Geen eigen plekje

Ik kon daar ook niet tegen. Wij hebben toen eerst de slaapkamer aangepakt zodat het echt een fijne en goede plek voor mij was. Maar uiteindelijk was dat niet genoeg en trok ik het hele samengesteld gezin zijn niet en hebben we dat anders opgelost (nog steeds samen na 10 jaar 💪🏼). 

Het is heel normaal dat je een eigen plek nodig hebt in je eigen woning bij een samengesteld gezin, zijn dochter is nou eenmaal niet jouw dochter. Is er nergens plek? Kan er iets worden verbouwd? Tuinhuis? Jullie hebben nog even te gaan in deze situatie en ik zou hier een oplossing voor verzinnen. 

Het lijkt mij dat die werkkamer van hem, dan maar van jou moet worden. Dan werkt hij maar in de huiskamer ofzo.
Jij hebt echt die eigen plek nodig. En anders gaan LATten in dezelfde woonplaats. Daar is écht helemaal niets mis mee!

Torenstra schreef op 09-04-2024 om 15:58:

Ergens denk ik dan; zijn dochter had die ene middag ook wel bij het vriendinnetje thuis kunnen spelen. Maar het voelt dan een beetje alsof ik maar ergens anders moet gaan zitten en zij kunnen allemaal doorgaan zoals ze altijd doen. Ergens vind ik dat ik niet zo moet zeuren, maar tegelijkertijd voelt het ook niet goed...

Echt, zet je zelf op de eerste plaats. Dat mag je, dat recht héb je en je hoeft je daar he-le-maal niet schuldig over te voelen. Hij moet voor zichzelf en zijn dochter zorgen, jij voor jezelf. Zo liggen de verantwoordelijkheden en niet anders.

Daar hoef je geen onaardig mens voor te worden, want je kunt ook prima in een LATrelatie met liefde er voor elkaar zijn. Of met een eigen kamer in je huis.

Als je vooraf aangeeft dat je liever geen vriendinnetjes thuis hebt, kan daar waarschijnlijk best rekening mee worden gehouden. 
Maar onuitgesproken verwachtingen eindigen 99% van de tijd in teleurstelling. Je verwacht dan dat je vriend er op anticipeert dat jij misschien thuis in de woonkamer iets wil doen waar spelende zevenjarigen niet bij passen, zonder dat je dat besproken hebt.

Een eigen werkkamer/werkruimte zou ook kunnen helpen. Of af en toe gewoon nog in je eigen huis verblijven als je dat nodig hebt. 

Nu heb ik geen samengesteld gezin, maar als ik bijvoorbeeld ziek ben, heb ik ook liever dat dochter ergens anders speelt of zonder vriendinnetje thuis is. Maar dat zeg ik dan wel tegen man en dochter. En dan wordt daar rekening mee gehouden. 

Torenstra schreef op 09-04-2024 om 15:58:

Ergens denk ik dan; zijn dochter had die ene middag ook wel bij het vriendinnetje thuis kunnen spelen. Maar het voelt dan een beetje alsof ik maar ergens anders moet gaan zitten en zij kunnen allemaal doorgaan zoals ze altijd doen. Ergens vind ik dat ik niet zo moet zeuren, maar tegelijkertijd voelt het ook niet goed...

Dit moet je precies zo met je partner bespreken. Hij snapt misschien niet goed hoe het voor jou is, maar je gevoelens zijn heel normaal. 

En ik zou ook zeker mijn eigen huis voorlopig aanhouden. 

Het is toch sowieso belangrijk dat jij ook een eigen plek in huis hebt. Hij heeft dat wel, maar jij niet? Dat is niet in balans. Jij doet een opleiding en dan moet je ook ergens rustig kunnen leren. In de woonkamer kan dat niet, want de woonkamer is van iedereen.
Apart dat hij het wel normaal vindt dat hij een eigen plek heeft maar niet op het idee komt dat jij dat dan ook moet hebben, of het nou voor studie, werk of ontspanning is.
(Godfried Bomans schreef hier in de jaren vijftig al een stukje over, dat mannen die hun vrouw geen eigen kamertje gaven straf zouden moeten krijgen. Ook als zij er niet om had gevraagd, want hij had eraan moeten denken).

