Hoe kom ik van haar geclaim af!
Pffffff... Even stoom afblazen, hoor...! Onder een nick, wegens de herkenbaarheid van een openbaar forum!
Je staat altijd zelf toe dat iemand onder je huid kruipt, ik weet het. Maar dit is echt een héél hardnekkig geval!
Ik heb een vriendin met een huwelijk waar ze niet gelukkig is. Lang verhaal, zal ik je besparen (ze heeft geen nare man, het werkt gewoon niet).
Ze is toen "vreemd gegaan" volgens het klassieke patroon: "Die ander begrijpt me, nee, ik ben niet verliefd, hoor, ik heb alles onder controle!" We weten allemaal waar dat op uitloopt. En daar liep het dan ook op uit. Smoorverliefd, en all the way.
Dit is recentelijk uitgekomen, de vrouw van zijn minnaar is er achter gekomen en heeft haar man stevig teruggefloten.
Mijn vriendin is nu in alle staten en in paniek dat haar eigen man er ook achter komt doordat vrouw-van-minnaar hem zal informeren. Ze bedenkt allerlei rampenscenarios en krijgt vervolgens paniekaanvallen, die ze met me delen wil.
Ik heb (als enige) geweten van de affaire, met opzet nooit partij gekozen, het ook nooit goedgepraat, maar wel altijd naar haar geluisterd. Daar zijn vriendinnen voor, he. Haar euforie over die ander, ik heb geduldig geluisterd, wel gewaarschuwd voor de gevolgen (kapot huwelijk, gebroken hart, gezinnen kapotmaken, etcetera).
Maar ik kreeg wel steeds meer het gevoel dat ik een deurmatje voor haar werd waar ze telkens haar voeten op kon afvegen naar behoefte. Toen ze nog vreemd ging deelde ze zoals ik al zei haar euforie met me, en dat gebeurde echt 24/7. Toen ik zelf een mindere periode had, kon ik mijn ei maar moeizaam bij háár kwijt en moest ik haar daar echt op wijzen. Haar reactie: oh ja, dat is waar ook, sorry. En dan luisterde ze moeizaam drie minuten, om vervolgens weer los te barsten hoe geweldig Hij was.
En nu ben ik het ZAT!!! Ik word al maanden lang, al voor het uitkwam, platgespamd door haar. Per telefoon, per mail, per sms omdat ze haar ei kwijt moet. En oh wee als ik niet meteen reageer, dan gaat ze drammen! Ik heb haar hier een tijd geleden al op gewezen. Dat ik niet 24/7 online ben. Dat ik ondanks mijn prachtige telefoon toch geen slaaf van de sms ben. Dat ik ook een leven heb.
Gisteren was ik het echt kotsbeu. Ze is zichzelf enorm aan het opjagen en paniek aan het aanpraten, uit angst dat vrouw-van-minnaar naar haar man toe gaat en uit de school klapt. Ook wil ze telkens contact zoeken met haar minnaar, die nu afstand houdt. Ze wil weten waar ze aan toe is (wat mij wel duidelijk lijkt: die kiest voor zijn vrouw!). Ik heb al een paar keer gezegd dat ze doordraaft en zichzelf gek praat, ook dat dit de consequenties zijn van scheve schaatsen rijden, en (opnieuw) dat ik als een vriendin wil luisteren, maar niet elk moment dat zij dat wenst. Maar dan wordt ze boos. Verder begin ik haar gedrag steeds gestoorder te vinden en daar blijf ik liever ver van weg.
Gisteravond (of eigenlijk vannacht) heb ik zeer duidelijk gezegd dat ik hier niks meer mee kan en wil, dat ze die man moet loslaten, dat ze dit had kunnen zien aankomen (iets met gat branden en op blaren zitten), en dat ze voor die paniekaanvallen professionele hulp moet zoeken. Dat ik mezelf behoorlijk ook belast begin te voelen omdat ik telkens op commando aanwezig moet zijn, en zij continu door mijn grenzen heen gaat. Kortom: ik heb haar op een nette maar zeer duidelijke manier gezegd dat ik het zat ben.
Ze probeerde me een schuldgevoel aan te praten ("nou laat jij mij ook nog in de steek en heb ik niemand meer") maar dat soort manipulatie laat me siberisch. Ze heeft toen vrij kortaf het gesprek beëindigd en eerlijk gezegd luchtte me dat op.
