er een enorme zwarte berg tussen ons inzat...
Vanavond kwam hij bij mij thuis zijn spullen halen, het voelde zo definitief...terwijl hij de spullen doorkeek zette ik thee en rookte we samen een sigaret, zaten samen op de bank ( jawel alweer)..we waren alleen thuis...ik ben zo gewend als hij bij mij thuis komt om hem te omhelzen, ik wilde het zo graag maar kon het niet of voelde ook niet echt dat het kon want buiten zijn voorstel om tegen hem aan te hangen heeft hij geen lichamelijke toenadering gezocht. We hebben de spullen achterin de auto gezet en ik heb hem naar huis gereden. Hij heeft de spullen boven gezet en kwam toen terug naar de auto, nog een stukje gereden samen en zitten praten..alsof het voor ons beiden moeilijk was om afscheid te nemen. Hem terug naar huis gebracht en toen zei hij dat hij me morgen graag weer zou zien...
Heb hem gevraagd waarom hij niet om mijn emails reageerde : hij schaamde zich, alles wat ik schreef was waar en hij wist niet hoe dit goed te praten viel..
Hij heeft wat spullen hier gelaten omdat het cadeautjes waren van hem aan mij die weigerde hij mee te nemen. We schilderen ook beiden en hij heeft een groot schilderij van hem bij mij gelaten want dat was het eerste dat in dit huis hing toen ik nog niet verhuist was, dat had hij met liefde gegeven en dat wilde hij niet terug. Hij nam mijn schilderijen ( waar ik ons samen op had geschilderd mee)die zou hij met liefde bewaren....ohhhhhhh wat voelt dit zo onnatuurlijk...zoveel liefde voelen voor iemand die zo grandioos over de grenzen van het toelaatbare is gegaan en tegelijkertijd weten waar het probleem in zit...inderdaad beiden moeite met afwijzing, zoeken naar veiligheid, gezien en gehoord willen worden en inderdaad zelfde soort jeugdtrauma's waardoor we in elkaar zoveel herkenning hebben maar teveel aan onszelf hebben om aan te werken. Hij is in therapie gegaan om voor zichzelf uit te zoeken waarom hij doet wat hij doet...voor nu vrienden en voor de toekomst weet ik het niet...maar in mijn binnenste wil ik zijn hand pakken en nooit meer loslaten...
Ook deze man zegt vaak"ik belemmer je enkel met mijn problemen en je bent meer waard dan een man als ik"...ik kan er niet veel mee. Ik heb het beste van mijzelf altijd gegeven, hij heeft het allemaal opgenoemd. Op alle vlakken haal de ik een dikke tien volgens hem, maar mijn beste best was niet goed genoeg door zijn eigen ontevredenheid over zichzelf en zijn situatie...

Maar mailen, graag, kun je mij je email geven dan voeg ik je toe.

Goed dat je vandaag met de kids hebt ontspannen en fijn ook dat je nog zo'n goed contact met de vader hebt!

Goodnight!

Ondersteboven

Ondersteboven

29-09-2009 om 18:30

Fély hoe is 't?

Hoi Fély, hoe gaat het nu met je?
Ik val van de ene verwarring in de volgende en nog het meest van mezelf. Wat een storm in mijn hoofd.
Ik voel enorme zorgbehoefte, hij staat me dit gedeeltelijk toe. Gisteren en vandaag kort momentjes elkaar gezien. Gisteren omdat hij vol in zijn hoofd zat en even samen naar buiten wilde, hij haalde me op...waren we net weg wilde hij weer terug naar zijn eigen huis.. en vandaag op mijn initiatief en vervolgens ben ik daarna weer alleen thuis en dan overvalt zo'n immens verdriet me. Het lichamelijke contact is zeer minimaal of eigenlijk niet (terwijl we altijd zeer passioneel waren samen). Al twee keer heb ik hem schat genoemd was het eruit voor ik er erg in had, hij negeert het. Net als mijn sms dat ik ons zo mis...het stormt in mijn hoofd...laat los die man, laat hem zelf zijn ellende opknappen, houdt afstand, sms niet meer, sta niet altijd tot zijn beschikking als hij behoefte heeft aan contact...het waait allemaal in mijn hoofd, maar ook een bijna onbedwingbare liefde waait daar dwars doorheen, de zucht naar hetgeen dat ooit zo goed voelde terug te willen hebben...

Ik hoop dat bij jou alles rustiger is.

Liefs, Ondersteboven

Fély

Fély

30-09-2009 om 06:34 Topicstarter

Lieve ondersteboven

O meid, wat een orkaan hè die gevoelens van heimwee, verdriet, gemis en frustratie.

Gedeelde smart halve smart? Hier is het namelijk niet beter. Word gek van mezelf. En van hem. Soms lijkt het alsof er niets gebeurd is, stuurt hij lieve berichtjes en dan weer slaat het totaal om en weet hij niet hoe hij verder moet omdat het zoooooo'n pijn doet.

