Geen leuke moeder
Ik ben er naar van. Na de gebruikelijke nieuwjaarsborrel heb ik geconstateerd vandaag dat ik mijn moeder echt geen leuke vrouw vind. Het is mijn moeder en ik hou zielsveel van haar. En zij van mij, daar ben ik van overtuigd.
Maar ik heb zo vaak het gevoel dat zij mij een hak wil zetten, belachelijk wil maken. Tusen de regels door. Terwijl ik via via hoor dat ze zo trots op mij is; een eigen bedrijf opgebouwd naast een druk gezin.
Vandaag samen met andere borrelaars....1 en al geroddel. Overal een mening over en deze luidruchtig en ongenuanceerd ventileren.
Onze kinderen zijn dol op haar. Ze legt ze in de watten, verwend ze tot op het bot maar lijkt ze soms ook te gebruiken om mij dwars te zitten. 'Nee mam, geen cola meer voor de jongens' 'Jawel hoor in dit huis ben ik de baas, van mij mag het....'
De kinderen weten niet zo goed wat ze dan moeten en ik wil geen strijd over hun hoofden.
Ik hou velal mijn mond bij elk onderwerp dat besproken wordt; want het is toch altijd anders en ik heb makkelijk praten want bla, bla, bla.
En ik denk dat ze geen idee heeft hoe het komt dat ons contact zo oppervlakkig is, dat ik geen zin heb om weekendjes met haar weg te gaan sinds mijn vader 2 jaar terug overleed.
Ik denk dat ze eenzaam is. Terwijl ze zoveel mensen om zich heen heeft. Dan is ze gezellig, heeft een masker op. Ik zou het zo graag anders willen, het doet mij verdriet. Jarenlang probeer ik ons contact 'goed' te houden.
Maar vandaag dacht ik; ik vind je als 'mens'gewoon niet leuk. En dat vind ik een nare gedachte over je moeder. Ik hoop tenminste dat onze kinderen dat later niet over mij denken.
Zo jammer.
Maar dat kan toch?
Dat je wel van iemand houdt, maar haar niet mag. Het is wel naar dat je er verdriet over hebt. Heb je het wel eens tegen haar gezegd waar je mee zit, of bereik je haar niet?
Moeders
Ik snap dat je je er naar van voelt, hoe je moeder zich gedraagt t.o.v. jou is niet leuk. Over mij zegt mijn moeder wel eens tegen anderen dat ik dat ik altijd zo onaardig tegen mijn partner doe. Als ik, in haar aanwezigheid bijv. aan mijn man vraag of hij iets wil doen antwoord zij meteen: laat die jongen toch, hij werkt altijd al zo hard en dan moet hij ook nog van jou...
Naar de kinderen toe kan ze niets weigeren maar als ik aangeef dat ze bijv. nu ff geen snoep meer mogen dan geeft ze het toch met de mededeling dat het dan voor straks is. Ik vind dat mateloos irritant want zo word je gewoon overruled. Ik pak dit gedrag wel steeds aan want ik vind dat zij mijn mening hierin te accepteren heeft. En waar het vandaan komt, ik heb geen idee. Soms denk ik dat het komt omdat ze ziet dat ik dingen anders doe als zij en dat ze dat niet accepteert maar soms klinkt er ook wel dat ze me als een klein kind behandelt.
V.w.b. het voorbeeld wat je gaf met cola voor je kinderen, als je hier niet op reageert dan blijft ze dat doen. Hoe je het ook wendt of keert, het zijn jouw kinderen en als jij nee zegt is het nee. Of het nou in haar huis is of niet en of het nou over cola gaat of over wat anders. Wat mij hielp is tegen de kinderen zeggen, waar oma bij is: jongens, ik snap dat jullie dat graag zouden willen maar ik heb nee gezegd.
Misschien heeft je moeder het zelf niet eens in de gaten hoe vervelend haar gedrag naar jou is en is ze inmiddels gewend dat je toch wel je mond houdt. Weekendjes weg met haar lijkt me echt niet gezond voor je zenuwen, zij zal wellicht het programma bepalen.
