Heb echt even advies nodig [bijna samenwonen en toch weinig contact]

Hoe voelt het verder?

Mijn man is niet zo'n schrijver en beller, laat ook amper wat van zich horen als hij er niet is. Dat is altijd zo geweest. Ik wist echter vanaf het moment dat ik hem ontmoette dat het goed met hem zat.

Wat zegt je gevoel verder over deze man? Voel je je rustig?

Bedankt!

Bedankt voor jullie reacties! Het doet me goed te horen dat het dus bij meer stellen zo gaat of kan gaan. Ik ga me tijdens zo'n week onzeker voelen. Over zijn gevoelens voor mij en mijn gevoelens voor hem. Voor mijn idee moet je tijdens een relatie behoefte hebben om iedere dag contact te hebben (zie ik veel om me heen). Aan de andere kant hoeft het misschien voor ons zo niet te werken. Als ik hem zie, als we samen zijn, voelt het wel altijd heel goed. Maar blijkbaar hebben we tijdens zo'n week niet altijd behoefte aan contact. Ik zal hem wel es vragen hoe hij dat dan ervaart....

Waarom samenwonen?

Waarom ga je samenwonen als je relatie nu ook goed bevalt en je geen behoefte hebt aan meer contact? Ik vind (door schade en schande wijs geworden) latten helemaal geen slechte optie als je allebei kinderen hebt uit eerdere relaties.

Vic

Mijn vriend vindt latten geen optie... Ik in eerste instantie wel maar vind het te onrustig voor de kinderen. Mijn vriend heeft 2 oudere kinderen en daardoor is het geen optie dat zij hier in de weekenden naartoe komen (bijbaantjes, uitgaan ed). Dus mijn kinderen moeten dan ene keer naar hun vader, dan door de week weer hier en de andere weekenden regelmatig naar mijn vriend toe. Al met al merk ik aan de kinderen dat dat teveel onrust geeft. En bovendien wil ik wel heel graag bij hem zijn, gewoon iedere dag....
Maar eerlijk is eerlijk, ik twijfel ook wel een beetje... Voel me op moment erg onzeker over alles.....

Mijn mening

ook ik heb twee jaar een LAT relatie gehad voordat wij gingen samenwonen.wij hadden beiden twee kinderen en woonden 115 km van elkaar.
maar ik herken jouw situatie helemaal niet.
hoe langer wij een relatie hadden,hoe meer behoefte wij hadden om altijd samen te zijn,het gemis werd steeds groter,we belden elkaar dagelijks ,soms meerdere keren ,en als we na het weekend afscheid namen hadden we beiden vaak tranen in onze ogen.
voor mij is het dus niet te begrijpen dat jullie zo weinig contact hebben,maar zoals je leest in andere reacties zijn er wel meer mensen die de behoefte niet hebben aan meer contact.
ga uit van je eigen gevoel,is dit echt de man van je leven? wil je echt samen verder met hem,en hij met jou? als dit is wat jullie allebei echt willen,ga er dan voor,succes!

Ik herken het

Ik herken het verhaal helemaal. Tis net een verhaal over mezelf. Mijn vriend en ik hebben nu een paar jaar een relatie, maar samenwonen wil ik (nog niet). Ik wil ook nog een stukje vrijheid voor mezelf hebben. We hebben heel veel contakt, althans van zijn kant. Ik kan het me niet permiteren om elke dag een paar x te bellen en smsjes te sturen. Het wordt dan een kostbare zaak. Bovendien heb ik op den duur niks meer te zeggen. Door al dat vele contakt voel ik me soms erg geclaimd. Soms smst ie me met een lulligheidje, ik reageer daar op en vervolgens gaat na een paar minuten de telefoon. Of ik reageer niet gelijk omdat ik bijv aan het werk ben en dan krijg ik vervolgens weer een smsje waarom ik niet reageer. Ik word er wel eens moe van. En daarom vind ik latten wel plezierig,eerlijk gezegd.

Effe niet

twijfel ? NIET DOEN ! Wacht nog maar even, kan je best zeggen ook. Samenwonen betekend ook verhuizen, een nieuw interieur bij elkaar zoeken, het eens moeten worden over allerlei dingen en wennen aan elkaar, aan elkaars manier van opvoeden etc etc etc.

Neu, laat nog maar even, kijk over een half jaar nog een keer naar de situatie. Als het nu goed gaat zoals het is moet je helemaal niets doen, lekker zo laten blijven.