Gister was een absoluut dieptepunt. Ik was bij een vriendin en hij op een feest. Toen kreeg ik een sms van hem dat hij zich zo verheugde op mijn komt, van waar zou ik komen, anders was hij me tegemoet gereden.......
Dat was dus niet aan mij gericht. Heb hem meteen gebeld, alhoewel we geen telefonisch contact hebben sinds "het voorval". Hij had een vrouwelijke oude bekende ontmoet en die zou bij hem blijven slapen.

Korte discussie gehad en toen heb ik opgehangen. Wonder boven wonder heb ik goed kunnen slapen, maar vroeg wakker geworden. Vond net een smsje dat ze niet was komen opdagen omdat ze iemand had leren kennen.

Wat vind ik ervan? Geen idee. Ben onrustig maar ook merk ik dat ik redelijk aan mijn tax zit. Wil rust, geen storm meer. Ook niet dat het weer goed komt.

Zou het liefste weer terug naar mijn gezin willen. Lekker voortkabbelen. Genieten van de dagelijkse dingen. Maar er is teveel tussen mijn man en mij gebeurd en we kunnen niet zo maar de draad weer oppakken. Moet alleen verder, maar alsjeblieft zonder liefdesperikelen, hoe leuk, passioneel, romantisch en heftig het ook kan zijn.

Hè Ondersteboven, konden we maar even samen op de bank zitten griepen, met een fles wijn (of twee), sigaretjes en lekkere hapjes. Hou je hoofd hoog meid! Eens kijk je met een gezonde blik terug en ben je blij dat je deze intenieve ervaring achter je hebt.

Zoek je bos even op en laat de storm maar tussen de bomen waaien. Je bent veilig.

Knuffel,
Fèly

Lena

Lena

30-09-2009 om 08:45

Fély en ondersteboven

Wat kunnen jullie goed omschrijven wat je voelt en denkt, voor mij vreselijk herkenbaar, heb precies dezelfde emoties maar kan ze niet zo goed omschrijven als jullie kunnen. Ik lees mee en leef mee en herken veel, zoniet alles. Heel veel sterkte allebei en hopelijk blijven jullie nog even doorschrijven ik heb er veel aan.

Fély

Fély

30-09-2009 om 12:21 Topicstarter

Lena en update

Zo moeilijk is het niet om ze te omschrijven. Het gaat vanzelf. Ik begin te schrijven en ratel zo maar door wat er in me opkomt. Vandaag is een absolute rampdag. Vanmorgen allerlei liefdesverklaringen toen ik erover begon het allemaal maar los te laten. Hij wilde me niet kwijt, enz. enz.

Toen kreeg ik een curieus smsje: "Het was zo fijn gister, dank je daarvoor. Zou graag bij je zijn. Kus je in gedachten." Ik was meteen helemaal over mijn toeren. Hoe stom kun je zijn om 2x aan de verkeerde te smsen!!
Toen ik hem aan de telefoon had (voor het eerst dat hij me weer eens belde), zei hij dat hij gister met mij in zijn fantasie had gevreeen. Ja, ja. Maar goed, ik werd wat rustiger (en dat is voor mij het belangrijkste) en we hebben een tijdje gepraat.

En ja hoor, daar kwam het weer: doet zoooooon pijijijijn! Hij kan het niet vergeten, hart gebroken etc. etc. Hij houdt van me, wil me maar............

Zucht, diepe, hele diepe zucht..........

Dames wat doen we onszelf aan?

Fély

Fély

Fély

30-09-2009 om 12:42 Topicstarter

Waarom....

zijn we so gefixeerd op het doen, laten, denken en voelen van de mannen? Er moet toch een manier zijn om die energie in onszelf te steken. Of zijn we daar te bang voor? We kunnen het zo goed verklaren, weten het zo goed van onszelf dat we verkeerd bezig zijn. Waarom laten we ons dan steeds weer verleiden om meegesleept te worden in hun stroming? Wanneer gaan we zelf eens zwemmen, in onze eigen richting. Zijn we bang te verdrinken? Dat doen we al bekant.

Is alleen leven dan ondraaglijker dan leven in een wereld waarin alles om hem draait?

Is de rol van eigen persoon, vrouw en moeder niet genoeg voor ons? Moeten we per se een zorg-, diva-, meisjes-, of heldinrol spelen?

Nou ja, dit was even weer een monoloog van Fély.

Liefs

Ondersteboven

Ondersteboven

30-09-2009 om 20:15

Lena en fély

Lieve meiden,

Ik schrijf ook maar wat er in mijn hoofd stormt op en het lucht enorm op...het veranderd niet direct iets maar het delen van al die heftige emoties ervaar ik zelf als enorme steun...met wijn, sigaretten en lekkere hapjes zou het nog meer sex in the city zijn haha..ik rook zoveeeeeel, terwijl ik net een jaartje zonder probleem was gestopt, die tijd komt wel weer...ik steek er nog even eentje op haha..

