Gezamenlijke collega [woont nu samen met mijn man]

Wil

Wat een afschuwelijke situatie. Je weet het dus pas drie weken?
Je schrijft: "Ik heb geen zin om van baan te veranderen. "
Mijn vraag: waarom niet? Is dat om dat je hardstikke leuk werk hebt wat je moeilijk op een andere manier kan realieseren? Of dat jij je, als benadeelde partij niet laat wegjagen? Of nog andere redenen?

sterkte, MariaRosa

Soap

Ik weet het inderdaad pas drie weken, al deed wederhelft al uiterst vreemd in de kerstvakantie. Maar dat 'lag aan mij.' Uiteindelijk niet dus, bleek... Ik kan niet teveel details prijsgeven, want de situatie ligt al zo gecompliceerd. Maar we waren al meer dan 20 jaar bij elkaar, hadden een groot gezin samen en waren echt maatjes.

Ik verander (voorlopig) niet van baan omdat ik al zoveel kwijt ben:
1) maatje 2) man 3) kinderen ivm omgangsregeling 4) huis staat te koop 5) werkplezier is vergald 6) vertrouwen is naar de knoppen 7) kost veel emoties 8) kost veel geld enz. Als ik nu ook nog een andere baan moet zoeken, terwijl ik het hier op zich prima naar mijn zin heb, dan maak ik het nóg gecompliceerder. Ik vind dat zij maar weg moeten gaan; zij zijn de veroorzakers. Maar ja: bord voor hun kop want verliefd he...

Ik heb wel aanbiedingen voor andere banen hoor. Dus over een half jaar of een jaar zal ik zeker overwegen wat ik dan ga doen.

Tot nu toe hobbel ik maar door. Kun je je voorstellen hoe dat in koffiepauzes is, ook voor collega's, als we er alledrie zijn? Ik ben zó benieuwd hoe andere ervaringsdeskundigen hier mee omgaan. Het is erger dan de slechtste soap.

Pfjoei

Wat lijkt me dit vreselijk. Ik heb altijd alleen maar bij bedrijven gewerkt waar relaties onderling verboden waren. Als je er toch eentje kreeg, moest 1 van de 2 weg. Ik snap dat standpunt nu een stuk beter.
Wat een drama, wat een drama. Hoe ís de sfeer op het werk? Zijn jullie gelijken, of is je ex bijv. hoger in rang? Over het algemeen ligt de sympathie toch wel bij de verlaten echtgenote, worden zíj niet met de nek aangekeken?

Tirza

Dank

Bedankt voor jullie inlevingsvermogen! De situatie ligt nog oneindig veel gecompliceerder, maar ik kan niet teveel details kwijtgeven zoals ik al eerder schreef: voor je het weet herkent iemand het verhaal.

Man heeft sinds anderhalf jaar een 'taakje' gekregen, sindsdien loopt hij in jasjes en voelt hij zich belangrijk. Dat trekt dus ook een nieuwe doelgroep aan, blijkt nu.. Hij zegt dat veel mensen hen wel begrijpen. Zou ik ook zeggen in zijn situatie. Ik ervaar veel steun van mijn collega's. Maar voor hen is het ook moeilijk; er is geen draaiboek voor zo'n situatie. Vriendin doet hetzelfde werk als ik. Man werkt op dezelfde afdeling.

Drama, maar...

