Hoe hou je een relatie leuk?

Geen chaos.

"Met een huishouden dat chaos is en continu aandacht vraagt. En met allebei een baan waarvan je doodmoe thuiskomt."

Waarom moet een huishouden chaos zijn? Mijn huishouden heeft alle moderne luxe zoals een vaatwasser , wasmachine, stofzuiger en droger. Ook heb ik geen groot gezin, waar ik zelf wel uit kom. Mijn moeder had een druk huishouden, met weinig luxe om dat eenvoudiger te maken. En onze puber gaat ook later naar bed dan wij, maar hij zit dan al lang op zijn eigen kamer. Gaat ook gerust midden in de nacht een pizza afbakken. Constant aandacht vragen herken ik dus niet zo.

Wij werken ook beide, man fulltime, ik parttime. We hebben beide lichamelijk zwaar werk en komen moe thuis. Maar niet uitgeput. Misschien omdat we in onze vrije tijd prima kunnen ontspannen?
Ik word eigenlijk alleen doodmoe als er zorgen zijn. Om iemand of om iets wat me dwars zit. Dan slaap ik slecht.

"Wat maakt dat je meer bent dan de ouders van... en hoe zorg je dan dat je elkaar dan in alle hectiek niet verliest?"

Nou, geen hectiek dus hier en voldoende tijd om samen leuke dingen te doen. Een keer naar het theater, terrasje pakken of een eind wandelen. Intussen ook weer met zijn tweeën op vakantie.
Alles waar mijn puber juist geen zin meer in heeft om met ons te doen.

Tijd voor jezelf en elkaar vrijmaken

Goed voor jezelf zorgen op metaal en fysiek gebied. Daarnaast tijd voor elkaar als stel blijven vrijmaken, bijvoorbeeld door een vaste dag in de week een oppas te laten komen en dan samen wat te gaan doen. Dat is de beste manier om niet uit elkaar te groeien en dus een scheiding te voorkomen, en dat is goed voor het hele gezin. Als de kinderen groot zijn, komt daar vanzelf weer meer tijd voor.

hier

herken ik veel van 40er. Vooral een avond voor mezelf vond ik, toen de kinderen klein waren, heel fijn. Als mijn man die avond ook iets wilde, dan moest hij die avond de oppas regelen. En hij had ook zo'n avond. Die avond voor mezelf gaf mij een groot gevoel van vrijheid, heerlijk.

Verder probeer ik regelmatig waardering uit te spreken voor wat mijn man doet of laat. Soms gaat het dan om het koken, over taken die hij van mij overgenomen heeft, of juist over dat hij mij veel vrijheid geeft. Dit laatste bv. kort geleden, toen mijn moeder plotseling ziek werd en ik haar moest verzorgen. Op stel en sprong het huis verlaten en hij regelt verder alles thuis, zonder commentaar, wel met medeleven.

Gelijk naar bed - dat doen we hier dan weer niet. Met het grote verschil in bioritme hier zouden we daar allebei erg ongelukkig van worden. Wel wordt de vroegslaper altijd naar bed gebracht door de laatslaper. Dat biedt een prima gelegenheid om dingen, buiten de aanwezigheid van pubers, nog even te bespreken (en/of goed te maken).

Beetje aangedikt

Ik heb het wat zwaar aangezet, het ging me juist om de situatie als het moeilijk is. Als het huishouden gesmeerd loopt, ik fris en fruitig uit mijn werk kom en de kinderen hun eigen leven leiden, is het niet zo moeilijk. Wellcht ook dat daar die 20 jaar op geënt is. Het ging er juist om hoe je de tijd tot dat moment doorkomt.

De tip om de vroegslaper naar bed te brengen vind ik wel een goeie. Dat had ik zelf niet kunnen verzinnen.

Wat hier wel goed werkt is samen koken. De kinderen blijven daar liever verre van, dus dat levert automatisch een moment voor ons tweeën op.
En vaker een Hemelvaart of Pinksterweekend. Zo'n lang weekend doet wonderen voor de rust en harmonie in huis.

