heb 4/5 weken met een andere vrouw samen gewoond
hallo,
na al een aantal jaren van onzekerheid in onze relatie, doordat ik te veel tijd in o.a.facebook/laptop stak, en niet reagerend op mijn vrouw, dat ik dat moest minderen, kwam ik erachter dat ze er genoeg van had, en dat ze een eigen woning had geaccepteerd, aug 2012 zou ze de sleutel krijgen, dit had ze mij niet zelf verteld,hier kwam ik bij toeval achter, kort voor deze datum, zei ze mij:"zal ik dan toch blijven", heel graag zei ik, we hebben een paar leuke maanden gehad, tot in december 2012, had ik het gevoel dat het niet goed zat, en vroeg haar of ze weer naar woonruimte aan het kijken was, ze beaamde dit, toen had ik het gevoel dat het echt over was, en beging de grootste fout van mijn leven, ik ben gaan zoeken via badoo, heb in maart 2013 vrouw leren kennen, dit ook thuis verteld, een week met veel ruzies en een uit huis zetting tot gevolg, ben met mijn stomme kop, mijn l.l achter na gegaan en naar die andere vrouw gegaan, heb daar 4-5 weken bij in gewoond, tot mijn vrouw en onze 2 nog thuiswonende zonen een eigen flat hebben gekregen, en ben toen na een paar dagen terug in ons eigen huis gegaan, gebroken met die andere vrouw, en heb in ons huis alleen gewoond, ik kreeg weer goed contact met mijn vrouw, en we hadden heimwee naar elkaar, en we wilden het toch weer proberen, probleem is dat er verwijten zijn, met hoe fout ik wel niet ben geweest, ik ben een grote eikel geweest, en had ik maar meer energie in ons huwelijk gestoken, ik hoop ondanks alle verwijten, het verdriet en de pijn die ik haar bezorgd heb, we er toch nog samen uit komen, ik ben 1 keer zo stom geweest, ik wil haar niet weer verliezen, ben er ook achter hoe belangrijk ze wel niet voor mij is, het jaar 2013 zou ik het liefst zo snel mogelijk willen vergeten, als ik dit zeg is dat ook heel pijnlijk voor haar, door stukjes op tv, of bepaalde teksten in liedjes, moet ze weer aan die periode denken dat ik bij die andere vrouw ben geweest
we hebben nog heel wat te overwinnen, ik hoop echt dat achter de donkere wolken de zon schijnt,
gr. wim
Tja Wim
Wat je aandacht geeft...groeit
Je aandacht lag bij facebook, je laptop en een andere vrouw.
Dan kun je moeilijk verwachten dat de liefde voor je vrouw en voor je relatie en gezin groeit en bloeit.
En ook niet dat je vrouw diepere gevoelens voor je ontwikkelt.
Het is nu je taak om je volledig te focussen op je vrouw, je kinderen en op het ontwikkelen van vertrouwen, openheid en begrip voor en naar je vrouw toe, welke je zo beschadigd hebt.
Ik hoop voor je dat je een tweede kans krijgt en dat jouw liefde voor haar diep genoeg zit, en de liefde van je vrouw voor jou niet al te beschadigd is door je acties, om dit te overwinnen.
lange adem
Afgelopen jaar bleek mijn man een relatie te hebben (gehad). Dit heeft ons huwelijk doen wankelen. Mijn man had spijt. Zegt ook dat het de grootste fout en zwartste tijd van z'n leven geweest is. Het heeft hem doen inzien hoeveel hij van mij houdt. En dat hij niets liever wil dan ons huwelijk nieuw leven inblazen.
Ik heb de keus gemaakt bij hem te blijven. We zijn een jaar verder. Een moeilijk jaar. Ik had het het liefst overgeslagen. Maar ook een jaar met intense momenten. Waarin ik zie dat man keihard zijn best doet voor mij en ons gezin. En dat zal niet makkelijk zijn met een vrouw die hem verwijten maakt, verdrietig is, boos is, die hem naar zich toetrekt en afstoot. Waarvan het vaak maar afwachten is hoe ze reageren zal.
