Ik word steeds vergeleken met zijn ex
Help ik word gek! Ik heb sinds 4 maanden een hele lieve vriend maar ik heb 1 probleem: hij vergelijkt mij steeds met zijn ex! En dat is dan nog niet zo gek na een relatie van 20 jaar maar hij gaat er gewoon vanuit dat ik net zo ben als zij 
Als ik bijvoorbeeld voorstel naar het strand te gaan met z'n tweetjes zegt hij; "dat doen we niet". Niet omdat hij het niet leuk zou vinden maar omdat ik iets voorstel waarbij hij moet rijden (ik heb geen rijbewijs) en hij dat dan als profiteren ziet en zoals hij zegt "ik ben voor jou alleen maar de auto met chauffeur". Zij had hem namelijk alleen maar nodig om ergens te kunnen komen. Als we ergens heen gaan en ik vraag of hij wil betalen omdat ik de oppas betaal dan is het in eerste instantie goed en maanden later hoor ik: "ja ik moest weer betalen want jij betaalde ook al de oppas. Het zijn toch jouw kinderen!" Klopt natuurlijk dat ze van mij zijn maar ik zie het gewoon zo dat we samen uit gaan en we dan ieder de helft van de avond betalen (ongeveer). Maar zij vond altijd dat hij alles maar moest betalen en dat zij niets hoefde bij te dragen. Maar ook als het niet over geld gaat voelt hij zich steeds achtergesteld: we waren een weekendje weg en toen we naar huis gingen moesten alle spullen naar de auto gebracht worden. Mijn kinderen hielpen ook en aan het einde stond er alleen nog 1 tas van hem in de gang die naar de auto moest (hij liep zelf nog een rondje door het huisje of alles mee gegaan was) Zegt hij tegen mij: jouw kinderen denken alleen maar aan hun eigen spullen, waarom laten ze mijn tas nou staan? Die hadden ze ook mee kunnen nemen. Ik dacht bij mezelf "maak je niet zo druk man. Dan neem je hem toch zelf even mee?" Ik heb daarna wel uitgelegd dat als we met hun vader een dagje weg gingen ofzo en de kinderen wilden zijn spullen in de auto doen of mee naar binnen nemen dat het dan altijd was van: "blijf eens van mijn spullen af, dat is niet van jou!" Dus ik snap wel dat ze misschien getwijfeld hebben of ze wel aan zijn tas mochten komen of dat hij dan boos zou worden. En dus uit voorzichtigheid de tas maar hebben laten staan. Dan konden ze ook niks fout doen. Ik vind het zo'n lieve man maar hoe kom ik van zijn vooroordeel af dat ik precies zulke intenties heb als zijn ex? Ik heb nu al besloten om voorlopig geen uitjes meer voor te stellen waarbij we met de auto moeten of te vragen of hij iets wil betalen als we samen zijn want dan gaat hij onwijs moeilijk doen maar wat kan ik nog meer doen om hem te laten zien dat ik zo ontzettend anders ben dan zij?
Niet.
Ik denk dat je te snel gaat. Je kinderen zijn er na vier maanden al in betrokken met een weekendje weg?
Nu al gekibbel over geld?
Hoelang geleden is zijn relatie gestopt?
Klinkt als iemand die wantrouwig door vorige ervaringen en de boel emotioneel (nog)niet op een rijtje heeft vwb verwerking.
Nog niet echt geschikt relatiemateriaal zoals het nu klinkt.
ik denk
het zelfde als Priem.
Daarnaast klinkt hij niet als iemand die graag iets leuks met jou doet, maar alleen bezig op te letten of hij er niet bekaaid vanaf komt.
Een andere kant vind ik je opmerking over dat hij de kosten van het uitgaan moet betalen, omdat jij de oppas moet betalen. Tja. Het zijn inderdaad jouw kinderen, dus jouw kosten en verantwoording. Dus niet terecht: betaal gewoon de helft van de kosten van het uitgaan.
