Ex-vriendin loslaten...
Hoi allemaal,
Ik heb een knipperlichtrelatie gehad van ruim 3 jaar. Mijn exvriendin heeft de knoop doorgehakt. We hadden al een tijdje een ‘adempauze’ en we neigden net weer wat naar elkaar toe te groeien, toen ze aangaf niet verder te willen. Ze merkte aan zichzelf dat ze het patroon wilde doorbreken en nu eens op het moment dat we niet dikke ruzie hadden, maar gewoon, op een wat rustiger moment. Bovendien merkte ze dat ze open ging staan voor andere mannen en dat ze haar energie liever in iets nieuws wilde steken, dan in poging 112 met mij. Ze had overigens geen concrete man op het oog. Ik ken een goede relatietherapeut, waar een vriendin van me enorm baat bij heeft, maar ook hier had ze geen vertrouwen meer in. Dat was overigens ook de enige uitweg die ik nog zag om uit ons patroon te komen. Ik had anders ook niet verder gewild, maar dat terzijde.
We hebben samen nogal veel kennissen en ik hoorde via via dat ze een eetafspraak had met een zwaar zoekende vrijgezel. Ik heb haar gebeld (ik was verscheurd) en vroeg haar hoe lang dat al speelde. Ze zei dat er niks speelde, dat hij het had gehoord en haar had gevraagd of ze zin had om een hapje te eten. Dat was het zei ze. Gewoon afleiding, ze vindt ‘m niet echt aantrekkelijk (maar ja, wat niet is kan komen…), wel erg grappig. Ik wil het zo graag loslaten allemaal, maar weet niet hoe. Ik heb onze gezamenlijke kennissen al gevraagd niks meer te zeggen over haar of hem, maar het houdt me dag (en nacht!) bezig. Ik voel echt continu fysieke pijn in mijn middenrif. Ik slaap 2 uur per nacht max. Ik weet dat wij niet meer kunnen, maar had liever niks meer willen weten van haar. Nu zie ik alleen maar hem en haar samen… Wie weet raad?
Groeten,
Gijs
O ja
saillant detail wat ik niet verteld had: ze maakte die afspraak een dag nadat ze het had uitgemaakt... Ik vroeg haar of ze niet even had kunnen wachten. Haar reactie was, tja, ik heb helemaal niet de intentie iets met 'm te beginnen dus zag er geen kwaad in. Nee dat zal wel, maar stel dát...
Harmanna
klopt, misschien ben ik niet zo duidelijk geweest. Ik begrijp het heel goed van haar en zoek ook geen medestanders, integendeel. Wij tweeen konden gewoon niet meer, ik ben verstandelijk blij met haar beslissing. Ik vroeg me alleen af hoe ik het beste om kan gaan met deze snijdende jaloezie, met het opkomen van beelden met haar en hem. Misschien dat mensen in dezelfde situatie hebben gezeten en een goed middel hiertegen gevonden hadden.
Dank voor je reactie. Hardlopen, fietsen, eindeloos trappenlopen op mijn werk doe ik al 
Duurt een tijd(je)
Hoi,
Hier ook een vriend gehad die verscheurd werd van jaloezie en verdriet. Het heeft gewoon tijd nodig. Zoek een paar vrienden waar je van mag klagen en zeuren bij tijd en wijle en daarna hup, schouders weer recht. Want je weet zelf ook wel dat het niet veel zal helpen. Het verdriet om de verbroken relatie zal echt wel slijten en je weet het zelf al, samen was het ook geen paradijs meer. Je weet dus dat jullie beiden beter af zullen zijn zonder elkaar. Maar degene die als eerste zijn leven weer oppakt, tja, dat doet pijn voor de andere. En inderdaad een dag nadat het uit is, is ook snel, maar het lijkt met het meest reeel dat het klopt wat zij zegt, ze hecht er niet zoveel waarde aan, het was gewoon iemand die vroeg of ze mee uit eten ging, gewoon ter afleiding.
Misschien kan je zelf letterlijk ook iets gaan doen ter afleiding? Je huis verven, klussen die zijn blijven liggen weer oppakken, helpen bij een vriend of vriendin ofzo... gewoon even iets doen waarbij je niet zoveel aan haar hoeft te denken maar meer aan waar je mee bezig bent?
Sterkte!