2 keer een sms verkeerd gestuurd...je zou bijna denken dat hij het erom doet...moet eerlijk bekennen toen wij net uit elkaar waren heb ik dat ook wel eens gedaan een sms aan een vriendin ook naar hem gestuurd in de trant van: `kan ik bij je slapen, ben compleet in de war wil niet thuis slapen`...ik kreeg er geen reactie op van zijn kant maar ik vroeg me wel af wat zou hij nu denken dat ik nu bij een ander ga slapen...even prikken was het meer...zijn jaloezie willen merken, merken dat ik er bij hem nog toe deed...dus dat zou het ook nog kunnen zijn maar ik ga even door op je laatste bericht Fély..de WAAROM we zo in hun gedachten zitten te denken.

Mijn therapeut merkte dit ook naar mij afgelopen maandag...ik ben teveel aan het bedenken wat hij denkt...de nieuwe opdracht is er eentje van de 4 g´s gebeurtenis-gedachte-gevoel-gedrag...ik moet 3 situaties gaan uitwerken voor mijzelf...bewust worden wat en waarom ik de dingen doe zoals ik ze doe...vb= hij zegt dat hij onder druk staat, ik denk `och wat ellendig voor hem`ik voel medelijden en enorme behoefte om het voor hem makkelijker te maken, mijn gedrag ik koop een boek voor hem over de weg van verandering -ben zelf hulpverlener nota bene van beroep...mijn grote valkuil van mijn WAAROM...wat had ik moeten doen als ik het goed zou doen dan zou ik denken - wat goed dat hij dit zich realiseert hij zal er aan moeten gaan werken aan die druk/mijn gevoel zou dan zijn dat het zijn stukje is dat hij moet oplossen en mijn gedrag zou dan zijn dat ik het bij hem kan laten...
Het klinkt zo eenvoudig maar onbewust hebben zich in onze hersenen allerlei weggetjes gecreëerd waarmee we informatie verwerken. In mijn geval een onstuimige jeugd waarin ik altijd alert moest zijn, inschatten wat er ging gebeuren en daarop inspelen om mezelf veilig te stellen...dat doe ik dus nu in relaties nog steeds...razendsnel hoor, zie en voel ik dingen en ik reageer vanuit impuls door mijn behoefte me maar zo veilig mogelijk te voelen. In de liefde ben ik het zorgvrouwtje want zolang ik zorg meen ik onmisbaar te zijn en ben ik veilig.
de 4 g´s moeten mijn weggetjes even herstructureren, er moet een nieuw bouwplan komen, hoe wil ik zijn als vrouw, als moeder en als partner, als collega, hoe zou ik me prettig voelen en niet langer slachtoffer van de weggetjes die verkeerd zijn aangelegd omdat ik ooit niet veilig was...

Ik kwam vandaag uit mijn werk en hij stond voor mijn deur te wachten. Ik kreeg een kus om mijn wang en we waren beiden blij om elkaar te zien. Vanmorgen stond ik op en ik miste hem verschrikkelijk, sms'te dat en dat ik hem los moest laten dat ik zo graag voor hem wil zorgen maar dat dit niet mag, ik even niet weet wat goed of slecht is wat ik doe maar dat ik alleen weet dat ik hem mis...dit moet wat met hem gedaan hebben denk ik dan anders stond hij niet op me te wachten...we zagen elkaar misschien maar 5 minuten, maar het was fijn. Hij zei dat hij me zou sms´en maar tot nu toe niets en dan is het nu tijd voor mijn huiswerk...dames doen jullie ook mee?

Liefs Ondersteboven x

Ondersteboven

Ondersteboven

30-09-2009 om 20:22

Fély

Heb jij enig idee hoe ik mijn privé email kan geven aan jou zonder direct herkend te worden hier...ik heb al zitten kijken maar het moet toch mogelijk zijn dit via de beheerders van deze site te doen..

Morgana Fata

Morgana Fata

30-09-2009 om 20:43

Fély

Geheel ongevraagd geef ik toch even mijn mening: Ik denk dat hij je manipuleert, terug pakt, oog om oog..(waarbij het niet uitmaakt of er werkelijk iemand langs gekomen is, al denk ik van niet)
En je trapt er nog in ook... Het lijkt me geen leuke man, eerlijk gezegd.

Ik

Ik

30-09-2009 om 22:38

Prive mail

Gewoon even een nieuw adres aanmaken. Hotmail of yahoo of gmail. Allemaal even simpel en snel. En dat adres gebruik je voor op het forum.