Mijn schoonouders praten ook altijd lovend over ons tegen anderen, kunnen dan ook heel gezellig zijn maar de keren dat we ze zien wordt er alleen gesproken over wat zij gedaan hebben en is er nauwelijks aandacht voor ons. Het lijkt wel of ze naar anderen iets willen hooghouden wat er niet is.
Inderdaad, moeders
Herkenning alom, Riet. Je bent me voor want ik wilde ook een draadje over moeders starten. Zo na de feestdagen is de ergernis bij mij weer aardig opgelopen. Ik heb ook geen leuke moeder, ik vind het moeilijk om het te zeggen. Ik herken veel in jouw verhaal.
Dat voorbeeld met de cola: dat zou mijn moeder ook zo zeggen. "Ik zie ze niet zo vaak, dan mag ik ze toch wel verwennen? Jongens, van mij mag het wel maar van jullie moeder niet!" Ik probeer het binnen de perken te houden "Ok, dit is de laatste jongens" maar dat lijkt ze ook niet te respecteren. Ze gebruikt het niet als strijd tegen mij maar denkt oprecht dat ze mijn kinderen daar een plezier mee doet. Dat ze daarna door het huis stuiteren, niet in slaap kunnen komen, ziet ze niet. Dat ze mijn regels in het gezicht van de kinderen ter discussie stelt, ziet ze niet.
Ik heb ook een oppervlakkig contact met mijn moeder. Zij ziet het zelf heel anders. Zij denkt dat ze een hele goede relatie heeft met mij maar ze heeft niet door dat het eenrichtingsverkeer is. Ze heeft het inlevingsvermogen van een betonnen plaat. Helemaal niet dus. In het verleden, als ik een probleempje van mij vertelde (een zeldzaamheid, toen al), dan schoot zij in de stress, deed alsof het haar probleem was en kwam het er uiteindelijk op neer dat ik haar moest opbeuren ipv zij mij. Dat ik doe ik dus niet meer. Ik moet wel luisteren naar haar probleempjes. Dat doe ik dan maar maar ik baal wel dat het niet wederzijds is.
Daar komt bij dat ze op feestjes veel drinkt en ik daar echt enorm van baal. Op ieder feestje praat ze al vrij snel met dubbele tong. Ik heb haar al wel eens toegesist dat het een kinderfeestje is en geen slemppartij en dat ik niet wil dat zij mijn kinderen vraagt haar glas wijn vol te schenken, de hele tijd. Maar daar doet ze helemaal niets mee. Hoogstens dat ze zegt tegen anderen dat ik haar haar pleziertje niet gun en dat ze van mij niet mag drinken (alsof ze mijn kind is en ik de moeder).
Ik ben zo fel omdat ik gisteren echt heel boos was op haar. Ik had haar moeten bellen voor nieuwjaar. Dat weet ik maar ik had geen puf in haar geklaag, ik was gewoon hartstikke moe. Ik was laat in bed, het hele huis vol visite gehad die te lang bleef hangen etc. En ja hoor, daar ging de telefoon na het 8-uurjournaal. "Je hebt nog niet gebeld. Je broer en zus wel." Ik ben boos geworden en ik heb haar allereerst een gelukkig nieuwjaar gewenst, gezegd dat ik haar nog had willen bellen, dat zij mij altijd mag bellen en dat als het jaar met verwijten moet beginnen, het telefoongesprek wat mij betreft beeindigd is. Dan bindt ze in maar aan het einde toch weer even zeggen dat ik haar had moeten bellen. Grrr. En mijn vader remt haar niet af, ook niet in haar drankgedrag of liever haar drankgelag.
En ja, Riet, ik probeer ook de relatie goed te houden maar dat is vaak verdomd moeilijk. Het is vaak de kaken stijf op elkaar houden. Ik had net als jij het ook anders gezien. Ik ga ook niet graag wat met haar doen. En ik houd ook vaak mijn mond maar. Ik speel mijn rol maar zolang ze nog leeft en zolang ik het volhoud.
Precies wat je zegt, zo jammer. Het kan zo anders.
Ik wilde
dat ik mee kon mopperen.
Mijn moeder is dood.