Maxime
Maxime
dankjewel voor je reactie. Ik doe inderdaad vrij veel dingen ter afleiding. Val jan en alleman lastig en heb ook de kinderen ruim de helft van de week, die houden je ook wel met beide benen op de grond (al is het niet echt gezellig voor ze momenteel). Morgen heb ik een feest, waar ik eerst samen met haar heen zou gaan (het is nu een week uit), nu gaat ze tegelijkertijd iets met 'hem' doen. Daar zie ik ook wel tegenop, zo'n feest en dan maar proberen niet obsessief bezig te zijn met wat er een paar kilometer verderop gebeurt...
Hoe lang duurde het bij je exvriend trouwens?
Paar maanden
Hoi Gijs,
Bij onze vriend (het is niet mijn ex-vriend maar een vriend van mij en mijn man) duurde het iets van een maand of 3 denk ik, daarna werd hij langzaamaan weer wat gelukkiger en rustiger. Het zal best zo nu en dan nog wel eens pijn doen, maar hij heeft een nieuwe vriendin en zij een nieuwe vriend. Maar goed, je kan het denk ik niet vergelijken, het is bij iedereen anders, en ik denk ook de manier waarop je uit elkaar gaat. Als jij of zij echt vreemd zou zijn gegaan, dan voelt het denk ik pijnlijker dan dat je samen besluit om uit elkaar te gaan. Maar zoals je al schrijft, doet het dan ook al pijn als zij daarna gaat uit eten met iemand anders. (zou ik denk ik zelf ook niet leuk vinden hoor)
Sterkte,
Maxime
Als ik jou was,,,
zou ik eens wat googlen op liefdesverdriet - want dat is het eigenlijk, ook al heb je rationeel alles op een rijtje. Volgens mij zijn daar best zinnige dingen over geschreven.
Drie maanden lijkt me wel érg optimistisch, trouwens...
tonny
Ze is verliefd
Gadver, die gifbeker moet helemaal leeg geloof ik. Ze is niet alleen uit eten geweest, 5 dagen daarna hoorde ik dat ze het weekend samen doorbrachten . Op het moment dat ik het hoorde, wist ik dat ze samen in bed lagen. Men! Da's toch niet normaal? Dacht dat ik gek werd. Verschrikkelijk gewoon. Is inmiddels een dag of 5 geleden, maar ben nog steeds best verdoofd. Heb helemaal nergens zin in en probeer via via toch allerlei info te verzamelen, hoewel ik weet dat dat zelfkwelling is. Ze zijn smoorverliefd op elkaar. Djiez, wat doet dit zeer...
Tsjah
Ik vind een beetje dat je jezelf dit aandoet. Adem in, adem uit en vooral: laat los!!!
Natuurlijk is liefdesverdriet pijnlijk en niet zo maar voorbij omdat je het wilt. Je hebt dat niet voor het kiezen. maar je kunt wel kiezen in de manier waarop je er mee omgaat. Je zoekt op deze manier zelf de pijn op. Wees lief voor jezelf.
Laat los!
Verzamel geen info meer, laat het los, ga afleiding zoeken. Echt, wat heb je eraan om jezelf zo de put in te werken? En bovendien zet je zo de eerste stappen om een stalker te worden. Hoeveel verdriet je ook hebt, laat het los, laat het los.
Ik weet het...
Wees niet bang, ik zal niet gaan stalken. Soms is het sterker dan ikzelf. Omdat je er 24 uur per dag mee bezig bent en niets anders je interesseert, klik ik soms wat verder door op Hyves enzo. Of ik vraag een gemeenschappelijke kennis en ja, da's niet slim. Maar goed, het is nu twee weken geleden dat ze zei: "nee hoor, ik ga alleen wat eten, maak je niet zo druk". Dat ze 5 dagen erna de nacht samen doorbrachten, wat ik hoorde in diezelfde nacht, tja, vrij logisch dat ik daar nu nog last van heb toch? Ik begrijp gewoon niet waarom ze het niet iets langer onder en kon houden, hou dat lekker spannend een maandje voor je, zou je denken. Wordt het niets, dan is er nergens een man overboord. Ik vond het gewoon vrij harteloos van haar na een relatie van 3 jaar. En loslaten, kweetut, maar dat is net zoiets als 'nietjaloers zijn' of 'niet zenuwachtig zijn'; dóe het maar es
Bedankt voor jullie reacties trouwens.
Groetjes,
Gijs
Tsjah 2
"Wees niet bang, ik zal niet gaan stalken. Soms is het sterker dan ikzelf." --> De meeste stalkers dachten dat ze niet zouden gaan stalken, en bij iedere stalker is het gevoel dat leidt tot stalkgedrag sterker dan de zelfcontrole.
