Relaties Relaties

Relaties

Margot

Margot

14-12-2008 om 13:14

Ik irriteer me zo aan mijn vriendin

Nou de titel zegt het al. Ik kan me dus heel erg aan mijn beste vriendin irriteren maar ik vind eigenlijk dat het mijn probleem is. Het gaat namelijk meestal om kleine onhebbelijkheidjes die we allemaal wel hebben: een verhaal voor de tiende keer vertellen, meteen al beginnen te klagen zodra ze binnenkomt, beetje vrekkig zijn, enorm treuzelen met alles etc. Kortom, geen dingen waar je nou eens een zware boom over op gaat zetten. We kennen elkaar al heel lang en op zich vind ik het wel leuk om haar regelmatig te zien en te spreken maar als het iets te veel is, irriteert ze me dus. Gisteren hadden we een afspraak met een paar vriendinnen onder elkaar en dan erger ik me aan deze dingen. Ik vind dat niet mooi van mezelf maar ik weet niet zo goed wat ik er mee moet. Het lijkt vanzelf te gaan.
Wie herkent het en wat heb je ermee gedaan?

Margot

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Ellen Wouters

Ellen Wouters

14-12-2008 om 13:30

Kleine irritaties

..kunnen hoog oplopen. De makkelijkste manier is er op luchtige toon iets over te zeggen.
Bekend verhaal:"Ah ja, dat was je oom die toen van zijn fiets viel, dat verhaal heb je me wel eens verteld, grappig was dat".
Klagen:"Zo, ze zouden het ook moeten verbieden, die NS/belastingen/winkels/regen en wind. Vertel eens, ook nog iets leuks meegemaakt vandaag?".
Treuzelen:"Ik waarschuw maar vast, de film begint over een half uur, ga jij vast je schoenen opzoeken".
Hoe langer je dat soort ergernissen opspaart hoe venijniger het eruitkomt (of hoe zwaarder het gesprek wordt), dus reageer meteen, en doe het luchtig. Alleen ergernissen over vrekkerigheid zou ik voor me houden, tenzij jij er direct door benadeeld wordt (ze wil haar deel van de rekening niet betalen). Ruzies over geld hebben de neiging drie keer zo groot te worden.

Groet, Ellen

Margot

Margot

14-12-2008 om 16:58

Ellen

Dank voor je reactie. Veel van de dingen die je zegt probeer ik al toe te passen en dat werkt zeker als we met zijn tweeeën zijn. Dan zeg ik meteen op opgewekte toon 'nou niet meteen beginnen te kankeren hoor' als ze al klagend de trap opkomt. Bij herhalende verhalen zeg ik vaak "ja dat vertelde je, ja toen deed jij toch ook dit of dit"
Maar gisteren waren er andere vriendinnen van mij bij die zij nog niet zo goed kent en dan vind ik het weer niet leuk die dingen te zeggen omdat die andere die verhalen nog niet kennen.
Ook heeft ze gisteren wel zes keer geklaagd dat een glas wijn wel 3.25 was dus tegen iederen die het maar horen wilde en ook tegen mij die het niet horen wilde. Maar omdat die anderen erbij waren en ik dus niet (voor mijn fatsoen) kon reageren zat het me gisteren extra hoog.

Margot

Heidi

Heidi

15-12-2008 om 14:14

Ff een kleine opmerking (margot)

en misschien niet terecht, maar ik lees graag verschillende topics, dus ook deze, en in je 2e posting zie ik het woord kankeren staan.
Dat was voor mij weer reden om dit draadje over te slaan. Hoop dat je de volgende keer 2x nadenkt over hoe je iets neerzet.
Ik kan echt een heleboel hebben maar dit net ff niet.
Ben net genezen van kanker.
Bij gezondheid verwacht je dit wel, maar hier niet, en zeker niet in deze context.
Waarschijnlijk heb je het zo niet bedoeld, maar ik dacht: ik zeg het toch ff.

