Eerste hulp gevraagd in liefdes issue oud en nieuw

Prima zo

Je vriendje moet er maar aan wennen dat je kinderen op de eerste plaats komen. Kinderachtige reactie van hem. En dat terwijl hij zelf wel gezellig bij zijn kinderen is.

Heeft

toch niets met de scheiding te maken dat ze bij de kinderen wil zijn? En ook niet met de kinderen. Zij wil graag, na een rot tijd, bij haar kinderen zijn met oud en nieuw. Zo raar is dat toch niet?
En daarna komt ze naar vriendje, prima toch?
Of anders had vriendje met kinderen naar haar kunnen komen wellicht?

Fijne jaarwisseling!

Jammer

Ik heb in ale opeheid mijn posting doorgemail naar mijn vriend om hem te willen overtuigen van het feit dat ik slechts bij mij mijn kinderen wilde zijn en dat het niets heeft te maken met mijn het samen willen zijn met ex. Hij heeft hier meteen op gereageerd op Ouders Online, ok!

Dat vriendje ook hier had kunnen komen met zijn kinderen is ook door mijn hoofd geschoten maar ik heb het nbiet voorgesteld en hij ook niet, dat hij het niet voorstelt is mij niet vreemd gezien hij nergens met zijn kinderen kan aankomen omdat zij onderling overal ruzie maken.
Daaron dacht ik maar naar vriend te gaan nadat ik mijn kinderen een heerlijk nieuwjaar hebt gewenst en lekker bij ze was.
Tja wat Kaaskopje zegt snap ik ook, waar ligt die grens?
Kaaskopje, ik hoop voor jou dat je neit gescheiden bent maar mijn kinderen gaan zolang ze jong zijn, voor alles, mijn vriend kan het eve niet leuk vinden maar zij moeten op mij als moeder kunnen rekenen. ALtijd!!
Hij en ik zijn altijd samen, met dit saoort dagen ben ik er eerst voor de kinderen en dan pas voor mezelf en mijn vriend,
Ik wil beide, want hou van beide...

Leo

Ze kiest niet voor de oude gezinssituatie, ze is immers gescheiden?
Ze kiest voor haar kinderen, maar zou niet hoeven kiezen, vind ik. Jij hebt je kinderen om je heen om 00.00, dus praat vanuit een luxe positie. Je vindt dat de kinderen oud genoeg zijn om een scheiding te begrijpen, maar er is een verschil tussen begrijpen en leuk vinden. Hoe oud zijn ze?

Dus leo?

Je vriendin schrijft dat ze een intense behoefte heeft om bij haar kinderen te zijn even, en dat "mag" niet omdat jullie voor elkaar gekozen hebben? Ik denk dat je ervan maakt wat je wilt zien. Je voelt je achtergesteld en jaloers omdat jij denkt dat ze in haar oude gezinssituatie wilt zijn.
Ik snap je teleurstelling, maar dit is ook de consequentie van jullie keuze geweest...lees het bericht van je vriendin nog een keer, maar bekijk het dan vanuit haar oogpunt en niet vanuit de jouwe, die is vertroebelt. Ze heeft speciaal voor jou haar gezin verlaten, vind ik toch wel heftig hoor...

Leo

Maar om hier een issue van te maken, dwing je je vriendin te kiezen. Ik vrees dat dat in je nadeel kan uitpakken...je kunt van een partner niet verwachten alles te doen zoals jij goedacht. Dat je baalt snap ik, hoor, maar een vrouw dwingen te kiezen tussen vriend en kinders...

Dus leo?

Moet ze ermee omgaan zoals jij? Dus moet het gaan zoals vorig jaar? Het klinkt nu alsof jullie te hard van stapel zijn gelopen en dat alles nu pas doordringt (het missen van kinderen aan de kant van vriendin)
Misschien zag je het te rooskleurig in, groener gras en ze leefden nog lang en gelukkig....

Ook kerstavond?

Dat je plotseling tot het besluit komt dat je oud en nieuw niet zonder je kinderen wilt vieren, begrijp ik heel goed. Hoewel ik me afvraag hoe dat zou gaan als de vader van de kinderen ook een nieuwe partner had gehad.

Maar dat je kerstavond ook met elkaar als oude gezin wilt vieren, vanwege de traditie, vind ik een beetje raar. Tradities zijn er inderdaad om doorbroken te worden, na zoveel jaar in een nieuwe situatie. Dan krijg ik het gevoel dat je iets niet wilt loslaten.....