Ik heb (vaak) bewondering voor mijn man; ook hij had het bijltje erbij neer kunnen gooien. Ik denk dat we het gaan redden samen. Maar het verleden is nog niet afgerond. Ik zie inmiddels wel dat we beiden verantwoordelijk waren voor de slechte kwaliteit van ons huwelijk. Dit is geen excuus voor zijn ontrouw en domme gedrag.
Uiteindelijk maken we nu nieuwe herinneringen, doen we voor elkaar ons best. Zoeken elkaar op. Ik ook in mijn verdriet. En mijn man heeft geduld en vaak begrip.
Wij hebben hulp gezocht. Misschien voor jullie ook een mogelijkheid?
Ik hoop voor je dat je vrouw ervoor open staat. Dan kan het voor jullie allebei een mooie weg worden. Met verdriet maar ook verbondenheid. Zo zie ik het.
Of ik ooit weer echt vertrouwen krijg in mijn man weet ik niet. Ik weet wel dat ik hem en ons nu de moeite waard vind.
Laat haar dit draadje lezen (en misschien mijn draadje in het archief, daar vindt ze vast herkenning)en praat er samen over. Laat je zwakte zien. Je angst en verdriet. Stel je kwetsbaar op. Je hebt niets meer te verliezen. Daar kan ze vast verder mee.
Succes gewenst!
reactie op stip
hallo stip,
ik had jouw verhaal gelezen ergens anders op het forum,
dank je voor je reactie,
ik heb er echt alles voor over, om het goed te krijgen, ik weet dat die zwarte bladzijde, mij heel lang blijft achtervolgen, wat logisch is,
ons huwelijk zat in een verschrikkelijke dip, maar dat gaf mij niet het recht om wat anders te beginnen, ik heb facebook vorig jaar verbannen, helemaal het computeren doe ik weinig, ben er zeker achter gekomen, hoe belangrijk mijn vrouw, waar mee ik al van af dec 1979 samen ben, zij was 14 jaar ik was 16 jaar voor mij is, alleen heel dom van mij dat ik daar vorig jaar pas ben achter gekomen, eigenlijk verdien ik haar liefde niet meer, ik wil me 200% voor haar inzetten, ze verdient het beste, ik schaam me diep, dat ik er vorig jaar zo'n puinhoop van gemaakt heb, het klopt van geen kant, gr wim
schuldgevoel
Ik gooi het even over een andere boeg: ik vind jouw schuldgevoel en 'zwarte bladzijde' niet op zijn plaats. Als ik het goed begrepen heb, zocht zij woonruimte voor zichzelf zonder dat jij het wist, ook een tweede keer ging het mis tussen jullie. De meeste mensen vinden sex zo'n absolute grens, want owee, jij bent bij een andere vrouw gaan wonen. So what?! Zij gaf volop haar eigen leven zonder jou vorm. In de kern is jouw stap om iemand te zoeken ook niet meer dan een manier geweest om jouw leven vorm te geven. Zij deed ook dingen die niet 100% de relatie ten goede kwamen. Ze had open kunnen zijn over de problemen en de tekorten die ze voelde in jullie relatie. Ook al zat je teveel aan je pc, want dat is een discussie over de kip en het ei. Zat je veel aan je pc omdat jullie er - samen - niet in slaagden de vlam er in te houden... etc.
Plan een gesprek, zeg dat je haar reactie begrijpt en dat je er absoluut voor wil gaan, dat die periode jou ook dingen geleerd heeft zodat je nu steviger in je schoenen staat om telkens opnieuw voor haar te kiezen. Dat je beide die periode niet vergeet maar met frisse moed moet kiezen voor elkaar als je het dit keer wil doen slagen.
Geen enkele relatie komt met de waarborg dat het voor altijd is maar jullie hebben veel geleerd en kiezen nu veel bewuster voor elkaar dan vroeger. Vertrek van dat punt, niet van wat gebeurd is en kijk samen naar de toekomst!
Inderdaad een goed idee om haar deze rubriek te laten zien trouwens.
Veel succes!
offtopic
Hallo Wim,
Niet om gemeen te zijn, maarrrr: af en toe eens een punt en een eind aan je zinnen maken helpt om de leesbaarheid te vergroten. Je eerste bericht is 1 grote, lange zin. Daar doe je je zelf geen plezier mee (bijvoorbeeld op je werk of als je mailt of chat met een onbekende).