Gr Heidi

Margot

Margot

15-12-2008 om 15:32

Fladderbeestje

Dank voor je reactie. Ja, ze is altijd wel zo geweest maar het wordt de laatste tijd wel erger. Ze had ook ruzie gekregen van de zomer met haar schoonzus waar ze op vakantie was. Die zei precies dezelfde dingen: altijd negatief, altijd meteen beginnen te zeuren. Maar van de schoonzus zegt ze: "nou ja, dat is nou echt wat je zegt, ben je zelf". Ik kan dat verder niet beoordelen.
Maar als ik jouw voorbeelden zaterdagavond had gebruikt, was ze zeker zwaar beledigd geweest. Een had nog wel gegaan, maar drie keer.
Maar goed ik besefte vandaag dat er wat mij betreft ook meer achter zit. Ze zit tegen een andere vriendin van mij (die ze niet kent) een heel stoer verhaal te vertellen hoe ze in een ver land zoveel doden heeft gezien en dat ik daar niet over kan meepraten. Maar... twee jaar geleden was een vriendin van mij terminaal en probeerde ze mij over te halen die maar niet op mijn verjaardag uit te nodigen want als zij naast haar zou zitten, zou ze het zo moeilijk vinden er iets over te zeggen... En rond de dood van mijn man was ze ook de grote afwezige. Toen die terminaal was ging ze al op vakantie zonder een keer te bellen of iets. En rond zijn dood was er ook niet. Dus ja in de beginposting zeg ik dat het om kleine dingen gaat maar er zit bij mij dus wel degelijk een zware lading achter. Een lading die ik heeel moeilijk vind om aan te gaan met haar.

Margot

Margot

Margot

15-12-2008 om 15:38

Heidi

Jeetje Heidi sorry, ik had natuurlijk niet iemand willen beledigen.
De kwestie is aan de ene kant dat ik een woord zocht dat echt hardgrondiger is dan 'zeuren' en dan komt 'kankeren' al snel in aanmerking. Aan de andere kant heb ik heel veel naasten met kanker persoonlijk verpleegd (mijn broer, mijn man, drie vriendinnen) en zij vonden 'kankeren' (het woord dus) nooit een punt. Als mijn man en ik ergens naar toe gingen of ergens naar toe opbelden gniffelden we zelfs 'oh ze zeggen vast "daar heb je dat kankerechtpaar weer".
Voor mij is het een woord dat semantisch gespecialiseerd is, dat wil zeggen los van de context kanker is komen te staan. Net als pesten zeg maar.

Margot

Margot

Margot

15-12-2008 om 18:36

Ik zal het je nog sterker vertellen cobi

toen ik bevallen was van mijn dochter (drie dagen rugweeën tot volledige ontsluiting daarna onverwacht toch een keizersnede omdat het mijn mijn kindje slecht ging, belt ze me op. Ze vraagt amper hoe het is gegaan (na zeven jaar kwam ze erachter dat ik zolang met weeén heb gelegen en drie dagen niet geslapen) en begint hartgrondig te klagen over de rekening van de dierenarts voor de ratten die zij als huisdier had. Toen was ik werkelijk te stupefait om iets te zeggen.

na die de geboorte heb ik haar een of twee keer gezien en toen ook een half jaar niet. Maar dat kon ik wel begrijpen omdat haar eigen kindje veel te vroeg geboren was, negen jaar daarvoor. Dat kindje heeft daar een persoonlijkheidsstoornis aan over gehouden en de moeder natuurlijk een groot trauma dus daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Maar het blijft vreemd want ze bleef gewoon weg.

