Familieweekend, vloek of zegen?

altijd?

Als het altijd wel een keer gebeurt, waarom gaan jullie dan nog?

tja

Is dat niet hoe het in de meeste families verloopt: iedereen wordt getriggerd in oude shit waar men allang uit denkt te zijn gegroeid. Dus de meeste mensen zijn gestressed en onder stress gaat iedereen zijn valkuil in wat de ander nog meer triggert.
Familieweekenden, kerstmaaltijden etc zijn gegarandeerd de hogedrukpan hiervoor. Rot voor je moeder voor jou en wellicht ook voor je zus en de anderen maar het toch maar op een andere manier doen de volgende keer, iets waarbij je minder op elkaars lip zit. Bijvoorbeeld moeder in een huisje met steeds maar een paar personen erbij, de rest kamperen maar wel een feestelijk maaltijd met zijn allen. Ik noem maar wat

Herkenbaar

Het is een vloek én een zegen. Mijn ouders zijn ook van de gezellige familie-uitjes. Vooral mijn moeder. En het ironische is, dat het zonder haar ook zeker gezellig zou zijn . Wat kan helpen is aparte onderkomens, ipv allemaal in 1 groot huis. Dan kun je elkaar opzoeken en ontlopen al naar behoefte. Zorg vooral voor veel activiteiten. Ga voor een (lang) weekend of dagje uit ipv een hele week. En bespreek vooraf onderling de valkuilen. Inderdaad schiet iedereen redelijk automatisch in oude rollen en patronen. Als je van tevoren daarover met elkaar al af kunt spreken er op tijd uit te stappen (door een codewoord af te spreken bijvoorbeeld) kun je veel ellende voorkomen. Verder is geduld en een olifantenhuid erg handig...

Gelukkig kunnen wij kinderen en aangetrouwde kinderen allemaal erg goed door 1 deur, dat helpt. We kennen elkaars open zenuweindjes en doen allemaal ons best om het voor elkaar leefbaar te houden. Ook de (klein)kinderen krijgen vooraf strikte instructies. En er wordt schermtijd ingebouwd zodat ze even tot zichzelf kunnen komen, maar dan wel op vaste tijdstippen (bijvoorbeeld als mijn ouders een dutje doen). Als we allemaal flink ons best doen, wordt het eigenlijk altijd wel een leuk weekend. Ondanks mijn moeder .

Gedoe

Waar mensen zijn is altijd gedoe. Als je dat met wat korrels zout kunt nemen en er zijn niet vooraf al teveel trauma's kan het heel gezellig zijn.

Mijn ouders leven niet meer maar ik vond het altijd heel gezellig en bij mijn broer en zijn schoonfamilie is het ook een rimpelloos bestaan dat al jaren goed gaat.

En als er zich wat voordoet dan blijf je kalm en je laat de grootste vredestichter haar/zijn rol pakken met wat gesprekjes hier en daar.

sowieso

Niet akkoord gaan met allemaal in 1 huisje als je dat niet ziet zitten. Pas bij dit soort dingen kom je er achter hoe verschillend je bent in de ochtend, de avond en de nacht. De middagen en de vroege avond overleef je wel.

bij ons

zijn familieweekenden, of -weken zelfs, meestal op een camping, waarbij iedereen dus zijn eigen stek heeft. Heel fijn om je zo nu en dan even te kunnen terugtrekken. Zit je binnen, dan betekent dat dat je niet gestoord wilt worden. Voor wie wil, gezellig samen eten, maar als jij dat op je eigen stek wilt doen, prima. Iedere dag bepalen we wie er zin heeft om iets te gaan doen en wie dan zin heeft om aan te haken. Ook fijn als dochter van 12 naar een pretpark wil (ik niet!) en een van de grote neven wil wel mee (ik heb als dank dus zijn ticket betaald). En als jij dag na dag zin hebt om op je stoel te hangen - be my guest, geen probleem. Het wordt niet gewaardeerd als je wel elke avond wilt mee eten en nooit helpt met koken/boodschappen/afwassen of zo, maar voor de rest gaat het meestal in alle vrijheid.
Met een tak van de familie hebben we wel eens een familiedag, samen met zn allen in 1 grote ruimte - dan kun je me na een middag+avond echt opvegen... Ik ga vaak halverwege even, indien mogelijk, wandelen, even vluchten

Tegengeluid ( nou ja. Half)

Hier is t altijd wel gezellig! Tenminste aan mans kant. Oma, 3 broers met wederhelften, en een puber/ jong volwassen kleinkind of 8, tegenwoordig deels met aanhang.

