Emoties
Even het volgende. Wie herkent dit ook en hoe gaan jullie hier mee om
Mijn vriend kent weinig emotie. Ik noem een paar voorbeelden.
Ik vertelde hem dat mijn collega zijn buurman had gezien toen hij zelfmoord pleegde en was daarom 4 weken niet op het werk. Hij kan dit niet begrijpen.
Bij het overlijden van zijn moeder heeft hij niet gehuild.
Bij het programma van al you need is love krijg ik tranen in mijn ogen, zelfs al bij kinderen op de tv die aan het huilen zijn.
Ik kan niet goed polsen bij hem hoe dit komt.
Hij komt niet voor zijn gevoelens uit.
Hij geeft mij ook nooit een knuffel. Ik moet dit altijd maar doen.
oei
ik krijg ook geen tranen bij All you need is love 
Ook al huil je niet bij verdriet, dan nog kan je verdrietig zijn.
Dat hij je nooit een knuffel geeft en dat je niet met je gevoelens bij hem terecht kwam is wat anders. Misschien kan hij zich moeilijk uiten. Veranderen zal hij niet, aan jou de keus.
Tja
Er zijn mensen die elke week wel een keer huilen. Zelf zit ik aan een gemiddelde van ongeveer 3 keer per jaar, en ik denk dat de gemiddelde man daar nog onder zit. Mijn vader zag ik voor het eerst huilen toen ik een jaar of 38 was.
En over jouw voorbeeld over die collega met de buurman. Ik weet dat er mensen zijn die daardoor langdurig van slag raken, maar echt begrijpen of invoelen hoe dat dan werkt kan ik ook niet. Ik heb er wel begrip voor want we zitten nu eenmaal niet allemaal hetzelfde in elkaar.
nee....
Jij moet niks. Jij wil dat zelf. Knuffelen uit zichzelf doen wel meer mensen weinig of nooit. Zich uiten doet iedereen op zijn eigen manier. Misschien voelde je je daarom wel tot hem aangetrokken, omdat jullie elkaar aanvullen.
Nou goed. Je hebt geconstateerd dat jij emotioneler bent. Wat nu? Ga je hem veranderen, moet hij omgevormd worden? Of mag hij blijven wie hij is en ga je op zoek...wat trok jou??
wat vindt hij dan?
Oke, niet iedereen huilt snel om dingen, maar hij heeft er toch wel een mening over? Is het mogelijk voor hem om die mening aan jou te vertellen? M.a.w. is het ook geen prater? Ik ben denk ik wel wat emotioneler, niet meteen aan het huilen maar kan wel vaak ontroerd zijn door dingen die ik om me heen zie of lees. Ik zou het wel leuk vinden als mijn partner dat zou herkennen (zonder dat ie meteen ook met een brok in zijn keel zit hoor, dat hoeft niet) maar als er ook geen herkenning is, dan zit ieder zo op zijn eigen eiland lijkt me.
