Ik word het niet eens met mezelf

Wel gaan lunchen natuurlijk

je kan vriendschappen niet afdwingen en blijkbaar zitten jullie niet op dezelfde lijn maar ik zou niet ook nog eens de vriendschap tussen jullie laten vallen omdat haar dochter geen interesse meer heeft.

Ik denk dat ze dat verder zelf moeten regelen trouwens, ze zijn al wat ouder.

Bespreken

Zo'n lunch is dan toch een uitgelezen kans om te bespreken wat er 'mis' is gegaan tussen de dochters. Als de moeder dan niet reageert op een manier die jou aanstaat kun je altijd nog besluiten om de vriendschap te beëindigen. Ik heb trouwens al vaker gezien dat trouwe kleutervriendschappen op den duur verwateren/beëindigd worden zonder noemenswaardige aanleiding. Soms gaat dat gewoon zo. Ik ben met je eens dat je dan nog wel fatsoenlijk gedag kunt zeggen, maar die meiden doen nog wel eens vreemd. Misschien heeft die moeder haar dochter er achteraf wel op aangesproken.

Ook met vic eens.

"Ik heb trouwens al vaker gezien dat trouwe kleutervriendschappen op den duur verwateren/beëindigd worden zonder noemenswaardige aanleiding. Soms gaat dat gewoon zo. Ik ben met je eens dat je dan nog wel fatsoenlijk gedag kunt zeggen, maar die meiden doen nog wel eens vreemd."
Inderdaad ook ervaring met bovenstaande. Maar ik proef ook een beetje uit jou verhaal dat je eigenlijk geen zin meer hebt in die vriendschap. En als je er geen zin in hebt is er dan nog wel een reden om het toch te doen?

Lunchen

En bespreken. Het is een lunch, geen afspraak tot wekelijkse lunch oid toch? Dus mocht het niet bevallen ben jij daarna gewoon erg druk

Trouwens, mijn jeugdvriendinnetje en ik hebben onze middelbare schooltijd elkaar amper gesproken, alleen via onze moeders die dus ook vriendinnen waren. Ook ik heb me afgewezen gevoeld. Het contact is later weer meer geworden en nu is dit echt een van mijn meest dierbare vriendschappen.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Tja

Dat de meiden geen vriendinnen meer zijn, kan me niet zoveel schelen. Die dingen gaan inderdaad gewoon zo en mijn dochter heeft nog een hele groep andere vriendinnen (is niet afhankelijk van de nukken van deze 'vriendin'). Ik heb me de hele dag zitten afvragen waarom ik dan toch een slecht gevoel heb bij die lunch of eigenlijk bij die hele vriendschap. We hebben enorm veel meegemaakt samen, acht jaar lang, echt heftige dingen en nu ben ik dan iemand geworden die af en toe in een restaurant mag komen lunchen omdat een puber geen zin heeft in een andere puber. Ik geloof dat het daar wel een beetje op neerkomt, wat me steekt. Het werd uit het gesprek echt duidelijk dat het niet de bedoeling was dat we daar nog thuis kwamen (druk druk in het weekend, en door de week had ze of werk, of kinderen of haar nieuwe lover, maar vrijdag over een week kon ze wel buitenshuis lunchen). Ik heb overigens een andere vriendin waar ik regelmatig tussen de middag mee bijklets en waar ik nauwelijks thuis kom, maar dat was van het begin af aan al een heel andere vriendschap. Het geeft me gewoon geen prettig gevoel.

Andere tijden...

Jullie hebben veel gedeeld toen ze alleen was en in de ellende zat. Nu ziet haar leven er heel anders uit, dat beschrijf je hier. Ik vind het niet zo raar dat ze dus bezig is een andere invulling voor jullie contact te vinden.

Ofwel je beweegt mee, ofwel je blijft teleurgesteld en zet er een punt achter. Prima als je bij die lunch benoemt hoe het voelt, dat kun je best doen.

