Gescheiden slapen?

Lees met interesse mee

Ik heb geen ervaring maar lees met interesse mee. Mijn partner heeft door gezondheidsproblemen steeds meer 'ruimte' nodig in bed (lees ligt zeer breeduit) en gaat steeds harder snurken.

Ik overweeg de laatste tijd dus om apart te gaan slapen omdat ik inmiddels gezondheidsproblemen krijg van het niet slapen... (zijn het de kinderen niet is het je partner die je wakker houdt...)

Ben dus wel benieuwd naar ervaringen. Dat het niet zo 'hoort' zal mij overigens een zorg zijn. Ik hoor nl ook niet met dikke wallen onder m'n ogen rond te lopen.

Mijn ervaring

Man en ik hebben totaal verschillend bioritme, ik uitgesproken ochtendmens, hij voelt zich 's avonds/'s nachts het lekkerst en hij snurkt ook nog
Paar jaar geleden was ik zo uitgeput van het onrustige slapen (wakker worden als hij om uur of 3 naar bed ging en niet meer in kunnen slapen) dat we apart zijn gaan slapen. Het ging om 3-4 nachten per week, als ik de volgende dag moest gaan werken. Het werkte heel goed, gaf veel rust en ik sliep echt veel beter. Part-time apart slapen dus. Op het moment gaat het zo goed dat ik niet meer wakker word als hij naar bed gaat, dus slapen wij weer iedere nacht samen. Het extra bed staat er nog, dus als het nodig is gaan we er weer gebruik van maken.

Parttime?

Bij voorbeeld door de week apart slapen en in het weekend samen (en dan evt. alsnog overstappen naar het andere bed, als je niet in slaapt kunt komen).

Wij hebben ook een tijd apart geslapen, na de geboorte van de jongste. Deels ivm de gebroken nachten die mijn man niet meer trok en deels omdat hij een tijd ongelofelijk gesnurkt heeft en ik dat niet meer trok.

Bij ons was het maar tijdelijk, maar ik merkte wel dat je dan inderdaad automatisch meer langs elkaar heen gaat leven. Daarom zijn wij dus gaan afwisselen op een gegeven moment. Door de week apart en in het weekend samen.

Totdat onze jongste een half jaar was en naar zijn eigen kamer verhuisde. Toen was zijn probleem opgelost, omdat ik de nachtvoeding toen op zoons kamer ging geven. En als het mij dan weer teveel werd, mocht man weer op zolder voor een paar nachten zodat ik weer kon bij tanken.

Apart

In ons gezin ben ik degene die te luid snurkt, wij gaan wel samen slapen en houden zo de avondbabbel of vrijpartij maar van zodra ik in slaap val en meestal gelijk begin te snurken zet man koers naar de andere kamer.

Dat het niet ‘hoort’ zal mij ook een zorg zijn, ik slaap heerlijk alleen of met zoon bij mij want die verhuist in het midden van de nacht naar het grote bed als hij wakker wordt en die heeft geen last van mijn gesnurk (ik ook niet van het zijne!)

Het is een kwestie van organiseren, als jullie om 7u op moeten dan kan je de wekker zetten om 6.15 en samen de tijd doorbrengen tot 7u. Met kinderen is het sowieso minder spontaan dan zonder vind ik, zo durven we al eens een halve dag verlof opofferen terwijl ze op school zijn om eens wat extra intimiteit in te bouwen.

Dus vooral: weg met het vooroordeel! En samen zoeken naar een praktische oplossing om genoeg tijd samen door te brengen, zo hoeft je man niet de emotionele babbel aan te gaan als hij zich daar niet goed bij voelt, het is dan niet meer een oplossing zoeken voor een praktisch probleem.

Slaapwel!