Fély

Fély

01-10-2009 om 10:27 Topicstarter

Manipulatie

Morgana Fata, hoor jouw en ieders mening graag! Of hij manipuleert? Naar mijn mening is hij daar niet eens bewust toe in staat. Is alleen maar bezig met zijn gevoel en lijden. Maar ik laat mij inderdaad gek maken door hem. Gister weer bijna "normaal" contact gehad af en toe emotioneel en hij begon weer af en toe over die "beelden" die hij voor zich heeft van mij en die anderen man. Wat die beelden nu precies zijn weet ik niet. Ik had gister mijn broer aan de telefoon en die was behoorlijk pissig over hoe ik hier mee bezig ben.

Nu zit ik weer op zijn mailtjes en smsen te wachten met een lief woordje. Waanzin!

Bleh.

mirreke

mirreke

01-10-2009 om 11:24

Fely

Ik heb daarnet even vrij veel berichten achter elkaar gelezen. Dan krijg je soms weer een ander perspectief. Doe jij dat ook wel eens, hier alles nog eens achter elkaar lezen?
Enfin, ik zou je willen aanraden (ondanks dat ik de storm in je me wel voor kan stellen) om rigoreus het contact te stoppen. Dit is namelijk oeverloos en houdt alleen maar tegen en het kost bergen energie. En je geeft jezelf de ruimte door het in het kader van jezelf leren kennen te gooien. Wees streng voor jezelf. Kap ermee. Jammer dan voor hem, hij is een gebed zonder end. En dat mag hij dan fijn zelf gaan oplossen. Anders blijf je telkens aan het korstje peuteren en kan er geen genezing optreden.
Je hebt nu een heleboel geleerd, maar nu stokt het, je valt in herhaling in je berichtjes. Tijd voor exit lover, veel leer en denkwerk, en dan weer een stap voorwaarts. Hij houd je tegen, echt.

Fély

Fély

01-10-2009 om 12:07 Topicstarter

Mirreke

Was net de posting van Ondersteboven heel aandachtig aan het lezen, onderwijl wachtende op een mail van hem, want ik heb er maar 2 korte gehad vandaag, zonder liefdesbetuigingen. Een koude douche na gisteravond.
O, krijg net een mailtje, dat het hem gister zo slecht ging (gôh, weer eens wat anders).

Het is nu 3 of 4 weken geleden en ik ben weer helemaal terug aan te vallen. Maar het was gister zo fijn weer een uurtje hem te kunnen zien en te spreken. Werd er rustig van, tot vanochtend.

Je hebt gelijk Mirreke. Ik verdoe mijn tijd. Moet streng voor mezelf zijn. Niet laten verleiden door weer contact op te nemen of te reageren op zijn mails, maar oooow wat is dat toch moeilijk. Als ik het contact verbreek wil ik dat doen uit overtuiging dat dat het beste voor mij is. En niet stiekem denken, zo lekker puh, nu laat ik hem in zijn sop gaarkoken, misschien reageert hij dan zelf wel.

Kom op Fély, kappen met die hap!!!!!

Fély

Fély

01-10-2009 om 14:59 Topicstarter

Als

Zit me net te bedenken, als er sinds the break-up helemaal geen contact meer had plaatsgevonden, was ik nu al een stuk verder geweest.

Ja, dit gaat een ontstoken etterende wond worden. In plaats van een diepe schone snee. Allebei pijnlijk, allebei laten littekens na, alleen is de een sneller genezen en het litteken van de ander kan heel lelijk worden.

Nu is er een aantal opties:
1) Hij verbreekt het contact, wat me onwaarschijnlijk lijkt. Gevolg, auwauwauw en zie het begin van het draadje.
2) Hij laat het contact verder lopen maar weet niet wat hij verder wil. Gevolg, ik blijf heen en weer geslingerd tussen hoop en allesvernietigende wanhoop en blijf vissen naar bevestiging van zijn liefde. Momenten van geluk en opluchting, momenten van onzekerheid.
3) Hij wil me echt nog als partner maar zal blijven griepen over zijn pijn en verdriet.
4) Ik laat het contact verder lopen en blijf heen en weer geslingerd tussen hoop en allesvernietigende onzekerheid en wanhoop. En zoek steeds weer toenadering en bevestiging.
5) Ik verbreek het contact. Dan zal zijn laatste woord zijn, "o, dus je wilt me niet meer, nou ik hoop dat je snel een nieuwe vind, dat zal wel je bent zo'n droomvrouw"

Wat zal het worden? Vestandelijk 5), gevoelsmatig 1) t/m 4).

une femme

une femme

01-10-2009 om 15:49

Ik moet het toch even kwijt

Ik ken het gevoel dat je hebt. Ik heb ook ooit met zo'n man te maken gehad. Daarom wil ik je waarschuwen. Die man is ziekelijk manipulatief. En jij ziet dat niet. Het enige waar hij op uit is, is voortdurende bevestiging van zichzelf en aandachtvragerij. Echt, hoe deze man zich gedraagt, is niet gezond. Het is een hele kinderlijke slachtofferige manier van aantrekken en afstoten, en in alles staat zijn ego centraal. Als je ervoor kiest hiermee door te gaan, zal die man uiteindelijk al je energie opslorpen. Stop ermee en laat je niet manipuleren.
Groet une femme

une femme

une femme

01-10-2009 om 15:54

3 en 5

Je kunt toch ook zeggen: Je kiest voor me, maar dan ophouden met dat geslachtoffer. En als je niet voor me kiest, dan verbreek ik het contact. Een combinatie van 3 en 5 dus. En laat je vervolgens niet manipuleren met opmerkingen als "o, dus je wilt me niet meer, nou ik hoop dat je snel een nieuwe vind, dat zal wel je bent zo\'n droomvrouw" Dat is pure manipulatie.