Drie maal raden wie vanmorgen weer een sms-bombardement heeft gestuurd en me vervolgend belde met een nieuwe paniekaanval... ARGHHHH!!!!!!
En ik ben zo'n lieverd die dan niet rechtstreeks kan zeggen "en nou ROT je OP met je gejank, zoek professionele hulp en aanvaard de consequenties van je gedrag!!! Ik wil best luisteren maar ik ben geen 24/7 telefonische hulpdienst die verder toch geen eigen leven heeft!!! De GROETEN!!!" Ben gisteren al behoorlijk rechtstreeks geweest, maar dat is toch niet aangekomen en nog harder zijn ligt niet in mijn aard :S
Hoe kom ik zo netjes mogelijk van deze zéér claimende vriendin af? (die haar ex-minnaar net zo aan het stalken is en dat héél terecht vindt omdat ze wil weten waar ze aan toe is en of zijn vrouw haar man gaat inlichten, dat soort dingen) MSN is geblokkeerd, mails kan ik negeren, mijn telefoon kan ik helaas niet blokkeren.
Ik heb in het verleden wel vaker claimende wannabe-vriendinnen ("jij kan zo goed luisteren...") op afstand gekregen door in de negeerstand te schieten, eventueel duidelijk makend dat ik hier geen zin meer in heb. Maar deze dame is gruwelijk hardleers en niet af te schudden, en ik merk steeds meer dat ik er echt last van begin te krijgen in de vorm van stress. Nog een bof dat ze ver van me vandaan woont anders stond ze elk moment op de stoep, en ik vind dit gespam al erg genoeg!
By the way: ze belt vaak vanaf haar werk, met een afgeschermd nummer. Vanwege mijn eigen werk, medische dingen en de school van de kinderen moet ik afgeschermde nummers wel opnemen... Hij is fijn... *not!*
Ander nummer
Kun je niet (tijdelijk) een extra telefoon nemen (prepaid) voor school, werk etc? Het is een symptoom maatregele, maar wie weet helpt het op den duur ook wel. Ik geef je trouwens helemaal gelijk dat de maat vol is.
Vermoeiend
Hemel wat een vermoeiende posting! Je klinkt wel heel erg gestresst. (maar na dit opgeschreven te hebben vast weer wat rustiger)
Als je dit soort types aantrekt moet je idd bij jezelf te rade gaan. Je kan misschien toch niet echt duidelijk je eigen grenzen aangeven, al vind je zelf van wel.
Als ze ongelegen belt meteen zeggen dat het niet gelegen komt, of ze dan en dan terug kan bellen, of dat jij dan en dan terugbelt. Oefen je in gesprekken afkappen, dat is juist heel vriendelijk, want als het niet gelegen komt, kan je niet goed luisteren en reageren en zo kan jij geen goede vriendin zijn. Als je dat nog wilt zijn van haar.
Vermoeide vriendin
Pas de "kapotte grammofoonplaat" methode toe. Herhaal steeds als ze weer begint met: "Je weet wat ik je toen en toen gezegd heb en meer wil ik er niet aan toevoegen". Vervolgens druk je je telefoon uit!
Nee, je bent niet egoïstisch want je hebt haar verteld wat ze moet doen en je hebt haar verteld hoe je erover denkt. Je hebt haar verteld dat je het zat bent nu en dus heb je je grens aangegeven.
Vriendin respecteert je grenzen niet en dramt toch door. Het is jouw goed recht om haar hier op te wijzen en dat heb je heel netjes gedaan! Duidelijk en netjes, daar na nog duidelijker en wat minder netjes, maar niets helpt blijkbaar.
Dus: Nu de kapotte grammofoonplaat methode toepassen en dat steeds weer herhalen als ze belt en dan de telefoon uitzetten! Iedere keer weer als ze weer belt en er weer over begint!
Je hoeft niet steeds te herhalen wat je toen en toen gezegd hebt, maar gewoon heel kort: "Je weet hoe ik erover denk, dus val me niet meer lastig hiermee". En hup…de telefoon uit!
Belt ze je over iets compleet anders, prima, maar als ze weer begint, weer herhalen en telefoon uitzetten! Laat haar heel duidelijk merken dat jij respect verdient, dat ze rekening met jouw moet houden en jouw grenzen respecteert.
Petra
Nee, dat is geen optie, dan moet ik heel veel mensen en bedrijven inlichten en dat gaat me te ver.