Wil, dit is inderdaad een drama van de eerste orde! Ik kan me voorstellen dat jij het gevoel hebt in een nachtmerrie te leven nu en dat je eigenlijk wacht op het verlossende wakker worden.
Dat jij nu niet naar een baan gaat, begrijp ik wel: teveel andere chaos in je leven. Maar toch, iedere dag die confrontaties... Hoe hou je dat vol, waar haal je de kracht vandaan om naar die plek te gaan? Het kan niet anders dan dat het jou ook iets oplevert. Ik bedoel dat niet beschuldigend, het lijkt me goed dat je dat in de gaten hebt.
Als ik me in jouw situatie inleef zie ik de volgende redenen om nu niet van werk te veranderen. Woede geeft kracht en energie en die woede wordt iedere werkdag gevoed als je hen samen ziet of weet. Jij hebt (terecht) veel behoefte aan bevestiging voor jouw vreselijke positie. Die krijg je dagelijks van je collega´s die getuige zijn van dit drama. Jij gunt je bijna ex en zijn vlam geen moment van geluk, logisch!, en ook dat krijg je voor elkaar door de gedeelde werksituatie. Jij wil niet de ultieme verliezer zijn in dit drama, dus zij moeten maar opzouten. Begrijpelijk, maar hopeloos, omdat jij dat niet kunt bewerkstelligen.
Alles bij elkaar genomen drijf jij nu op inktzwarte energie. Ik hoop dat je de kracht vindt om je af te vragen of je dat werkelijk wilt voor jezelf, al heb je reden genoeg om zo door te blijven gaan.
Wil, jij schreef als opsomming van jouw verlies: 1) maatje 2) man 3) kinderen ivm omgangsregeling 4) huis staat te koop 5) werkplezier is vergald 6) vertrouwen is naar de knoppen 7) kost veel emoties 8) kost veel geld enz.
Ik neem het risico dat je heel erg kwaad op mij wordt, maar de 8 genoemde punten zijn er eigenlijk maar 3: Man, jouw persoonlijk geluk en fijne werkomgeving. Je kinderen ben je niet kwijt en het huis vast ook nog lang niet.
Ook schreef je: ´Als ik nu ook nog een andere baan moet zoeken, terwijl ik het hier op zich prima naar mijn zin heb.´ Maar...je hebt het er niet meer naar je zin en dat zul je ook nooit meer krijgen. Er is iets definitief kapot gemaakt. Bovendien hoef je niet te zoeken naar ander werk, je hebt al verschillende aanbiedingen gehad.
Ik blijf het een enorm drama vinden, maar het helpt jou niet verder om dat overal en van iedereen te horen. Vandaar mijn reactie.
Onyx

Wat ik er 'haal'

Beste Onyx en Knurf,

Wat ik op mijn werk haal? Mijn bevestiging van wie ik ben door het werk dat ik doe. Ik kan niet goed omschrijven welk werk ik doe, omwille van de herkenbaarheid, maar de contacten met de klanten laten mij weer gewoon mezelf zijn. Ik ben niet uit op wraak, dus dat van die inktzwarte energie klopt niet. Ik ben er gewoon. Ik haal er mijn waardigheid vandaag, uit die gewone werkzaamheden en de contacten met de klanten. Wraak vind ik te simpel en een gepasseerd station. Het is meer walging die ik voel als ik het stelletje zie. Bleeeh. Ik ben geen slachtoffer en geen masochist, die erheen gaat om te scoren. Ik doe gewoon mijn werk en nog met plezier ook. En ik vind het fijn om ook over andere dingen te praten dan over deze nachtmerrie-achtige wending in mijn leven. Zeker met collega's; die hebben hier ook niet om gevraagd.

En ja, mijn puntenlijst klopt wel degelijk hoor. Ik woon in mijn droomhuis en dat kan ik in mijn eentje alleen betalen als ik drugsdealer word. En mijn kinderen zijn nu een deel van de tijd bij hem en haar, waarbij ze fijn tegen hen slijmen en ze overladen met cadeautjes, boterhammen smeren voor iedereen enz. Ook bleeeh dus.

Dagelijkse praktijk

Pauzes zijn niet anders te regelen; zijn gezamenlijke pauzes. Ik kan alleen aan hen vragen of ze op de dagen als ik werk uit de buurt willen blijven. Overigens groet ik hen wel hoor, maar daar houd ik het voorlopig bij. Het is ook zo raar om elkaar straal voorbij te lopen...