Margot

Heidi

Heidi

15-12-2008 om 22:54

Margot

Ja, dat begreep ik er ook wel uit dat dat los stond van de ziekte kanker. Maar ik verwacht zoiets niet te lezen bij het onderwerp. Het is voor mij nog heel erg vers, en ik wil graag uit het kringetje wat kanker heet komen. Daarom schrok ik lichtelijk toen ik het woord hier weer zwart op wit zag staan. Misschien heb ik daarom wel "overgevoelig" gereageerd.(krijg morgen m'n 1e controle, dus ook best zenuwachtig)

En nog een reactie op je topic, als een "zogenaamde goede" vriendin het idd af liet weten bij het overlijden van mijn man, zou het einde vriendschap betekenen. Tel daarbij die kleine dingetjes op, dan zou ik aan haar m'n energie niet meer verspillen.

Gr Heidi

Wat zie je in haar?

Krijg een beetje een kriegelig gevoel als ik dit lees. ik zou nl niet graag je vriendin willen zijn. Begrijp me goed, alle respect voor de nare dingen die je meegemaakt hebt maar eigenlijk geef je haar ook niet de kans om gelijkwaardig aan je te zijn. Daarnaast vraag ik mij af als je zo op haar moppert wat jullie vriendschap dan inhoudt. Want ik zou t niet leuk vinden als een vriendin zich aan mij zou ergeren en dat wel tegen anderen ventileert maar niet naar mij. Dat is mi erg ongelijkwaardig en scheef. En dan ook nog iemand de pas af te willen snijden of alleen maar opmerkingen geven om haar iets duidelijk te willen maken? Gewoon zeggen tegen haar wat je voelt en anders stoppen met je vriendschap. En niet met omzeilde opmerkingen maar vanuit je gevoel. Zonder verwijten dat zij geen empathie tegenover je heeft. Want mi komt t erg verwijtend over en heel ongelijkwaardig. Alsof jij t allemaal beter weet en ziet en zij een zeurkous is die geen empathisch vermogen heeft.
Sorry dat ik hiervoor geen sympathie heb.

Margot

Margot

15-12-2008 om 23:28

Heidi

In ieder geval veel sterkte morgen.

Ja ze liet het afweten bij mij het sterven van mijn man en vriendinnen. Maar ze heeft ook veel goede dingen gedaan. Ze is me nog steeds veel waard

MR

Margot

Margot

15-12-2008 om 23:41

Zjane

Interessante reactie. je zegt "maar eigenlijk geef je haar ook niet de kans om gelijkwaardig aan je te zijn" Ja daar heb je mss wel gelijk in. Het is ontstaan nadat ze zo niet-ontvankelijk op kritiek reageerde (zie haar reactie op schoonzus). En dan groeide het. In de tijd van de dood van mijn man of de geboorte van mijn kind had ik wel wat anders aan mijn hoofd dan een goed gesprek met haar aan te gaan. Tijden laten we elkaar links liggen en dan zoeken we elkaar toch weer op.

Tja mopperen. Ik begon met dat het eigenlijk kleine dingen waren. En toen kwam ik erachter dat er bij mij nog meer speelde. Zo gaan dingen. Eerst merk je het nauwelijks, dan breng je het in communicatie en leer je meer over jezelf en je eigen dingen. Lijkt me menselijk

Maar dit: "En dan ook nog iemand de pas af te willen snijden of alleen maar opmerkingen geven om haar iets duidelijk te willen maken?" Ik wil haar helemaal niet de pas afsnijden. Ik vind je hier te kort door de bocht.

Ik heb nergens de woorden in mijn mond genomen 'dat zij geen empathie voor mij heeft". Ik merk alleen maar dat op de grote levensmomenten zij net even weg is. Misschien sta ik haar wel niet toe. Kan ook natuurlijk.

"Want mi komt t erg verwijtend over en heel ongelijkwaardig. Alsof jij t allemaal beter weet en ziet en zij een zeurkous is die geen empathisch vermogen heeft. " Ja zo voelt het inderdaad nu wel, nu ik alles zo eens op een rij gezet heb. Als het echt klote gaat, is ze er niet geweest. Maar zoals ik hierboven zeg, ze heeft ook goede dingen gedaan. Net zo als ik foute dingen tov haar heb gedaan, reden waarom ik ook dingen die ik niet fijn vond goedpraatte voor mijzelf terwijl ik toch gekwetst was.

