Help!! Mn moeder kan haar kleinkinderen niet loslaten !!

Kan je niet...

vaste tijden met haar afspreken? Dat jullie allebei weten waar je aan toe bent? Dan weet je wanneer ze komt en wanneer ze gaat en dat geeft misschien wat meer vrijheidsgevoel.
Sterkte, lijkt me moeilijk

Moet ik hard verzet?

Heb vaak gedaan om haar gesproken om wanneer mag ze komt maar ze komt zomaar langs zonder laten ons liet weten! Moet ik iets voorwaarden doen tegen haar?

harder opstellen

en haar niet binnen laten op niet afgesproken tijden. WEl van te voren zeggen dat je dat gaat doen!
heeft ze de huissleutel en komt ze zo naar binnen? Inleveren die sleutel!

Nee niet hard

Ze is je kind niet waar je met een opgeheven vingertje even naar wijst.
Wel uitleggen, duidelijk zijn. Niet omdat je territoriaal wilt zijn ( mijn leven mijn gezin mijn kind mijn huis) maar omdat het niet altijd uitkomt en je haar als ze komt ook graag aandacht wilt geven. Gewoon vriendelijk zijn. Vraag of ze belt. Maar sleutel inleveren? Dan had ze die niet moeten krijgen, het is geen kleuter of puber, ook niet als ze " niet luistert,".
Haar liefde voor haar kleinkinderen valt te prijzen.

wat is vaak?

is dat dagelijks of zelfs meerdere keren per dag? Wonen jullie erg dicht bij elkaar in de buurt? Komt ze op vaste tijden of wisselt dat nogal?

Misschien toch eens voorstellen dat ze eerst belt voordat ze komt? En anders zorgen dat jullie vaker de deur uit zijn, als ze een paar keer voor een gesloten deur staat, zal ze misschien wel de moeite nemen om eerst te bellen? En dan kun je er nog voor kiezen om de telefoon niet te beantwoorden. Klinkt niet aardig maar blijkbaar is ze niet in staat zich in te leven in jullie privéleven. Natuurlijk is het fijn dat ze van haar kleinkinderen houdt maar ik kan me voorstellen dat het benauwend voelt als ze erg vaak komt.

School

Jojo, gaan je kinderen al naar de basisschool of zijn ze daar nog te jong voor?
Indien ze te jong zijn voor school en overdag thuis zijn, wil het zijn dat je moeder overdag op visite komt wanneer het jou eigenlijk niet uit komt maar dit doet omdat ze zelf misschien heel eenzaam is en bij jou gezelligheid opzoekt.

Je geeft aan dat ze haar kleinkinderen niet kan los laten. Maar is dit wel wat haar drijft? Is het niet een eenzaamheid wat drijft?
Als de kinderen straks naar school gaan, valt dit uitje bij haar weg. Of zal ze moeten wachten tot na 4 uur. Het is goed mogelijk dat je kinderen dienen als compensatie van een leegte. Dat is wat anders dan loslaten.

Wat kan je doen.. Je kan het laten gaan en hopen dat haar visites afnemen wanneer je kinderen op school zitten.
Dus even doorbijten. ( indien je kinderen inderdaad zo jong zijn als ik aanneem.)
----
Wel duidelijk een reden om haar later niet als vaste oppasser voor je kinderen te vragen omdat je dan weer afhankelijk van haar wordt.dit klinkt weer onvriendelijk maar het wordt moeilijk om iemand te vragen niet zo vaak te komen als je haar wel nodig hebt als oppasser.

Lonneke

Wát ze ook zegt: netjes en duidelijk. Ik weet niet wat er is gezegd en op wat voor manier.
Ik reageerde meer op Sidonia's post. Ik zou mijn moeder nooit op zo'n manier behandelen, niemand trouwens.

ach ach Hup

Tante Sidonia is zo'n naar mens!

Nee, ik vind iemand die steeds opnieuw ongewenst op visite komt en niet naar je luistert wat erover te zeggen hebt en dan nog over je blijft heen walsen: dan kun je niet anders dan je duidelijker en harder opstellen. Ik heb nergens gezegd dat dat niet netjes hoeft. In tegendeel, dat lijkt mij vanzelfsprekend. Maar goed, je kunt op een nette manier duidelijk zijn hoor. Ik in elk geval wel.

Als je tenminste een assertief persoon bent.

praktisch

- niet opendoen. Ik heb vask gedaan of ik er niet was. Hier moesten ze een eind rijden dus dat leerden ze zo wel af.
- als ze een sleutel heeft, je eigen sleutel aan de binnenkant doen.

