ik en mijn grote mond
In september leerde ik een man kennen en hoewel ik er niks van verwachtte was het precies wat het moest zijn. wij sleuren beiden met een verleden, maar onderweg liet ik al veel bagage achter, hij is daar nog mee bezig, maar is er nog niet. we hebben alles wat een relatie definieert: affectie, oprechte interesse, we doen beiden moeite en toch... ging ik in gesprek met hem. hij is nog bezig met een lopende rechtszaak tegen zijn ex, zij heeft hem zo gekwetst dat het hoge woord er eindelijk uit kwam: ik ben niet klaar zei hij toen ik hem confronteerde met mijn gevoel dat ik het idee had dat hij me liet hangen in onzekerheid, ik ben toe aan een relatie, hij nog niet. dus stelde ik voor hem de ruimte te geven om te doen wat hij moest doen, maar dat we minimaal 1 tot 2 keer in de week contact zouden hebben, vinger aan de pols... jeetje, niet gedacht dat dit zo moeilijk zou zijn, ik ga dood, zo lijkt het wel, toch hou ik me aan de afspraak en val hem niet nodeloos lastig: ik sport, ik knutsel in huis, ik spreek af, ik plan alles vol, ik val op het werk in waar nodig, ik doe activiteiten met de kinderen... maar dan als alles stil valt, overvalt het gemis me en heb ik het gevoel te verdrinken in onzekerheid. toch stuurde hij me: ik ben blij met je eerlijkheid, dat je dit durft zeggen, want het is ook zo, ik moet aan de slag met mezelf en het verleden, dit is niet ons einde, ik denk aan je... mooi denk ik, en toch... soms nekt de onzekerheid me... wat kan ik nog meer doen om deze tijd uit te zitten?
Een week geleden hadden we de beste nacht van ons leven, samen op hotel, heerlijk relaxt, volgende dag samen gaan shoppen, en toch wist ik dat ik hem mijn gevoel moest vertellen... nu weet ik niet of ik dat had moeten doen, want sinds de 10de appen of bellen we elkaar niet meer... dat is niet lang, dat weet ik, maar alles duurt plots gruwelijk lang... en het is een dagelijks gevecht hem niet te appen, maar ik heb beloofd het niet te doen, dat de bal in zijn kamp ligt...
IMI-x2 schreef op 14-01-2023 om 12:34:
"welke relaties lopen er wel over wolken en gaan niet gepaard met onzekerheid?"
De eerste jaren van een relatie moet wel vlekkeloos verlopen. Dan leg je de basis voor de toekomst en die basis moet zeer solide zijn. Dat is hier allemaal niet aan de orde. Jullie basis is moeilijk, wankel, depressief. Daarom vrees ik dat dit niet tot een gezonde relatie kan leiden.
Ik snap dat je er voor hem wilt zijn, maar dat is die zorgrelatie, geen liefdesrelatie. Open je ogen, zie het verschil. Je hebt al genoeg jaren in een suboptimale relatie gezeten, maak die fout niet nogmaals. Nogmaals, je verdient beter. Sterkte.
😊is ook echt zo
misschien moet ik nog even doorgaan met deze topic, want met mijn ex startte het ook zo en ik weet nog dat iedereen me toen de raad gaf het snel af te kappen en dat deed ik niet.... op mijn 38 wil ik verder zijn dan toen
blijf me aub op de feiten wijzen, want idd, verliefd ben ik al en iedereen weet dat dat verblind. het zal wel pijn doen, maar ik kwam hier voor wijze raad en die krijg ik... amaai even bekomen...
allesInmij2023 schreef op 14-01-2023 om 12:38:
[..]
😊is ook echt zo
misschien moet ik nog even doorgaan met deze topic, want met mijn ex startte het ook zo en ik weet nog dat iedereen me toen de raad gaf het snel af te kappen en dat deed ik niet.... op mijn 38 wil ik verder zijn dan toen
blijf me aub op de feiten wijzen, want idd, verliefd ben ik al en iedereen weet dat dat verblind. het zal wel pijn doen, maar ik kwam hier voor wijze raad en die krijg ik... amaai even bekomen...
Och toch. Maar hou voor ogen: beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Praat met je therapeut. Dikke knuffel.
IMI-x2 schreef op 14-01-2023 om 12:41:
[..]
Och toch. Maar hou voor ogen: beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Praat met je therapeut. Dikke knuffel.
sorry, ik ken die uitdrukking niet... ze nog nooit in België gehoord precies😂
allesInmij2023 schreef op 14-01-2023 om 12:43:
[..]
sorry, ik ken die uitdrukking niet... ze nog nooit in België gehoord precies😂
Dat betekent dat je beter na een tijdje kunt zien dat je niet het juiste pad op gegaan bent en terugkeert, dan dat je blind het pad volgt en aan het einde pas ziet dat je fout zat.
allesInmij2023 schreef op 14-01-2023 om 12:38:
[..]