"Omdat je er 24 uur per dag mee bezig bent en niets anders je interesseert, klik ik soms wat verder door op Hyves enzo. Of ik vraag een gemeenschappelijke kennis en ja, da\'s niet slim." --> je hebt het dus niet onder controle. Dat is niet alleen niet slim, dat is zelfs dom en gevaarlijk.
"Maar goed, het is nu twee weken geleden dat ze zei: "nee hoor, ik ga alleen wat eten, maak je niet zo druk". Dat ze 5 dagen erna de nacht samen doorbrachten, wat ik hoorde in diezelfde nacht, tja, vrij logisch dat ik daar nu nog last van heb toch?" --> Daar is niets logisch aan. Ze had je niet eens een verklaring hoeven geven voor de afspraak, en ze heeft zeker geen verantwoording af te leggen aan jou.
"Ik begrijp gewoon niet waarom ze het niet iets langer onder en kon houden, hou dat lekker spannend een maandje voor je, zou je denken. Wordt het niets, dan is er nergens een man overboord. Ik vond het gewoon vrij harteloos van haar na een relatie van 3 jaar." --> nogmaals: het is jouw zaak niet wat ze doet, wanneer en met wie, hoe vaak en hoe lang. Als je het werkelijk harteloos vindt, dan zou je nu opgelucht moeten ademhalen. Van die harteloze vrouw ben je mooi af nu.
Het wordt haast vervelend, maar...
...ik ben het stinkend eens met Sancy. Echt, je legt nu zelf de basis voor stalkgedrag, terwijl je dat helemaal niet wilt of van plan bent.
Gijs: "Maar goed, het is nu twee weken geleden dat ze zei: "nee hoor, ik ga alleen wat eten, maak je niet zo druk". Dat ze 5 dagen erna de nacht samen doorbrachten, wat ik hoorde in diezelfde nacht, tja, vrij logisch dat ik daar nu nog last van heb toch?"
Nee, het is niet logisch. Het is UIT. Wat zij doet, is haar verantwoording, al krijgt ze gigantische spijt of is dit een aanzet tot een andere relatie of misschien wil ze alleen maar "wild rondneuken" om af te reageren. Het klinkt hard en rottig, maar wat zij doet, is niet meer jouw zaak en ze hoeft geen rekening meer met je te houden. Kwel jezelf niet door op de hoogte te blijven van wat ze doet.
Ok..
...uiteraard hebben jullie gelijk, ik zou het niet moeten doen. Daarom schrijf ik het hier ook op en ga ik haar dit niet mailen bijvoorbeeld. Of even langs haar huis rijden of bellen. Dat noem ik echt stalken. Lastig vallen, dat zij er last van heeft. Dit is allemal nog vrij onschuldig, vind ik zelf. Mag het toch wel even van me afschrijven hier? Ik heb het er met een aantal mensen over gehad, die begrepen het volkomen (naast dat wat jullie ook al zeiden) en hadden zelf nog wel erger uitgehaald. Bijvoorbeeld bij een gemeenschappelijke kennis op hyves gaan, omdat die nog wel 'vriend' was. Of in de auto stappen en naar zijn huis rijden, 3 kwartier verderop.
Wel bedankt voor jullie reacties hoor, elke is welkom. Voel me nu overigens weer een stuk sterker en denk ik fuck 'em! Zit gewoon ff in een rollercoaster, die heus wel ophoudt vandaag of morgen. Zo geweldig fantastisch was die relatie nou ook weer niet, 't is ook domweg puberale jalouzie...
Nou zeg
ik snap Gijs wel hoor. Als mijn lief na een relatie van 3 jaar, en ik nog steeds stapelgek op hem, na zo'n korte tijd al met een ander in bed lag, dan zou ik dat met de beste wil van de wereld niet zomaar even 'los kunnen laten' en 'verder gaan met mijn eigen leven'. Ik vind dat er wel erg makkelijk over de gevoelens van Gijs gestapt wordt. Ik zou HEEL boos en teleurgesteld, woedend en verdrietig zijn. Dat is nu eenmaal wat ze 'liefdesverdriet' noemen.
En dat info opzoeken over haar, dat zou ik ook doen, al was het maar om de waarheid onder ogen te leren zien. Zomaar iemand loslaten na 3 jaar, dat kan bijna niemand. (ja, Gijs z'n ex blijkbaar)
Maar lidie
Nergens heb ik gezegd dat Gijs geen liefdesverdriet heeft, of mág hebben. Ik begrijp dat het pijnlijk is. Dat neemt niet weg dat ik vind dat hij zijn gedrág moet aanpassen.