Une Femme

krin

krin

02-10-2009 om 09:58

Ga voor 5. Hou de eer aan jezelf, geef jezelf een goed gevoel over je standvastigheid en je verstand, vertrouw erop dat je het overleeft. Kom op! Die man spoort niet. Hij zal er geen punt achter zetten, nooit, want dan is hij zijn invloed op je kwijt. Neem zelf het heft in handen, zou ik zeggen. Bepaal je eigen spel. Afsmashen die hap.

Fély

Fély

02-10-2009 om 14:01 Topicstarter

Ik kan niet meer!

Ik kan mijn gedachten niet meer op orde krijgen. Hij heeft het voor elkaar! Ben een emotioneel en lichamelijk wrak geworden. En vreselijk boos op mezelf. Waarom laat ik dit met me gebeuren? Heb het 1x eerder meegemaakt, jaaaaren terug. Mijn toenmalige vriend wilde 2 jaar lang bij me weg, maar ging maar niet, want dan had hij geen dak boven zijn hoofd en hield toch wel van me. Maar hij was in de war, wilde vrijheid, ons leven beklemde hem teveel. Toen had ik steun aan therapie. En kon uiteindelijk hem zelf de deur uitzetten.

Nu ben ik 14 jaar verder en blijkbaar niet veel wijzer geworden.

Maar ik zit redelijk aan mijn grens. En toch weer bedelen hè. Bah! Zwakke muts!

Fély

Winona Ryder

Winona Ryder

02-10-2009 om 14:16

Ja, waarom eigenlijk?

"Hij heeft het voor elkaar! Ben een emotioneel en lichamelijk wrak geworden. En vreselijk boos op mezelf. Waarom laat ik dit met me gebeuren?"
Ja, dat is een goede vraag! Waarom laat je het zo ver komen. Allemaal alarmbellen, en toch stop je niet...Enne HIJ heeft het niet alleen voor elkaar, JIJ laat het ook toe dat hij zo met jou omgaat. Waarom laat je jezelf zo kwellen? Denk je zo laag over jezelf?

Klem jezelf niet zo vast aan mannen, je bent zoveel meer waard dan dat!

Fély

Fély

02-10-2009 om 15:56 Topicstarter

Nou....

Dacht dus niet dat ik zo laag over mezelf denk. Ik verbaas me er heel erg over hoe heftig ik er op reageer. Klamp me vast aan elk lief woordje wat uit zijn mond/sms/mail komt. Dan ben ik in de zevende hemel. Terwijl toen hij me overlaadde met dat soort uitingen toen het nog goed was, ik regelmatig dacht "ooookeee, en nu maar even over iets anders praten".

Mijn man was helemaal niet van de complimentjes of liefdesuitingen. We hadden 2x per jaar op mijn initiatief seks. Maar we hadden wel een gelijk denkniveau. Wat ik bij hem miste, zoog ik bij Dave als een spons. En dat was heerlijk. En dat mis ik nu het meeste. Niet dat ik een maatje verloren heb, een partner, maar het kinderlijke verliefd zijn, hand in hand lopen, speels met elkaar omgaan. En dat wil ik terug. Maar dat gaat niet en dat kan ik niet hebben.

Oh, dit schrijvende krijg ik een openbaring!!! Zijn overweldigende aandacht was in het begin fantastisch, maar naar verloop van tijd werd die kick minder, daarom ging ik ook uit met andere mannen. En nu het over is, krijg ik weer een kick als hij iets liefs zegt. En hoe erger de schock is als hij weer terugkrabbeld, hoe groter de kick als hij weer toegeeft. En dieper ik weer val als hij enz....

DAAROM blijf ik er in hangen. En DAAROM wil ik hem niet loslaten. Als hij het niet had uitgemaakt, had ik de kick echt wel weer ergens anders gezocht dan bij hem. Maar nu vertegenwoordigt hij voor mij die kick. Omdat hij me die in het begin heeft gegeven, en nu dus weer geeft. En dus aan mij nu de keus. Ga ik verder without kicks en ook zonder de backdrafts?

Zou eigenlijk wel moeten hè. Een gezond mens kan goed zonder leven, ikzelf ben helaas eraan verslaafd, maar letterlijk "afkicken" is een kwestie van tijd en hard aan mezelf werken.