Daarnaast, gezien het feit dat hij een rijbewijs heeft en jij niet is het vast ook zijn auto. Betaal jij hem de helft van de autokosten als jullie samen rijden?
Al met al lees ik niets positiefs: ja je vindt hem zo lief maar ik lees niets liefs...
Wat betreft de spullen sjouwen: je kunt jezelf en je kinderen ook van de goeie kant laten zien en vragen of zij nog even zijn tas ook meenemen. Hoe moeilijk is dat? Je kinderen doen hetzelfde als hij: hij gaat uit van de slechte intenties van zijn ex, zij gaan uit van de intenties van hun vader... Help ze dat anders te zien!
Te vroeg, te snel
Het kan best een lieve man zijn, maar ik denk ook dat hij eigenlijk nog niet aan een nieuwe relatie toe is. Ik zou afstand nemen en het heel langzaam weer opbouwen. Plus een aantal keer hardop zeggen dat jij niet zijn ex bent, maar een andere vrouw.
Laat de kinderen er alsjeblieft buiten, dit is nog veel te pril. Je wilt het niet, maar wie weet klapt het binnenkort wel omdat jij bijvoorbeeld te veel op zijn ex lijkt volgens hem, dan moeten de kinderen wéér afscheid nemen van iemand. Dat is niet echt gezond voor ze. Ga nu eerst eens heel rustig een relatie met zijn tweeën opbouwen.
inderdaad
Ik vind je voorbeeld van het oppassen en het uitje ook niet echt kloppen. Het zijn inderdaad jouw kinderen, dus dat zijn sowieso niet zijn kosten, maar de jouwe. Daarnaast kan je dan de helft van het uitje betalen en het is misschien juist leuk om zo nu en dan een keer te trakteren. Iets betalen voor de ander moet uit de persoon zelf komen, niet omdat je erom vraagt.
Mijn (nieuwe) vriend verdient meer dan ik maar regelmatig betaal ik iets, 9 van de 10 keer staat hij erop om te trakteren of in ieder geval de helft te betalen, ik vind het fijn dat het redelijk in balans is. Hij betaald wel vaker dingen dan ik, maar dat komt uit hemzelf, niet omdat ik hem erom vraag, of omdat ik hem ertoe 'dwing' door gewoon mijn portomonne niet te trekken.
Voor jullie uitje naar het strand kan je misschien een keer iets leuks bedenken door zo'n goedkoop treinkaartje te kopen bij kruidvat of etos (regelmatig aanbiedingen) dan kan je met zijn tweeen voor nog geen 25 euro naar het strand, op zandvoort stap je dan bijna op het strand uit, heb je geen file, geen parkeerkosten en geen benzine kosten.
Maar verder denk ik dat hij er nu ook wel wat teveel op focust, en dan lijkt het wel of hij alleen jullie 'foutjes' ziet. Vertel hem inderdaad je je zijn ex niet bent en ik zou inderdaad dus proberen iets meer te laten zien dat je niet op zijn zak teert, of van zijn diensten gebruik wilt maken, juist niet. Hopelijk wordt het in de toekomst wel relaxter, want zulke dingen moeten juist spontaan gaan. Jij wiit graag met hém naar het strand, niet om van de auto gebruik te maken....dat moet hij beseffen.
Weegschaal
Ook wij hebben een scheve situatie. Mijn vriend verdient (veel) meer, werkt meer, heeft geen kinderen. Ik werk part-time, heb twee kinderen. Als wij van de zomer op vakantie gaan, betaalt hij ook mee voor mijn kinderen. En we gaan met zijn auto. En hij vindt dat prima, want hij wil graag met ons op vakantie. Hij gaat er niet vanuit dat er misbruik van de situatie wordt gemaakt. Volgens mij is dat wat er aan schort. Je vriend's wantrouwen!