Gijs/gezina
Als Gijs Gezina had geheten dan was het begrip een stuk groter geweest. Mannen worden op dit in deze rubriek altijd harder aangepakt dan vrouwen, beetje wonderlijk wel.
Tja
Ik ben zo labiel en onzeker als de neten, dus ben het momenteel eens met iedereen die wat dan ook schrijft. Ik geloof inderdaad dat ik het vrij normaal vind dat ik er zo ongelooflijk mee zit. De beelden van hen tweeen blijven opdoemen. Zij samen een weekendje weg, weg met de kinderen, zij enorm opgelucht (goh, zo kan het ook!). Ik betrek het allemaal enorm op mezelf. Ik vind het moeilijk haar aandeel te zien. Andere vrouwen interesseren me geen hol, registreer me af en toe op RP en ga er dan weer gillend af, hoewel ik best zie dat er mooie/leuke vrouwen tussen zitten. Ik wil er echt maar één. En ik ben heus niet zo ziek dat ik in een boom tegenover haar huis ga zitten, of haar ga bellen op haar werk, of mijn ellende in een nachtelijke mail er uit zal braken, maar gevoelsmatig zou ik dat wel het liefste doen, ja. En ik weet het allemaal: ik moet gaan klaverjassen met vrienden, gaan uitwaaien op het strand, borrelen met vriend, op bezoek bij broer, gaan hardlopen, gaan tennissen, gaan skaten, vooral blijven werken, 'er zijn' voor de kinderen, en ik doe het allemaal. Dat verscheurde gevoel van binnen lijkt er echter niet minder op te worden. Vandaar dat ik het allemaal lekker anoniem hier neerplemp, in de hoop dat iemand een toverwoord roept en ik en eureka-ervaring krijg.
En nogmaals: welke reactie ook, ze zijn allemaal meer dan welkom, al was het alleen maar vanwege de 20 seconden afleiding
Groeten, Gijs
Druif
Bedankt voor de tip!
Denk dat mannen toch vaak als de 'schuldigen' gezien worden. De vrouwen die zoooo hun best doen voor het mannetje+gezin en de man die nooit iets laat merken en ineens een ander heeft. Soort collectieve kwaadheid naar de manheid toe, idd. Bij mijn exvriendin en mij was het precies andersom: ik deed zooo mijn best en drukte haar daardoor steeds verder van me af omdat ze eigenlijk alleen maar ruimte nodig had, wat ik haar blijkbaar maar niet echt kon geven... Ze had niet echt een ander vervolgens, maar stond er wel heeeel erg open voor...
Gijs
"in de hoop dat iemand een toverwoord roept en ik en eureka-ervaring krijg."
Het toverwoord is: het gaat over! En nee, niemand kan zeggen wanneer. Al schijnt de vuistregel te zijn dat het in elk geval de helft van de tijd kost die je relatie heeft geduurd.
En die eureka-ervaring komt nog wel als je weer in staat bent om min of meer nuchter naar je relatie te kijken. Zo te lezen weet je wel dat het terecht is uitgegaan, maar overheerst nog het "ja maar toch" gevoel. Daar komt van lieverlee een scheut "beter zo" bij, en die scheut kun je vervolgens gaan cultiveren.
Tot die tijd voel je je gewoon geamputeerd, en het voornaamste wat de "harde" reageerders willen zeggen onderschrijf ik: Zit niet de hele dag naar die amputatiewond te turen of er nog bloed uitkomt. Peuter er niet in, daar gaat het van zweren. Tuurlijk mag je regelmatig roepen dat het verdomme echt zeer doet, maar zoek het niet op. Sterkte!
Loslaten, tsja
Het klinkt mij in de oren alsof Gijs' exvriendin het proces van loslaten al achter de rug heeft. Jullie hadden al een tijd een knipperlichtrelatie, schreef je? Best kans dat jullie die periode heel verschillend hebben doorgemaakt: zij door zich steeds meer los te maken en de breuk dus al te verwerken, jij juist door vast te houden en te hopen op verbetering waardoor de breuk voor jou juist heel moeilijk te verwerken is. Gezien de beweging tussen jullie die je beschrijft - jij uitreiken, zij terugtrekken en afhouden - lijkt me dat vrij waarschijnlijk.