Ik heb zelf geen ruime kamer, 6m2, maar het is wel mijn kamertje waar ik kan slapen als ik dat wil, werken, ontspannen en mijn eigen spulletjes neerzetten. 
Mijn man neemt de kamer van onze oudste steeds meer in voor zijn werk en hobby, want ze is nu al jaren uit huis dus dan kan het wel eens . Natuurlijk liggen er ook wat spullen van anderen in onze kamers (winteropslag etc) maar het is wel van ons, je hoeft er niet iemand anders uit te jagen als je wil werken of oefenen. 
Onze slaapkamer samen is sowieso niet geschikt om te werken, want dan moet je op bed gaan zitten met een laptop...
Niet iedereen heeft die ruimte van extra kamers, maar met wat creativiteit kan er vaak best wel wat geregeld.
Ik vind het voorbeeld dat je beschrijft sowieso wel apart, je man werkt op zijn kamer terwijl zijn dochter een vriendinnetje te spelen heeft in de woonkamer, en dan moet jij daar maar op passen of zo?

Niet om je uit het huis te jagen trouwens, maar als het huis echt geen ruimte biedt, kun je misschien terecht in de bieb of een andere openbare ruimte? Bij ons kun je in de bieb zelfs studieplekken reserveren en er zijn ook andere plekken waar je relatief rustig kan zitten.
Een LaPlace of een Hema restaurant zijn soms ook wel te doen, koffie erbij, oordoppen in... daar kunnen ook kinderen rondrennen maar daar hoef je dan niks mee.

Edit: je eigen huis is dan wel een uur rijden, maar wel van jou. Als je daar nog gewoon in kan, zou ik dat maar lekker een paar dagen per week doen.

To gemiddeld zijn tussen de 65 en 70% van de samengestelde gezinnen (met kinderen) na 5 jaar nog samen. En van het deel waar het wel goed gaat zijn er vaak ook de nodige uitdagingen. 

Jij zou alles op moeten geven. Je partner en zijn dochter niet. Die leven hun leven en jij komt daarbij. Dat is voor jou een grote stap. Want ook nog eens een nieuwe omgeving terwijl jouw sociale leven waarschijnlijk in je oude woonplaats ligt. Zorg dat je dat niet verwaarloosd! En hou je eigen huis voorlopig gewoon aan. Het lijkt mij logisch dat zijn dochter in haar huis gewoon vriendjes mag uitnodigingen. Maar jij bent geen oppas. Hij is verantwoordelijk. 

Hier in de buurt staan diverse huizen delen van de week of maand leeg omdat mensen latten of grotendeels elders wonen of werken. In deze tijd kom je niet zomaar aan een huis. Ik begrijp heel goed dat mensen hun huis aanhouden. 

We hebben het later ook wel besproken. Ik moet ook meer mijn verwachtingen uitspreken. Hij, als man, denkt er soms gewoonweg niet aan. Toen ik het later aan hem uitlegde begreep hij het wel. Hij snapt dat het soms heel lastig voor mij kan zijn hier in huis. Gelukkig zijn we op zoek naar een huis in mijn woonplaats of, wanneer dit niet op tijd lukt, gaan we tijdelijk in mijn huis. Dus op zich heb ik geen klagen met dit vooruitzicht, maar soms kan het even zo vervelend voelen. 
Mijn vriend zei, toen we het erover hadden, dat hij zijn dochter eigenlijk bij dat vriendinnetje had moeten laten spelen. Leer voor de volgende keer, voor ons allebei. Mocht zich dit nog een keer voordoen... Een samengesteld gezin, terwijl je zelf nog een ouder bent, vind ik soms wel even zoeken hoor. Ik ben ook altijd gewend geweest om mijn gang te kunnen gaan. Het voelt dan soms wat benauwend hier omdat je het gevoel hebt die vrijheid niet altijd te hebben. 
Maar los van dit gaat het gelukkig heel goed en ben ik heel blij met ze! Dit soort momenten zijn soms even heel vervelend.... en was vooral even benieuwd of anderen hier ook tegenaan lopen. 

Wat ik vooral raar vind aan dit verhaal, is dat je vriend in zijn werkkamer gaat zitten als zijn dochter en een vriendinnetje aan het spelen zijn. Wie houdt er dan toezicht op die kinderen? 

Persephone schreef op 10-04-2024 om 13:12:

Wat ik vooral raar vind aan dit verhaal, is dat je vriend in zijn werkkamer gaat zitten als zijn dochter en een vriendinnetje aan het spelen zijn. Wie houdt er dan toezicht op die kinderen?

Een kind van 7 heeft toch niet non-stop toezicht nodig bij het spelen met een vriendinnetje? Ik zou eerder denken dat zij op die leeftijd op haar kamertje zouden spelen, vader in zijn werkkamer en TO in de woonkamer.