Alles wordt wel erg op een weegschaaltje gelegd. In dit stadium moet het vooral ongedwongen léuk zijn... niet dat er al wordt opgelet of het wel eerlijk gaat. Hij ontzegt zichzelf ook een leuk uitje naar het strand, door zo standvastig te zijn, want het is zijn auto, te kinderachtig voor woorden... Als je het niet vertrouwt dat de ander z'n intenties oprecht zijn, is het een ander verhaal... en kennelijk is dat het geval. Het voorbeeld van de 'vergeten koffer' vind ik ook een duidelijke: je vriend voelt zich tekort gedaan. Of hij zich terecht buitengesloten voelt en die voorbehouden uit zelfbescherming inbouwt, kan ik niet beoordelen.
Dat jij oppas betaalt voor je kinderen lijkt me normaal, maar dat er daarna een discussie volgt over wie het uitje betaalt... dat hoeft toch niet zo uitgemeten? Maar blijkbaar is die discussie wel geweest en heb jij moeten zeggen: "Ik betaal al voor de oppas van mijn kinderen, wil jij het uitje dan betalen?". Kijk, eerlijk wordt het nooit, daarvoor zijn de situaties verschillend. Jij hebt kinderen, hij verdient meer, heeft een auto, jij hebt meer tijd, een groter huis, etc. etc. en dan is het ook maar waar je het accent op legt... Gaat het om een leuke relatie (waar je ook best wat voor over hebt, lijkt mij), of wil je dat het zo eerlijk en afgepast mogelijk gaat?
Ik vraag me eerlijk gezegd af of dit een kwestie van tijd is. Je vriend is kennelijk erg bezig met jouw oprechtheid en op zo'n basis is gewoon geen gezonde relatie mogelijk. Ik zou hier een gesprek over aangaan. Want je moet ervoor waken jezelf in allerlei bochten te wringen om maar te bewijzen dat je het goed met hem meent. Als hij het niet zo voelt, is dat onmogelijk te bewijzen!
Mijn 2 centen
Je vriend heeft een probleem. Op dit moment maakt hij zijn probleem, jouw probleem.
Ik zou het probleem laten liggen waar het hoort: bij vriend. Dat kun je op verschillende manieren doen. Het beste is om het bespreekbaar te maken en uit te leggen wat het met jou doet.
Daarnaast wat Leanne ook aangeeft: maak de afspraken van te voren. Geef dus bijvoorbeeld aan: ik wil graag met je weg, maar ik heb alleen geld voor de oppas. Dan is het aan hem de keuze of hij voor jou betaald of niet.
We is trouwens degene die het initiatief neemt voor de uitjes? Ben jij dat en heeft hij maar mee te gaan? Of is het zijn idee? Als het zo is dat het voornamelijk jouw idee is, kan het ook zijn dat hij zich daarom gebruikt voelt. Als ik wordt gevraagd om ergens naar toe mee te gaan en er wordt niet duidelijk gezegd dat het eigen kosten is, dan verwacht ik niet dat ik moet rijden, of dat ik het allemaal moet betalen. Het is immers niet mijn idee.
Kijk dus ook even kritisch naar jouw (mogelijke) eigen rol hierin en wat jij kunt doen om het makkelijker te maken. Bijvoorbeeld over de tas. Een simpele vraag of het goed is om die ook mee te nemen is voldoende om ervoor te zorgen dat er geen scheve gezichten komen. Het is mensen eigen om de 'gaten' in kennis in te vullen met ervaringen uit het verleden. Hij is niet de vader van je kinderen, jij bent niet hetzelfde als zijn ex, maar de 'gaten' in kennis worden nog wel opgevuld met die ervaringen. Wees je bewust dat iedereen dat doet en dat de enige remedie is om veel te vragen en te praten.