Al jaren apart

Wij slapen al jaren apart naar tevredenheid. Mijn man heeft absoluut stilte nodig om in slaap te komen en ik kan behoorlijk snurken. Een combinatie die tot heel wat ergernis en frustratie kan leiden. Bij hem omdat hij steeds wakker lag, bijna in slaap viel en door een snurk van mij weer wakker lag. Bij mij omdat hij me dan een duw gaf om me te laten ophouden. Dat is voor geen van beider nachtrust een goed idee. Toen alle slaapkamers nog bezet waren sliep man regelmatig op de bank, maar dat gaf mij altijd een ongemakkelijk gevoel. (ik kan vanwege rugklachten niet op de bank slapen)
Wij hebben er nu voor gezorgd dat we allebei een goed bed hebben met een goed matras in een prettige kamer. In ieder geval komt mijn man een half uur, drie kwartier voordat we uit bed moeten bij mij liggen. Daarnaast zijn er dagen dat of hij of ik voorstelt om de nacht ook samen te beginnen.
Het "niet horen" herken ik zeker ook, er wordt in een relatie over het algemeen toch van uit gegaan dat je samen slaapt.
Ik denk dat wij de laatste jaren een goede manier hebben gevonden om er mee om te gaan, al zijn er altijd nog wel momenten dat we het allebei lastig vinden. Ook op vakantie levert het nog wel eens problemen op, bv in één hotelkamer of in de tent.
Erover in gesprek raken en zeker ook blijven is denk ik wel cruciaal om de oplossing te vinden. Doe dit vooral niet midden in de nacht als je bek af bent van het gebrek aan nachtrust. Maar op een rustig moment als je allebei uitgerust bent.

Sterkte ermee, Incar

Wij ook

Wij slapen ook apart, omdat we allebei moeilijke slapers zijn. Wij liggen in de avond eerst wel samen, in de ochtend vaak niet. Ik vind het ook moeilijk wat "men" vindt.

Wij ook

sinds de geboorte van ons kind, nu zo'n 7 jaar geleden, merk ik dat ik veel lichter slaap. En dat niet alleen, als ik eenmaal wakker ben kan ik soms niet goed weer inslapen. Van alleen al een zware ademhaling van lief word ik wakker. Het is in de loop van de tijd zo gegroeid dat ik 's nachts verhuis naar het logeerbed als ik wakker word, en als we niet tegelijk naar bed gaan begin ik daar al. Soms wel ongezellig, maar mijn humeur en levenskwaliteit overdag neemt er zo enorm door toe dat het eerder relatiereddend is dan bedreigend

Altijd al apart

Daar ik net als jij chronische inslaapstoornissen heb, slaap ik eigenlijk altijd alleen. Ik ga wel altijd samen naar bed, maar als hij lekker snurkt, al dan niet na kletsen of seks, vertrek ik naar rustiger oorden. Dan kan ik op mijn gemakje wakker blijven.

Oordoppen

zijn hier mijn praktische oplossing voor het snurken van man. Ik heb niet eens zulke hele goede, maar er bestaan echt types die je nauwelijks voelt zitten en die ongeveer alles aan geluid kunnen tegenhouden.
Ik heb trouwens uit mijn omgeving het idee dat apart slapen meer voorkomt dan je denkt (ook vanwege verschillende bedtijden e.d.). Als het hier nodig zou zijn om genoeg te slapen zou ik het ook doen.

Hier ook, hoor

Mijn man wordt wakker van de baby bij ons op de slaapkamer en kan dan vervolgens uren niet meer inslapen. Ik geef de borst en val al in slaap na de derde slok, haha. Man slaapt dus op het logeerbed. De humor is wel dat we allebei tegen elkaar klagen dat we zo'n rugpijn krijgen van het bed, ik van het onze en hij van het logeerbed. Man snurkt verder nogal en ik lees graag tot veel te laat, dus het zit erin dat we het zo houden (met misschien een bedwissel, haha). Maakt niets uit voor de huwelijkse verstandhouding. Ik ging altijd al twee uur eerder naar bed dan hij en voor echtelijke gezelligheid hoef je niet de hele nacht samen in bed te liggen. Ik vind het wel handig, dat nachtelijk latten, haha.
Groetjes
Massi

Vraag

Dank voor jullie input, ik ben dus niet de enige die liever op een andere (geluidloze) plek slaapt.
Maar... lijdt jullie liefdesleven daar dan niet onder? Ik ben niet zo strand dat ik echt bewust om sex vraag, hoewel dat voor sommigen misschien heel raar is.
Bij ons moet het er van komen zeg maar.
Helaas is mijn alternatieve slaapplek nu ook niet meer rustig door een hond onder mijn raam van de buren die zelf a/d andere kant van het huis slapen en de hond niet in huis willen. Dus nu slaap ik vaak in het echtelijke bed en wordt mijn man "verbannen". Ik ga vandaag goede slaapdopjes aan laten meten, ik wil toch gaan proberen meer en vaker in het echtelijke bed te slapen, bij mijn man, waar ik hoor, en waar ik niet steeds op één oor hoef te liggen omdat ik steeds bang ben dat die hond weer begint te grommen (klinkt als een leeuw) of erger... opblaffen waardoor ik recht op in mijn (logeer)bed zit
Zucht...