Met zulke best al grote kinderen

Voorzie ik dat dit niet lang meer een issue zal zijn. Die van 17 was wel thuis? Ik heb 17jarige alleen om 14.30 uur een 30 minuten gezien (met aanhang van vriendinnen en vrienden die alle oliebollen en appelflappen meteen even hebben verorberd) en daarna is ze weer vertrokken....Naar vriendin waar ik haar (volgens afspraak) om 14.00 uur vanmiddag mag afhalen (wel handig kan ik ook daar meteen gelukkig nieuwjaar wensen).
17-jarige heeft helemaal geen boodschap aan wat ik 'wens' of welke behoefte ik als moeder ook maar heb. Eigenlijk mocht ik blij zijn dat ze dat half uurtje kwam langwapperen....
(en zo hoort het ook)
Dus ik voorzie dat dit niet lang meer een issue zal zijn.
Ook niet voor de expartners van jullie.
groeten albana

Leo

Ik zeg niet letterlijk dwingen, maar wel figuurlijk. Door zo duidelijk stelling te nemen geef je haar het gevoel te moeten kiezen. En als ze dan kiest, namelijk voor haar kinderen op dat moment maak je er loyaliteitsconflict van.

Tiffy en leo

Ik begrijp heel goed dat de feestdagen extra gevoelig kunnen liggen na een scheiding. En zeker omdat jullie allebei jullie huwelijken en gezinnen hebben opgebroken voor elkaar. Maar probeer Kerst en Oudejaarsavond te zien als ongewone dagen in die 2,5 jaar, als incidenten dus. Jullie lijken de feestdagen als een soort testcase voor jullie relatie te zien, het examen om te beoordelen dat het besluit om samen verder te gaan wel of niet goed was. Beetje riskant, zeker als teleurstelling meespeelt en voor zover ik kan zien zijn jullie allebei teleurgesteld in elkaar.
Blaas die feestavonden niet onnodig op! Het zijn per slot maar door mensen zelf bedachte data en rituelen. De basis, namelijk de liefde die jullie voor elkaar voelen, is toch oneindig meer belangrijk dan dat? Probeer dat vooral in de gaten te houden.
En verder lijkt het me slim om elkaar meer te gaan zien als mama en papa van kinderen. Die kinderen zijn immers een gegeven, daar hebben jullie mee te dealen, de rest van jullie leven. Ook als al dat nageslacht volwassen en zelfstandig wordt. En zelfs dan zal in hun levens de scheidingen en de nieuwe relatie een issue blijven, in welke vorm dan ook. Voorspel ik maar vast.
Als deze feest(?)maand weer verwerkt is en voltooid verleden tijd is geworden lijkt het mij slim om aan het ouderschap ook een nieuwe vorm te gaan geven, die past bij de nieuwe relatie. Is er al eens een gezamenlijke kinderdag geweest? Met het hele spul naar een pretpark ofzo? Kan helpend zijn voor iedereen om de nieuwe situatie beter te gaan accepteren.
Sterkte, Onyx

Leo

"Vorig jaar waren we wel samen en beiden niet bij de kinderen en ook dit jaar zou dat zo zijn, totdat dit plotseling gistermiddag veranderde. Dat geeft het lege gevoel, waardoor ik ook niet heb kunnen genieten van de eerste keer met mn eigen kinderen tijdens oud en nieuw. Jaloers voel ik me zeker niet trouwens, achtergesteld wel, maar dat heeft redenen die buiten oud en nieuw liggen."

Waar komen jouw kinderen dan ineens vandaan als jullie dit jaar oud & nieuw zonder kinderen zouden vieren?

Zo te lezen zit er veel meer achter, jij voelt je achtergesteld. Kiest Tiffy te vaak voor haar kinderen? Mag ze niet bij haar kinderen zijn omdat ze voor jou heef gekozen? Volgens mij verwar je jullie relatie met een relatie tussen moeder en kinden. Zulke relaties zijn niet te vergelijken. Moet je dus ook niet doen.

Ook samen gevierd

Wij zijn ook al 2 jaar uit elkaar maar vieren 1e kerstdag tot nu toe ook nog traditioneel met z'n viertjes. Oud en nieuw was ik samen met mijn vriend, maar als ik had besloten om tot na 12 en bij mijn kinderen en ex te blijven was dat ook prima geweest. Mijn vriend voelt zich absoluut niet achtergesteld. Waarom zou hij ook? Ik ben in eerste plaats moeder (13 en 10 zijn ze) en hij respecteert en waardeert dat. Dat is zelfs een van de redenen waarom hij van me houdt.