Zo, Fély is weer onder de mensen. Ik zal zelf geen contact meer opnemen, die neiging heb ik onder controle. En als hij het doet, komt er toch niets constructiefs uit. Zal niet meer bedelen.

Ga een eenzaam weekend tegemoet, maar da's wel lekker rustig zo.

Liefs allemaal,
Fély

Starry Night

Starry Night

02-10-2009 om 16:32

Volgens mij...

... helpt het je al dat je het hier zo onder woorden brengt allemaal en het op een rijtje probeert te zetten.

Fély

Fély

02-10-2009 om 16:58 Topicstarter

Klopt!

Dit forum is mijn belangrijkste steun. Niet alleen schrijven, maar ook de reakties hebben mij aan het denken gezet. Je kan een hoop in je hoofd verwerken en bedenken, maar het blijkt pas echt te werken als je het "bespreekt", en bij de les blijft. Daarom ben ik steeds weer hier, want de verleiding is groot om de oude lijn en denkwijze weer te volgen.

Liefs,
Fély

Paula B

Paula B

02-10-2009 om 22:05

Ja, waarom?

"En vreselijk boos op mezelf. Waarom laat ik dit met me gebeuren?"

Je schrijft al dat je dit eerder hebt meegemaakt. Vaak zoeken mensen steeds weer dezelfde pijn op. En waarom? Omdat dezelfde pijn ook een soort veiligheid biedt, de veiligheid van het bekende. Is het in jouw geval ook een pijn die je van nog vroeger herkent, uit je jeugd? Hoeft niet, zou wel heel goed kunnen.

En dat boos zijn op jezelf: doe maar niet. Je hoeft jezelf niet te verwijten dat je voelt zoals je voelt, dat je doet zoals je doet. Vaak vertoon je reacties die ooit effectief zijn geweest voor jou. Daarop grijp je terug in een vergelijkbare situatie, ook als die reactie nu helemaal niet meer effectief is en zelfs contraproductief werkt.
Als je je dat realiseert, weet je ook dat het geen domheid of slapheid is waardoor je zo reageert. Treed jezelf en je eigen reacties met warmte en begrip tegemoet; voelt veel fijner en je komt er verder mee!

Fély

Fély

03-10-2009 om 09:23 Topicstarter

Paula

Wat jij schrijft sluit heel erg aan op datgene waar ik nu mee bezig ben, Past Reality Integration. Is niet makkelijk, de grote lijnen heb ik uitgetekend en begrijp meer van mezelf. Het vergt veel concentratie om te realiseren waar die reaktie (afweer) vandaan komt, en ik heb me vooral weer deze week laten daarvan afleiden en teruggegleden in mijn oude gedrag. En de stap die jij beschrijft "Je eigen reakties met warmte en begrip tegemoet treden" was even bedolven geraakt onder alle frustratie en adrenalinekicks.

Bedankt voor je posting! Ik kan er veel mee. Ondersteboven, is ook voor jou denk ik heel belangrijk!

Liefs en prettig weekend.

Fély

Ondersteboven

Ondersteboven

03-10-2009 om 12:04

Zeker!

Ik lees nog mee hoorook ik zoek dit draadje steeds weer op als steun. Ook ik heb heldere momenten en de kracht om de controle terug te pakken. Ook ik heb momenten dat ik mezelf al het moois op de wereld toewens en de warmte in andere dingen zoek...maar ik val ook nog regelmatig terug in dat proces, neem oude patronen zo graag nog tot me hoe destructief ze ook zijn en ook ik baal daarvan want het brengt me niets dan ellende en verdriet.
Behalve woensdag heb ik hem elke dag kort gezien en gisteravond kondigde hij aan dat hij het fijn zou vinden als hij vanavond langs kon komen en dan wat langer wilde blijven. Mijn reactie was "ja fijn" maar mijn alarm ging wel af want hoe snel pak je samen de oude patronen weer op???!!!!Ik schrok ervan, zag mezelf in een flits weer doodongelukkig op de bank zitten, niet eten, niet slapen zoals enkele weken geleden... Dat staat dus ook op mijn agenda om vanavond eens te bespreken met hem, die oude patronen. Ik wil niet terugvallen in wanhopig wachten, altijd klaarstaan en dan straks weer een andere dame in het spel en ik aan de kant. Het contact is tot nu toe kort en vriendschappelijk zonder lichamelijke acties maar hij zoekt me wel steeds op om me maar eventjes te zien. Soms heb ik de neiging hem vast te grijpen en hartstochtelijk met hem te vrijen, maar ik besef me dat ik dan die kick aan het zoeken ben Fély waar jij het over hebt...mijn eigen gedachten manipuleren mijn gevoel zo geraffineerd want stel dat we zouden vrijen dan weet ik dat de volgende stap is dat ik weer kan gaan denken dat het allemaal weer leuk en lang leven de lol is. Terwijl geen lichamelijk contact na alles wat er is gebeurd mij ook een gevoel van respect geeft vanuit hem. IK beleef het gevoel dat hij mij niet wil gebruiken en ik beleef dat er soms op mijn hoofd lijkt te staan GEBRUIK ME GERUST, I'M ALL YOURS (hoe fout!!)...Ik ben een boekje aan het lezen over "het heft in eigen handen"van dr. wayne Dyer...gaat over onze angsten en de manipulaties die daarop gevoerd worden, hoe onze aangeleerde patronen ons ook manipuleren en ellendig laten voelen...GOOOODD een aanrader, zo verhelderend en ondersteunend in mijn eigen zoektocht om mijn eigen kracht te gaan gebruiken en die warme deken eens bij mijzelf te zoeken ipv bij een ander...vallen en opstaan tot dusver maar wel de wil om te zoeken naar beter...het inzien van onze eigen foute gedachten is al meer dan de helft, nu de uitvoering nog structureel maken...we can do it!