Oh ja

en ruzie maken, eerst eens ruzie maken voordat je gaat samenwonen is ook verhelderend vond ik, maar dat is mijn eigen ervaring altijd geweest

Nog een advies

Als je ermee doorgaat, houd dan je eigen woning nog een tijdje aan. Je trekt bij hem in in zijn huis. Wat zijn je opties als de relatie zou mislukken? Kun je dan op korte termijn een nieuwe huurwoning krijgen?
Hoe oud zijn zijn kinderen eigenlijk? Als die 15+ zijn hebben ze waarschijnlijk over een paar jaar al geen zin meer om om het weekend bij hun vader te logeren. Dan haal jij nu je hele leven overhoop door te verhuizen, terwijl dat over twee jaar misschien niet nodig is.

Opgeven

Ik heb ook al op je andere vraag gereageerd in Het Nieuwe Huishouden.

Je moet niet alleen meer opgeven dan je vriend, je geeft ook je zelfstandigheid op. Als je nu al twijfelt en als er nu al dingen niet soepel lopen is de kans dat je weer uit elkaar gaat reeel. Dan sta jij met niks op straat en voor je vriend blijft alles hetzelfde. Dat is een ontzettend ongelijkwaardige situatie. Ik zou nooit een toekomst willen baseren op zo'n ongelijkwaardige situatie. Nu heb je een eigen huis en werk waarvan je kunt rondkomen. Die zelfstandigheid zou ik koesteren. Latten is volgens mij ook een soort test. Als je vriend niet veel moeite doet om jou te zien, om de swung in jullie relatie te houden door te bellen mailen en sms'en dan zegt dat misschien ook wel iets over hoe hij in jullie relatie staat. Als hij nu al geen moeite doet hoe zit het dan straks? Dan ben jij degene op wie alles neerkomt. Wil je dat wel? Als het misgaat ben jij ook degene die het meest gedupeerd is.

Gescheiden moeder

Ik vind het wel heel vervelend voor je dat je nu al die alarmberichten van ons (mij) krijgt. Aan de ene kant ben je natuurlijk verliefd en wil je gewoon bij je vriend zijn, en dan roepen allerlei mensen dat je er vooral goed over na moet denken. Het jammere is gewoon dat garanties niet gegeven worden. Ergens neem je altijd een (groot) risico als je gaat samenwonen. Bij ons zag het er goed uit, vond ik. Mijn vriend heeft maandenlang 3 dagen per week doordeweeks bij mij geslapen en had dan een reistijd naar zijn werk van 1,5 uur (terwijl hij zelf zo'n beetje naast kantoor woonde). We belden en mailden sowieso elke dag, maar deden ook heel veel moeite om zoveel mogelijk fysiek bij elkaar te zijn. Samenwonen leek dus een ideaal plaatje, maar achteraf gezien hadden we veel langer moeten blijven latten. En sommige dingen (verschillende gewoonten en inzichten) komen natuurlijk pas echt aan het licht als je eenmaal samenwoont.

Gescheiden moeder

van deze zin schrik ik echt:Ik weet alleen als ik het nu allemaal terug ga draaien dat onze relatie dan over is.

dat klinkt als een dreigement!en ik vraag me af hoe diep de liefde zit,als jouw vriend deze eisen aan jou stelt?hij stopt er gewoon mee als je niet verhuist?
dit getuigt van weinig respect voor jouw situatie ,je mening en je gevoelens.

Liefde

Ik schrik er wel van dat je vriend het uit gaat maken als jij niet wilt samenwonen. Hebben jullie eigenlijk vantevoren veel gepraat over het hoe en waarom van het samenwonen? Hebben jullie het bijvoorbeeld gehad over een samenlevingscontract? Over wat er gebeurt als het uitgaat als je samenwoont? Juridisch gezien heb je dan nergens recht op, behalve op je eigen spullen als je kunt aantonen dat die van jou zijn.

Ik ken jullie natuurlijk niet maar ik stel me zomaar voor dat het zo gaat als jullie samenwonen: jij werkt parttime en zorgt fulltime voor 4 kinderen en 1 man. Ik vraag me af wie er voor jou zorgt? Niet alleen nu maar ook in de toekomst? Hoe zit het met je financiele zelfstandigheid, je pensioen? In de tijd dat jij voor de kinderen, je vriend en het huishouden zorgt kan je vriend werken en dus ook pensioen opbouwen.

Daar schrik ik ook van

'Al ben ik wel bang dat het dan einde relatie wordt wat hem betreft.' Jeetje, wat zeg je hier? Zijn teleurstelling zal misschien groot zijn, maar ga je het uitmaken met iemand waar je van houdt? Daar kan ik niet bij hoor.
Hij zou wat begrip moeten kunnen opbrengen. Het is niet zo maar koudwatervrees van jouw kant, je vrees is gegrond. Je geeft heel wat op en je bent ook wat verschuldigd aan je kinderen.
Over niet al te lange tijd is hij 'los' van zijn kinderen, zou hij dan jouw kant op willen komen? Hoe reageert hij daarop? Misschien ziet hij dan wat zoiets met je doet.