Ovrrdadige bezoeken hebben niks met liefde te maken hoor. Dus ik zou het niet zielig vinden. Zoek een eigen hobby...

Triva

Je kunt toch door de andere deur vertrekken?
Als je verschillende sloten hebt kan er niemand in

precies

Wij hebben 1 sleutel voor de voordeur, de achterdeur én de schuurdeur.

Hup,

Het is maar de vraag of die band zo goed is. Jojo opent niet voor niets dit draadje, er zit haar iets dwars en krijgt dit niet veranderd.
------

Als het puur om de kleinkinderen gaat, zal die aandacht voor hen vanzelf verslappen omdat haar kleinkinderen ook groter worden en hun eigen ding gaan doen. Alleen de vraag of Jojo zo lang kan wachten.

sleutels

Helaas, wij hebben verschillende sleutels, en zo ken ik er meer. Bij de overburen sprong de hond de knip op de achterdeur en de buurman moest toen een ruit intikken omdat de sleutel nog binnen in de voordeur zat. Hij was ook door de achterdeur weggegaan, en wilde daar ook weer naar binnen.

"Ik vind een moeder, als de band verder goed/neutraal is wel wat meer verdienen"

Ik vind een dochter wel wat meer ruimte en privacy verdienen. Zeker als ze het vraagt. Dat eerst. Als moeder daar overheen walst, verdient ze helemaal niets.

Hup

Zie posting #7, dus nogmaals vraag aan jou.

Jouw (vriendelijke) methode heeft TS al lang geprobeerd.
Werkt niet.

En nu?

Mij nooit gelukt

In mijn situatie ging het om mijn schoonmoeder. Ook zij was er altijd. Dag in dag uit. Zo'n 16 uur per dag. En ik was het zo beu. Bemoeienissen met alles. Waar ik boodschappen deed, met wie ik omging, of ik ging sporten, mijn kinderen zeggen wat ze wel of niet mochten (en wat ik zei deed er niet toe). Ik heb het 1000 x aangekaart. Telkens werd er beterschap beloofd maar het was in no time weer de oude situatie. Mijn man destijds vond het prima. Ik moest maar doen wat zijn moeder zei, dat was het makkelijkste. Ik maakte het anders te moeilijk voor mezelf.
Uiteindelijk stelde ik een mediator voor. Voor mij, mijn man en zijn moeder. Dat weigerden ze want het lag niet aan hun. Het lag aan mij. Toen heb ik mijn man voor de keuze gesteld, na 20 jaar relatie en 14 jaar huwelijk; zijn moeder eruit of ik.
Het was niet meer op te lossen. En het is ook nu niet op te lossen. Over mij wordt nu door mijn ex schoonmoeder gezegd dat ik uit de ouderlijke macht ben gezet. Zo diep zit het bij die vrouw. Ze is er heilig van overtuigd dat haar manier van leven de beste is.
Maar dat was niet mijn moeder. Het is jouw moeder wel. Stel paal en perk. Probeer toch met een mediator tot een werkbare situatie te komen. Of verhuis een uur of twee verderop. Het is een serieus probleem. Dat begrijp ik maar al te goed.

Wat wel meetelt

Is of er redelijk te praten valt met de moeder. Mijn moeder heeft mij tot haar dood toe gestalkt en vond dat ze daar ook volkomen recht op had. (gediagnosticeerd narciste, zie ook draadje narcisme) Als ik vaste dagen voorstelde of het probleem probeerde aan te kaarten ontstond er één groot drama waarbij zij ging jammeren en volkomen het slachtoffer uit hing. Dus ik had de keus: óf haar helemaal uit mijn leven weren óf tussenoplossingen zoeken. Omdat ik haar enige familie was, vond ik eerste zielig, dus het werd: niet opendoen, omfietsen als ze weer eens voor het huis stond, de telefoon niet opnemen etc. Dus ja, redelijk overleg is niet altijd mogelijk

Lonneke nogmaals en voor het laatst

Er staat dat ze gesproken heeft met haar moeder dat zij en man rust nodig hebben en privacy.

En?
Wat zegt dat?
Niemand is daarbij geweest, niemand weet wat er is gezegd, hoe dat is gebracht enz.

Ik heb alleen gezegd wees vriendelijk en duidelijk als reactie op degene waar ik op reageerde. Je kan nu nog 3 keer aan me vragen hoe het dan wel moet: niemand kent die vrouw noch dus: geen idee.
Van hard reageren weet ik wel dat banden onherstelbaar vernield kunnen worden.
Daar zou de band tussen mij en mijn moeder én mijn kinderen die gek op haar zijn ( en we worden ook wel eens allemaal gek van elkaar) te dierbaar voor zijn.
Misschien is TS niet duidelijk geweest, heeft ze hints gegeven, heeft ze er omheen gepraat enz.
Het hoeft echt niet zo territoriaal en volgens regels. Moet je eens nagaan wat (de meeste) moeders voor ons over hebben en nog. Beetje dimmen wmb met dat gehupsakee.