reactie

wij zijn ruim 20 jaar bij elkaar. Een jaar of vijf geleden gaf mijn man aan dat hij zijn leven niet zo leuk vond, alles was een beetje een sleur. Met name zijn werk. Ik had net een leuke opleiding gedaan, een leuke baan dus ik herkende dit niet zo. Wij zijn toen samen gaan praten over wat hij zou willen, wat zijn ambitie hoe kun je die bereiken. Hij is een opleiding gaan doen, van baan veranderd. Daar ging een tijd overheen en al die tijd hebben we vooral veel gepraat. Dat heeft ons meer samen gebracht. Vorig jaar kreeg onze dochter een depressie. Heel heftig om te zien. We hebben er toen voor gekozen om ieder weekend even met zijn tweeën weg te gaan. Heel fijn om even uit de moeilijke thuissituatie te zijn. Ook in die periode hebben we onze gevoelens gedeeld en samen steeds besproken wat het beste was.
Echt verbonden zijn, luisteren naar elkaar en elkaar waarderen is volgens mij essentieel. We draaien samen het huishouden, en we hebben ook nog regelmatig seks.
Ik ben mijn man steeds meer gaan waarderen, en ik vind het mooi om te zien hoe hij ook ouder wordt. Dat gebeurt bij mij natuurlijk ook.....

Vuurvlinder

Ja dat ouder worden... Wij zijn al 25 jaar samen en die rimpels en grijze haren.... En dan zie ik foto's van vroeger met veel meer haar en dat jonge bekkie! Tijd gaat zo snel.

Gezamenlijks

Hier 3 pubers en allebei een (meer dan) fulltime baan. Ik ga 3x per week een uurtje sporten en de echtgenoot in het weekend vaak een middag fietsen. Ik heb nog een tamelijk ruime vriendengroep waar ik veel tijd aan besteed, waar de echtgenoot dat heeft geminimaliseerd tot 2 goede vrienden die hij af en toe een avondje ziet. Al met al hebben we het behoorlijk druk met de gezinsfabriek (zoals we dat plegen de noemen) Soms periode té druk waardoor we elkaar uit het oog verloren. Daardoor gingen we op elkaar vitten en gunde we elkaar steeds minder. Dat werd kon er behoorlijk onplezierig aan toe gaan.

Inmiddels weten we beter wat voor ons werkt: we doen het heel goed op gezamenlijke ‘projecten’. Dingen waar we samen tijd aan besteden, het vaak over hebben en ongelooflijk veel lol aan beleven. Het kan van alles zijn.

Zo zijn we vorig jaar maanden bezig geweest met het uitzoeken van een ‘nieuwe’ auto. We gingen naar dealers, proefritjes maken en suffe ANWB test filmpjes kijken op you tube. Mét een glaasje wijn.
Daarna volgde project gepocheerd ei. Hebben we een paar weken ons best gedaan uit te zoeken hoe je nou het beste gepocheerde ei maakt. Hoe warm het water? Waar koop je de meest verse eieren? Wel of geen azijn? Ben je zo een maand elke zaterdagochtend druk mee Afgelopen weekend waren we 3 dagen naar een muziekfestival. Zijn we de weken daarvoor samen bezig met de line-up luisteren en blokkenschema’s maken.

Nu hebben we niet echt een lopend project maar kijken we samen Casa de Papel op Netflix. Vermoedelijk is het volgende project het onderzoeken hoe we ons huis zo energiezuinig kunnen maken.

Kortom: zorgen dat je samen iets hebt dat je bezig houdt. Waar je samen plezier in hebt. Wat dat is, is slechts het middel. De verbinding houden is het hogere doel.

Avond

Wij hebben in principe een avond per week oppas. Die avond gaan we dus samen weg, soms met z'n tweetjes, soms met vrienden. Heel fijn die tijd voor ons samen.
Verder drinken we 's avonds samen thee aan het eind van de avond. We laten de honden ook wel eens samen uit (onze oudste kinderen zijn oud genoeg dat ze op de kleinste kinderen kunnen letten).
We hebben ook allebei 2 avonden per week eigen tijd waar we kunnen doen en laten wat we willen omdat de andere ouder oppast. Zo is er toch een balans tussen tijd voor ons zelf, het gezin en ons samen.
We proberen ook af en toe samen een weekend weg te gaan maar dat is een stuk lastiger.Mijn moeder vindt de jongste 2 samen wat te vermoeiend voor een paar dagen (snap ik goed) en dus moeten we dan een andere oplossing verzinnen voor 1 van de 2. Hopelijk zal dat over een paar jaar wat makkelijker gaan, dan zijn de kleintjes wat ouder.

Bellefleur

Daar verheugen wij ons ook al op, weer samen op vakantie. Niet dat het met kind erbij niet leuk is, maar ik denk dat we dan weer heel anders op vakantie zullen gaan.

Doenja

Mooi Doenja! Ik deel jouw visie. En al die punten die je noemt zijn precies de punten waardoor mijn huwelijk geen stand heeft gehouden.