Ik zei al tegen mijn werkgever dat het voor het bedrijf het handigst is als ik ophoepel; ik draai de minste uren (ivm studie: ben ik aan het afronden ook nog..). Als het een ie-wie-waai-weg spelletje is, kun je beter twee werknemers overhouden dan een. De ethische kant ligt natuurlijk anders, zei mijn werkgever terecht. Ik ben voor mijn werkgever best waardevol, want er zijn weinig mensen te krijgen hier met de diploma's die ik heb. Ik ben plichtsgetrouw, nooit ziek en een deel van mijn aanstelling betreft de communicatie van het bedrijf.

Ik denk dat ik voorlopig maar zo even door moet modderen en op de wat langere termijn moet ervaren hoe het verder gaat en hoe ik het wil.

De keuze ligt bij jou

Je ex (sorry na drie weken zal dat echt nog niet zo voelen) en vriendin zijn lekker nietsontziend bezig (ook dat de kids daar al aan het ontbijt zitten ed, kan er niet even gewend worden, tss. Is het bij haar ingetrokken?) en zullen geen invoelingsvermogen voor jouw situatie aan de dag leggen.
Je werkgever kan er ook niet zoveel mee, dus ja, op een gegeven moment moet je de balans opmaken wat je meer kost: blijven bij je werk (persoonlijk zou het me af en toe zwart voor de ogen zien) of de energie die daarin gaat zitten (want het kan niet anders dan ook energie kosten) gebruiken voor een hele andere koers.
Wel hele erge bah voor je ex moet ik zeggen, wat een rotsituatie.

sterkte, MR

Sterk

Ik moet eerlijk zeggen dat ik bewondering heb voor je kracht in deze nachtmerrietoestand. Hoe krijg je dat voor elkaar als wraak jou niet drijft?
Kennelijk maakt de directie het nu tot hun probleem en dat is heel gunstig voor jou. Zij zullen net zo walgend naar het stel kijken als jij. Misschien is het handig om van te voren te bedenken wat jouw onder en bovengrenzen zijn. Dus onder welke voorwaarden wil jij naar ander werk kijken (out placement van het bedrijf, een financiele tegemoetkoming, overplaatsing naar andere afdeling of functie). Wat doe je als ze jou ziek of op non actief willen stellen, vanwege de onhoudbare situatie.
Neem je vantevoren voor NERGENS direct ja of nee op te zeggen, dus las in ieder geval 1 a 2 dagen bedenktijd in. Misschien heb je die tijd nodig voor juridisch advies bijvoorbeeld. En wacht inderdaad de voorstellen van de directie af, doe zelf geen voorstellen. Zoiets zei jouw vader ook al dus.
Heel veel sterkte en succes!
Onyx

Nee

Geen tips. Maar die ga je wel krijgen en wel vinden in je zelf. Want ik léés me daar een kracht, wauw! Wees niet bang om af en toe "zwak" te zijn, het is gewoon allemaal flink kl*te en je flink zielig voelen mag best!

Tirza

Ruzie om alimentatie

Zo, ik zit weer te bibberen, want we hebben ruzie om de hoogte van het alimentatiebedrag. Dat is volgens de gezamenlijke advocaat vastgesteld volgens de tabel, behorend bij zijn huidige inkomen. Aangezien ik minder verdien, betaalt hij het meest. Maar ik werkte toch altijd best veel, probeerde hij, dus ik zou vast wel weer meer gaan werken in de toekomst, als ik klaar was met mijn studie. "Of niet..." jende ik hem. Toen ontplofte hij. Ik zou hem willen plukken en willen cashen.

Terwijl ik het reëel vind dat hij op dit moment naar inkomen bijdraagt; dat is percentueel nog altijd veel minder dan hoeveel ik bijdraag van mijn schamele inkomen.... En in de toekomst lijkt me dat een prima basis, dus wil ik dat graag zo in het convenant opgenomen hebben. Slaat dat ergens op, denken jullie?

Voorstel alimentatie man redelijk?

Ik wil hem niet per se een poot uitdraaien hoor, maar ik wil wel dat hij betaalt voor zijn kinderen die hij rücksichtlos in de steek laat.

