Ik word het niet eens met mezelf
Even onder een andere nick, het is anders wellicht wat te herkenbaar.
Mijn dochter had vanaf haar kleutertijd een vriendinnetje, dat door omstandigheden (scheiding van de ouders) heel vaak hier was. Ik ben in die tijd goed bevriend geraakt met de moeder van het meisje. De kinderen zijn samen opgegroeid, vierden zelfs hun verjaardagen samen, kortom, echt goede vriendinnetjes. Wij moeders hadden sleutels van elkaars huis, konden elkaar bellen als er iets was, enz. In groep 7 is mijn dochter van school veranderd, maar we zagen vriendinnetje en moeder nog heel regelmatig. Nu zitten beide meiden op de middelbare school en wordt het contact van hun kant uit afgehouden. Ik heb al een paar keer op de man af gevraagd waarom, maar kreeg steeds alleen vage smoezen. Zaterdag kwamen we moeder en dochter tegen tijdens het winkelen. Mijn dochter liep enthousiast op het meisje af, maar die draaide haar kop om en zei niks. Moeder nodigde mij uit om komende vrijdag te lunchen (haar werk ligt 1 straat van het mijne vandaan) en zei dat de weekenden altijd druk druk druk waren en het er daarom niet meer van kwam om af te spreken.
Het kwartje is hier wel gevallen: vriendinnetje heeft geen zin meer in mijn dochter, moeder wil mij nog wel zien maar niet meer in de oude vorm, waarin we met onze dochters bij elkaar op bezoek gingen.
Aan de ene kant vind ik niet dat mijn vriendschap met de moeder over moet zijn omdat haar dochter de mijne niet meer ziet zitten. Aan de andere kant stoort het me enorm hoe dat gaat: dochter wordt zonder dat er iets is gebeurd afgedankt na acht jaar innige vriendschap. Ik kan het maar niet met mezelf eens worden of ik de vriendschap met de moeder op de manier die zij blijkbaar voor ogen heeft wil voortzetten. En het steekt ook dat zij het blijkbaar geen probleem vindt dat haar dochter de mijne gewoon straal negeert. Ik weet heus wel dat je vriendschappen niet kunt dwingen, maar gewoon fatsoenlijk gedag zeggen lijkt me toch wel het minste. Mijn dochter haalde haar schouders op, maar ik merkte dat ze het wel kwetsend vond. Moet ik niet achter haar staan en de vriendschap maar laten knallen? Kortom: ik word het niet eens met mezelf of ik nog zin heb in die vriendschap. Wat die lunch betreft: ik heb gezegd dat ik mijn agenda zou checken en erop terug zou komen.
Ach ja
Zat ik net vrolijk op het terras met mijn vriendin, wijntje erbij, heerlijke salade, stukje stokbrood, zie ik vriendin 1 lopen... met haar lover. Ze zag ons niet overigens, we zaten nogal achteraan op het drukke terras en zij liep over straat.
Mag ik nu in dit geval wel invullen dat het over is met de vriendschap of zou ik nog moeten denken dat de broer zich misschien wel heeft verzoend met zijn vrouw en de tijd met zijn zus op vrijdag tussen de middag niet meer nodig had, waarop zus dacht dat ze de lunch toch al had afgezegd en dan mooi tijd aan haar lover kon besteden?
Nu vul je niet in
nu concludeer je gewoon op wat je gezien hebt.
En dan zou ik toch nog iets botter zijn geweest en ze even aangesproken hebben. (soms ben ik heel gemeen)
De verleiding zou dan wel heel groot zijn om toch even naar haar te zwaaien. Is dat ook meteen duidelijk. Als ik het zou durven, tenminste.
Maar jij weet in ieder geval ook waar je aan toe bent. Dat heeft deze hele episode je dan in ieder geval toch nog opgeleverd.
Blijf het zwak vinden van haar.
En overigens denk ik toch ook wel dat de teken zo duidelijk zijn, dat invullen niet moeiijk meer is. Dan wordt de kans dat je ernaast wel heel erg klein, al issie dan nog niet nul, dat dan weer wel.
Nou
ik had vast ter plekke even een sms-je gestuurd. 'Joh ik dacht dat je met je broer ging lunchen? Problemen opgelost dus?'
Dit is wel érg flauw zeg!!
Maar goed, er bestaan rare mensen. (Mijn dochter had ooit een mysterieuze geliefde die haar op een rare wijze liet zitten bij een afspraak en later kwam met de verklaring dat zijn moeder na een auto-ongeluk in coma lag en kort daarna overleed. Terwijl het mens jaren later nog springlevend bleek te zijn. Het kan dus nog gekker.)
Andermikkie
ik had me niet ingehouden en fijntjes ter plekke direct een sms-je gestuurd...zwaai je even naar me, ik zit op dat en dat terras.
Over uit en klaar....volgens mij heb je een veel gezelligere vriendin, die waar jij mee op het terras zat.
groetjes van Purk