Liefs,
Ondersteboven

Ondersteboven

Ondersteboven

04-10-2009 om 10:45

Update gisterenavond

Oh bah wat ging dit slecht! Ik heb mezelf weer laten duwen in een hoek waar ik niet wilde zijn.
Hij kwam veel later dan verwacht- ik had de tijd niet gevraagd, maar had toch weer zitten wachten...
En ja hoor hij praatte er lustig op los over zijn favoriete onderwerpen wanneer hij wil praten en het allemaal buiten zichzelf wil houden(terwijl ik tussendoor iets te eten, en iets te drinken in schonk...mijn zorgtaak weer op me nam) over zijn land, zijn familie, over geloof en politiek en ik luisterde weer als vanouds terwijl ik ons contact wilde bespreken, na twee uur wist ik (moedertjelief twee uur!! geluisterd, actief ook nog, met hummen en knikken, bevestigen of meedoen door mijn mening te geven...) ook even aan het woord te komen en het gesprek te keren, maar verder dan dat kwam ik niet.
Hij gaf aan dat hij moe was en naar huis ging. Einde gesprek. Hij bedankte me vriendelijk voor het eten en mijn gastvrijheid, ik voelde zo'n enorme afstandelijkheid die ik benoemde naar hem. Hij zei voordat hij de deur achter zich dichttrok dat hij zijn moeder ook zo zou bedanken en dat daar niets mis mee is en "dag meisje" en de deur zat dicht.

Ik voelde me alsof ik mezelf verraden had. Mijn paleisje had afgestaan en hem op mijn troon had laten zitten terwijl ik mezelf tot hofnar had gedegradeerd. De tranen prikte in mijn ogen, maar ben direct de oefening van de 4 g's gaan doen en kwam toen weer tot inzicht. Mijn grenzen had ik totaal niet bewaakt. Ik heb mezelf weer willen bewijzen, ik heb mijn doel laten varen omdat hij me dit kon afdwingen. Ik heb me laten manipuleren, omdat hij me wijs wilde maken dat zijn familie mij niet wilde en als zijn neef, de enige van de familie die ook in Nederland woont, zou bellen dat ik dan maar niets moest zeggen dat we weer contact hadden, omdat die het enkel maar in het belachelijke zou trekken.

Vannacht heb ik hem een sms gestuurd dat ik teveel moeite heb met ons contact, dat het me in de war maakt. Dat ik niet aan mijn eigen geluk kan werken, wat juist zo nodig is. Dat er absurde dingen zijn gebeurd waar gewoon voor mijn gevoel overheen gestapt wordt. Dat ik nog teveel liefde voel om een vriendschap met hem te dragen en ik dus steeds tegen afwijzing zal aanlopen.
Ik heb afstand nodig, mijn gedachte moeten zich losmaken van deze manipulatieve man. Ik verdien veel meer dan dat hij mij kan geven. Ik ben potverdikke een leuk mens, een mooie vrouw en ik ben zelfstandig op financieel gebied. Als aanvulling op mijn leven biedt hij mij niets extra's, behalve gezelschap, maar dat kan door een ander ook ingevuld worden. Tot vandaag was ik niet bezig met andere mannen, ik beschouwde ze allen als bedreiging door hoe deze man mij behandeld heeft( herinnering: slecht over mij gesproken met bekenden en onbekenden- mij ondertussen ook over hen slechte dingen vertellen en zorgen dat er geen contact zou zijn-stoken/ twee andere dames een toekomst belooft hebben zoals hij mij ook deed) en wat doe ik? In plaats van mijn vensters te openen en hem met een dikke bezem uit mijn leven te jagen haal ik hem weer binnen alsof hij de enige man op aarde is die te vertrouwen is...! Bizar!!! Werkelijk een buitenstaander zal dit misschien met verbazing lezen, maar bij mij begint nu ook het kwartje te vallen hoe belachelijk raar mijn hersenen in elkaar zitten dat ik dit "vertrouwen" zo verkeerd gelabeld heb.

