Ik ga kapot en heb niemand
Hallo allemaal,
jeetje het is een heel verhaal. ik probeer het zo kort mogelijk te omschrijven.
Ik zit in een voor mij onmogelijke situatie. ik houd al een tijdje niet meer van mijn man. ik vin dat heel erg maar ik kan niks aan doen...
we zijn 15 jaar samen waarvan 9 jaar getrouwd en 2 zoontjes van 4 en 8 jaar.
hij heeft mij jarenlang heel veel uitgescholden. lees: k-hoer, k-wijf, krijg de k en alles wat er tussen zit. ook echt hele gemene persoonlijke dingen.
ik kan ook al jaren niet meer genieten van de sex. ik doe het liever niet dan wel. en vaak als ik het dan doe is het met de gedachte: dan ben ik er maar weer ff vanaf.
2 jaar terug was ik het zat. het is niet goed te praten dat weet ik maar ik had een man ontmoet waar ik 4x mee naar bed ben geweest. een aantal weken later heb ik hem dat verteld en we lagen toen inmiddels in scheiding. hoe fout het ook is mijn ogen zijn wel open gegaan toen. als ik puur sexueel kijk dan vond ik het WEL fijn om door deze man aangeraakt te worden en ik vond het zelf ook fijn om hem aan te raken. ik raakte ook echt opgewonden.
ik heb gedacht dat het aan mij lag, hij zei dat soms ook letterlijk tegen mij. maar door die 'vreemdgaan' ervaring zag ik in dat het niet aan mij lag.
op de een of andere manier blokkeer ik compleet bij hem.
En zo kan ik wel pagina's vol schrijven...
de situatie op dit moment is in ieder geval dat ik hem een paar maanden terug heb gezegd dat ik geen liefde meer voel. dat vond ik erg moeilijk omdat dat hem pijn doet en dat doet mij dan weer pijn.
we hebben geen sex meer mede omdat ik het gewoon niet meer tegen mijn zin in wil doen.
de laatste paar weken gaat het echt slecht met mij. ik ben depressief en wil zo graag weg thuis. maar waarheen...
ik hoop eigenlijk via deze weg met iemand te kunnen praten. ik heb namelijk niemand...
ik kan bij niemand terecht met mijn verhaal, geen steun geen hulp niks..
ik moet het kwijt ik moet een heldere blik krijgen want ik ga hier kapot aan.
zou er iemand zijn die mij zou kunnen en willen helpen.
liefs...
Robbie, er is in de tussentijd het een en ander in de situatie veranderd:
“nu vanaf het moment dat we 2 jaar geleden uit elkaar zouden gaan doet hij het niet meer en is echt positief veranderd. hij doet enorm zijn best. ik had toen der tijd ook totaal niet verwacht dat hij er zo verdrietig over zou zijn dat ik wilde scheiden. mede doordat hij me vaak lelijk behandelde.
therapie hebben we net gehad. hij is vroeger erg gekleineerd door zijn vader en dat schelden is zijn 'berschermer'' als ik iets onredelijks deed in zijn ogen.
ik daarentegen ben erg gevoelig en altijd flink gepest. ik kruip dan weer huilend in een hoekje maar uiteindelijk ben ik ook terug gaan schelden en lelijk doen.
en dat is nu dus ook het moeilijke... hij is veranderd en doet zijn best maar het liefst ren ik gillend weg.”
Hoe is het met je Shirley? Ben je bij de huisarts geweest? Zorg goed voor jezelf!