Ze doet wel moeite

Ze had ook kunnen roepen: "leuk om je weer eens te zien, we moeten echt nog eens iets afspreken, ik bel je binnenkort wel" En dan nooit meer iets van zich laten horen.

Heeft ze niet gedaan, dus blijkbaar wil ze wel graag contact houden met jou.

En misschien is het in haar huis wel zo'n puinzooi dat ze niet graag iemand thuis ontvangt. Of speelt er iets anders waardoor ze niet graag mensen thuis ontvangt.

Ik zou het laten afhangen aan hoe ik het contact heb ervaren en hoe de lunch verloopt of ik hier nog moeite voor zou doen.

Nou...

"Ze had ook kunnen roepen: "leuk om je weer eens te zien, we moeten echt nog eens iets afspreken, ik bel je binnenkort wel" En dan nooit meer iets van zich laten horen."
Dat heeft ze dus het afgelopen jaar gedaan. Die lunch kwam voor mij als een grote verrassing. Kan overigens best dat ze die nog afbelt, zou ook niet de eerste keer zijn.
Dat ze een andere invulling zoekt voor ons contact is best mogelijk, ik zou het zelf niet kunnen om na acht jaar lief en vooral veel leed iemand zo op een zijspoor te rangeren omdat mijn puber haar puber niet meer moest.
Ik ga die lunch gewoon doen en dan zie ik het wel.

Van tinus: assumption

is the mother of all fuck-ups.

Je neemt aan dat zij het zo doet omdat haar puber die van jou niet meer moet. Dat hoeft echt niet het geval te zijn tenzij ze dat zo vertelt.

Mijn dagelijkse indeling is ook sterk veranderd sinds ik een nieuwe lief heb. Dat schakelen van dan 3 agenda's (jezelf, je kind, en je lief) is al een hbo studie ansich. Want met die nieuwe lief komen ook nieuwe familieleden en vrienden die ook aandacht vragen.

Dat ze toch een concrete afspraak heeft gemaakt kun je net zo goed uitleggen dat ze je belangrijk genoeg vind om contact mee te houden, alleen op een ander niveau als vroeger.

Ik zou

Ik zou haar (als ik in jouw schoenen stond) gewoon van de week eens bellen om het aan te kaarten, en afhankelijk van dat gesprek besluiten om nog wel of niet te lunchen. Gewoon op de vrouw af vragen hoe het komt dat jullie elkaar eigenlijk nooit meer zien, en dat het met de meiden ook niet meer loopt, of er iets specifieks is veranderd / gebeurd waardoor het nu zo loopt?
Als dit gesprek je al helemaal niet bevalt dan kun je besluiten om af te zien van de lunch.
In deze variant heb je wellicht wat eerder iets meer duidelijkheid.

Anders moet je de lunch gewoon afwachten.. kans dat ze hem nog annuleert of dat het toch doorgaat en je dan wellicht meer te weten komt.

Ik kan erg slecht tegen niet duidelijk uitgesproken zaken dus zou het snel ter tafel willen hebben.
Ik heb het ooit op de vrouw af gevraagd toen ik ook duidelijk merkte dat een vriendin de boot ineens afhield: heb je er nog wel zin in, want ik krijg toch echt de indruk dat je de boot afhoudt.
Het antwoord was toen: ja eigenlijk klopt je gevoel.
Dat was dus einde vriendschap.
Nu moet ik zeggen dat zij ernstig ziek was/is en erg tobte met alle dingen in haar leven die op welke manier dan ook energie kostten. Dus stopte ze letterlijk met een heleboel dingen, ook vriendschappen.

In het kader daarvan was ik nummer zoveel die a/d kant werd geschoven in haar leven, dus in die zin troostte mij dat.
Onlangs hoorde ik dat ze al enkele malen naar mij en een eventueel hersteld contact had gevraagd aan twee gezamelijke vriendinnen; of ik nou nog een keertje langs zou komen want eigenlijk besefte ze nu dat ze toen geen wijze beslissing had genomen.
Nou dat mag dan zo zijn, ze kan me zelf contacten als ze nog wat wil.