In dat licht vind ik het niet harteloos of gevoelloos dat ze zo snel na de definitieve breuk een ander heeft. Het is zelfs mogelijk dat ze juist een ander heeft omdat ze niet meer in knipperlichten wil vervallen, dat ze deze relatie met een duidelijk beschikbare man onbewust gebruikt om écht met Gijs te breken. Vorige malen is dat kennelijk niet gelukt. Gijs beschrijft dat zelf ook als een zware en negatieve periode.
Lieve Gijs, in elk geval lijkt het me heel duidelijk dat je exvriendin ervoor heeft gekozen om er nu echt een punt achter te zetten. Dat is ontzettend hard voor je. Maar het is de realiteit. Er is niets wat jij kunt doen om het te veranderen. Als je dat onder ogen kunt zien ben je al een flinke stap op weg naar je weer iets beter voelen. Je kunt iets pas verwerken als je het accepteert.
Psychologisch vraagje: wat weerhoudt jou om te aanvaarden dat het over is? Wat verlies je, voor je gevoel, als je haar loslaat? Ik bedoel nu niet het voordehandliggende antwoord 'haar natuurlijk'. Maar ik vermoed dat jouw vasthouden aan haar misschien te maken heeft met onzekerheid aan jouw kant, de angst niet meer geliefd te zijn, niet meer gezien te worden, eenzaam te zijn, niet meer te bestaan - dat soort diepliggende angsten. Als je in staat bent om dat bij jezelf te ontdekken dan kun je verder. Angsten zijn als het donker: ze verdwijnen als je er licht op laat schijnen. Lukt je dat, dan kun je je angst onder ogen zien, zelf groeien... dan wordt deze pijnlijke ervaring waardevol.
Sterkte voor deze pijnlijke tijd, en doe je best!
Snap het hoor
Hoi Gijs, toch maar even een hart onder de riem omdat ik ook vind dat je wel wat erg streng werd toegesproken. Ik snap je volledig. Natuurlijk heeft je ex-vriendin het "recht" om te doen wat ze doet, maar dan hoef jij dat nog niet leuk te vinden. Je hebt liefdesverdriet en daar hoort dat allemaal bij, ook dat je je er een beetje in wentelt. Wel goed dat je er niets mee doet, in de zin van: voor haar deur liggen, bellen en opgooien, mails sturen etc etc. Ikzelf ben in een soortgelijke (maar toch heel andere) situatie wel eens langs zijn huis gereden of heb opgebeld en niets gezegd. Heel fout, maar toch luchtte het even op. Hou vol en dat het ooit over gaat weet je zelf ook wel!
Groetjes Doornroosje
Gijs
Dit is vreselijk moeilijk. Ik was ook in alle staten toen het uit was met mijn ex. Toen hij een paar maanden een ander had was ik weer helemaal in zak en as (dacht net dat het beter ging). Terugkijkend denk ik: wel erg pijnlijk maar wel goed, hij ging verder met zijn leven, ik moest nu ook verder, met míjn leven. Toch duurde het wel bijna een jaar voordat ik weer open stond voor een nieuwe liefde. En niet op r.p. joh, dat is een ranzige site.
Je hebt er nu niks aan; maar het komt goed. Ga leuke dingen doen, zoek afleiding. Gezamenlijke kennissen misschien even mijden? En misschien even naar de dokter voor slaapmiddel, wel tijdelijk dan. Als je 2 uur per nacht slaapt wordt je zo labiel als wat.
heel veel sterkte!
Maar
Als ik er "sterkte" bij schrijf, ben ik niet streng? Verder staat er bij Rafelkap vrijwel letterlijk wat ik ook ergens schreef 
Gijs, mocht ik rottiger overgekomen zijn dan de bedoeling was, dan hierbij mijn excuses. Ik weet heel goed dat het een rotsituatie is. Neemt niet weg dat ik meen wat ik schrijf: zoek afleiding, probeer er voor jezelf een punt achter te zetten.
Genista o.t.
Is dat zo? Ik had niet alles gelezen
Sterkte Gijs. Mij hielp veel afleiding (werk) en veel praten. Maar ik zou trouwens nog niet gaan daten trouwens want je bent nog niet los van je ex.
Bedankt
Fijn, al die reacties. Stom is dat, dat je denkt dat alleen jij dat maar zo voelt. Heb de kinderen dit weekend ook niet, dus dan is het extra heavy allemaal. Helemaal omdat ik nu nog ongeveer denk te weten wat ze allemaal gaat doen.