Tegenvoorstel van man is nu: 250 euro per kind per maand, zonder aanpassing mocht ik meer gaan verdienen. Slaat dat ergens op denken jullie? Aangezien wij een gezamenlijke advocaat hebben waarmee we het convenant opstellen, geeft die geen juridisch advies en dat is in dit geval erg vervelend vind ik.

Volgens de normen zou hij tussen de 880 euro (als we allebei evenveel zouden verdienen, wat niet zo is) en 1176 euro moeten betalen per maand en zelfs 1334 euro als het belastingvoordeel dat hij zou hebben ook in aanmerkingen wordt genomen. Dat laatste bedrag is gebaseerd op zijn huidige inkomen.

Hij beweert dat ik in de toekomst wel weer meer kan gaan werken (ik werk nu iets meer dan 50%) en dat hij weer minder gaat werken. Pffft! Moeilijk hoor!

Kosten omgangsregeling?

Ik ben ondertussen allerlei dingen aan het lezen en uitzoeken (hoofdpijn!). Zo lees ik over 'kosten bij een omgangsregeling' en dat er 5 euro per kind per dag staat voor verbrlijfskosten en een bedrag per kilometer voor de reiskosten. Betekent dat, zoals mijn toekomstige ex claimt, dat hij geld kan vragen voor de dagen dat hij de kinderen heeft en voor de vervoerskosten naar de plaats elders, waar hij zelf gekozen heeft te gaan wonen met zijn nieuwe vlam?

Dit vond ik erover (op www.rechtspraak.nl):

14.
Kosten omgangsregeling Met reis- en verblijfkosten verbonden aan een omgangsregeling wordt in het algemeen rekening gehouden. Voor de verblijfkosten kan een forfaitair bedrag van € 5 per kind per dag worden aangehouden. Voor de reiskosten wordt in principe uitgegaan van de kosten per openbaar vervoer. Bij noodzakelijk gebruik van een auto worden de kosten berekend op basis van 12,5 eurocent per kilometer (€ 0,25 per retourkilometer).

Als, als, als

Ik zou niet zomaar akkoord gaan met de verwachting dat jij meer gaat werken. Wie zegt dat dat kan tegen die tijd? Als het zover is kan het bedrag toch bijgesteld worden, net als wanneer hij minder gaat werken.
Het is maar makkelijk zo, hij profiteert van jouw onzekerheid als je ermee akkoord gaat dat hij alleen voor de kinderen 250 euro alimentatie betaalt.
Dit is gewoon het logische gevolg van zijn handelen, ik zou er niet mee jennen, maar sta op je rechten. Wie weet hoe moeilijk je het nog gaat krijgen in de nabije toekomst, moet je nou ook nog op een houtje bijten terwijl hij de benen neemt en weer een tweeverdienershuishouden gaat vormen?
Houd je poot stijf, zonder ruzie te maken.

Wil,

"Hij beweert dat ik in de toekomst wel weer meer kan gaan werken (ik werk nu iets meer dan 50%) en dat hij weer minder gaat werken."

Hij kan zoveel beweren, dat is nu totaal niet aan de orde. Mocht jij in de toekomst meer gaan werken en hij minder dan kan het aangepast worden, ik zou nu NIET met hem meegaan, omdat hij DENKT dat jij wel meer zou kunnen gaan werken.

Wat Angela ook al zegt: laat het vastleggen in een convenant, zodat hij er zich aan moet houden.

http://www.ouders.nl/mjur2007-07.htm

Hier staat ook het e.e.a. over draagkrachtberekening. Volgens mij wordt alles meegenomen (incl. reis- en verblijfskosten) in de berekening........maar goed, ik weet het niet zeker. Ik zou contact opnemen met een advocaat en het met hem/haar bespreken (neem wel een advocaat die gespecialiseerd is in echtscheidingen.....overigens moet je dat helemaal zelf weten, maar ik wil je die tip wel even geven)

Ik vind je een krachtige vrouw, die als enige zich volwassen gedraagt.