En wat Swaen beschrijft vind ik ook een heel goed punt. Wij noemen dit het hebben van een gezamenlijke 'stip' aan de horizon. Dit kan iets kleins zijn maar bv. ook iets groots. Als het maar iets is waar je allebei blij van wordt om er samen mee bezig te zijn.

zonder uitjes

Wij zijn 15 jaar samen en met oa een zorgintensief kind is het voor ons bijna onmogelijk er samen tussenuit te gaan. Onze relatie lukt blijkbaar ook zonder leuke uitjes en vakanties (1 week)
Maar tussen alle stress thuis door praten we veel, delen veel, helpen elkaar als de een er even doorheen zit, we generen ons niet voor elkaar en delen elkaars smaak (muziek/boeken/films/ inrichting/politiek) en natuurlijk sex

gehaktmaker

Waaruit maak jij op dat de meeste koppels al bij één scheet dwars al direct willen scheiden? Ik ken ze nl. niet. Er gaat altijd wel een verhaal aan vooraf, dat is mijn ervaring.

Maar waarschijnlijk ben waren wij voor de buitenwereld ook zo'n koppel, voor de meeste mensen kwam onze scheiding onverwachts. Er zullen ongetwijfeld heel veel mensen daarover een mening hebben gehad. Iets met een dwaszittende scheet ofzo. Wat ze niet weten is dat er achter de schermen heel hard gevochten werd om een scheiding te voorkomen. Maar als het respect en begrip weg is (wederzijds) dan houd het idd op. En als andere mensen dat als een dwarse scheet zien, so be it.

En dat is dan weer een beetje jammer

Mensen scheiden over het algemeen niet omdat ‘er een scheet dwars zit’. Misschien zeggen ze wel iets dergelijks als ‘de koek is op’ omdat de waarheid veel te pijnlijk is.

Doenja

De dingen die jij opschrijft vind ik zo vanzelfsprekend dat ik daar niet eens aan denk. Inderdaad geluk hebben

Communicatie is wat mij betreft de kern van een relatie. Goede open en eerlijke communicatie vanuit jezelf over wat je bezig houdt of waar je last van hebt. Luisteren naar de ander en af en toe iets voor een ander doen. Dit laatste kan zijn uit jezelf of omdat de ander het vraagt.

Dat is wat mij betreft nog belangrijker dan samen uitjes of iets samen doen.

Wat je mist

Je weet pas wat je mist als het er niet is.

Doenja zei:
"Een relatie is goed en blijft leuk als :
- je je partner steunt, thuis en in t openbaar
- geen intieme details prijsgeeft aan derden
- nooit je partner voor schut zet in bijzijn van familie en of vrienden
- blij bent met hoe iemand is, niet de aard probeert te veranderen
- ruimte geeft voor groei en ontwikkelijk bij de ander
- je geen derde part beslissingsbevoegdheid geeft in de relatie"

Het is niet gek dat de eerste posters dit niet noemden. Als je mij gevraagd zou hebben, zou ik dit ook niet noemen. Om een heel simpele reden: het is voor mij zo vanzelfsprekend dat je dit doet, dat ik het niet zou benoemen als iets dat je actief moet doen. Net alsof je zou zeggen: voor een goede relatie is het belangrijk dat je partner je niet mishandelt. Koekoek zou ik dan zeggen.

Daarom is het ook logisch dat iemand die gescheiden is het wel benoemt. Die heeft namelijk juist dit ervaren als belangrijke oorzaak.

Psychologen zeggen dat minachting in een relatie bepalend is.
Contempt is a prime sign of relationship or marriage problems ahead. Marriage researcher John Gottman lists it as one of his top indicators of a relationship that will fail.
https://www.psychologytoday.com/us/blog/resolution-not-conflict/201303/how-contempt-destroys-relationships

De kenmerken uit jouw lijstje, Doenja, gaan bijna allemaal over minachting.

Je conclusie: "Ik begrijp heel goed dat onze reactie op je vraag vooral voortkomen uit onze eigen ervaringen. De antwoorden lezende, besef ik pas hoe goed jullie het hebben (gehad)" klopt volgens mij ook helemaal.

Het rijtje van Doenja.

Dat zijn inderdaad vanzelfsprekende zaken. Ook voor mij vallen die niet onder "je relatie goed houden".
Zorgen voor elkaar als één van beide ziek is mag daar ook nog bij bijvoorbeeld.

Scheet

@*maria*,

Ik bedoelde het niet letterlijk zo.