Ik zeg dit nadrukkelijk niet om lullig te doen (ik maak zelf ook genoeg taalfouten).
Ben het verder ook met K.Dootje eens (leuke nick, trouwens).
groet,
Peter.
Vreemd?
Noze,
Ik vind dat het links laten liggen van je partner ook een vorm van vreemdgaan is.
Het praat zaken niet recht, maar relativeert wel.
Overigens zou ik de opmerkingen van Peter links laten liggen; er schijnt een verband te zijn tussen intelligentie en het maximaal aantal woorden in een zin dat men kan bevatten.
brave hendrik
Ben ik weer niet met je eens, dat verband tussen intelligentie en maximaal aantal woorden kunnen bevatten. Er staat nergens een punt, dat is het probleem.
Maar dat is wel vergeeflijk in dit geval, aangezien Noze er juist geen punt achter wil zetten 
Verder geen adviezen, ik denk dat Wim het meest heeft aan ervaringsdeskundige Stip. Sterkte.
It takes two to tango
Helemaal eens met K Dootje.
Jouw vrouw was al maandenlang(?) en tot 2x toe stiekem aan het kijken (stond misschien ook ingeschreven?) voor alternatieve woonruimte. Dat vergt enige emotionele afstand... dus nee, dat draagt niet bij tot een fijne open relatie waarin je jezelf kunt zijn. Bovendien is het onveilig als je je moet afvragen of iemand niet een ander plan trekt terwijl jij van niks weet. En natuurlijk, dat zij de behoefte voelt om stiekem dit soort acties te ondernemen zal heus wel ergens vandaan komen.
Ondertussen ben jij de gebeten hond omdat je je heil hebt gezocht bij een ander. Nee, ze weet het mooi te vertellen. Zo lang ze dat niet inziet, wordt het moeilijk denk ik. Ik denk dat het goed is, om er een derde onafhankelijke partij bij te halen... relatietherapie? Soms zit je zo vast in bepaalde denkpatronen wb de schuldvraag, dat een fris inzicht heel verhelderend werkt.
schuldvraag
In verschillende postings komt de schuldvraag naar voren als een belangrijke factor en als verzachtende factor lijkt het.
Ik zou een andere insteek kiezen; Jij hebt gezien dat je fouten gemaakt hebt. Je hebt spijt van je keuze voor die andere vrouw, je hebt ingezien dat je heel graag anders wil. Dit is de beginsituatie.
En natuurlijk waren er problemen in jullie huwelijk. Zichtbaar grote problemen (vrouw gaat niet voor niets 2x op zoek naar andere woonruimte, jij gaat niet voor niets op zoek naar een ander). Jullie zullen samen moeten gaan werken om je huwelijk weer op de rit te krijgen. Daarbij hoort haar rouw en verdriet om jouw gemaakte keuzes. En daarbij hoort ook jouw verdriet om haar gemaakte keuzes.
Jullie willen beiden samen verder (ga ik vanuit) dan mag voor allebei ruimte zijn. Maar het is niet erg om hierin eerst de 'minste' te zijn; Nadruk te leggen op jouw rol en je verdriet hierom. Als het goed is zullen jullie in jullie gesprekken uiteindelijk uitkomen op hoe het komt dat je destijds deze keuzes gemaakt hebt. Wat je miste, wat je zo graag anders gewild had. Als je dit bij jezelf kunt houden en zonder verwijten brengen kunt (mijn man kon dit, deed mij enorm goed)kom je vanzelf op haar rol. Dan krijgt zij ook de mogelijkheid om te vertellen hoe haar rol ontstaan is.
En dan heb je een gezamenlijk vertrekpunt.
Wij hebben hier hulp bij gehad. Ik raad jullie aan om hiervoor hulp in te schakelen omdat er zoveel door elkaar heen kan spelen.
Heeft ze dit draadje al gelezen?
Klopt
wat Stip zegt. Ik wou vooral tegengas geven tegen zoveel mea culpa. Om het samen te redden zal inderdaad begrip moeten zijn voor elkaar en de sterke wil om de relatie te doen slagen. Dat punt waarop je elkaar in de ogen kijkt en beseft dat je samen oud wil worden.