😊is ook echt zo
misschien moet ik nog even doorgaan met deze topic, want met mijn ex startte het ook zo en ik weet nog dat iedereen me toen de raad gaf het snel af te kappen en dat deed ik niet.... op mijn 38 wil ik verder zijn dan toen
blijf me aub op de feiten wijzen, want idd, verliefd ben ik al en iedereen weet dat dat verblind. het zal wel pijn doen, maar ik kwam hier voor wijze raad en die krijg ik... amaai even bekomen...
Dat klonk even kwetsbaar als eerlijk. Het is je namelijk wel heel erg gegund. Geef hem veel meer ruimte en tijd en maak dat contact minder in de zin van: zeker niet wekelijks f op vaste momenten zodat je er naar uit gaat kijken. Je komt zo niet los van elkaar. Toenadering kan altijd nog als hij klaar is. Sterkte
Het is goed dat je alert wordt, hoe pijnlijk ook. Want de rode vlaggen zijn er wel degelijk. Hoe je de relatiepauze hebt beschreven bijvoorbeeld: je presenteert het alsof je hem ruimte geeft voor zijn bestwil en alsof hij signalen heeft gegeven dat hij die ruimte nodig heeft. Maar hoe meer je schrijft, hoe duidelijker het wordt dat hij jou gewoon niet genoeg te bieden heeft. Het is dus (gelukkig!) geen onzelfzuchtige dienst die je hem bewijst. Het is keihard noodzakelijke zelfzorg. Je hebt hem volkomen terecht een grens aangegeven. Maar waarom versluier je dat zo voor jezelf?
De vergissing zou kunnen zijn dat je het idee hebt dat iemand die zachtaardig, lief en zorgzaam is dus niet ongezond en in zekere zin parasitair in een relatie kan zitten. Dat is een vergissing natuurlijk. Die man kan heel aardig zijn en daarnaast niet doorhebben hoeveel hij van een ander, zeker een partner, verwacht. En omdat hij zo aardig is, heb jij het ook niet zo in de gaten. Hij bedoelt het immers allemaal zo goed. Hij is ongelukkig en moet groeien. Maar het feit dat iemand het goed bedoelt, betekent nog niet dat het gezond is voor jou om in een relatie met hem te zitten. En volgens mij weet je het ergens maar verstop je dit in mooie verhalen over hoe hij kan groeien als jij hem maar ruimte geeft.
Je bent overduidelijk een hartstikke slimme vrouw en je weet verstandelijk heel goed hoe het zou moeten zitten. Nu nog ophouden het verhaal in te kleuren met jouw beeld van jezelf als ideale, accepterende en begripvolle partner en je intense verlangen met hem verder te gaan. Probeer het zo neutraal mogelijk te bekijken, los van dat hevige verlangen. En kijk dan nog eens of hij een gelijkwaardige partner is in de relatie. Ik heb niet die indruk. Verre van zelfs. En dat na vier maanden relatie.
Mija schreef op 14-01-2023 om 13:29:
Het is goed dat je alert wordt, hoe pijnlijk ook. Want de rode vlaggen zijn er wel degelijk. Hoe je de relatiepauze hebt beschreven bijvoorbeeld: je presenteert het alsof je hem ruimte geeft voor zijn bestwil en alsof hij signalen heeft gegeven dat hij die ruimte nodig heeft. Maar hoe meer je schrijft, hoe duidelijker het wordt dat hij jou gewoon niet genoeg te bieden heeft. Het is dus (gelukkig!) geen onzelfzuchtige dienst die je hem bewijst. Het is keihard noodzakelijke zelfzorg. Je hebt hem volkomen terecht een grens aangegeven. Maar waarom versluier je dat zo voor jezelf?
De vergissing zou kunnen zijn dat je het idee hebt dat iemand die zachtaardig, lief en zorgzaam is dus niet ongezond en in zekere zin parasitair in een relatie kan zitten. Dat is een vergissing natuurlijk. Die man kan heel aardig zijn en daarnaast niet doorhebben hoeveel hij van een ander, zeker een partner, verwacht. En omdat hij zo aardig is, heb jij het ook niet zo in de gaten. Hij bedoelt het immers allemaal zo goed. Hij is ongelukkig en moet groeien. Maar het feit dat iemand het goed bedoelt, betekent nog niet dat het gezond is voor jou om in een relatie met hem te zitten. En volgens mij weet je het ergens maar verstop je dit in mooie verhalen over hoe hij kan groeien als jij hem maar ruimte geeft.