Wat ik bedoelde is het volgende.
Ik heb veel koppels meegemaakt in mijn directe omgeving, en er zullen vast veel meer koppels zijn, die om hele kleine dingen ruzie met elkaar hadden, die simpelwrg op te lossen waren, door beter naar elkaar te luisteren. Doordat zij dingen niet goed verwoorden, of beter gezegd, miscommunicatie hebben gehad, is hun huwelijk, relatie, vriendschap, of hoe je het wil noemen, gestrand.

Gehaktmaker,

Het kan soms wel lijken dat mensen ruzie maken om kleine dingen, maar de ervaring leert mij dat er zich veel meer afspeelt tussen vier muren dan waar de mensen weet van hebben; ruzie maken om schijnbaar kleine dingen, verbergt dan ook meestal een dieperliggend relationeel probleem.

Zelf ook gescheiden na een huwelijk van 20 jaar; de sleur was bij ons eerder een gevolg dan oorzaak. Immers, nadat wij alle doelstellingen hadden gerealiseerd dat wij hadden vooropgesteld (kinderen, huis bouwen, ...), bleek dat wij echt heel verschillend waren en te weinig gemeen hadden om nog een fijne relatie te hebben, waardoor wij weinig echt tijd maakten voor elkaar en de sleur intrad; wij voelden ons gewoon niet meer goed bij elkaar en de seks was al lang verleden tijd. Op aangeven van mijn ex dan in onderling overleg gescheiden.

Respectvol

Ik denk dat dat de basis is voor elke relatie: respectvol met elkaar om gaan.

Dat lijkt vanzelfsprekend, maar is het helaas niet altijd.

Ook als je het niet met de ander eens bent, kan dat op respectvolle wijze geuit worden.

Echte tips heb ik niet

DE basis voor een goede relatie is inderdaad respect voor elkaar en vertrouwen kunnen hebben in elkaar. En de karakters moeten matchen.

Mijn man en ik zijn bijna 24 jaar bij elkaar, waarvan ruim 17 jaar getrouwd. Het is zeker niet altijd makkelijk, want onze karakters kunnen enorm botsen. In periodes met stress of als een van ons of wij allebei wat minder lekker in ons vel zitten, zijn er regelmatig irritaties en af en toe ook wel eens een heftige ruzie.
Maar we weten wel dat we voor elkaar door het vuur gaan en dat we volledig op elkaar kunnen vertrouwen.

Hier ook een druk leven met een fulltime en een bijna fulltime baan (4 dagen) en een puberdochter. We hebben vrijwel altijd allebei gewerkt. Toen ons kind klein was, werkten we ieder 4 dagen. We hebben er altijd voor gezorgd dat we zowel tijd voor onszelf (hobby's) als voor ons samen (avondje/weekendje weg, samen series kijken, wandelen in het weekend) hadden. Dat we eenzelfde slaapritme hebben, draagt ook bij aan de saamhorigheid (samen naar bed en samen wakker worden). Verder altijd aandacht blijven besteden aan het leuk en interessant houden van ons intieme liefdesleven. En praten. Over alles! Ik ben daar meestal de initiatiefnemer in, maar ik merk dat manlief het wel oppikt en erover nadenkt en dan later op dingen terugkomt.

Overigens zijn weekends en vakanties met het gezin ook heel belangrijk voor onze relatie, al heb je dan minder 'vrijheid'.

Wij zijn wel gezegend met een makkelijk kind dat altijd goed heeft geslapen, zelden ziek is en het prima doet op school. Ik kan me heel goed voorstellen dat zorgenkinderen een flinke stempel kunnen drukken op je relatie.

Wij hebben eigenlijk nooit een 'saaie' periode gehad in onze relatie. Nu zijn we wel vaak verhuisd, gewisseld van baan, hebben opleidingen gedaan en in het buitenland gewoond, dus er was altijd wel iets om aan te werken of naar uit te kijken. Het moeilijkste was het omgaan met het niet krijgen van een tweede kind, want daar bleken we allebei toch best verschillend in te staan. Ik heb het hier erg moeilijk mee gehad, terwijl mijn man ook heel gelukkig was met één kind. Vreemd genoeg heeft een miskraam ons op dit punt weer bij elkaar gebracht.

geen tips

Nou ja misschien blijven praten en uitpraten bij misverstanden. Etentjes en weekends weg hebben wij bijna nooit gedaan en we zijn inmiddels 33 jaar bij elkaar waarvan 32 getrouwd

Darwin's theorie

Charles Darwin - die van de evolutietheorie - had een gelukkig huwelijk en een groot gezin. Van hem komt het 'Loyalty, Lust and Laughter' principe. Hij zag die drie dingen als een kring die elkaar versterkt. Als je daar even over na denkt, zit daar veel in. Ik persoonlijk geloof er in.