Rafelkap
Ja, je hebt helemaal gelijk. Ik heb dit geschreven nadat ik me van haar had losgetrokken. Ze ratelt maar door en hóórt me niet eens. Ik heb maar gezegd dat ik een werkafspraak heb en NU weg moet, doei! 
Ik zeg altijd, bij iedereen, als het niet uitkomt en stel dan zelf voor terug te bellen. Vind ik onder normale omstandigheden helemaal geen probleem. Ik heb er namelijk toch al een hekel aan om 24/7 beschikbaar te zijn en hou helemaal niet van telefoneren 
Mijn familie en andere vrienden weten dat ik af en toe de telefoon gewoon op stil zet en voor noodgevallen te sms-en ben. Misschien een rare gewoonte in 2011, maar het wordt over het algemeen begrepen en gerespecteerd. Maar deze vriendin walst er steeds harder overheen.
Ook heb je gelijk als je zegt dat ik dit soort types aantrek. Na een paar vervelende confrontaties in het verleden met types die zich in je leven slijmen ("oh, wat ben je leuk, we kunnen zo met je lachen en je luistert zo goed") en je keihard laten vallen als jij eens een ei kwijt moet, heb ik de deuren behoorlijk stevig dichtgetrokken. Met succes. Tot deze vriendin, die ik al langer ken, zich nog erger begon te gedragen dan tien van die wannabe-vrienden bij elkaar.
Een standaardclaimer heb ik tegenwoordig binnen 10 minuten door, en kan ik van me afschudden door de optie "och jee, ach gut, wat vreselijk, wat erg, oh jee, is het al zo laat? Doeiiii!" en als je dan een paar mailtjes of sms-jes "vergeet" hebben ze een ander slachtoffer gekozen. Die taktiek van glimlachend achteruitlopen, de achterdeur doorglippen en stevig op slot doen en dan hard wegrennen helpt hier echter niet.
Ik heb mijn verhaal direct na het telefoongesprek geschreven en de vlammen sloegen uit mijn neusgaten! Je merkte het, he? 
Ja, het zit héél hoog en ik ben vooral W O E D E N D. Ik zie dit wel als een test of ik werkelijk heb afgerekend met claimers We hebben best veel meegemaakt samen, ook leuke dingen, malle vakanties en uitstapjes, en ook al zijn onze achtergronden anders, we hebben ook veel gemeen. En ach, ze kon wel eens zeuren, maar dan zette ik haar op haar plaats en we lachten erom. Maar sinds ze buiten de deur ging eten, om het zo maar te noemen, en ik de enige was die dit geheim wist, is ze er op heel slinkse wijze (waarschijnlijk niet eens bewust) in geslaagd me volkomen te claimen.
En je laatste opmerking: nee, ik kan en wil nu haar vriendin niet meer zijn. Dit is eenrichtingverkeer tot in het extreme. Ik wil er zijn voor mijn vrienden, niet 24/7 maar toch wel nog dezelfde dag als dat nodig moest zijn.
Mijn grenzen aangeven: dit heb ik wel geleerd (heb er wel een therapietje voor nodig gehad). Duidelijk zijn, geen hints want die worden toch niet opgepakt. Ik had de hoop dat dat vannacht wel was doorgekomen, maar niet dus.
Ik heb het afgelopen uur bedacht dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken en dat ik haar bij het volgende contact moet zeggen dat ik niet meer kan en wil luisteren, dat ik niet langer kan aanzien hoe ze zichzelf gek maakt (zij ziet dat anders) en dat het teveel onder mijn huid is gaan zitten en dat ik daarom nu héél egoïstisch voorlopig liever even geen contact meer over haar affaire en haar angsten wil hebben. Dat ik er voorlopig helemaal van af wil zijn omdat ik er ook in meegesleept word (al was het maar verbaal) en dat niet meer wil. En dan me schrap zetten. Want haar lover heeft dat ook gezegd en wordt nog heftiger gestalkt dan ik, ze wacht hem zelfs op bij zijn werk! Wat waarschijnlijk heel wat zegt over het pitbullgedrag dat zij heeft ontwikkeld: happen en niet meer loslaten.
Nee. Mijn vriendin is het niet meer. En ik heb dit gedrag echt nooit van haar verwacht, maar hoe rustiger ik er over nadenk, hoe zekerder ik weet dat er een flinke schroef aan haar los is komen zitten (ook door enkele achtergrondfactoren).