Mijn ex en ik blijven altijd met elkaar verbonden omdat we samen hartstochtelijk graag kinderen wilden en ze zijn geboren uit liefde voor elkaar. Dat blijft, ook al zijn we geen liefdespaar meer. Mijn vriend weet dat ik ontzettend gelukkig met hem ben en ziet bovenstaand gegegeven totaal los van onze verhouding.

Inderdaad goede afspraken en wederzijds begrip zijn de sleutelwoorden.

Veel wijsheid en geluk voor 2011 Tiffy en Leo.

Fély

Het blijft een beetje tobben

Het is altijd een gedoe, die feestdagen, als je gescheiden bent. Ik raak vooraf vreselijk in de stress omdat ik moet zorgen dat de kinderen bij mij zijn op het kerstdiner met mijn familie, bij hun vader en zijn familie, en ondertussen ook nog zorgen dat datzelfde patroon op orde is bij mijn partner (ook gescheiden, en kinderen). Dit jaar is het weer gelukt
De discussie die hier gaande is kan ik vanuit alle ooghoeken volgen, en hebben wij ook (regelmatig) gehad. Inmiddels hebben we (partner/vriendje en ik) besloten dat onze rol als ouder voor gaat op die als partner. Daar kom je niet onderuit, en ik zou dat ook niet anders willen. Aangezien mijn partner zijn kinderen volgens schema maar 3 uur per week ziet, laat hij alles vallen wanneer hij de kans heeft om ze vaker te zien. Het kan dus zomaar gebeuren dat hij mij op het laatste moment 'aan de kant schuift' voor een voetbalwedstrijd of ander uitje. Dat is echt niet leuk en ik heb daar ook regelmatig een issue van gemaakt. Maarja, dan krijg je dus dit soort discussies waar de een de ander verwijt dat hij er maar bij hangt. En het is nu eenmaal niet op een andere manier mogelijk als je kinderen hebt.
Met de exen werkt dat op dezelfde manier. Ik ben geen voorstander van gezamenlijke avondjes/uitjes als je eenmaal gescheiden bent, maar ik ken bijna niemand die dat niet (de eerste periode na de scheiding) gedaan heeft. Op den duur houdt dat bijna altijd op. Het is voor de kinderen ook niet goed, want zelfs pubers blijven hopen dat hun ouders weer samen komen.

Probleempje

Vic: "Met de exen werkt dat op dezelfde manier. Ik ben geen voorstander van gezamenlijke avondjes/uitjes als je eenmaal gescheiden bent, maar ik ken bijna niemand die dat niet (de eerste periode na de scheiding) gedaan heeft. Op den duur houdt dat bijna altijd op. Het is voor de kinderen ook niet goed, want zelfs pubers blijven hopen dat hun ouders weer samen komen."

Ex is na enkele jaren relatieloos en trekt weer erg naar mij toe. Ik vind het prima om contact te hebben, maar wel met een zekere afstand.
Er is in het verleden namelijk teveel gebeurd en ik wil absoluut niet ook maar enigszins de indruk wekken dat ik terug kom. Ex heeft hier in bedekte termen wel op gezinspeeld, ik heb in duidelijke termen uitgelegd dat ik dat niet zie zitten, omdat het me uitstekend bevalt op mezelf.
Nou had hij me weer uitgenodigd voor oud en nieuw en de kinderen stonden al om me heen te dansen. Met pijn in mijn hart en bijna een schuldgevoel (voor de kinderen) heb ik gezegd dat ik elders zat.
Op deze manier wordt er valse hoop gewekt bij de kinderen (inderdaad, pubers). Dat ex valse hoop kweekt bij zichzelf is zijn probleem, ik ben duidelijk geweest. Maar de plaat voor zijn kop is legendarisch en als hij merkt dat hij geen succes heeft met mij terugwinnen, verwacht ik een lastige situatie waarin ik continu in de verdediging zal worden gedwongen (wat niet zal lukken, nee is nee en ik weiger verdere uitleg, want daar luistert hij toch niet naar).
Omdat ik momenteel ziek ben en ex tijdelijk de kinderen in huis gaat krijgen als ik mijn behandeling ga krijgen, is de situatie nog eens extra lastig (de kinderen kunnen nergens anders heen) om zakelijker en afstandelijker te worden. Maar ik heb me voorgenomen om, zodra ik weer hersteld ben en sterker in mijn schoenen sta, flink afstand te nemen.