Dan nog een andere overdenking die ik je wil meegeven. Jullie hebben pas 4 maanden een relatie. Weet je zeker dat je met deze relatie verder wil? Er spelen nu al dingen tussen jullie die normaal op een hele makkelijke manier worden glad gestreken doordat alles door een roze bril wordt bekeken. Dat geldt in mijn ogen (natuurlijk afgaande op de summiere informatie die ik hier heb gelezen) voor jullie beide. Natuurlijk kan het goed gaan en is dit een hobbel die jullie nemen om er later sterker door te worden, maar daar twijfel ik aan.
Gunfactor
Deze man heeft geen gunfactor. Mogelijk had hij die ook al niet bij zijn ex. Iemand die altijd optelt en aftrekt en bang is er bekaaid af te komen.
En zo werkt het niet. Zodra je dat gaat doen lijkt het altijd alsof jij altijd de inleverende partij bent. Het valt je vaak niet eens op als je zelf eens een voordeeltje hebt.
Bovendien is het echt wel socialer om met kinderen wat royaler te zijn want die brengen niets in.
Royaal zijn doe je voor jezelf en voor het 'universum'. Het geeft je een goed gevoel over jezelf dat je een ander ook wat gunt en je doet het uit dankbaarheid omdat je zelf ook wat gegund is in het leven, door anderen.
Je hoeft je natuurlijk niet te laten uitbuiten maar dat is het andere uiterste.
Dit gaat je achtervolgen met deze partner. Ik zou daar ook mijn twijfels bij hebben.
Dat wordt dan ook voor jou altijd optellen en aftrekken om te voorkomen dat er verwijdering ontstaat. En eerlijk wordt het nooit dus je bent gegarandeerd van een ingebakken wrijving.
jeetje
Als je dit soort gedoe al hebt bij 4 maanden, dan zou ik het erbij laten. Dat is de tijd dat mensen nog hun best doen, en als dit zijn best is, nou, dan zou ik niet gaan zitten wachten op de rest.
nou dc
Ik vind patriesie net zo onhebbelijke gedragingen vertonen als haar vriendje, dus waarschijnlijk zijn ze niet zo gek op elkaar en is de situatie ongeschikt voor een relatie.
Eens
Ik vind dat Patriesie bijdraagt aan de situatie. Als jij naar het strand wilt, maar geen auto hebt, dan wil je daar toch gebruik van maken? Kennelijk heeft vriend geen zin in het strand, dan hoeft hij toch niet? Pak dan lekker de tram/trein (afh. van waar je woont). Als je zelf geen auto hebt zal je wel gewend zijn om met het OV te gaan. Of je vind het gewoon 'lekker makkelijk'.
Zelfde geldt voor het uitje: oppaskosten zijn voor jou en verder betaal je om en om het etentje. Niets zo onromantisch als na afloop uitrekenen hoeveel ieder moet betalen.
Verder zou ik je kinderen pas in de relatie betrekken als het stabiel genoeg is. Je wilt toch niet dat ze elke half jaar kennis moeten maken met een 'nieuwe vader'?
Al met al klinkt het niet als een liefdevolle relatie waarin je elkaar iets gunt.
hiermee
zou ik niet willen doorgaan, met deze relatie dus. Zoals ik het lees, klinkt het niet goed.
Zelf zou ik trouwens niet afhankelijk van mijn vriend willen zijn voor een dagje naar het strand. Als je zelf geen rijbewijs hebt, dan liever met de bus, trein of tram naar de zee dan met een onwillige vriend. En als vriend dan wel ergens heen rijdt, dan ook niet verlangen dat hij voor je betaalt maar zelf aanbieden de lunch of andere zaken te betalen.
Ook vind ik het veel te vroeg om je kinderen al te betrekken in deze prille relatie.
nou Patriesie
heeft er geen zin meer in. Zouden we niet gezegd hebben wat ze wilde horen?