En dan wil ik best haar therapeut zijn, maar ik heb wel hoge tarieven die niet door de verzekering worden gedekt en beperkte spreekuren!!!
Kerstkers
(wat een leuke nick, maar wel een beetje vroeg )
Jaaa, de kapotte grammofoonplaat! Die pas ik geregeld toe bij mensen die er van alles en nog wat bijhalen om hun (on)gelijk erdoor te drammen
Ik had er nog niet aan gedacht om die hier ook uit de kast te halen. Even bedenken hoe ik dit kan combineren met wat ik net bedacht en aan Rafelkap schreef. Wordt nog lastig, want ik heb nog nooit de hoorn op de haak gegooid. Maar ik zat vanmorgen close er tegenaan en verzon toen een acute werkafspraak waar ik om half tien MOEST zijn. Misschien past die manier van afkappen beter bij me...
Even bedenken hoe ik dit verbaal aan ga pakken. Want dit gaat van kwaad tot erger en inmiddels heeft ze al deze hele week behoorlijk opdringerig mijn bezigheden verstoord.
Voor mijzelf dan nog de vraag: hoe kan ik vriendinnen een luisterend oor blijven bieden als ze dat nodig hebben? Zonder meteen claimers aan te trekken (want ja, dat gebeurt, al kan ik ze tot nu toe ontwijken... Bijna allemaal dan). Want ik heb niet nog eens zin in een gevalletje "je geeft ze een vinger, ze nemen je hand en vooruit, doe ook de arm maar met een stukje oksel", op een manier dat je het pas merkt als ze er ook met je andere arm vandoor is Standaardclaimers kan ik áán, maar zo eentje duidelijk niet!
Nog even wat dingetjes
Pfff, alweer een berichtje van mij, zou stalken en zeuren besmettelijk zijn?
Het is jullie denk ik wel duidelijk dat het me moeite kost dit op een nette manier een halt toe te roepen. En dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken dus ik moet nog duidelijker zijn, al gaat dat waarschijnlijk van auw.
Wat is net en wat is wijsheid? Ik denk eraan een mail te schrijven waarin ik duidelijk wil maken dat ik voorlopig niet meer geconfronteerd wil worden met haar dingen. Nogmaals aandringen professionele hulp te zoeken (doet ze niet want "ik heb alles onder controle"). Hoe kan ik ook goed duidelijk maken dat het op mij ook steeds meer negatief effect heeft (ik voel stress en spanning, komt ook omdat ik erg veel aan mijn hoofd heb, niks ernstigs, wel veel) zonder meteen een slachtofferrol uit te stralen?
Waar ik fout ben gegaan: ik heb ooit gezegd "je kan me altijd sms-en, dan lees ik het vanzelf wel". En ik heb dat vrij recentelijk herhaald. En tja, nou gaat ze zich enorm in de steek gelaten voelen en mij, net als haar ex-lover, waarschijnlijk nog meer stalken met het nodige slachtoffergedrag, het zij zo. Maar ik ben daar op voorbereid en laat me er niet door weerhouden. Pfff, dan liever iemand die zich verschrikkelijk op de pik getrapt voelt door een pittige mail met goedbedoelde maar wel serieus te nemen kritiek en vervolgens met virtueel slaande deuren mijn computer en telefoon verlaat!
Maar hoe kan ik mijn besluit om voorlopig even afstand te nemen, zo duidelijk mogelijk onder woorden brengen, zo dat het zelfs door de hardste schedel doordringt?
En ja, liefst per mail, want sprekend ben ik niet op mijn best. Schrijvend wel, maar dit soort dingen heb ik nog nooit bij de hand gehad en ik vind het nog te vroeg om "En nou tief je op naar je eigen stal, want ik ben het zo ontieglijk kotsbeu dat ik al acuut uitslag en darmproblemen krijg als ik alleen je náám al hoor" te brulmailen (maar onzelieveheer hoort me al brommen Zie je wel, ik word gewoon op de proef gesteld, hahahaha!)
Als je echt
haar vriendin niet meer wil zijn: dreig haar haar man in te lichten als ze je nog een keer lastig valt.
Is ze meteen van die onzekerheid af, kan ze opnieuw beginnen, met of zonder partner!
Mailen ja
Ik zou haar een mail sturen met je uitleg en dat je graag zou willen dat ze jou met dit onderwerp niet meer lastig valt, alles is hierover al besproken. Verder vind ik 24/7 beschikbaar zijn alleen gelden voor noodgevallen en het feit dat ze gaat drammen als je een sms niet meteen beantwoord ook iets wat je in die mail moet zetten.