Nou ons op de hoogte

Assume (ot)

If you assume you make an ASS out of U and ME

Ik blijf m leuk vinden

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ik denk dat je verkeerde conclusies trekt

Ik denk dat het feit dat haar puber jouw puber niet meer als vriendin ziet, niets te maken heeft met het feit dat zij jouw wel of niet wil zien. Zie dat 'los' van elkaar. Zij is jouw 'vriendin' of geweest ook goed en haar dochter is jouw dochters vriendin (of geweest). Die 2 dingen hoeven écht niets met elkaar te maken te hebben. Ja, jullie hebben kennisgemaakt daardoor en elkaar ondersteunt in een moeilijke tijd, maar jullie kunnen prima vriendinnen blijven ook als jullie kinderen niet meer met elkaar omgaan. Juist pubers kan je met gemak alleen laten...ze hoéven niet meer mee. Dus zij kan best alleen komen en jij ook.Laat de pubers daarin zelf beslissen en bemoei je er vooral niet mee.
Hier ong. hetzelfde gehad. Wel zijn wij al voór onze kinderen bevriend, maar omdat ze even oud zijn en het tussen onze kinderen goed klikte werden ze ook vriendinnen. Rond hun v.o. tijd ging dat 'over', ook omdat ze beiden in een heel andere 'vriendinnengroep' kwamen en andere interesse's kregen etc. Het contact van de pubers 'verwaterde', niet alleen qua elkaar zien, maar ook b.v. online. Beiden hadden 'niks' meer met elkaar. Nou ook goed. Wij (de moeders dus) zien elkaar nog wel veel. We bellen ook en bespreken alle ins en outs ook m.b.t. onze kinderen. En b.v. met een verjaardag komen we ook nog steeds...ik ben meer een soort 'tante' geworden die je dan maar accepteerd omdat die er al zo lang is. Dochter is heel lang b.v. ook niet meer meegeweest naar verjaardagen ofzo. Ze vond er gewoon 'niks aan'. Nou ook goed. Andersom vriendin's dochter ook. Wij hebben ons er ook niks van aangetrokken. Wij zijn vriendinnen en zij moeten het maar lekker zelf uitzoeken. We nemen elkaar wat die pubers betreft ook niks kwalijk. Puber is vriendin niet en zoals ikzelf ook, heb ik niet altijd puber in de hand, zeker niet als ik er zelf niet eens bij ben. Háár puber heeft mij ooit op een bijeenkomst straal genegeerd...Daar was ik best enigzins van streek van...Maar ik heb het vriendin zelf niet kwalijk genomen. Die was er niet eens bij...wel heb ik ooit later haar dochter erop aangesproken...Die overigens toen zelf ook wel inzag dat dat een beetje erg belachelijk was toen en alsnog d'r excuses aanbood.(Gewoon van die puberkunsten, die pubers wel eens hebben). Ondertussen zijn we jaren verder en zijn beide dames al bijna 18. En zowaar het contact schijnt zich te herstellen....overigens weet ik dat van vriendin. Die laatst háár dochter en mijn dochter heftig geannimeerd zag kletsen over hun fiets gebogen. Die waren elkaar gewoon toevallig tegengekomen en vreselijk aan de klets geraakt. Hun 'puberkunsten' en de tijd dat het ze vreselijk uitmaakte wat anderen van hun dachten hebben ze nu grotendeels achter zich...en blijkbaar is de 'klik' er nog wel. Toen ik oudste daarnaar vroeg (naar dat herstelde contact) bleek dat ze elkaar wel vaker zien/spreken, in uitgaansgedoe en online...en hoe lang al? Ach al een tijdje....
Dus ik denk dat de eerstkomende verjaardag puber nu wel mee wil naar mijn vriendin.
Misschien is de echte reden dat jouw vriendin het contact met jouw anders wil invullen wel écht dat ze het druk heeft en al vol zit met afspraken. Zeker met een nieuwe relatie lijkt me dat zeer goed mogelijk.
groeten albana