Koentje,
is jouw posting een zucht naar heimwee naar je moeder?? Voordat ik DE vraag wil stellen wil ik het eerst zeker weten (anders kom ik waarschijnlijk bot over).
Weer wat gezakt
Inmiddels is m'n boosheid wel weer wat gezakt. Het speelt natuurlijk al jaren. Soms vliegt het mij aan. Ik heb nooit eerder geconstateerd dat ik haar gewoon geen prettig mens vind. Als het mijn collega zou zijn zou ik het contact heel oppervkakkig houden. Nu gaat het om mijn moeder; dat is verwarrend want ik hou zielsveel van haar. Ze is erg ziek geweest vorig jaar en ik heb haar dag en nacht bijgestaan. Alle onvrede kon ik parkeren. Maar nu wordt alles weer gewoon en merk ik hoe ons contact verloopt.
Het doet me dan toch wel goed om herkenning te lezen. Ik ben dus niet de enige. Dat drinken van een moeder lijkt me trouwens helemaak vreselijk. Ik vind het ook zo naar als het ten overstaan is van iedereen als ze mij te kijk zet. Gisteravond zei een vriend dat hij het herkende en zich soms heel ongemakkelijk voelt op een verjaardag; een grappige opmerking van mijn moeder over mij, ze zoekt medestanders die met haar instemmen. Hij zei; ik vind het dan lastig om niet op je moeder te reageren; wil haar niet te kijk zetten en ik wil niet met haar meegaan voor jou omdat ik zie dat ze steken onder water geeft. Ik schaam me dan echt voor haar.
Het doet mij gewoon verdriet dat ik zo als voetveeg gebruikt word. En ik ben echt verder assertief genoeg. Ze woont ook nog in de buurt, we zien elkaar veel.Het is zo jammer en het kan zo anders zijn. En het rare; ik weet zeker dat ze zielsveel van mij houd. Ze wil dolgraag betrokken zijn in mijn leven, dat is ze ook. Maar ik hou toch ook wat afstand omdat ik nooit weet hoe ze later weer uit de hoek komt. Het klinkt zo slecht allemaal. Dat vind ik gewoon een afschuwlijke constatering.
Koentje; ik begrijp je reaktie niet. Is het enkel zo dat je mee wil mopperen maar dat niet kan omdat jouw moeder dood is of is het een terechtwijzing; jij hebt je moeder nog!? Dat laatste was mijn eerste reaktie op je opmerking. Maar dat is vanuit mijn referentiekader; misschien bedoel je het anders?
Uh rietje….
'Nee mam, geen cola meer voor de jongens' 'Jawel hoor in dit huis ben ik de baas, van mij mag het….'
Ik dat geval zou ik linea recta de jassen van mijn kinderen gepakt hebben en direct naar huis gegaan zijn.
Zij mag dan wel baas zijn in haar huis, JIJ bent de moeder van je kinderen en voor hun ben JIJ de baas en niet zij.
Nou kees
Bij mijn ouders in huis zijn zij de "baas". Bij mij in huis ben ik dat.
Ik kan mij voorstellen dat de moeder van Rietje irritant is maar kom op zeg. Wat een gezeur over cola en snoep. Dat zijn toch hopelijk bijzaken? Ja, ik snap dat je dat vervelend vindt. Bij ons thuis krijgen ze ook geen frisdrank. Maar inderdaad opa en oma haken het speciaal in huis. En pok snoep en chips. En ze krijgen dan veel meer dan thuis. Vroeger vond ik dat vervelend maar nu laat ik ze hun gang gaan. De kinderen zijn dol op de opa's en oma's. Ze komen er graag. Ook zonder snoep en frisdrank trouwens. Onze kinderen zijn Nadh kinderen. Ze hebben geen overgewicht of gaatjes in de tanden. Het kan echt geen kwaad om af en toe iets extra's te krijgen.