Vervolgens zeg je dat je haar niet meer over dit onderwerp wilt spreken, begint ze hier wel over, dat je dan meteen ophangt. En dit dus ook gewoon doen, niet meer proberen er tussen te komen, maar meteen ophangen. Als ze door blijft gaan dan zou je zelfs kunnen ophangen zodra je haar hoort spreken aan de andere kant van de lijn.... heel naar, maar als iemand niet naar je luisteren wilt, dan kan je niet anders.
Afstand
Ik zou me niet beperken tot 'over dit onderwerp wil ik je niet meer spreken' maar: 'ik wil voorlopig afstand van je houden en ik neem wel weer contact met je op wanneer IK daar weer aan toe ben'. Als ze echt een stalkersgen heeft, zal het trouwens niet helpen ...
Ik zou het heel kort houden en in de ik-vorm. En vooral niet zeggen wat zij moet doen (hulp zoeken) of in de verwijtende vorm (ik had het je nog zo gezegd). Gewoon: het word me teveel allemaal, ik wil nu afstand nemen. Het ga je goed. In die trant.
En ik heb het zelf afgeleerd om goedbedoelde adviezen te geven bij vriendinnen, in ieder geval niet veroordelend maar opbouwend. Want wie ben ik om te zeggen wat iemand moet doen? Ik kan niet voor een ander beslissen. Heb ook een vriendin gehad met affaire, lang geleden, vond dit heel vervelend. Sindsdien ben ik gewoon luisterend oor en probeer niet te veroordelen, tenzij mij om mijn mening wordt gevraagd. En dat is een stuk prettiger.
Dank jullie
Ja, hier kan ik wat mee en dit ga ik doen. Ik denk ook dat ik het contact even helemáál afhou, zoals al wordt voorgesteld. Ik merk opluchting bij het idee
Over de adviezen: zij is zelf nogal van "wat vind je ervan" en "wat zou jij doen". En dan begeef je je inderdaad op glad ijs als je antwoord geeft *slik*.
Moeilijk, he, communiceren, vind ik... Maar ik ben het punt van gedogen en slikken inmiddels vér gepasseerd.
Vermoeide vriendin
Ja, leuke nick he…het schoot me ineens te binnen…LOL
"Wordt nog lastig, want ik heb nog nooit de hoorn op de haak gegooid. Maar ik zat vanmorgen close er tegenaan en verzon toen een acute werkafspraak waar ik om half tien MOEST zijn. Misschien past die manier van afkappen beter bij me…"
Je legt hier nu juist de vinger op de zere plek. Gevoelsmatig staat het je tegen om "de hoorn op de haak te gooien". I'ts just not you. Doe dat nu eens wel. Door smoesjes te verzinnen dat je een werkafspraak hebt, laat je de deur nog steeds open voor die 'vrouw'. Je geeft haar nu weer de ruimte, snap je? en al is het maar een heel klein kiertje, ze knallen er gewoon weer doorheen.
Tegen dit soort (sorry dat ik het zo bot zeg) mensen moet je heel duidelijk zijn. Je hebt het al op een nette manier geprobeerd en dat komt niet aan, zelfs niet als je boos wordt.
Wees heel duidelijk naar haar. Wees assertief.
"Luister 'X', Ik heb je de vorige keer al heel duidelijk gemaakt hoe ik erover denk en zo denk ik er nog over. ik wil niet meer dat je mij lastig valt. Dag! En beng! de telefoon uitdoen! Belt ze weer, gelijk de telefoon erop gooien! Niet eens meer wat tegen haar zeggen, maar direct de telefoon uitdoen!
Herkenbaar (als boosdoener)
Zo bont als jouw (ex)vriendin heb ik het niet gemaakt, in het stalkgedeelte herken ik mezelf niet en ook niet in de vreemdgaanderij, maar ik heb in de vorige eeuw wel een vriendin gehad die ik altijd uitgebreid inlichtte over mijn relatieperikelen en dacht dat mijn verhalen nog interessant waren ook. Als zij eens ergens mee zat was ik er veel minder voor haar dan zij voor mij. Toen heb ik op een dag een mail van haar gekregen waarin ze zei geen zin meer te hebben in mijn relatiegezeur. Daarop verbrak ik verongelijkt het contact en zo kwam de vriendschap tot een eind. Heel veel later heb ik weer contact gezocht en hebben we de draad weer opgepakt vanwege de mooie herinneringen aan de jarenlange vriendschap maar het is nooit meer geworden wat he was, nu is het contact oppervlakkig en lauwtjes. Jammer, maar ook weer niet heel dramatisch. Kortom: duidelijk laten weten dat je niet meer van haar verhalen gediend bent en als ze de hint niet begrijpt en toch blijft stalken, dan kun je inderdaad altijd nog dreigen met klikken.