We wonen echt zo gruwelijk verspreid door t land dat we elkaar zonder dat jaarlijkse weekend echt zelden met zijn allen zouden treffen. Voor gewoon ‘ een etentje ’ is het echt te ver rijden allemaal. Er is 1 schoonzus met een soort v gebruiksaanwijzing, maar aangezien die zich vooral terugtrekt als het haar teveel wordt hebben we daar niet zo veel last van. Ze laat het ook wel eens afweten. Voor de rest gaat iedereen prima met elkaar. Wel een GROOT huis met wat reserveringen, bij voorkeur een b&b achtig ding Of mini hotelletje zodat ieder stel een eigen badkamer heeft en zo. En veeeel doen. Vorig jaar hebben we geabseild van de watertoren, waar we verbleven. Wat een spektakel! En we houden het een beetje kort. Iedereen komt vrijdagavond aan, eet onderweg. Zaterdag regelen we een cateraar, en zondagmiddag weer naar huis. Zelfs de studerende kleinkinderen doen hun uiterste best van de partij te zijn, en de neven hebben het altijd reuze leuk samen ( meestal zorgen we ook voor een lokatie met tafeltennistafel, biljart of iets aanverwants....)

Met mijn eigen familie daarentegen.....pfff. Is een middag al bijna te veel.....zelfs met pingpong tafel en catering wil ik dan na een paar uurtjes weer heeeel graag weg.....

Dus het ligt idd wel aan het gezelschap 😀

gaat altijd goed

We kunnen met z'n alle in een grote accomodatie en we houden allemaal van drank. Normaal gesproken drink ik niet zo veel maar dan mag het, echt altijd een vrolijke boel. We kunnen allemaal erg goed tegen drank en gelukkig zijn de aangetrouwden ook drinkers.

Leuk

Wij gaan elk jaar met de familie van mijn man op vakantie (nou dit jaar waarschijnlijk niet vanwege de corona maar goed dat is uitzonderlijk.) Ik vind het altijd wel gezellig. Mijn man ergert zich soms wel, meer dan ik. Waarschijnlijk omdat voor het voor hem persoonlijker is. Ik sta er toch wat meer buiten dus als zijn broer bijvoorbeeld de baas wil spelen zie ik dat meer aan met wat amusement terwijl mijn man zich dan echt gaat ergeren. Op zich gaat het echter heel goed. We willen wel ongeveer dezelfde dingen doen en houden allemaal wel van redelijk wat zien op een dag en dingen ondernemen. Ik zou soms iets meer privacy willen of vaker dingen alleen doen. Maar tegelijk is het doel ook om tijd samen door te brengen omdat dit de enige keer per jaar is dat we echt samen zijn (familie woont verspreid over de wereld.) Soms zien we een deel van de familie nog 1x maar dit is de enige keer per jaar dat we echt samen zijn. Dus logisch dat men ook vooral samen wil zijn. Ik zie er verder niet tegen op en de kinderen vinden het fantastisch omdat ze dan hun neefjes/nichtjes zien.

Piep

Op Oma van 85 en 2 aanhang- pubers met hoogte vrees na is iedereen naar beneden gegaan. 55 meter was het. En geloof t of niet, oma heeft nog getwijfeld. Het leek haar zo gaaf! Omdat t in ons eigen huis ( de watertoren) was, was het ook voor oma en de 2 hoogtevrezers reuze gezellig. Het spektakel van die 2 stoere outdoor mannen die, terwijl wij aan de koffie zaten Met enorme bundels touw richting zolder vertrokken en daarna met helmen en gordels om voor het raam langs kwamen zeilen...

Om over de stress en opwinding vooraf maar te zwijgen. Toen we vrijdagavond aankwamen en zagen hoe hoog die toren echt was..zelfs de stoerste neven trokken wel wat witjes weg. Ik moet eerlijk zeggen dat ik ( als organisator) eerlijk gezegd ook wel mijn twijfels had of het wel verstandig was om vooraf zo branie-achtig te roepen dat dit niet alleen voor de pubers was, maar dat wij, volwassenen natuurlijk ook ons mannetje zouden staan......hahahaha.