En om Koentje te steunen. Het is herkenbaar. Mijn schoonvader is ernstig ziek. En hoewel ik mijn schoonmoeder af en toe wel achter het behang zou willen plakken gaan wij nu extra vaak naar opa en oma toe. De kinderen komen er graag. Opa kan nu nog met ze kletsen. En ik wil graag dat ze goede herinneringen aan opa overhouden. Dus slikken en gaan. Oma bedoelt het goed. Ze doet het niet verkeerd, ze doet alleen anders. Mijn schoonmoeder vindt trouwens dat wij thuis alles raar doen. Wij gaan raar op vakantie. Wij hebben poezen. En dat vindt zij stomme beesten. Onze kinderen zitten op muziekles en sporten veel. Zo raar allemaal. Ik werk. Pfffff, ontaarde moeder. Maar soms hoor ik van anderen dat ze toch wel trots is op ons.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Kan dat echt?
Zielsveel van iemand houden en het toch geen leuk mens vinden ? Ik kan me daar niet echt iets bij voorstellen, brokkelt er dan geen stukje van die liefde af ?
Ik zie dit
soort gedrag (weet niet of het precies hetzelfde is, maar iets triggerde mij) ook bij mijn schoonmoeder en de moeder van mijn vriendin. Mijn zwager, haar zoon dus, leidt een leven wat anders is dan anders. Buiten haar kaders, zeg maar. Een doodgoeie jongen (nou ja, jongen, hij loopt tegen de 60) maar zijn leven 'klopt' niet in deze kleine, gelovige gemeenschap. Als ze samen zijn gaat het prima, hebben ze een leuk contact, maar zodra er anderen bij zijn gaat ze hem af lopen zeiken. Echt van die narige steken onder water; iets zeggen over de verkeerde kleur van zijn schoenen ofzoiets. Ja, zo'n man alleen he, denkt wel dat-ie zich aan kan kleden maar onderwijl wel mooi bruine schoenen bij een blauw pak - dat kán toch niet, hahhahaha.
De moeder van mijn vriendin doet hetzelfde bij haar. Mijn vriendin is alleenstaand moeder en heeft flink overgewicht. Dingen die niet kloppen in het hoofd van haar moeder. Dus als er derden bij zijn, zegt ze dingen als: jaaaaaaa, dit is m'n dochter en mocht je nou denken dat ze zwanger is, dat ís niet zo hoor, hahhaha. Heel fijn mam, bedankt.
Het komt op mij over als slaan voor je geslagen wordt, zoiets. Zelf een rotopmerking maken over de 'minpunten' van je kinderen, zodat jouw leefomgeving door heeft dat jij het daar Heus Niet Mee Eens bent - zoiets. Heel pijnlijk om te zien. Want voor een buitenstaander zegt het gek genoeg meer over de moeder dan over de 'aangevallene'. Derden herkennen dat soort gedrag blijkbaar.
Tirza
Koentje
Mijn ouders zijn beiden al wat langer geleden overleden, mijn moeder heeft zelfs onze jongste nooit gekend. Ik herken het gevoel wel van onmacht, dat je zou wíllen dat je gvd een moeder hád om over te zeuren/mopperen/klagen.
Toch merk ik ook dat ik het de laatste jaren anders ga zien, waarschijnlijk omdat ik ouder word (mijn kinderen zijn 21 en 17).
Ik zie grootouders zúlke wonderlijke dingen doen en dingen nalaten dat ik tegenwoordig regelmatig denk: hoe kún je? Mijn ouders zouden een arm of een been gegeven hebben om te kunnen blijven leven en aanwezig te kunnen zijn op een suffe kinderverjaardag, schoolmusical of weet ik wat voor life-events. En er zijn zóveel grootouders die amper naar hun kleinkinderen omkijken of ze inzetten als een pion in een strategisch machtsspelletje met hun eigen volwassen kinderen.
Wat Riet schrijft over cola: goed, het gaat over cola, zó superbelangrijk is dat nou ook weer niet. Maar wáárom moet die moeder nou zo vreselijk per se haar eigen gelijk halen? Waarom moet ze zo nodig en overduidelijk tegen de wensen van haar dochter ingaan? Waarom moeten er punten gescoord worden in een onbegrijpelijk machtsspel over de hoofden van die kinderen? Waarom moet Riet in een hoek worden gemanouvreerd zodat zij lekker haar gang kan gaan? Ik vind het zo kínderachtig. Bah.