Vriendschap
Een vriendschap moet van beide kanten komen. Het is geven en nemen. Probeer eens zo eerlijk mogelijk te antwoorden op de volgende vraag: Zou zij net zo geduldig en begripvol reageren als jij haar zo intensief zou bombarderen met een zelfde probleem?
Jij hebt ongetwijfeld ook jouw sores, al is het dan geen buitenechtelijke relatie. Luistert ze nog wel eens naar jou? Heeft ze ook belangstelling voor jou?
Misschien kun je deze overwegingen meenemen in je mail naar haar.
Sterkte.
Fély
Poeh
Herkenbaar, mjn moeder heeft wel zulke 'vriendinnen' gehad, wie het ook teveel moeite was om eens te vragen: hoe is het nu met jou? Daarbij inderaad het bekende gestalk, en zodra alles weer beter ging hoorde mijn moeder niks meer. Je bent eigenlijk een soort praatpaal.
Ik zou de mail sturen en als dat niet helpt een ander nummer nemen.
Nou
Daar gaat-ie dan, want met alle goede bedoelingen komen we geen concrete stap verder.
Beste Marietje,
Ik stuur je deze mail om je te laten weten dat ik onze vriendschap (tijdelijk) wil verbreken. Ik heb steeds meer moeite met je claimende gedrag en wil dat je me met rust laat. Ik wens je veel sterkte en wijsheid.
Lieve groetjes
Vermoeide vriendin
En dan op 'send' drukken.
Tirza
Lol tirza
' En dan op \'send\' drukken.'
Haha, ja dat is natuurlijk het belangrijkste en het moeilijkste.
Ik zou het zelf misschien niet zo bot verwoorden, aamr zou wel in die trant een e-mail sturen. Mailen idd, niet bellen, dan kun je ten minste je verhaal of je boodschap kwijt zonder onderbreking en zonder dat je onderbroken wordt door een huilbui oid.
Jeetje, ik zou gèk worden hiervan.
Stuur een mail, zeg duidelijk waarom je het niet meer trekt, maar wijs haar er ook even op dat ze misschien wel baat heeft bij professionele hulp. Gooi het er op omdat ze zo veel te verwerken heeft. Want zo te lezen heeft ze wel hulp nodig en klinkt het alsof het verder gaat dan een minder aardig karakter.
Stilte...!
Goh, het is al 36 uur stil...!!!
Fianna, je hebt helemaal gelijk. Zij heeft dringend goede therapie nodig, want het gaat van kwaad tot erger, die dwang om alles onder controle te houden. Daar hoort ook bij dat mensen à la minute beschikbaar moeten zijn, anders raakt ze in toenemende mate in paniek. En nu is ze de controle héél erg kwijt omdat haar minnaar voor zijn vrouw heeft gekozen en zij zich de meest gruwelijke pek-met-veren-scenarios in haar hoofd haalt.
En ik ben géén therapeut. En ook al niet 24/7 beschikbaar. Ik ben een vriendin die een luisterend ook kan bieden, zelfs als iemand bij niemand anders details van een spannende affaire kwijt kan, maar het houdt echt een keertje op.
Ik heb definitief besloten bij het eerstvolgende contact haar te laten weten dat ik dit niet meer trek op deze manier. Per mail, ja. En ik heb al wat kladjes klaarliggen!
Simpel, hopelijk?
Heel simpel. Zeg gewoon een beetje wat je in je laatste bericht al schrijft. Ze heeft hulp nodig, jij kan het haar niet geven, dus je raadt haar dringend aan prof. hulp te zoeken want zij gaat er aan ten onder omdat ze het niet krijgt en jij gaat er ten onder omdat je het haar niet kan geven. Zeg er nog even bij dat ze niet gek is, maar gewoon te veel te verwerken heeft gehad waarbij jij haar niet kan helpen. Wie weet helpt dat?
