Geen aandacht en hulp

Hij is gewoon een man

Volgens mij een typisch mannelijke reactie hoor, ga je dus niet uitkomen. Als de vrouw ziek is maar gewoon zoveel mogelijk negeren en net doen of er niets aan de hand is, maar o wee als hij zelf ziek is, dan is hij echt de ziekste van de hele wereld en als je er niet genoeg in mee gaat belt hij zijn moeder wel om even zielig te doen.

Ideetje

Dag Suzie,

Heb je er al eens over gedacht een soort actielijst te maken voor als je een zware aanval hebt? Die je bij wijze van spreken aan de binnenkant van de medicijnkast plakt en waar alles op staat wat hij dan moet doen? Ik heb zelf ooit 1 keer een migraineaanval gehad en praten is dan echt vreselijk.

Groet,
Niny

@ zonnetje

Ja maar zonnetje, als je in een relatie bent, mag je best van elkaar verwachten dat men elkaar steunt en verzorgt, ook als iemand gewoon een beetje ziek is en niet alleen als men vreselijke migraine heeft. Ik weet gelukkig niet hoe dat is, maar ook voor minder wil ik best iemand verzorgen, daar hoeven ze niet half dood voor te gaan. Suzie mag gewoon zorg van haar man verwachten, zelfs bij een koutje, ik zou het hem in haar geval hoe dan ook kwalijk nemen. Jij bent een echt zonnetje want jouw reactie vind ik veel te lief

Hier

Mijn man heeft het gemakkelijk als ik een aanval heb, ik wil dan helemaal niets, niet praten, niets vragen, niets eten of drinken, alleen maar met rust gelaten worden. Ik kruip zelf wel naar de w.c. als het nodig is. Iets afbellen? Ik denk er niet eens aan, dat kan bot overkomen, maar al stort het huis rondom mij in, ik blijf liggen. Ze bellen mij maar met de vraag waar of ik blijf en dat kan manlief dan afhandelen.
Zodra ik weer een beetje in het land der levenden ben, merkt hij vanzelf wel dat er weer beweging in zit en komt de vraag of ik wat wil eten en/of drinken.
Maar de opmerking om een standaard lijstje te maken en dat op de keukendeur o.i.d te plakken zodra jij je bed in duikt is nog niet eens zo'n slecht idee!

Actielijst

zat ik ook aan te denken. Maak een lijst wat hij moet doen en wie hij moet bellen. Tja, mannen zijn nou eenmaal vaak zo... hoe kom je trouwens aan zo vaak migraine? lijkt me vreselijk..

Goed plan

Ik vind die actielijst wel een goed plan. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik je man ook wel een beetje begrijp. Ik ben geen man maar een zorgzame vrouw, maar toen mijn man om de haveklap een migraineaanval had kon ik -schaam schaam- de zorgzaamheid ook niet altijd opbrengen hoor. Het leek wel of ik het hem kwalijk nam. Ik vond ook wel dat hij beter op zichzelf moest passen. Na een goed gesprek begrepen we elkaar wel. Hij is weer regelmatig gaan sporten en hardlopen en wonder boven wonder, de aanvallen werden veeeeel minder. Nu ligt dit bij vrouwen denk ik anders (meer hormonaal bepaalde migraine?), maar ik wil het alleen even een klein beetje opnemen voor het perspectief van je man, al ben ik er zeker niet trots op
Jonne

Nou....

Ik heb zelf ook wel eens migraineaanvallen. Mijn man is behoorlijk lief voor me en bereidwillig.
Maar zo ziek als ik ben; als ik ga commanderen houdt het op. Ik hoef het hem niet te flikken om 'bel werk'of pak emmer'te zeggen. Het lijkt mij ook enigzins overdreven: als je emmer kan zeggen kun je ook alsjeblieft zeggen!
Ik zou dan ook in jou geval geen actielijst maken, maar een vragen lijst. Als je nu eens begon met een brief voor hem waarin je hem vraagt welke dingen precies van je moeten worden overgenomen. Dat komt een stuk prettiger over. En ook heel belangrijk: elkaar bedanken als je een beetje opgeknapt bent.
"Schat,. wat heb je lief voor me gezorgd' of 'Fijn, dat je ..... gedaan hebt, kan ik tenminste een beetje rustig de draad weer oppakken'
Wil ook nog wel eens stimulerend werken i.p.v. verwijten achteraf over wat hij niet goed deed.