Pfff, lastig... Vooral omdat we vanwege de kinderen en nu ook mijn gezondheid extra veel met elkaar te maken hebben...

Maak

het voor jezelf niet mooier dan het is. "je gezin opgebroken voor elkaar' klinkt geweldig en gut, gut wat hebben jullie elkaar toch lief.
Maar probeer het eens te zien als een egoistische daad; je wilde toch gelukkig zijn en daarom wilde je toch bij elkaar zijn? Je hebt er toch voor gekozen om je nu-ex en de kinderen los te laten om bij nieuwe liefde te kunnen zijn?
Allemaal goed en wel, je hebt recht op je eigen keuzes, maar probeer nou eens niet egoistisch te denken.

Update

Als eerste voor jullie allemaal een heel liefdevol nieuwejaar. ( het kan ook mooi zijn nb)

En dank voor jullie reacties, op een enkel na lijkt mijn beslissing om met mn kinderen te zijn tijdens oud en nieuw, niet bijzonder vreemd. Zelf vind ik het niet vreemd en volg slechts mijn moederhart..wat een ander er ook van mag vinden.Ik ben in eerste plaats gewoon en ook heel graag moeder.

OUd en nieuw: Na dat ik bij de kinderen ben vertrokken ben ik naar hem toegereden. Met het hart in mn keel maar toch ging ik. Ik wist dat hij boos zou zijn, maar ook als ik niet had gekomen..ik ging..in de hoop dat hij zou inzien dat we nu lekker samen zouden zijn en samen het gezellig kon hebben mt zijn kinderen.
Toen ik aankwam zag ik meteen dat de alcohol van die avond zijn boosheid al had versterkt maar toch probeerde ik lief te zijn en even te praten. Ik wilde hem een gelukkig nieuwjaar wensen en zoenen...hij wilde niet, draide zich boos van mij af en sprak zijn teleurstelling uit. Ik weet inmiddels dat ik niet meer hoef te proberen zijn modus te beinvloeden door lief te zijn, hij blijft vast ziten in mijn boosheid.
We stonden te praten in de keuken en zijn kinderen gingen naar bed. Dat was sneu voor hen want ik had het graag leuk gemaakt voor de kinderen maar dit was niet mer mogelijk.
Uiteindelijk ik in tranen, vind dat ik zo mn best doe tussen deze twee werelden en toch stel ik of hem of mn kinderen teleur...zucht.
Om een lang verhaal kort te maken, al drinkend van bubbelsm kwetsende opmerkingen vlogen over en weer en ik hield het niet meer.
Ik maakte ergens een opmerking over en deze was niet terecht, hij vond ook van niet en hij ging door het lint. Ik moest eruit, werd bij mn kladden gegrepen en kreeg een keiharde klap tegen mijn hoofd. Vreselijk de pijn die er in mijn hoofd ontstond en ik voelde me duizelig en misselijk worden en bleef even liggen om bij te komen en uit angst meer klappen te krijgen.
Ook bleef ik liggen in de hoop niet eruit te hoeven want ik had teveel gedronken om te mogen rijden inmiddels. Op een bepaald moment was het genoeg en moest ik er toch uit, kreeg een nare opmerking bij de deur en gaf een hele nare opmerking terug...
Ik reed naar huis, tranen en angst om te worden aangehouden door de pol. ohh. wat voelde ik mij beroerd. Kon niet geloven dat hij me dit aan kon doen, degene waar ik zo van hield en zoveel tijd mee doorbreng. Twee jaar aan herinnering dwarrelden door mijn hoofd, wat een pijn dat dit gebeurde.
Thuis aangekomen nog wat gedronken en al huildend in slaap gevallen. Ik wee het niet meer zeker maar nog wel wat kwetsende smsjes over en weer.
De volgende dag word ik meteen verdrietig wakker en staat mn moeder op de voicemail. Ze maakt zich zorgen. Blijkt dat op het moment dat ik zijn deur uit moest en na mijn kwetsende opmerking, hij mijn moeder die nacht heeft gesmst dat haar dochter weer vrijgezel is. PPfff...zo pijnlijk..
Die dag nog wat gebeld met elkaar en over alles proberen te praten.
De dag erop komt mijn dochter thuis van haar vader en zegt dat ze een raar smsje heeft gehad van iemand die vertelde dat haar moeder weer vrijgezel was..ze heeft terug gesmst met de vraag wie dit was. Kreeg ze antwoord terug dat het verkeerd was aangekomen en niet voor haar was bedoeld. Ik heb eerst niets gezegd maar ik wist genoeg, ook had hij mijn dochter gesmst. Hij heeft al twee haar een leuke band met haar , hoe kan hij!!Ik wilde het haar niet vertellen maar heb het wel gedaan, in geval ze van het smsje van mn moeder zou horen. Mijn dochter is zo teleurgesteld in hem, ze gaf om hem en ze snapt niet dat hij haar pijn kon doen. Ik vind het vreselijk om te zien dat zij hier veel last van heeft. Ze is zo van slag, ze kon er niet van slapen en huilt veel. Iemand die zij lief heeft heeft heeft haar vertrouwen zo beschadigd, dat doet echt rete veel pijn in mn hart.
Ze heeft hem dit per mail laten weten en er kwam een sorry sorry sorry voor terug. Zo laf, dat hij dit zo heeft gedaan, ben er helemaal stuk van.
Vor mij is het over nu, voor mezelf kan ik veel hebben maar mn dochter wordt pijn gedaan en er wordt grof omgegaan met haar vertrouwen in haar naasten. Alles in mij wil haar daar tegen beschermen en de man die ik lief had buiten de deur te houden.
Ze wil hem niet meer zien,ik sta achter haar.
Maar ooo het is zo moeilijk, ik hield heel veel vna hem en alles lijkt een luchtballon te zijn geweest.Alle mooie momenten stellen inene niets meer voor nu ik zie waartoe hij in staat is.
en het erge is, er komt slechts een sms of een mail met uitleg en sorry. Dat is voor mij niet voldoende, daarvoor is teveel schade aangericht. Een beetje vent doet wat moeite als zijn spijt oprecht is...
Ik heb pijn en voel me boos omwat hij heeft gedaan. Het is op de spirt gedreven door beide, get had echter niet gehoeven want ik ben moeder, en vriendin...mag ik dat ajb voor de volle 100% beide zijn....