Maar goed. Uiteindelijk stond ik ook met windkracht 5 achterstevoren te wiebelen op de dakgoot alvorens me vol vertrouwen Achterover te laten zakken... gelukkig ben ik natuurkundige, en kon mezelf aardig gerust stellen mbt het aantal kilo’s dat dat touw aankon 😀😀

Maar even terug naar familieweekend ...Zo’n soort activiteit zorgt voor zoveel voor- en napret, opwinding, adrenaline en groeps-spirit( we waren zo trots op elkaar!) dat er bijna geen ruimte over was voor banaal geruzie over weet ik wat.

Aanrader dus! ( en ik heb een coole profielfoto op Whatsapp.....echt wow!)

Oh en dat zeilen..,

Kan me er alles bij voorstellen. Niet leuk. Er kunnen dan ook echt dingen misgaan, en zeilen met ruig weer is best gevaarlijk. Ik zou in zo’n geval veel liever een boot met schipper huren. Zodat de verantwoordelijkheid over wat je wel of niet doet, en waar je wel of niet heen / langs vaart bij een expert ligt. Dan heb je ook geen nare discussies onderling over wat wel of niet slim is.

Hahaha

Even verder terug gelezen: je verbleef in een watertoren, het was even je eigen huis.

Wij

Zijn ondertussen 2 x met mijn schoonfamilie een weekeinde weg geweest. Van vrijdag voor het avondeten tot zondag na het ontbijt. In een hotel-achting iets waar alle gezinnen een familiekamer hadden. De tweede keer was er een familiekamer te weinig en toen had ons gezin 2 kamers.

Eerste keer hebben we dingen gedaan, tweede keer was het midden in een hittegolf en hebben we weinig gedaan dan samen voetbal kijken (wk vrouwen vorig jaar), zwemmen en in de schaduw rondhangen. Het was gewoon te warm voor iets anders. Wel jammer want er zijn genoeg leuke dingen te doen daar. We aten 2 x diner en 2 x ontbijt met elkaar en het was erg gemoedelijk. Had ik eigenlijk niet verwacht maar was wel zo.

weekje weg

doen we al jaren, ander zien we ze nooit (buitenland). Maar mijn broer, wij en mijn ouders hadden altijd ieder een eigen huisje, waarbij de kinderen vrij heen en weer konden rennen. We hebben ook wel eens bij hen gelogeerd (groot huis), maar nooit meer dan een dag of 5.

Kort en toch een beetje apart

Met mijn familie doen we bijna ieder jaar een paar dagen gezamenlijk vakantie vieren. Soms met alleen de kampeerders en soms ook met mijn zus die niet zo van het kamperen is. Natuurlijk ook met alle mannen en kinderen die er inmiddels zijn.

De toverwoorden zijn wel dat het kort moet zijn en dat ieder gezin toch een beetje op zichzelf kan zijn.
Als we kamperen heeft iedereen zijn eigen kampeermiddel op een eigen plaats. Er wordt dan ontbeten met eigen gezinnen. Pas vanaf koffietijd gaan we dingen gezamenlijk doen. Even picknicken bij een uitstapje is een gezamenlijk eetmoment maar iedereen eet uit zijn eigen koeltas. Avondeten is wel altijd gezamenlijk. Uitgebreid barbecueën, of een uitgebreid diner waarbij iedereen iets maakt.

We staan nooit naast elkaar, er mogen gerust 2 laantjes tussen zitten. We sjouwen die dagen heel wat tafels en stoelen heen en weer.

Als we in een gehuurde accommodatie gaan dan ook ruim genoeg om ieder een eigen plekje te hebben. Dan vaak wel gezamenlijk ontbijt.

Kamperen is meestal een dag of 3 tot 4, in gehuurde accommodatie maximaal 3 dagen. Dan is vrijdag de aankomstdag en zondag de vertrekdag. Afhankelijk van vrije dagen en kunnen vertrekken ben je er dan op vrijdag voor het avondeten of pas tegen bedtijd. Zondag na het ontbijt kan je dan naar huis, de een kiest daar wel voor de ander niet. Er blijft dan dus 1 dag over dat we er met zijn allen zijn en dat is goed.

Dit verhaal gaat dan over mijn familie.