Je hebt gelijk als je zegt dat ik geen schone lei met haar gehouden heb. Dingen groeien zo en dat komt idd van twee kanten.

Ik vind jou reactie eenzijdig de andere kant op, hoewel er zeker interessante dingen inzitten. Sorry zeggen is niet nodig, sympathie al helemaal niet.

Margot

Margot

Wat een vervelend probleem. De grote zaken die er scheef zitten tussen jullie maar zeker ook de kleine dingen. Je kunt je er maar aan ergeren, het is gewoon niet leuk. Misschien te simpel gesteld maar is een 'pauze' niks? Als ik ergernissen heb met mijn vriendinnen, dan doe ik meestal rustig aan en na die periode kijk ik wat boven komt drijven: de goede dingen en mis ik haar of vind ik het juist wel welletjes zo. Of moet ik de verwachtingen die ik heb van de vriendschap bijstellen en het op een ander niveau zetten.
En niets tegen haar zeggen maar naar anderen ventileren lijkt mij juist even goed in deze situatie. Je bent niet aan het kwaadspreken maar je eigen problemen uit elkaar aan het zetten en hier krijg je zoveel onderbouwde reacties, dan kun je het eens van alle kanten bekijken voordat er overhaaste dingen uit ergernis of woede gebeuren.
Succes!

Margot

Soms is het mi goed om te spiegelen en niet mee te praten in wat jij vindt. De kans die je bij het laatste loopt is dat je gevoel versterkt, en als ik je tekstjes lees, raakt die vriendin je ook op de een of andere manier. Want vraag je zelf eens af waarom je zo graag wilt dat zij jou begrijpt en en dat zij ziet hoe lastig jij t soms hebt. Misschien is "wat verwacht je van haar" dan een betere vraag. Wat wil je van haar krijgen? Ik heb de laatste tijd geleerd om niets te willen krijgen van mensen maar te ontvangen wat zij mij willen geven. Dan kun je zelfs je gevoel en verwijten naar een ander loslaten en diegene nemen voor wie zij is. Dat wil niet zeggen dat zij minder zeurt maar als jij t je niet meer aantrekt hoor je t ook niet meer en zal zij t misschien ook niet meer doen. En ja, soms is kort door de bocht zijn nodig denk ik. Omdat het mi beter is om iemand zaken vanuit een ander licht te laten zien dan mee te praten want daar heb je mi niet zoveel aan. En die vriendin van je ook niet.

Margot

Margot

16-12-2008 om 14:35

Zjane

"Want vraag je zelf eens af waarom je zo graag wilt dat zij jou begrijpt en en dat zij ziet hoe lastig jij t soms hebt." Nou euh omdat dat gewoon menselijk is dat je vriendin naast je staat als je je man hebt verloren hebt. Ik heb me allang afgevraagd waarom ik die aandacht wil op momenten dat ik dat nodig heb.

" Ik heb de laatste tijd geleerd om niets te willen krijgen van mensen maar te ontvangen wat zij mij willen geven. Dan kun je zelfs je gevoel en verwijten naar een ander loslaten en diegene nemen voor wie zij is." Dit doet mij ontzettend denken aan mijzelf toen ik twintig jaar geleden mijn eerste schreden op het spirituele pad zette. Nog een kneepje en ik was verlicht Ja.

Nu vind ik het alleen nog maar arrogant klinken. Ik herken de verhalen en ik koop ze niet meer.

Je hoeft niet mee te praten maar ik heb ook geen zin in je therapeutische aanpak hierboven.
Nee, ik zie op het ogenblik meer in even afstand nemen.

Margot

Margot

Margot

16-12-2008 om 14:43

Clo

Dank voor je reactie. Ik begon al te denken dat ik een HSM (heel slecht mens) was .

Maar even rust nemen lijkt me een heel goed advies.

Margot

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.