"Van hard reageren weet ik wel dat banden onherstelbaar vernield kunnen worden."

Maar als je een goede band nastreeft als moeder, ga je niet zo over je dochters grenzen heen.

Ik schat in dat Hup geen moeder heeft die een bord voor haar kop heeft. Het is dan moeilijk voor te stellen dat er wel (schoon)moeders bestaan die dat wel hebben en dat je daar met een vriendelijk gesprekje nergens mee komt.

Overigens denk ik dat het wel meevalt met de beschadiging. Schoonmoeder hier is ook eens gekwetst geweest en zou nooit meer onverwachts langskomen. Heeft ze nog geen maand volgehouden. Maar: de frequentie nam sterk af. Blijkbaar was ze toch in staat om haar gedrag aan te passen, omdat anders misschien wel de consequentie was dat ze helemaal nooit meer mocht komen.

Je mag inschatten hoor

Maar verder dan inschatten komt het ook niet. Zo flauw om op die manier je gelijk te willen halen.

Kijk alleen naar het venijn en de machtsuitstraling van je laatste zin. Daar zit 'm de kneep van het neutraal en duidelijk communiceren.

Jojo,

Heb je iets aan onze reacties of doen we te veel aannames?

nee Hup

Het zit hem in of het een normaal redelijke vrouw is of iemand met issues.
Moeder of schoonmoeder, ik ben niet hun therapeut en als ik last heb van hun issues, doei. Je kunt duidelijk communiceren tot je een ons weegt, maar ze hebben hun eigen beweegredenen om de boodschap anders te vertalen. Ken je zulke mensen echt niet? Die je herhaaldelijk vraagt niet zoveel spullen mee te nemen (in allerlei bewoordingen) en die het dan toch blijven doen, 'want het kostte niks' of 'dan zet je het toch op zolder'.
Ze willen 'het' (wat dan ook) blijven doen en zoeken een maas in het net, wat je ook zegt. De behoefte of impuls is te sterk. Dat krijg je er niet uit met een vriendelijk verhaaltje. Duidelijke communicatie, oftwel BOT, werkt beter. Maar goed, dan ben je alweer een paar jaar verder, want het is voor sommige mensen nog steeds not done om je moeder of schoonmoeder een weerwoord te geven.

Genoeg

Oh ik ken genoeg mensen met bijzondere eigenschappen van bijzonder dichtbij tot verder en ver weg, maar ik sta veel minder territoriaal in het leven, ga nooit een strijd of discussie aan en maak voor 99.9% nooit ruzie.
De keer dat ik ruzie maak is het einde oefening.
Dat doe ik (groot)ouders niet aan en gelukkig is dat in de meeste gevallen goed of ietwat aangepast te omzeilen. Zelf gaat dat bij mij op gevoel, maar daarvoor moet ik iemand kunnen lezen/scannen en kan er daarom geen zinnig voorbeeld van geven. Behalve dat ik het fixen van het resultaat van botheid veel langer vind duren en veel meer energievretender vindt.

Met oog op de toekomst

Een uit de hand gelopen meningsverschil kan leiden tot een onherstelbaar conflict. Eentje dat nooit je bedoeling is geweest maar niet meer goed komt omdat er van beide kanten geen vertrouwen meer bestaat. In dergelijke situaties kan de 'starter' wensen het meer diplomatiek aangepakt te hebben of zelfs zich afvragen of dat het waard was.
Diplomatiek komt vaak overeen met smoesjes, leugentjes voor bestwil om discussie te vermijden en de tijd op zijn beloop laten totdat de natuur zijn werking doet. Hiermee bedoel ik dat opgroeiende kinderen vanzelf laten voelen of ze de aandacht van oma op prijs stellen of niet. De toekomst strijkt vanzelf je paden glad zonder dat TS in haar vingers snijdt. Een liefdevolle aanpak.

Maar wat als oma hele andere intenties heeft. Dat het om meer dan de kleinkinderen gaat. Denk aan verveling of eenzaamheid, zodat ze jouw gezin tot haar gezin wilt vormen. Als dat het geval is, is het belangrijk dit bijtijds te stoppen. Want als je daarmee wacht, wordt het nog moeilijker dat te keren. In dat laatste geval, vrees ik dat het niet zonder slag of stoot gaat. Dan zal het een aantal jaren koud blijven tussen jullie, maar dat zwakt met de jaren af.