Houden van
Ik ben sinds 5 jaar samen met mijn vriend en we hebben een latrelatie. We brengen zoveel mogelijk tijd samen door, hebben het heel gezellig, nooit ruzie, prima seks. Hij heeft veel voor mij over en ik voor hem. Het lijkt de perfecte relatie, alleen hij zegt nooit dat hij van me houdt. Toen ik het hem vroeg bleef het angstvallig stil. Hij zegt dat hij het niet zo goed weet, en dat het gevoel anders is dan voor zijn kinderen. Wel ben ik de enige vrouw die hij (ooit) zou willen en als we geen thuiswonende kinderen zouden hebben zou hij alleen met mij willen trouwen. Ik had het misschien niet moeten vragen of me erbij neerleggen dat hij het niet wil zeggen. Het is toch een heel vreemde situatie?
Klinkt als...
...houden van...!
Misschien kunnen jullie eens een gezellig avondje maken met als vraag "wat is houden-van eigenlijk, en hoeveel soorten zijn er?"
Volgens mij zit dat bij jullie namelijk wel goed!
Samenwonen het hoogste goed?
Ik vraag me echt af wat latten met houden van te maken heeft. je kunt toch een prina relatie hebben en elkaars grote liefde zijn zonder samen te wonen? Alsof dat de kroon op de relatie moet zijn. Dat vind ik echt onzin. Persoonlijk wik ik ook niet meer samenwonen, in elk geval niet tot zolang mijn kinderen nog thuiswonen. Dat wil ik niet voor de kinderen. Verder klinkt de beschrijving van Valentina voor mij wel als houden van. Misschien is vriend wat allergisch voor het woord 
Wat is de definitie van "houden van"?
Liefde voor kinderen is onvoorwaardelijk. Zou liefde voor een ander ook onvoorwaardelijk moeten zijn? Is het geen echte liefde als je niet bereid bent alles voor iemand op te geven? Grote risico's te nemen (huis opzeggen en op straat te staan als het op een dag toch misloopt)? Denkt hij misschien daarom dat hij niet echt van je houdt? Dat hij niet aan zijn eigen definitie denkt te voldoen?
Anno
Er zijn heel veel mensen die al jaren latten en nooit anders willen dan dat. Dat heeft niks te maken met de stap niet willen zetten of twijfel.
Wat is't
wat is 'houden van' ? ik vind dat eigenlijk ook een moeilijke vraag, Het is niet tot over je oren verliefd zijn, het is geen laaiend vuur maar een waakzame vlam....Ik kan mij goed inbeelden dat je partner daar geen antwoord op kan geven ookal is zijn liefde helemaal echt. Misschien dat hij dat beter aanvoelt op een moment dat het eens minder goed gaat, of tijdens zwakke moeizame momenten. Ikzelf kan dat ook veel moeilijker onder woorden brengen of benoemen dan mijn man, ik zou aan die woorden dus niet te veel betekenis geven, Je ziet dat veel beter op bepaalde momenten in kleine dingen , die woorden zijn maar woorden, Je kan zoiets ook hard uitroepen terwijl het misschien ver zoek is...
Er zijn meer wegen die naar rome leiden
ergens werd eens een boek genoemd over de 5 manieren om liefde te tonen. Als je nu net iemand hebt getroffen die een andere manier heeft om dat te uiten kun je dat verkeerd interpreteren.
Mijn Lief zal het ook niet zeggen, maar laat het wel op andere manieren blijken. Moest ik ook heel erg aan wennen.
Nooit spontaan
Ook wij hebben een prima relatie, niks mis mee. Maar ik heb van mijn man nog nooit spontaan gehoord, schat wat houd ik van jou, o.i.d.
Eerst twijfelde ik over zijn liefde, later ergerde ik me daarover. Nu maak ik grapjes. Bv als ik weer eens een hele stapel overhemden voor hem hev gestreken, wat hij zelf niet kan en ook niet wil leren.
Dan zeg ik voor hoe hij zou moeten reageren: wat ben ik blij dat jij mijn hemden gaat strijken. Ik houd er zo veel van jou.
En hij herhaalt het dapper.
Maar apontaan, gewoon, tijdens een gelukkig moment, nooit.
Ikzelf zeg het bewust wel, als het me duidelijk is, hoe belangrijk hij voor mij is, enhoeveel ik van hem houd
Tja, wat is houden van............
Angelika, Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Hier andersom
Dus ik begrijp je vriend heel goed. Ik zeg ook nooit spontaan tegen mijn partner dat ik van hem hou. Ik weet ook niet zeker hoe dat voelt, ik herken die twijfel die jouw vriend ook heeft. Het is namelijk een heel ander gevoel dan voor je kinderen. Van mijn kinderen hou ik echt onvoorwaardelijk, ik zou alles voor ze doen. Dat gevoel heb ik voor mijn partner niet. Toch zou ik hem echt niet willen missen en zou ik ook niet graag zonder hem willen leven. We zijn heel gelukkig samen. Maar het woordje houden van is zo beladen. Ik zou dat ook nooit zomaar spontaan zeggen. Maar ik denk dat dat nou eenmaal per persoon verschillend is. De een zegt het al bij een vakantieliefde, en de ander vindt het na jaren huwelijk nog steeds moeilijk om te zeggen. Het gaat er om hoe je met elkaar omgaat, daar kun je toch ook uit afleiden of iemand van je houdt denk ik.
Dus
hij wilt wel met je trouwen maar niet zeggen dat hij van je houdt..........
bijzonder.
Ik zou alleen willen trouwen met iemand die zeker weet dat ie van mij houdt.
Onmogelijke opgave
"Hij zegt dat hij het niet zo goed weet, en dat het gevoel anders is dan voor zijn kinderen. Wel ben ik de enige vrouw die hij (ooit) zou willen en als we geen thuiswonende kinderen zouden hebben zou hij alleen met mij willen trouwen"
Afgezien van de woorden zelf heeft hij (in mijn ogen) daarmee al gezegd dat hij van je houdt. Die woorden komen nou eenmaal niet iedereen even makkelijk uit de mond. Misschien omdat hij ze te vaak ten onrechte heeft gehoord (of gezegd). Misschien omdat hij oprecht niet goed weet wat jij denkt dat hij moet voelen om ze oprecht te zeggen. Nu kán hij het niet meer zeggen, want hij weet dat jij het graag wilt horen en kan dus best bang zijn dat hij dan te horen krijgt dat hij het alleen maar zegt omdat jij het vroeg. Dan weet je nog niet wat er bij hem achter die woorden zit.
'Houden van' lijkt mij de bereidheid er te zijn voor iemand, in welke vorm dan ook. Dat blijkt meer uit daden en houding dan uit woorden, toch?
Veel reacties
Ik ben blij te lezen dat er veel positieve reacties zijn en jullie het geen kansloze missie vinden. Mijn vriend gebruikte ongeveer dezelfde woorden als Petra vS. De liefde voor zijn kinderen is voor altijd en onvoorwaardelijk en voor je partner is dat anders. Mijn reactie was in eerste instantie als die van Koentje, als je het na 5 jaar nog niet weet, wanneer dan wel?! Nu kijk ik er wat anders tegenaan. Het is een kwestie van definities denk ik. Ik durf wel te zeggen dat ik van hem houd, ookal is dat niet op dezelfde onvoorwaardelijke manier als voor mijn kinderen en weet ik niet of het voor altijd is. Het latten is overigens een bewuste keuze. In verband met de kinderen zou ik dat niet anders willen.