Met de familie van mijn man hebben we nog nooit een weekendje weg gedaan, teveel botsende karakters om al af te haken voordat de plannen zijn gemaakt. Nu schoonouders ruim 80 plus zijn en flink hebben ingeleverd qua gezondheid zal het er ook niet meer van komen denk ik.

Hilarisch Ingrid

Wat knap Ingrid dat jullie bijna allemaal naar beneden gekomen zijn. En oma twijfelde! Ik dacht dat mijn moeder stoer was in de boot!
Even voor de duidelijkheid:'onze zwager was beslist expert en we hadden een grote, wat logge boot. Met alleen klein zeil (fok) ging het zaterdag prima. Maar wat uitproberen met groot zeil leek mij geen goed idee op zondag. Expert dacht dat het kon. Ik vertrouwde expert niet meer. Terecht of onterecht? Enfin, grootzeil mocht uiteindelijk niet dus zover zat ik er niet naast.
Mochten we ooit nog eens op weekend gaan met de familie dan stel ik Ab zeilen voor. Met experts van buiten inderdaad. Dat is misschien toch beter voor de sfeer.
Oja, waar ik wel trots op ben: wij hebben twee avonden zelf gekookt. Was erg lekker!

Sleutelwoorden hier

Niet te vaak ( 1x in de 2 jaar), sfeervolle groepsaccomodatie (vroeg boeken!) met voldoende plekken om je af en toe aan de gezamenlijkheid te onttrekken en volstrekte vrijblijvendheid wat betreft activiteiten. Ik ga mee wandelen en zwemmen, sportiever wordt het niet. Ik ben niet zo van de gezamenlijke gezelligheid, maar op deze manier vind ik het goed te doen

waar staat die toren?

Wat een leuk idee, van die watertoren en daar vanaf abseilen. Waar staat dat ding? Ik hoop dat ik mijn kinderen dan een keer mee kan krijgen - erg lastig om die bij elkaar te krijgen dus met gescheiden en schoonouders en drukke sociale levens.

Linkje

https://watertorenlutten.nl/

T was echt een supermooie lokatie. Heel sfeervol ingericht, mooie kamers, een giga ‘speelzolder’ ergens op verdieping 7 of zo, met tafeltennistafel en indoor badminton.

IngridT

Hebben ze ook een lift? Dat kan ik zo snel niet vinden op de website.

Eeehm.

Volgens mij was dat iets wat nog in de pijplijn zat, maar er vorig jaar nog niet was.

Jammer

Dan is het voor ons geen optie. Het ziet er verder wel leuk uit!

slaapgebrek?

Wat mij opvalt in het startbericht is - te korte nachten en storm.

Over de te korte nachten. Als dat een reden is (meestal wel) tot "korte lontjes", waarom ga je dan niet gewoon naar bed op een tijdstip waar jij je prettig bij voelt? Best kans dat anderen dat eigenlijk ook willen, maar niet durven. De tijd dat "wij" als 50+ ers met gemak konden "nachtbraken", ligt toch echt wel achter ons (bij mij wel).

En ondanks dat ik een "winderige omgeving" ben opgegroeid, word ik ook moe van het lawaai van de wind (hetzelfde geldt trouwens voor het gezoem van airco's en ventilatoren). Dus dat herken ik heel goed.

Dus voor een volgende keer, gewoon om 23.00 uur ofzo zeggen dat je naar bed gaat.
Met een beetje geluk ligt het hele gezelschap om 00.00 uur op bed.

Want met een goede nachtrust is iedereen over het algemeen gezelliger en kan meer van elkaar hebben.

Marie

We lagen na een eerste gezellige spelletjesavond om 12 uur in bed want de schipper had te kennen gegeven om 9 uur te willen vertrekken!
Ik sliep echter niet omdat ik te druk had gedaan en door de storm op het raam met daarmee de twijfels over onze zeilplannen. Zus sliep volgens mij nog minder. Maar het was echt wel stil.
De weersomstandigheden waren ook echt wel debet aan onze ruzie. We werden gewoon helemaal gek van die wind en het "lekker een beetje dobberen met een zeilschip" pakte totaal anders uit. Het was afzien, inpakken tegen de regen en af en toe schuilen in de kajuit wanneer er weer een grote golf een lading water in de boot kiepte.
Maar, ik ben nog in gesprek met zus. Ik moet haar nog even wat tijd geven en dan kunnen we het uitpraten. Hoop ik.