@krin: het verwerken duurt de helft van de tijd van de relatie. Mmm, dan hoop ik dat de 'adempauzes' niet meetellen, dat scheelt een jaar...
@paula: ik vind het niet harteloos dat ze een ander heeft, alleen dat ze het zo snel kenbaar gemaakt heeft én ook nog es via via. Zo is het voor mij wel heel erg klap op klap. En natuurlijk ben ik bang voor wat gaat gebeuren als ik haar echt loslaat: dan knal ik in dat ravijn, met geen enkel idee hoe diep en gevaarlijk het daar is.
@doornroosje gelukkig zijn er meer van die zieligerds.
@rafelkap: op RP heb ik vorig jaar best een aantal leuke vrouwen leren kennen. Is dat ranzige niet vooral de getrouwde mannen die een verzetje zoeken?
@genista: excuses niet nodig. Kan wat met alle reacties, hoe bot/hard ook.
Zo, straks eerst even zwelgen bij een gemeenschappelijke kennis (die 'haar' ook op Hyves heeft, hoop dat ik me in kan houden ) en daarna een alternatieve helende hupsefluts-sessie, geen idee wat het is, maar ik ben weer even bezig
Groeten,
Gijs
Om eerlijk te zijn...
...denk ik toch dat je jezelf nog vlijt met valse hoop. Omdat het al vaker uit is geweest, kun je naar mijn idee niet echt geloven dat het nu wel definitief uit is. En met die houding voelt het toch alsof ze nog een beetje jouw vriendin is, waardoor je het idee voedt dat ze het niet kan maken om nu al met anderen in bed te liggen. Dat ze überhaupt moet laten weten wat ze doet. Ik kan er natuurlijk naast zitten, maar dat idee krijg ik uit je berichten.
Tijd
Hoewel je het nu nog niet zo voelt, gaat het over een tijdje beter. Dat kan gerust een paar maanden duren en net als je denkt dat het leven weer leuk is, zit je gedachtenloos te zappen en krijg je ineens een liedje van Trijntje Oosterhuis en Marco Borsato voor je kiezen, en stort je weer even in.
Het is zoals het is, ze is niet meer van jou en kan doen en laten waar ze zelf zin in heeft. Uithuilen en praten bij anderen helpt, leuke dingen doen ook, en tijd heelt (bijna) alle wonden. Sterkte.
Deels gelijk
@ Genista: ik denk dat je deels gelijk hebt. Ik ben nog zo into die relatie, dat ik me niet kan voorstellen dat zij dat helemaal niet heeft. Al denk ik wel dat de enige valse hoop die ik heb, de hoop is dat zij het samen niet redden, hoe egoistisch ook. Ik heb geen valse hoop meer dat wij samen kunnen. Dat ga ik nooit meer riskeren. Of laat ik het zo zeggen: ik ga mezelf eerst es aanpakken. Het slaat gewoon nergens op dat ik zó kapot ben van het stoppen van een relatie die ronduit beroerd was vaak, die me diep ongelukkig maakte bij tijd en wijle. Zal toch eerst es wat steviger moeten worden. Een break up met een vrouw waar ik écht voor had willen gaan, overleef ik niet eens volgens mij...
@ zonneschijn: dank je en ik weet het. Ik hoor mezelf ook praten, maar dan driekwart jaar geleden toen ik iemand anders zo uit de put praatte. Je weet het, het is bijna wetenschappelijk bewezen, en toch denk je dat dat ellendige gevoel nooit meer overgaat... Raar goedje, die hersenen
Lara
Nee, we hebben samen geen kinderen. Als de verwerking het dan al de helft is van de relatietijd, is het met kinderen 3/4 ben ik bang
Ik denk dat het heel veel uitmaakt, hoe het uitgegaan is. Tussen de moeder van mijn kinderen en mij was de koek gewoon op. Al een tijdje. Ik heb amper verwerkingstijd nodig gehad van haar, van deze des te meer (ook de eerste keer dat het uitging, was dat zeker 4 maanden. Tot het weer 'goed' kwam eigenlijk... )
Snel
Toch zou ik je willen aanraden niet te snel een nieuwe relatie te gaan beginnen. Eerst deze verwerken. Je schreef nl. dat je je al een paar keer op R.P. had gekoekeloerd. Je kan pas goed weer een nieuwe liefdeskeuze maken als je dit hebt verwerkt. En dat kan best even duren.
Ik hoor her en der over R.P. dat het een niet al te serieuze site is, zou eerder t.z.t. gaan voor parship (maar duur) of d-date.