Tirza
Nou, beste p
Als iemand naar mij roept dat hij/zij de baas is in eigen huis en daarmee het recht denkt te hebben om dingen te geven aan mijn kinderen die ik echt niet wil, dan ben ik er snel klaar mee. Het gaat niet om dat beetje snoep of cola het gaat mij om de manier waarop je als ouder effe overruled word waar je kinderen bij zijn! Dat schiet bij mij altijd erg verkeerd. Ik ben dan niet belachelijk bezig, diegene die dat zegt is dan belachelijk bezig!
Precies, kees
Sommige mensen die alles maar goed vinden, vind ik niet tolerant, maar gewoon laf. Ik vraag me dan af, waarom is men toch altijd zo bang voor de lange tenen van opa of oma? Ik ben er gelijk na de geboorte al op gaan staan, dus ze zullen me nu niet zo snel meer overrulen. Toen probeerden ze dat wel.
En dan gaat het mij ook niet over een snoepje, maar over machtsspelletjes.
Ja maar
De reactie van oma komt toch nadat de moeder ergens iets van gezegd heeft (al dan niet in het bij zijn van de kinderen).
Dus wie begon er dan eerst?
Je kan het er ook later over hebben.
Als oma hier de kinderen vol stopt met chocola dan ruk ik die chocola niet uit hun handen en begin ik niet op dat moment een discussie. Nee, ik leg later uit dat dat niet zo handig was want jongste krijgt diarree van teveel chocola en oudste eet niet meer etc.
Machtspelletjes zijn walgelijk maar dat geldt voor beide partijen en sommige ouders doen ook wel erg moeilijk.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Cola; een voorbeeld
Het gaat niet om cola. Dat was maar een voorbeeld. Het gaat erom steeds een steek onder water te krijgen. De voorbeelden van Tirza had ik ook kunnen noemen; zelfstandige zoon met verkeerde sokken, dikke dochter die niet zwanger is. Grappig joh.
En dan meestal als er iemand bij is. Heb ik net verteld dat dochter tot 1.30 opgebleven is- 2 tellen later; kindermishandeling is het dat kinderen zo laat op moeten blijven. (en dit 3x), een tennisclub waar ik bij speel; (ze kent ze niet) Oh die club; daat spelen alleen maar snobs, maar ja die zoeken elkaar op.
In ons huis na schooltijd; pak maar een gevulde koek.(nee, dus) Ach ruzie met je moeder kom je toch lekker bij oma wonen? hahaha.
Ik word soms zo moe van die strijd. Een aantal van jullie herkennen het blijkbaar. En een aantal gelukkig niet; het ging mij niet om het glaasje cola.
Maar zoals ik al zei; de irritatie is al wat gezakt. We gaan weer vrolijk verder. Ik maak het niet bespreekbaar. Want ik weet dat ze in de slachtofferrol duikt.'het was toch maar een grapje?'. De ene keer is het erger dan de andere keer. Ik hou het contact opppervlakkig, dan lukt het wel. Maar het is niet leuk en nooit ontspannen. Bedankt voor jullie reakties tot nog toe.
Koentje; ik merk dat je opmerking mij dwars zit. Ik hoop dat je 'm nog toe wil lichten. Ik vat het nu op als; hou je mond je hebt je moeder nog. Dat vind ik een nare reaktie. Dan kan dit forum grotendeels wel opdoeken. Hou je mond over je moeder- die van mij is dood. Hou op over de zorgen om je kind- die van mij is dood. Een overspelige man? Hou op- die van mij is dood.
Maar misschien heb je het anders bedoeld?
Respect
Een prettige omgang tussen mensen vereist, dat een ieder een minimum aan respect opbrengt voor een ieder (ongeacht wie). Ik vind dat iedereen recht heeft op dat minimum aan respect, en ben ervan overtuigd dat velen dit in principe met mij eens zijn en er ook naar handelen.
Om eens even wat minder respectvolle taal te gebruiken over mensen van vlees en bloed (waarvoor ik in één adem door mijn oprechte excuses aanbied): vanzelfsprekend heb je altijd wel weer uitzonderlijke ´gevallen´.