Openhouden < => dichttimmeren

Ik ben bezig deze constructies aan te brengen in het convenant omdat ik het zoveel mogelijk nu al wil dichttimmeren, om latere ruzies of escalaties al te voorkomen.

Voorlopig is ons huis nog lang niet verkocht, dus betaalt hij nog gewoon zijn deel van de vaste lasten en een bedrag voor de kinderen, zoals hij altijd deed (1050 euro). Het gaat om de periode nadat het huis verkocht is. Als ik nu al vastleg waar ik dan mee akkoord ga, kan ik mezelf akelig in de vingers snijden. Ik kan misschien ook laten vastleggen dat we dan volgens de dan geldende trema tabel kijken wat de verdeling zou moeten worden? Of is dat te open?

Ik probeerde nu het bedrag dat hij NU verschuldigd zou zijn, voor 12 jaar vast te leggen en daar gaat hij van stuiteren. Misschien terecht ; - ) Het gaat hem dagen dat het wat moeilijker zal worden rozen te kopen voor mijn collega waarmee hij vreemdgaat. Hij zegt dat hij nu 1005 werkt maar volgend jaar misschien minder. En dat ik nu minder werk, maar hierna misschien meer. Dat laatste ben ik niet acuut van plan, ivm afsluiten studie waarbij ik op deze manier wellicht vertraging in oploop en zorg voor de kinderen in mijn eentje.

Maar misschien moet ik alles minder feitelijk dichttimmeren en alleen aangeven dat we dán, op het moment dat het huis verkocht is, van de tremanormen uit zullen gaan. Iemand nog tips? Ik scheid namelijk voor het eerst..... ; - )

Wat dingen

Wil:
" Ik probeerde nu het bedrag dat hij NU verschuldigd zou zijn, voor 12 jaar vast te leggen en daar gaat hij van stuiteren. Misschien terecht ; - )"
Toch is dat de enige manier. of beter gezegd, de enige manier is, om nu een realistisch bedrag vast te leggen, en als jouw of zijn inkomen verandert, om dan de boel te herberekenen. Verder maakt dat bij KA vaak niet zoveel uit (soms wel bij lage draagkracht), omdat hoger inkomen er toe leidt dat de behoefte van de kinderen stijgt, en dus ook de KA...

Wil:
"Zo lees ik over 'kosten bij een omgangsregeling' en dat er 5 euro per kind per dag staat voor verbrlijfskosten en een bedrag per kilometer voor de reiskosten. Betekent dat, zoals mijn toekomstige ex claimt, dat hij geld kan vragen voor de dagen dat hij de kinderen heeft en voor de vervoerskosten naar de plaats elders, waar hij zelf gekozen heeft te gaan wonen met zijn nieuwe vlam?"
Nee; dat betekent dat hij die bedragen mag opvoeren bij een draagkrachtberekening (tremanormberekening). dat is pas op het eind van belang; eerst wordt namelijk de 'behoefte' van de kinderen berekend, vervolgens wordt op basis daarvan een KA bepaald, en aan het einde wordt gecheckt of je ex eigenlijk wel genoeg draagkracht heeft om die KA te kunnen betalen. Jij hoeft dus niets te betalen (hij zal dan ook wel met het idee komen dat hij in de vakantie geen KA hoeft te betalen, moet hij wel).

Het gaat steeds meer dagen dankzij jullie!

Dank jullie wel voor het meedenken; het gaat allemaal steeds meer dagen! Gisteren een hele tijd aan het lezen geweest in allerlei juridische stukken over alimentatieregelingen, maar daar krijg ik erge hoofdpijn van...

Dus: het is nu het beste om de situatie van nu te laten vastleggen, met als clausule dat we wanneer het huis verkocht is, de situatie volgens de dan geldende trematabellen opnieuw laten berekenen?!