traantjes..

Sprakeloos

Ik ben sprakeloos na het berichtje van je. Ik had nog niet eerder in dit draadje gereageerd, en heb ook geen ervaring met deze situatie. Maar hoe moeilijk het nu is, ik denk dat je hem beter kwijt dan rijk bent. Een moeder kan zich toch niet tegen haar kinderen keren? Zeker nu hij je dochter zo'n verdriet gedaan heeft. En dan die klap.
Hij voelde zich blijkbaar afgewezen door je omdat je voor je kinderen koos op dat moment (maar enkele uurtjes!, maar heeft niet begrepen dat hij jou juist afwijst!
Kies voor jezelf en je kinderen, en ben blij dat je nu tot inzicht bent gekomen. Je bent een sterke vrouw als je deze keuze kunt maken.

Dorry

Klaar dus

Kies voor jezelf en je kinderen, ik zou hier helemaal klaar mee zijn.

Heftig...!

Ik denk dat het inderdaad het beste is om deze man niet meer in je leven toe te laten. Ook al is dat voor je dochter (en voor jou) nog zo rauw, maar iemand die zo kan reageren, kan je maar beter niet om je heen hebben.
Heel veel sterkte, ik kan me voorstellen dat dit verschrikkelijk veel pijn moet doen, nu je deze kant van hem hebt gezien...

Tiffy en voor als leo nog meeleest

Jeetje Tiffy wat erg voor je, deze man heeft zijn ware gezicht laten zien en heel goed dat je er klaar mee bent, dit is bitter maar ik hoop dat je snel weer je geluk uit het leven kan halen. Sterkte en alle goeds voor het komend jaar.
Enne Leo, wat een verschrikkelijke waar gezicht heb je...bah!

Tiffy

Wat een ontzettende rotsituatie voor jou (en je dochter) zeg ! Tuurlijk kies jij voor de kant van je kinderen en onbegrijpelijk dat hij je laat kiezen.
Ik ben zelf ook gescheiden en heb een nieuwe relatie, maar gelukkig, zou hij me nooit laten kiezen. Je kinderen blijven op 1 staan !
Ik denk ook dat je de goede keus hebt gemaakt en tja, in het hefstigst van de strijd zeg je allebei weleens dingen die je niet meende of zo bedoelde. Maar slaan en "buitenstaanders" zulke smsjes sturen ... nee dat hoort niet.
Veel sterkte, want evengoed is het hardstike kl***