Accepteren?

Suzie,

Het is ontzettend rot om maandelijks geveld te worden door zo´n zware migraine aanval. Helaas is het ook ontzettend rot om maandelijks geconfronteerd te worden met een partner die volledig uitvalt en verzorgd moet worden.

Dat hij het daar moeilijk mee heeft is geen bewijs dat hij niet van je houdt of dat hij je kwalijk neemt dat je steeds uitvalt. Hij heeft het er gewoon moeilijk mee. En die gevoelens mag hij hebben! Hij moet immers op die momenten een dubbele taak doen.

Ik ben zelf een periode heel ziek geweest en tot niets in staat dus ik denk dat ik je wel een beetje kan begrijpen. Zijn reactie (of gebrek daaraan) geeft jou het gevoel a) dat hij je niet steunt en b) dat hij het je kwalijk neemt. Uitbljven van actie van zijn kant benadrukt bovendien je eigen niet kunnen nog eens extra. Vanuit al die emotie reageer je zo gekwetst.

Jullie zullen allebei moeten accepteren dat de situatie is zoals hij is. Je man zal moeten accepteren dat hij met grote regelmaat het huishouden van jou moet overnemen. Jij moet accepteren dat hij het daar moeilijk mee heeft. Die gevoelens heeft hij nou eenmaal.

De laatste tijd zijn er een aantal draadjes voorbij gekomen waar je misschien wel iets aan hebt. Er is een draadje van een mevrouw met een man met burnout. Zij beschrijft het verhaal eigenlijk van de andere kant.

Het zou denk ik helpen als je ook wat begrip voor je man kunt opbrengen. Het is namelijk niet zo dat hij, omdat jij er niks aan kunt doen dat je migraine krijgt, daar niet van mag balen. Aan de andere kant is het natuurlijk ook niet zo dat hij, omdat hij er van baalt, jou maar mag laten verkommeren.

Kunnen jullie op een rustig moment met elkaar bespreken wat jullie er allebei bij voelen en dan daarna een soort draaiboek opstellen? Hou ook de draaglast van je man in de gaten. Moet echt alles gebeuren of zijn er shortcuts mogelijk?

Heel veel sterkte ermee, in elk geval.

Bedankt....

... voor jullie reacties. Even wat meer info. Ik ben 50 en heb al sinds mijn jeugd migraine. Er waren tijden dat ik er meer last had, en tijden waar het beter ging. Sinds ik met de overgang bezig ben, gaat het veel slechter. Voor de neuroloog was ik een proefkonijn, ik heb echt alles geprobeerd wat hij in de aanbieding had. Eerder al heb ik het alternatief circuit doorlopen, ook zonder resultaat. Ik ben inmiddels afgekeurd en zit nu gemiddeld op één aanval per week. Maar zo af en toe zit er weer zo'n mega-aanval tussen, zoals vorige week. Andere aanvallen kan ik enigszins milder maken door een triptaan te gebruiken. Ik red me dan zelf, maar ook dan zou ik het leuk vinden,als er af en toe een glas water of thee bij mijn bed zou staan.
Ik heb het daar met mijn partner vaker over gehad. Maar op dat punt komen we gewoon moeilijk tot elkaar. Hij begrijpt het niet. Zodra ik weer beter ben, is hij weer lief, attent en hebben we het prima samen.
Ik weet het, voor hem is het ook erg vervelend als hij alleen naar feestjes moet gaan, zelf zijn eten klaar moet maken. De kinderen zijn sinds kort het huis uit, en als onze dochter thuis is terwijl ik ziek ben, gaat zij gewoon voor het huishouden zorgen.
Zo'n actielijst is niet nodig. Ik doe op moment vrijwilligerswerk op onregelmatige tijden. Hij hoeft alleen maar af te bellen. En hij moet zelf zijn verzorging regelen, dus evt. ook boodschappen doen en eten klaar maken. Maar dat kan hij ook zonder lijst.
Het is gewoon vervelend voor hem, als het eten niet klaar staat, de koffie zelf gezet moet worden en de koelkast niet gevuld is. Het is niet anders.