Hoe kom ik hieruit? Twijfel over relatie na affaire

nou sorry....

Ik geef je weinig kans op herstel met deze man. Hij toont absoluut geen berouw, eerder irritatie dat je nu nog steeeeeeeeds geen seks met hem wil, getuige je verhaal

:': trek je wat spannends aan en dan... of hij wil samen douchen... ligt ineens bovenop me op de bank... Hij is volgens mij nu zo beledigd van alle afwijzingen dat hij me niet even een kus geeft als hij thuis komt. Heel afstandelijk soms. En dan ineens weer seksvoorstellen. Alsof ik dat nu ineens wil? '

Hij durft zelfs van je te vragen dat JIJ wat spannends aan moet trekken.... Laat hem zelf eens eerst even heul heul heul hard zijn best gaan doen zeg! En hij is i.p.v. geduldig en berouwvol en begripsvol opdringerig!!! Het maakt mij plaatsvervangend woest.

Mari

Dat misbruik is vaker ter sprake gekomen. Maar dat vind ik echt een ander verhaal. Ik ben geen boeddhist en wil niemand een bepaalde stroming op krijgen. De theorie heeft mjj heel veel duidelijk gemaakt, daar gaat het inderdaad om.

Ander geluid

Voorop gesteld je man heeft je (jou,niet je kinderen ) een ongelooflijk schunnige streek geleverd. Het zou volkomen legitiem zijn als je daar niet overheen zou kunnen stappen en een streep onder de relatie zou zetten. Eerlijk gezegd weet ik niet of ik in jouw geval nog iemand zou kunnen vertrouwen. Financiele en huisvestingsproblemen hoeven geen belemmering te zijn, want je had al bijna een huis gekocht. Dat is al een hele luxe uitgangspositie. Je kinderen komen materieel in elk geval niets tekort en ze zouden de enigen niet zijn met gescheiden ouders. De vraag rest dan wat voel jij nog voor je man dat je toch besloot van dat huis af te zien en te blijven?

Jouw vraag is hoe je hier uitkomt. Die kan ik niet voor je beantwoorden. Maar in elk geval niet door te verwachten dat hij levenslang een boetekleed aantrekt en door seks als een gunst te zien die je hem (?)als straf onthoudt. Al zul je na zo'n lange tijd best een drempel over moeten. Een pikante outfit van Christine Le Duc of tachtig tinten grijs onder de douche naspelen gaat 'm niet worden,.Twee jaar is niet te lang, maar heel veel langer moet het niet gaan duren als je met deze man verder wilt. Hij heeft je enorm belazerd, maar hij heeft voor jou ook iemand opgegeven van wij hield. Inplaats van je te fixeren op zijn misstap is het misschien goed ook eens te bedenken dat mensen nu eenmaal feilbaar zijn en dat van de eerste zoen tot de Gouden Bruiloft een hele lange tijd is. Vergeten zul je het nooit, maar zelf actief proberen te vergeven is een keuze - als je dat wilt.

actief vergeven

Kenfan: "Vergeten zul je het nooit, maar zelf actief proberen te vergeven is een keuze - als je dat wilt." Ik begrijp wat je bedoelt en wellicht heeft ts dat al heel erg geprobeerd.
Ikzelf heb zo'n vier jaar geprobeerd mijzelf te dwingen tot vergeving. En eigenlijk lukte dat ook wel. Maar iemand vergeven is niet hetzelfde als je vertrouwen in die ander terug hebben. En dat lukte niet.
Nou had ik ook wel een speciaal 'geval' (persoonlijkheidsstoornis en een seksverslaving hebbend). Dus ik kan me voorstellen als die zaken geen rol spelen dat het anders loopt.
Ik kan me echter ook voorstellen dat iets zo diep getroffen is geraakt dat je iemand niet meer durft te vertrouwen: dat je iets hebt van 'ja dag, ik ga mijn hart niet nog een keer voor je open stellen om weer opnieuw gekwetst te raken'.
Dat zijn gevoelens die je heel lastig met wilskracht kunt ombuigen. De opstelling van de ander speelt er een grote rol in. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het verhaal van Pennestreek.
En het feit dat ts nu nog last heeft van gevoelens van afkeer zegt voor mij nog helemaal niet dat zij niet geprobeerd zou hebben die ander te vergeven.

Kenfan

Oh ik wilde eigenlijk zeggen dat vergeven niet op wilskracht gaat. Voor de rest ben ik het me je eens: op een gegeven moment voel je dat het ook niet meer gaat komen en moet je daar eerlijk in zijn naar jezelf en de ander toe.

Keuzes maken

Hi Andrieke!

Het bed ritueel heb ik sowieso gedaan, en alsnog voelt het niet meer als “ons” bed, slaapkamer, vertrouwde plekje. Ik krijg steeds al de flashbacks terug, zoals net zat ik in de auto en reden we terug naar huis en opeens dacht ik aan hoe het zou zijn gegaan en dat het sowieso vaker is voortgekomen dat ze kwam wanneer ik weg was. Ik las dat jij juist niet door hem aangeraakt wilt worden en geen intieme momenten met hem wilt hebben. Bij mij is het juist omgekeerd, wanneer hij me geen aandacht geeft word ik kokend van binnen en denk ik eraan dat hij liever een andere vrouw wilt hebben en mij niet meer ziet staan. Het idee dat hij geen seks met mij wilde maar wel met haar geeft zo’n naar kwetsend gevoel. Ik maak mezelf iedere dag mooi, elke keer mooie lingerie setjes aan trekken, ik probeer joggingpakken en huiskleding te vermijden zelfs tijdens deze corona tijd.
Het boek dat jij mij voorschreef heb ik niet gelezen maar ik denk dat ik toch al wel weer dat eruit komt dat ik moet gaan scheiden.
Hoe denk je er zelf over als je de uitkomst eigenlijk al weet? Je houd vast super veel van hem en je zou hem vast nooit zoiets aandoen wat hij jou heeft geflikt. Ik denk dat de kinderen er wel bovenop komen als jullie gaan scheiden, wanneer je maar goede regels en afspraken kan maken met de vader van de kinderen is het al een stuk minder heftig voor de kinderen en voor jullie zelf. Volgens mij zal het je ook heel goed doen om te gaan praten met een psycholoog, zoiets als dit helpt denk ik ook wel heel goed. Wat ik wel heb gemerkt is dat iedereen er heel anders over denkt maar toch heel begrip voor je situatie toont en ook echt met je mee denkt en adviezen geeft. Dat is denk ik wel heel erg fijn voor je.
Het kost allemaal tijd en veel nadenken en uiteindelijk kom je er wel uit, denk je dat je gelukkiger kan zijn zonder hem? Je hoeft nietend te denken aan gelukkiger zijn met een ander maar denk gewoon aan of hij echt iets toevoegt in jou leven. Het is dan wel de vader van je kinderen maar dat betekent nog niet dat hij voor altijd jou man hoeft te zijn.
Ooit heb ik deze quote gelezen en die is me altijd bij gebleven.
“If a person truly loves you, they will never put themselves in a position to lose you.”
Natuurlijk maken mensen fouten, daarvoor zijn we mensen, maar vreemdgaan zie ik als een bewuste keuze en geen fout. Het ligt nu aan jou of je ermee kunt leven of niet. Het lijkt zo simpel maar het voelt als een eindeloze oorlog in je brein. Xx

Andrieke,

hoe gaat het nu met je?