Geen medelijden met jou tiffy

Maar met de kinderen van Leo. Je wíst dat hij boos zou zijn, en toch ging je naar hem toe. (Ok, om het "goed" te maken zie ik daar geen kwaad in) Vervolgens merkte je dat zijn boosheid niet wegging, maar bleef je. (Al alcohol drinkend......) Tot overmaat van ramp bleef de situatie zich maar verder en verder escaleren.... en toch bleef je. Uiteindelijk werd Leo zo woest dat hij je een klap gaf. (Wat ik werkelijk misdadig vind en zelf had ik daar direkt- zodra de kater over was- aangifte van gedaan bij de politie)
En als klap op de vuurpijl ga je hier op het forum zitten "janken"! Sorry Tiffy, maar ik zie hier een stel pubers die niet nadenken maar alleen maar hun "gevoel" achterna gaan.

Gr. Poezie.

2 onvolwassen ouders!

Het meest zielig vind ik ook de kinderen van Leo, de volwassenen welke zich zitten te bezuipen !!! terwijl ze iets in vrede willen uitpraten en kansen geven ??? Tiffy, dat vind ik dus al alles behalve een fatsoenlijke aanpak.
Ook vind ik het fout dat je dronken weg reed, gelukkig ben je geen feestvierende vetgangers tegengekomen onderweg !! (je had beter bvb je moeder gevraagd je te komen ophalen) Dat je ook nog je dochter 'gebruikt' in deze situatie om er nog een breder drama van te maken snap ik al helemaal niet, je had dat smsje naar haar op een andere manier kunnen afsluiten ipv het uit te buiten !!

Nou nou

De beste stuurlui staan weer aan wal hoor.

Natuurlijk heeft Tiffy ook schuld aan de hele situatie, zoals ze zelf ook al aangeeft, maar geweld gebruiken is natuurlijk een brug te ver.

Ik had bij de eerste posting van Tiffy al een slecht gevoel over Leo en dat blijkt dus niet voor niks geweest te zijn. Deze man ben je liever kwijt dan rijk, al zal het nu best wel even moeilijk zijn.

Voor alle kinderen is dit een hele nare situatie, maar probeer ze er wel zo veel mogelijk buiten te houden.

Roosje

"Voor alle kinderen is dit een hele nare situatie, maar probeer ze er wel zo veel mogelijk buiten te houden."
Tja, als Tiffy en Leo dat nou ook deden........

Gr. Poezie.

Hoe dan ook

Ook al hebben jullie 2 leuke jaren achter de rug, deze man brengt blijkbaar het slechtste in jou naar boven. Het conflict in jou tussen een goede moeder zijn en ook nog een goede vriendin is lelijk geescaleerd en had nooit mogen gebeuren. Een goede man respecteert de moedergevoelens van zijn partner, manipuleert niet en geweld is al helemaal uit den boze.

Voor de volgende keer (ook al zal dat wel het laatste zijn waar je aan denkt) blijf jezelf en je gevoelens trouw en laat je niet meer meeslepen door buien van de heer in kwestie.

Sterkte voor jou en je kinderen.

Fély

Tja

Ik begrijp nu hoe lastig het is om op een forum te reageren. Ik was erbij en kan het weten.
Wat ik heb gedaan is onvergeeflijk en geloof me, dat dit ook aan mij vreet.
Een ieder die mij zou kennen, zou weten hoever je moet gaan voordat ik ontplof en dan nog praat ik niets goed.
Ik waardeer zeer de zelfreflectie van Tiffy, heb ik altijd gedaan.
Na een relatie van 2 1/2 jaar waarbij ik de eerste 1 1/2 jaar voor de deur moest wachten tot de familie weg was voordat ik naar binnen mocht bij bv haar verjaardag en de vele problemen die zich daarna voordeden, vooral met betrekking tot de verwerking van de scheiding, was mn emmer vol. Ik heb altijd gedacht dat ik het wel aankon. Dat bleek een misrekening en dat gevoel zal ik voor altijd bij me dragen omdat ik de vrouw waar ik zo veel van hield voor altijd kwijt ben.
De opmerkingen die over en weer gemaakt zijn, waren voor beiden hartverscherend en zeer, zeer diep kwetsend, ik zal u de deatils besparen.
Bezint eer gij begint. Ik zou willen dat ik op die vervelende dag ook die keuze had gemaakt.

Nou nou

drama ten top!
Zoals ik al zei: een vrij egoistische en onvolwassen manier van omgaan met elkaar maar ook met je kinderen.
En vervolgens met drank op achter het stuur....

En dan onderaan je bericht: 'traantjes'
Ach... Hoe veelzeggend!