O? En dan zet zij een heel verhaal hier neer omdat er niets meer aan de hand is? Ik heb even naar de datums gekeken. De post is van 06-09 en het is nu 08-09..... En is het een idee Shirly hier zelf op te laten reageren in plaats dat anderen voor haar gaan praten?
bedankt voor jullie lieve berichtjes allemaal!
hij is inderdaad veranderd. blowen doet hij nog wel een paar keer per week maar meestal buiten mijn bijzijn om.
die pillen 2 jaar terug is gelukkig een eenmalig incident geweest. zijn verklaring hiervoor was ook: ja we liggen een scheiding en een kat in het nauw maakt rare sprongen...
maargoed gister weer enorme ruzie gehad. hij scheld dan niet meer gelukkig.
kwa depressie: ik slik geen anti depressiva ivm depressie maarf paniekaanvallen.
en ik heb alleen maar last van dat vreslijke gevoel als ik thuis ben. op mijn werk of wat dan ook gaat het prima. maar het is alsof als ik de drempel over stap thuis dat alle energie word weggezogen en ik me totaal leeg en zeer gespannen voel. heel onprettig...
Shirley77 schreef op 08-09-2021 om 10:34:
bedankt voor jullie lieve berichtjes allemaal!
hij is inderdaad veranderd. blowen doet hij nog wel een paar keer per week maar meestal buiten mijn bijzijn om.
die pillen 2 jaar terug is gelukkig een eenmalig incident geweest. zijn verklaring hiervoor was ook: ja we liggen een scheiding en een kat in het nauw maakt rare sprongen...
maargoed gister weer enorme ruzie gehad. hij scheld dan niet meer gelukkig.
kwa depressie: ik slik geen anti depressiva ivm depressie maarf paniekaanvallen.
en ik heb alleen maar last van dat vreslijke gevoel als ik thuis ben. op mijn werk of wat dan ook gaat het prima. maar het is alsof als ik de drempel over stap thuis dat alle energie word weggezogen en ik me totaal leeg en zeer gespannen voel. heel onprettig...
Dat klinkt toch niet goed dat je voelt dat je energie weggezogen wordt zodra je thuis komt, je huis hoort een fijne plek te zijn.
Robbie001 schreef op 08-09-2021 om 08:48:
O? En dan zet zij een heel verhaal hier neer omdat er niets meer aan de hand is? Ik heb even naar de datums gekeken. De post is van 06-09 en het is nu 08-09..... En is het een idee Shirly hier zelf op te laten reageren in plaats dat anderen voor haar gaan praten?
Ik heb het uiteraard niet zelf verzonnen Robbie. Het was een citaat uit een reactie van Shirley op 06.09 om 16.02.
Er is duidelijk veel aan de hand maar de situatie uit de OP werd dus door Shirley later zelf in het verleden geplaatst. Het is dan niet zo gemakkelijk de vinger erop te leggen wat nu het probleem (nog) is.
Shirley77 schreef op 08-09-2021 om 10:34:
bedankt voor jullie lieve berichtjes allemaal!
hij is inderdaad veranderd. blowen doet hij nog wel een paar keer per week maar meestal buiten mijn bijzijn om.
die pillen 2 jaar terug is gelukkig een eenmalig incident geweest. zijn verklaring hiervoor was ook: ja we liggen een scheiding en een kat in het nauw maakt rare sprongen...
maargoed gister weer enorme ruzie gehad. hij scheld dan niet meer gelukkig.
kwa depressie: ik slik geen anti depressiva ivm depressie maarf paniekaanvallen.
en ik heb alleen maar last van dat vreslijke gevoel als ik thuis ben. op mijn werk of wat dan ook gaat het prima. maar het is alsof als ik de drempel over stap thuis dat alle energie word weggezogen en ik me totaal leeg en zeer gespannen voel. heel onprettig...
Je ervaart je relatie als bijzonder slecht en je voelt je (alleen) slecht en depressief als je de drempel van je huis over stapt. Dat lijken me toch duidelijke signalen dat er ‘iets’ moet gebeuren. Je weet niet goed wat en dat is best te begrijpen. Dus daar mag je hulp bij vragen. Ik pleit nog maar een keer voor de huisarts. Doorbreek de passiviteit, Shirley! Je hoeft nog niet te weten wat het beste is. Je hoeft alleen maar in beweging te komen.