De advocaat mailde hierover: 'In plaats van nu al een bedrag in het convenant op te nemen voor de periode na verkoop van de woning (de periode daarvóór is geregeld), zou daarin opgenomen kunnen worden dat de hoogte van de alimentatie wordt berekend zodra de datum van het notariële transport (de leveringsakte) bekend is. Onder de huidige marktomstandigheden kan het nog wel duren voordat de woning verkocht is en kan de 'behoefte' wegens kosten van levensonderhoud inmiddels gewijzigd zijn." Ik vond dat erg open, dus vandaar dat ik bedacht dat het handiger was het bedrag in elk geval al enigszins duidelijk te maken.

Uiteindelijk zouden de kinderen op dit moment volgens de tabel 1760 euro kosten, door ons allebei naar rato op te brengen, en daar zit bij mijn overspelige echtgenoot veel pijn in zijn portemonnee bij...

Ik heb ook als clausule erbij: " Mw Wil wenst dat het belastingvoordeel in aanmerking wordt genomen." Dat betekent dat het belastingvoordeel dat hij zou krijgen weer naar de kinderen toegaat. Volgens de advocaat is dat een vrij algemeen gangbare construcite. Iemand ervaring hiermee?

En wat ik me nog afvraag: stel ik wil me houden aan de trematabel tzt en hij niet? Wat dan? Moet hij dan een advocaat nemen en ik niet? Want ik weet dan wel zeker dat de rechter gewoon van die trematabel uitgaat en dat hij een probleem heeft, toch? Dus ik neem aan dat ik het vrij 'cool' kan spelen dan?!

Wil,

"En wat ik me nog afvraag: stel ik wil me houden aan de trematabel tzt en hij niet? Wat dan?"

Als de rechter de maandelijkse alimentatie heeft vastgelegd zal hij daaraan moeten voldoen. Doet hij dat niet kun je het LBIO (Landelijk Bureau Inning Onderhoudsbijdragen) inschakelen. Hieronder een link, waar je e.e.a. hierover kunt lezen.

http://www.alimentatieplicht.nl/alimentatie/lbio

Nog wat dingen

Wil:
"Dus: het is nu het beste om de situatie van nu te laten vastleggen, met als clausule dat we wanneer het huis verkocht is, de situatie volgens de dan geldende trematabellen opnieuw laten berekenen?!
Ja, als t idd nog ff duurt voordat t huis verkocht is. In dat geval hoef je (puur formeel gezien) nu niet eens vast te leggen dat je later gaat herberekenen: Je mag altijd om herziening vragen op grond van gewijzigde omstandigheden. Tis wel helderder om dat op te schrijven.

wil:
"Ik heb ook als clausule erbij: " Mw Wil wenst dat het belastingvoordeel in aanmerking wordt genomen." Dat betekent dat het belastingvoordeel dat hij zou krijgen weer naar de kinderen toegaat. Volgens de advocaat is dat een vrij algemeen gangbare construcite. Iemand ervaring hiermee?"
Tis een wat wazige formulering. Ik neem aan (maar vraag dat eens) dat advocaat bedoelt, dat het belastingvoordeel dat je ex heeft, omdat hij alimentatie betaalt, weer wordt meegenomen bij het berekenen van zijn draagkracht. Dat is standaard.

Wil:
"En wat ik me nog afvraag: stel ik wil me houden aan de trematabel tzt en hij niet?"
Wat bedoel je met 'hij houdt zich niet aan de trematabel'? Bij een rechtszaak zijn de tremanormen de basis voor het berekenen van draagkracht (let op: Kinderalimntatie wordt niet berekend obv draagkracht, maar op basis van behoefte, en die is meestal lager dan draagkracht).
Als hij gewoon niet betaalt, zie antwoord van Jade: LBIO of deurwaarder.

Dank + strijd gaat verder

Lieve allemaal,

Ik heb heel veel aan al die berichtjes van jullie; die geven me houvast in deze moeilijke tijden. In de afgelopen week een aantal vergaderingen gehad met de vriendin van mijn man erbij. Kots! Maar ik heb het weer overleefd.

Mijn man is wisselend qua zakelijk inzicht. De ene keer snapt hij eindelijk dat er tabellen zijn, de andere keer gaat hij kort door de bocht en wil hij dat ik 80% ga werken, 'want dat deed ik drie jaar geleden ook.' Ja, toen had ik geen studie, echtscheiding, 'slechts' drie kinderen ipv nu 4, huis te koop enz. Ik houd maar zakelijk mijn poot stijf.