Vertrouwd voelen en vertrouwen zijn 2 verschillende dingen die ik blijkbaar onbewust door elkaar heen haal...als kind geslagen worden door je ouders kan vertrouwd zijn je kent de klappen en weet ongeveer wanneer ze komen, maar vertrouwen hebben in je ouders als zij je slaan is totaal iets anders. Ik ben nooit geslagen maar heb wel andere trauma's opgelopen in mijn jeugd waar ik voor had willen weglopen. Toch ging ik steeds terug naar huis, wetende hoe het eraan toeging...
God wat een openbaring om dit in te zien! Ik herhaal oude patronen...
Ik heb veel steun aan jullie allemaal, dat ik van me af kan schrijven helpt mij om mijn gedachte te structureren. In een schrift schrijven heb ik ook wel eens geprobeerd maar dan krijg je geen reacties waar over nagedacht kan worden.

Ik ga zo met mijn dochter met de paarden genieten van de natuur en daarna naar een verjaardag en zo wil ik elk weekend iets gaan plannen- want plannen is iets dat ik ook vaak niet doe uit een oud patroon, mezelf onzekerheid geven en leuke dingen ontzeggen is het patroon. Weg ermee! Ik ben vastberaden het anders te gaan doen, een museumjaarkaart aanschaffen, workshops volgen om mijn schilderen te verfijnen, zo nu en dan weer eens uitgaan zoals ik vorige week gedaan heb, dat voelde goed!

Liefs, Ondersteboven ( moet maar eens een andere nick gaan verzinnen...Bovenhetonderste?)

Gianna

Gianna

04-10-2009 om 11:35

Boven!

Ik zou het gewoon op "Boven!" houden: je staat er uiteindelijk boven: dat is je doel!

Je hebt hem niet nodig. Je hebt alleen jezelf nodig. Da's de belangrijkste gedachte voor jou op dit moment. Jij moet zorgen dat je gelukkig bent met jezelf, de rest is bijzaak. En hem heb je daar al helemaal niet bij nodig, in tegendeel, als ik zo lees hoe jullie avond verlopen is.

Fély

Fély

04-10-2009 om 15:26 Topicstarter

En weer beneden

Ik zat eergister en gister boven! En nu weer naar beneden afgegleden. Net als jij ondersteboven, laat ik me weer meesleuren in de diepte van zijn stilzwijgen.

Eergister heb ik hem gebeld om hem een hart onder de riem te steken voor dit weekend. Hij zou zijn moeder bezoeken niet ver van mij vandaan. Gister hebben we nog gesmst en zei hij dat hij het liefst uit de trein was gestapt bij het station bij mij in de buurt. Daarna nog veel heen en weer gesms. 's Avonds ging ik uit met een vriendin en dit keer wilde ik hem echt op de hoogte houden van mijn doen en laten en heb hem elk uur een sms gestuurd. Tot aan het moment toe dat ik thuis was en ging slapen Hoe erg!!!! En ja, het heeft gewerkt, want hij is waarschijnlijk weer gerustgesteld en laat weinig van zich horen, alleen afstandelijke boodschappen. Maar ik heb dit keer NIET gebedeld om een uiting van liefde.

Er is ook een ander groot verschil. Mijn adrenaline blijft redelijk rustig. Geen kick gister en geen paranoide-schizofrene vlinders in mijn buik.

Heb een topavond gehad gister met mijn vriendin. En vanochtend gezellig bij mijn kids en hun vader gebruncht.

Ik zit wel steeds naar mijn mobieltje te kijken, maar zonder mijn hart in mijn keel bonzend.

En de toekomst ziet er niet meer als een zwarte vlek uit. Zijn invloed op mijn stemming wordt langzaam minder.

Volhouden ondersteboven, we komen er wel. Met schrijven, struikelen, vallen en weer opstaan.

Liefs,
Fély

Ondersteboven

Ondersteboven

04-10-2009 om 22:42

Gianna

Ik moet zeker zorgen dat ik gelukkig wordt. Tot nu toe ontleende ik mijn eigen geluk wanneer hij lachte en het naar zijn zin had of als we samen waren geweest en uren intiem elkaar de aandacht konden geven...zoals ik al zei ik ben tijden de hofnar geweest, het luisterend oor, de kokkin, zijn psychologe, zijn advocaat, zijn slaapkamerprinses, zijn verpleegster...het wordt tijd dat ik op mijn eigen troon durf te zitten en mijzelf niet steeds laat wegzakken in mijn nare gewoontes...ik moet niet langer slachtoffer willen zijn van zijn capriolen...en nog sterker ik wil niet langer slachtoffer zijn van mijn eigen manipulatieve kronkels. De wil is er.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.