Herken het ook

Hier ook zo'n verhaal. Ik ben met de moeder vriendinnen geworden via de meiden en moeder en ik zijn nog vriendinnen maar de meiden hebben een 'break' gehad van een paar jaar. Dochter ging niet meer mee en wilde haar ook niet meer op haar feestje uitnodigen. Eigenlijk was dat al in groep 8, maar toen moest ze haar nog uitnodigen van mij, in het middelbaar was het afgelopen en kon dat ook makkelijker omdat ze beiden naar andere scholen gingen. Nu zijn we 5 jaar verder en gaat dochter weer mee op visite het is niet meer zo dik aan als vroeger, maar voor een visite gaat het prima.
Het kan zijn dat de andere moeder tussen 2 vuren zit. Misschien zit zij met een dochter thuis en zegt ze 'ik wil niet dat Andernikkie komt, want dan neemt ze haar dochter ook mee, en daar heb ik geen zin in' , zou dat kunnen? Wellicht kan je zoiets bespreken tijdens de lunch, dat je het jammer vind dat er zo weinig contact is, en hoe dat komt. Jouw vriendin kan natuurlijk ook alleen naar jou toe komen en dan kunnen jullie wat bijpraten. Laat die meiden maar, over een paar jaar is het waarschijnlijk net zoals hier, of zoals Albana beschrijft.

Knipperlicht-vriendschap

Hier een gekmakende knipperlicht-vriendschap tussen dochter en vriendin. Somsis het dik aan, soms moeten ze niets van elkaar hebben. De moeder en ik trekken ons er niets van aan en zien elkaar altijd zonder de kids.

Ik denk dat elkaar zien samen met de kids toch al iets is wat je eerder met jonge kinderen doet. Oudere vinden dat snel kinderachtig. Dan spreek je met de moeder af in een café, of thuis onder schooltijd.

Waardeloos

dubbele vriendschappen tussen moeders en dochters. Gaat het minder tussen de kinderen gelijk ook tussen de moeders en vice versa. Je komt toch in twee strijd. Val je je dochter af als je wel met de moeder afspreekt? Dat dubbieuse gevoel zal je altijd houden. Maar ik zou wel afspreken gewoon face tot face en het ter sprake brengen. Dan kun je het afsluiten of verder....

Niet waardeloos

Bij twee vriendinnen van mij, zijn onze dochters ook bevriend (geweest). Dat is heel erg leuk, alleen moet je je eigen vriendschap niet afhankelijk maken van de vriendschap van kinderen. Ik ben volwassen, sta op eigen benen, ik heb mijn eigen band met deze vriendinnen. Wat die kinderen onderling afspreken, hun ruzietjes, daar laat je je als volwassene toch niet in mee trekken?
Bij een vriendin, zien die meiden elkaar nooit meer, uit elkaar gegroeid. Gelukkig zie ik die vriendin nog wel heel vaak. Ik zou haar niet willen missen.

Het verschil is

Het verschil tussen jullie verhalen en dit verhaal is dat mijn vriendin het contact afhoudt. Het zal mij worst zijn of de kinderen nog vriendinnen willen zijn, voor mijn part zien ze elkaar nooit meer. Maar ik heb die vriendin al maanden niet gezien omdat ze me met vage smoezen afhield. Ik laat me niet meetrekken in ruzietjes van pubers, ik voel me gewoon niet prettig bij de manier waarop ik door de moeder werd afgescheept. Die lunch was dan ook een onverwacht idee. Ik heb haar al zo vaak op de man af gevraagd wat er nou was, zonder antwoord, dat ik vanzelf wel dingen ga invullen. Ik wacht de lunch wel even af.

Afgezegd

Ik had per sms aan vriendin laten weten dat ik de lunch in mijn agenda had gezet. Kreeg ik gisteravond laat een sms terug dat het toch niet door kon gaan, want haar broer heeft huwelijksproblemen en die wil precies op die tijd komen praten. Tja, dat kan. Ik heb nog niet gereageerd en denk ook niet dat ik dat nog ga doen.