Zeker niet
Ik ben er nog hoor. Ik was erg druk de afgelopen week. Ik heb jullie reacties gelezen en ik heb er veel aan gehad. Om op een paar vragen terug te komen: ik besef nu ook wel dat de oppas mijn zaak is en dat ik dan daarna niet moet verwachten dat hij iets betaalt omdat ik al voor de oppas betaal. Het hele gebeuren met de auto is een heet hangijzer. Dat ga ik voortaan vermijden door geen dingen voor te stellen waarbij we per se met de auto moeten. Dan idd maar met de trein oid. Net zo leuk en dan zijn we meteen ook niet afhankelijk van de auto. Wat voor onhebbelijke gedragingen heb ik volgens jou Tante Sidonia?
nou
ten eerste welkom terug, fijn om te horen dat je toch open staat voor feedback!
Wat ik onhebbelijk vind is dat je verwacht dat hij meer betaalt aan zo'n avond, omdat jij de oppas dus al betaalt.
Daarnaast vind ik het opvallend dat je het allemaal heel normaal vind dat jullie op vakantie gaan met jouw kinderen, zijn auto en dat er steeds zo moeilijk gedaan wordt over geld. Besef je dat het voor iemand al best een dingetje is om kinderen mee op vakantie te nemen,i.p.v. rustig samen je relatie op kunnen bouwen?
Je geeft verder geen antwoord op mijn vraag of jij normaalgesproken de helft van de autokosten betaald, maar ik vermoed van niet
Hoe dan ook, ik lees gewoon ook helemaal niets van wat er leuk is aan deze man dus het geheel van wat je schetst over jullie relatie ziet er gewoon niet uit of erg liefdevol is of de moeite waard om voor te vechten.
Dus wat is er nog de moeite waard voor jou, Patriesie?
De kinderen
Ik vind het niet zo vanzelfsprekend dat Patriesie de oppaskosten moet betalen omdat het haar kinderen zijn. De vrend heeft er toch ook profijt van dat ze met zijn tweeën zijn, zonder de kinderen. Dat betekent ook weer niet dat hij de oppaskosten heeft te betalen, maar dat hij voor de voortzetting van een gezellige avond niet zo op de centen moet gaan letten. Hij zal wel heel lief zijn, maar gunst, wat is hij moeilijk.
Verder lijkt het er op dat de kinderen hem 'accepteren' want ik lees geen woord over ruzie tussen hem en de kinderen. ( tas was in gang was misverstand)). Maar zijn houding tegenover de kinderen komt niet erg hartverwarmend over. Ik vraag mij zodoende af of hij wel deelname aan een gezin ziet zitten. En als hij voor jou kiest, kiest hij ook voor de samenstelling die bij jou hoort. Gaat hij eigenlijk wel leuk met je kinderen om?
Dat lijkt mij nog een belangrijkere vraag dan de vraag om de centenkwestie.
nog even uitstellen?
Als ik dit zo lees,dan denk ik dat die man nog helemaal niet toe is aan een nieuwe relatie.Blijkbaar kan hij niet beseffen dat niet alle vrouwen hetzelfde zijn.De zo te horen negatieve ervaringen met zijn ex zitten diep geworteld en dat lijkt me ook niet zo vreemd na een relatie van 20 jaar.
Toch zal hij op de één of andere manier moeten gaan beseffen dat jij en je kinderen de beste bedoelingen hebben.
En ik besef dat binnen een relatie, zeker eentje die nog zeer pril is,je best een beetje op je hoede kan zijn,maar persoonlijk vind ik de hele discussie over wel of niet met zijn auto gaan,een beetje kinderachtig.De bedoeling is toch dat je elkaar een beetje tegemoet komt?
En wat je kinderen betreft...die zijn er nu eenmaal en als hij met jou verder wilt zal hij hen er moeten bijnemen.Dat dit misschien niet altijd even makkelijk zal zijn,is te begrijpen.
Probeer op tijd en stond misschien wel wat tijd vrij te maken voor enkel jullie tweetjes en praat met elkaar!
Nu krijg ik echt de indruk dat alles enkel draait om de praktische dingen binnen jullie relatie terwijl liefde en die dingen elkaar moeten kunnen aanvullen.