Je bent overduidelijk een hartstikke slimme vrouw en je weet verstandelijk heel goed hoe het zou moeten zitten. Nu nog ophouden het verhaal in te kleuren met jouw beeld van jezelf als ideale, accepterende en begripvolle partner en je intense verlangen met hem verder te gaan. Probeer het zo neutraal mogelijk te bekijken, los van dat hevige verlangen. En kijk dan nog eens of hij een gelijkwaardige partner is in de relatie. Ik heb niet die indruk. Verre van zelfs. En dat na vier maanden relatie.
nou slim... meer een geit🤣
ik denk dat ik ook niet zomaar dit topic opende, er zat overduidelijk een onrust in mij, zaken die niet rijmden en ik ben dit begonnen na een incident: toen ik hem vroeg wat dit was, een relatie of niet, duurde het pijnlijk lang en zijn antwoord was goh, dat is moeilijk, want...toen een uitleg die kant noch wal raakte en dat zette me aan het denken... hoe graag ik deze man ook wil, ik ga vanaf nu moeten accepteren dat het gedaan is, dat wat hoopgevend begon toch niks wordt, ik geloof wel dat zijn wil er iets, maar hij er gewoon nog niet, ik kwam voor hem te vroeg en hij voor mij te laat... maar nu, na al dit, spreek ik het ook zo uit naar hem of wacht ik op het waterkansje dat hij toch echt verder wilt of... nu ik komaf heb gemaakt met mijn koppigheid en mijn vermogen rode vlaggen netjes te negeren en te ontwijken, weet ik niet goed wat gedaan. maar ik geloof dat het dood is, en dat al mijn reanimeer pogingen tot niks gaan leiden...en de vraag die ik mezelf niet durfde stellen was eigenlijk ook dit: ik ben maar bezig met is hij klaar voor mij terwijl het ook is, ben ik klaar voor hem? goh, net nog zei ik tegen een vriend dat ik het zelf ook best moeilijk vind, het emotioneel mezelf weer volledig openstellen. en wat hier ook werd gezegd, ik heb de neiging anderen te willen verzorgen... dat is mijn valkuil
Jawel hoor, je bent slim. Niet jezelf afkraken. Je bent echt de enige niet die gevoel en verstand niet makkelijk op één lijn krijgt in de liefde.
Staak je reanimeerpogingen. Geef hem minder aandacht. Dat lijkt me voor nu het belangrijkst. Let scherp op de wederkerigheid. Stop er alleen maar net zoveel energie in als wat hij erin stopt, niet meer. Niet meer helpen, alleen maar gewoon, fijn contact wat jou wat oplevert. Als hij appt of belt, praat je gewoon, gezellig met hem maar ga je er geen extra energie inpompen om die relatie in leven te houden. Volgens mij weet je wel wat ik bedoel. En als je merkt dat het dan leeg en saai wordt, of dat hij blijft bedelen om aandacht voor zijn ellende, of wat het dan ook is waarmee hij teveel ruimte opeist, dan weet je genoeg. Als hij dit wederkerige contact accepteert en erbij gedijt, maak je een kans.
Mija schreef op 14-01-2023 om 16:05:
Jawel hoor, je bent slim. Niet jezelf afkraken. Je bent echt de enige niet die gevoel en verstand niet makkelijk op één lijn krijgt in de liefde.
Staak je reanimeerpogingen. Geef hem minder aandacht. Dat lijkt me voor nu het belangrijkst. Let scherp op de wederkerigheid. Stop er alleen maar net zoveel energie in als wat hij erin stopt, niet meer. Niet meer helpen, alleen maar gewoon, fijn contact wat jou wat oplevert. Als hij appt of belt, praat je gewoon, gezellig met hem maar ga je er geen extra energie inpompen om die relatie in leven te houden. Volgens mij weet je wel wat ik bedoel. En als je merkt dat het dan leeg en saai wordt, of dat hij blijft bedelen om aandacht voor zijn ellende, of wat het dan ook is waarmee hij teveel ruimte opeist, dan weet je genoeg. Als hij dit wederkerige contact accepteert en erbij gedijt, maak je een kans.
Met deze post ben ik het volledig eens!
@ Kersje,
ik ook, het is werkelijk volledig, ik ga daar dan ook naar handelen.
ik hou jullie op de hoogte!
de update dus:
ik heb goed nagedacht, ik daalde diep in mezelf en herlas jullie opmerkingen, maar luisterde vooral naar mijn buikgevoel, dat heeft me voorlopig nog nooit in de steek gelaten. dit was een puzzel en als je maar hard genoeg drukt, past het wel, min of meer 
en dat heb ik gedaan, want ik ben met momenten een hopeloze romanticus, maar soms ook heel nuchter en instaat om kordaat te handelen en dat deed ik deze ochtend. na weken sliep ik weer bijzonder goed, werd wakker en wist wat me te doen stond. ik heb voor de laatste keer contact met hem genomen en gezegd wat ik moest zeggen en dat bellen nog altijd kan. de steen die in mijn maag zat is nu een kiezeltje en ook dat zal weldra oplossen. ik voel opluchting, want ik weet diep van binnen dat ik al eerder dan nu afscheid aan het nemen was, omdat ik het wel voelde, maar het niet wilde weten...
mijn relatie breuk leerde me sneller en korter op de bal te spelen, maar ik zal altijd naar de liefde verlangen 
ondertussen zijn antwoord gehad: ik begrijp je beslissing, al vind ik het heel spijtig, maar je hebt gelijk, ik kan er nu niet voluit voor gaan en je verdient meer. Voila, zo simpel kan het zijn als je durft te zien...
Sterkte!!