Ik wil in het huidige convenant de werkpercentages van nu laten vastleggen en laten vastleggen dat we na de verkoop van het huis op grond van de danmalige inkomens de Kinderalimentatie gaan berekeken. Inmiddels heeft mijn man een NIBUD-boekje aangevraagd en ontdekt dat het inderdaad zo werkt als het werkt.... Hij verdiept zich dus alleen in zijn nieuwe verliefdheid en als ik zakelijk dingen uitzoek, blaat hij dat ik hem een poot uit wil draaien... Ik heb hem verteld dat die tabellen over zoveel jaar, als het huis verkocht is, zeker niet lager zullen zijn, dus dat hij hoe dan ook nu ongeveer weet waar hij aan toe is, al geldt het nu nog even niet.

Verder heb ik gisteren eens precies op een rijtje gezet wat het huis aan vaste lasten kost op jaarbasis en per maand. Ik kom op 1400 euro per maand. Zijn bijdrage daaraan is nu 350 euro... En voor de kinderen betaalt hij dan voorlopig 800 euro. Volgens de advocaat gaat de rechter daarmee niet akkoord. Lijkt mij ook niet. En ik ga er ook niet mee akkoord.

Arrogant

Ik snap niet hoe je man het in zijn hoofd haalt om bepaalde dingen van jou te gaan eisen nu. Hoeveel jij gaat werken in de toekomst is helemaal zijn zaak niet meer. Hij is verliefd en gaat vreemd en daarom gaan jullie scheiden. En daarom heeft hij helemaal niks meer over jou te zeggen, al zou jij bij wijze van spreken gaan stoppen met werken omdat je daar gewoon geen zin meer in hebt, dan nog is dat zijn zaak niet. Wat een arrogantie zeg.
Wat die bedragen van de alimentatie betreft zou ik gewoon blijven zeggen dat daar nou eenmaal normen voor zijn vast gesteld en dat jullie je daaraan gaan houden. Niet meer mee in discussie gaan, altijd rustig blijven herhalen. Makkelijker gezegd dan gedaan, weet ik. Maar hij is nu toch niet redelijk. Zoals je zegt, hij verdiept zich in zijn verliefdheid. Hij komt vroeger of later wel weer met beide benen op de grond, verliefdheden duren nu eenmaal niet eeuwig en misschien zal hij zich dan realiseren dat hij vreselijk stom is geweest. Maar goed, daar heb jij nu niks aan. Ik zou wel proberen om het allemaal zo eerlijk mogelijk te houden en hem geen poot uit te draaien maar inderdaad alles volgens de geldende normen te berekenen, dan kan jij jezelf altijd gewoon in de spiegel aan blijven kijken.
Ik vind dat je erg sterk overkomt maar dit moet een vreselijk zwarte tijd voor je zijn. Dat je man vreemd gaat is al erg genoeg maar ze dan ook nog elke keer op het werk tegen komen, moet echt vreselijk zijn.
Heel veel sterkte.

Wil

Lees ook even mee bij alleenstaand ouderschap.

Pff meer werken

Zeker niet meer gaan werken hoor. Je zal het nog druk genoeg hebben nu je ook nog een kind meer hebt dan toen (met die 80%) en nu mag je ook nog eens alleen voor de verzorging en het huishouden zorgdragen.

Maxime

Regelmatig herberekenen

Je weet toch helemaal niet hoe alles in detoekomst gaat lopen? Misschien wordt je ziek/werkeloos of krijg je juist een topbaan, een rijke partner of win je de staatsloterij. Omgekeerd geldt dit net zo goed. Of je kinderen gaan om een of andere reden meer kosten. Het lijkt me dat je geregeld de zaken opnieuw moet afstemmen naar gelang de situatie op dat moment. Het blijven zijn kinderen, hij moet bijdragen.

Jaymza