Het is zonder meer uiterst lastig (om mee om te gaan) als een enkeling kennelijk zelfs dat minimum aan respect niet kan opbrengen. Al helemaal, als het een naaste van je betreft: je moeder of vader, stiefouder, levenspartner, of kind ...
Ik overdrijf (denk ik) niet als ik stel, dat het dan niet alleen uiterst lastig is om mee om te gaan, maar tevens uiterst schadelijk voor het welbevinden van de gedupeerde(n).
Enfin: het leed dat de misdrager berokkent, is doorgaans niet te overzien.
De ervaring leert bovendien dat als naasten zich schuldig maken aan wangedrag, dit vaker eerder stelselmatig is, dan incidenteel.
Met enige pech tref je het, dat een hele reeks probleemgevallen extreme problemen veroorzaken in je leven. Zo volgen kinderen meestal het voorbeeld van hun ouders. Met een zich misdragende vader en/of moeder loop je een verhoogde kans weer eenzelfde narigheid mee te maken met broers en zussen.
Om maar een voorbeeld te noemen.
Ik zou zeggen: verlies nooit uit het oog, dat lieden die de regel overtreden dat ieder individu recht heeft op een minimum aan respect, die regel niet logenstraffen, maar slechts bevestigen.
Met het onvoldoende eerbiedigen van die sociale code begeven zij zich op glad ijs. Wat mij betreft verliezen ze daarmee weliswaar niet hun recht op een minimum aan respect; maar wel hun recht op verongelijkt doen, als zij uiteindelijk worden geconfronteerd met passende sancties.
Helaas munten personen met een gebrek aan empathie ten aanzien van hun medemens, vaak ook uit in de kunst om te jammeren over hun eigen levenslot.
Het zich wentelen in zelfmedelijden door onverlaten roept daarentegen bij menigeen leedvermaak op.
Komt het allemaal toch nog goed!
Oftewel:
Het bestraffen van misdragingen is een voorwaarde (condicio sine qua non) voor goede sociale verhoudingen.
Bedrieglijke schijn
Personen die het recht van anderen op een minimum aan respect met voeten treden, hebben de schijn mee: hun optreden lijkt in eerste instantie slechts in hun voordeel uit te pakken.
Dit is echter schijn die bedriegt.
Op termijn ondervinden zij (meestal) wel degelijk de negatieve consequenties van hun asociale opstelling.
Hoe dan ook.
In concreto
Voor wie behoefte heeft aan een wat specifiekere toelichting op mijn eerdere generalisaties, laat ik hier gaarne enkele (uiteraard volledig geanonimiseerde) voorbeelden volgen, uit de praktijk van alledag.
Diegene die denkt zijn/haar huwelijk (eindeloos) te kunnen combineren met stiekeme vrijblijvende seks met vreemden, dient niet vreemd op staan te kijken van negatieve uitvloeisels als: slechte (eventueel traumatiserende) seksuele ervaringen, een vergaande verslechtering van de algehele verstandhouding met zijn/haar huwelijkspartner (al dan niet uitmondend in echtscheiding), het opdoen van soa´s en het lopen van levensgevaar.
Diegene die denkt een goede ouder te zijn door zich vrijblijvend op de hoogte te stellen van de in- & outs van afwijkende seksuele voorkeuren naar aanleiding van een klaarblijkelijk verhoogd risico op incest binnen het gezin, draait zichzelf een rad voor ogen, zo groot als het grootste reuzenrad ter wereld.
Diegene die denkt oprecht te zijn door een ´amour fou´ af te schilderen als een voor elkaar voorbestemd zijn, huichelt slechts, en moet niet verbaast zijn als hij/zij uiteindelijk van een zeer koude kermis thuiskomt. Bijvoorbeeld doordat zijn/haar liefdesleven voornamelijk komt te bestaan uit het dwangmatig uitoefenen van controle op en over zijn/haar partner en (al dan niet ingebeelde) kapers op kust.
Hoe dan ook betaal je een prijs voor onverantwoord (wan)gedrag.
