Het forum van Ouders.nl is een online community waar iedereen respectvol met elkaar omgaat. Het forum is er voor ouders met vragen over opvoeding, ouderschap, ontwikkeling, gezondheid, school en alle andere dingen die je als ouder tegenkomt in het leven.
12-04-2011 om 10:45
Kinderen onder de 6, we, vooral ik, zijn fysiek eindelijk boven jan. We zouden dit jaar, eindelijk 'voorzichtig' met vakantie gaan. Eindelijk ook een auto. We konden een weekje in het huisje van vrienden (buitenland) en op weg zouden we tussenstops maken (en omrijden) voor vrienden (die we al heel lang niet hebben gezien). in mijn ogen een topvakantie van 5 dagen dus, Het enige is dat je natuurlijk afhankelijk bent van de planning van de eigenaren van het huisje. Geen probleem. Alleen, hoor ik net dat man 10 dagen in de zomervakantie voor zakenreis moet. Het was een mededeling tussen neus en lippen. Vervolgens ben ik naar de mogelijkheden gaan kijken en tja.. dat huisje is nu niet meer mogelijk, gezien de logistiek. Man vindt het minder erg omdat zijn 10-daagse trip iets is dat hij te gek vindt. Dat vergt ook een voorbereiding op het werk en na besprekingen. Voor hem een drukke zomer. En dat steekt wel eerlijk gezegd. Zeker gezien de mededeling tussen neus en lippen (met als toevoeging, ja dat is mijn baan, niet zeiken). Dat voelt als een jij-bak.
Ik baal als een stekker.. niet alleen dat de (eerste) vakantie (van en met de kinderen) niet doorgaat en dat ik m'n vrienden niet zie van de zomer. Maar ook hoe het door man afgeschoven wordt en hij het niet erg vindt. Zijn trip gaat door (en voor). Ik had natuurlijk een back up plan moeten hebben, voor kinderen en mij. Maar ik ben bang dat lastig wordt, gezien ook het geld. Dan had ik me wat beter gevoeld denk ik. Maar ik baal nu vooral als een stekker :-s (en ben ook boos). Advies, tips richting man (en vakantie welkom .
16-04-2011 om 10:03
Natuurlijk
was je heel bang. Je durfde niet voor niets niet te vliegen! Maar als 'slechts' die aanpak werkte, spreek je niet perse van een fobie of een angst. Dat gaat nog veel verder. Jammer dat je je ondanks je eigen angst zo weinig in kan leven in mensen met nog meer en diepere angsten. Misschien focus je teveel op je eigen problemen waardoor je anderen niet ziet of teveel patroon van jouw leven op legt.
Angst is dat je bij de gedachte aan vliegen/zwemmen wat dan ook, onbedaarlijk gaat zweten, niet meer kan nadenken, alleen nog maar (instinctief) kan reageren. Net als bij een bevalling: je lichaam en geest nemen het over. Overlevingsstand. Kom op, dat weet je toch wel?
16-04-2011 om 10:19
Adhv alle reacties
ik laat het bezinken en kom op jullie reacties terug. Nu lijkt het net of ik alleen op Sini reageer. Dat is niet zo. Ik lees alles aandachtig. Vind de steun, aanwijzingen, tips, schoppen onder de billen handig, prettig, verstandig, een steun! Het staat hier ook niet stil. Gaat iet wat de goede kant op zonder teveel trekken. Nu een erg druk weekend! tot later.
16-04-2011 om 22:01
Sini (ot, sorry nog 1 x)
Bedankt voor je verhaal. Maar ik weet niet goed of ik er wat aan heb; het is me niet meer helemaal duidelijk of je angst ontstaan was door een vliegtuigongeluk die je meegemaakt hebt. Want ik kan mezelf wel een schop het vliegtuig in geven en ik vlieg ondanks mijn angst. Maar mijzelf weer in precies dezelfde positie brengen als waarin ik destijds gecrasht ben lukt me niet; dus als bijrijder naast iemand in een voertuig op de weg. En ik kan mijn angst niet rationaliseren, want op de snelweg rijden is níet een veilige manier van reizen, iets wat je over vliegen wel kunt zeggen. Maar wel bedankt. Misschien moet ik toch maar eens naar de huisarts, misschien heeft hij tips..
En Even zo, sorry voor mijn ge-o.t. ; ik hoop dat je er met je man uitkomt.