Slechte smoes

Ik denk dat het wel duidelijk is. Hier moet je geen energie meer in steken!

Ik vind het ook heel slecht dat ze dit zo heeft opgelost. Zeg dan niks, of zeg ik kom nog wel eens een keertje langs (en dat dan niet doen).

Tjonge andermikkie

duh...heel vervelend voor die broer, maar geloof jij nou echt dat dat niet op een ander tijdstip kan. Jouw lunchdate (vriendin kan ik het niet meer noemen) heeft hier echt een keuze in en stelt dus een andere prioriteit. Hoe rot ook....klaar, over, uit.

Geloof dat ik niet eens terug zou sms-en. Misschien een laatste sms-je...vervelend dat er altijd iets tussen lijkt te komen bij onze afspraken.

groetjes van Purk

p.s. je gaat jezelf toch morgen wel lekker verblijden met een lekker broodje en een glaasje tussen de middag! Veel te mooi weer om te gaan zitten kniezen.

Haha

Mijn "Tja, dat kan" was sarcastisch bedoeld. De boodschap is duidelijk. Het is over en uit.
Ik heb een (andere, wel echte) vriendin gebeld en wij gaan vrijdag heerlijk op een terras lunchen met een glaasje wit erbij. Terug sms-en doe ik niet meer, zonde van mijn beltegoed

Good on you andernikkie

Ze is het niet waard. Fijne lunch morgen!

Een ander geluid

Een broer met huwelijksproblemen. Ik moet zeggen dat als iemand in geestelijke nood zit en heel erg behoefte heeft aan praten, ik ook geneigd ben een gewone gezellige afspraak daarvoor te verzetten. Het hangt dus heel erg af van hoe je vriendin het gebracht heeft. "Hé sorry, het kan niet doorgaan want..." klinkt heel anders dan: "Ik vind het heel lullig dat ik moet afzeggen want we hadden elkaar al zo lang niet gezien, ik hoop dat je niet boos op me bent, maar..."

Ach nee

Dat kan een keer gebeuren, maar dit lijkt toch meer op de easy way out. En bovendien had ze dan ook een nieuw voorstel kunnen doen.

En fijne lunch trouwens overmorgen!

Nou

Als mijn broer me dinsdagavond belt in geestelijke nood, dan mag hij diezelfde avond nog langskomen. Dan wacht ik niet tot vrijdag lunchtijd tot ik een gaatje in mijn drukke agenda heb.
Het was een korte sms met de simpele mededeling dat de afspraak niet doorging vanwege die broer. Geen excuses, geen nieuw voorstel.
Ik ga morgen gewoon lekker het mooie weer vieren met die andere vriendin, aan deze verspil ik geen tijd en aandacht meer. Grappig hoe je gevoel toch vaak gelijk heeft!

als ze toen ook al met hem afgesproken heeft en toen afgesproken heeft dat hij vrijdag nog wat tijd nodig heeft?

Je blijft denken voor een ander.

Andernikkie, je hebt gelijk.

Als het zo gegaan is als jij zegt, dan heeft ze geen interesse in je. Duidelijke zaak, dan maar niet, veel plezier met je andere vriendin.

Haha amk

als ze toen ook al met hem afgesproken heeft en toen afgesproken heeft dat hij vrijdag nog wat tijd nodig heeft?

In dat geval had ze toch minstens een ander voorstel kunnen doen? Hoe het ook zit, het is duidelijk dat Andernikkie iets anders verwacht van een vriendin. En dan is er nu een punt bereikt waarop het klaar is.

Groeten, Maw.

Emmawee

nee op dat punt zou ik ook geen voorstel meer doen omdat je niet weet of je het dan weer moet verschuiven en dat is ook zo onhandig.

Punt blijft dat ze gewooon blijft invullen voor een ander, en dat zouden mensen niet moeten doen.