Riet
Wat zou je willen? Dat je je minder ergert aan je moeder? Dat jullie toch een wat diepgaander contact hebben. Dat zij merkt dat ze je kwetst? Of een combinatie van die drie? Dat laatste gaat denk ik niet. Je kan je (met wat oefenen) misschien wel instellen op minder ergernis. Maar dat doe je denk al door er niet te vaak langs te gaan en het contact oppervlakkig te houden. Diepgaander contact of de 'zaak aangaan' is denk ik heel moeilijk. Ze komt over als een narcistisch en slachtofferig type. Rot voor haar maar ook voor jou.
Blijft over: laten merken dat het je kwetst. Je zou elke keer als ze zoiets doet wel er iets van kunnen zeggen "dit vind ik niet leuk, ma". En dan verder niet ingaan op discussies en klaagzangen. En inderdaad zoals hierboven al gezegd, net als een bij een klein kind er consequenties aan verbinden: 'dit vind ik niet leuk, we gaan nu weg'. Protesten en zieligdoen negeren. Zal in het begin erger worden want ze probeert natuurlijk je grenzen uit. Maar volhouden, al is het maar voor jezelf. Elke keer dat je het laat gaan, komt er rente op te staan en de volgende keer irriteer je je nog meer.
sterkte Maria
En ook
En vooral reageren. Dus zegt ze iets kwetsends kijk haar dan aan en vraag "waarom zeg je nou zoiets?". En laat haar een antwoord geven. Confronteer haar met haar eigen uitspraken. Ook als er andere mensen bij zijn. Geneer je niet. Dus bij een opmerking over de tennisvereniging schiet je niet in de verdediging maar vraag je juist door. "goh snobs dat is mij nog niet eens opgevallen. Waarom dan? Ken je veel mensen.
Zo heeft mijn schoonmoeder het ooit gepresteerd om te zeggen dat onze kinderen naar een christelijke school moesten want dan leerden ze tenminste normen en waarden. Ik was echt verbijsterd. Zelf ben ik namelijk naar een openbare school geweest en er is niets mis met mij. Ik ben er dus op door gegaan. Wat was er dan mis met een andere school. Wat was er mis mijn opvoeding? Ze kon uiteindelijk alleen nog maar stamelen dat ze zo niet bedoelde. Ze heeft daarna nooit meer zoiets gezegd. Wel nog heel veel andere dingen maar dat begint ze nu af te leren. Tja, ze geeft ze nog steeds wel teveel koek. Maar daar kan ik mee leven.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Sahara,
Tijdens het lezen van jouw antwoord ging mij een lichtje op. Dat is de manier waarop mijn zus met mijn moeder in discussie gaat! Heel genant, heel pijnlijk soms. Maar ook heel verhelderend! Mijn moeder vindt deze zus heel dominant, en moeilijk in de omgang. Nu snap ik waarom! Leuk, dit ga ik ook eens proberen bij mijn moeder... En verder is mijn moeder het tegenovergestelde van heel wat moeders hier..... Mijn kinderen krijgen nooit snoep, koek of cola bij oma. Mijn moeder trakteert op ...peren. En op tomaatjes! Als ze op bezoek is, tovert ze uit haar tas een tros bananen, of een eigen gekweekte komkommer. Mij bekruipt dan het gevoel dat ik mijn kinderen niet goed genoeg voed... Maar ik zeg er niets van. Want: 1. het is gezond, 2. de kinderen zijn gek op oma 3. het kan geen kwaad, 4. als dat het enige is! en 5. het zou me niets verbazen als ik later ook een groente- en fruitoma wordt! Ik zie me al in de bus stappen met een tas vol komkommer en mandarijntjes.
Rode krullebol (ot, geloof ik...?)
Wat heeft dit:
"Diegene die denkt een goede ouder te zijn door zich vrijblijvend op de hoogte te stellen van de in- & outs van afwijkende seksuele voorkeuren naar aanleiding van een klaarblijkelijk verhoogd risico op incest binnen het gezin, draait zichzelf een rad voor ogen, zo groot als het grootste reuzenrad ter wereld." met het gedrag van de moeder van Riet te maken?
En waar slaat het op? Wat bedoel je?
Maria
