Ik zit vast....
Ik wil even mijn verhaal kwijt, misschien kan ik dan wat goede feedback krijgen.
Anderhalf jaar geleden zijn ex en ik uit elkaar gegaan, dat was allemaal nogal pijnlijk en ik heb er erg last van gehad.
Een tijd daarna ben ik X tegengekomen. In het begin was hij voor mij niet meer dan een flirt, ook hij had een pijnlijke scheiding achter de rug. Toch bleven we elkaar steeds opzoeken, hadden het geweldig samen, maar als ik meer wilde wilde hij niet, als hij meer wilde wilde ik niet etc. Toch werd ondertussen onze relatie steeds dieper, we zijn geweldige vrienden, doen ontzettend leuke dingen, onze kinderen zijn enorme vriendjes van elkaar geworden, sex is geweldig....
Hij heeft ondertussen allang besloten om zich er helemaal in te storten, maar mij lukt dat niet, ik ben te bang om gekwetst te worden, te bang verkeerde beslissingen te nemen...
Afgelopen week had ik het vreselijk op mijn heupen en heb ik er een punt achter geprobeert te zetten, maar alleen al bij het horen van zijn stem begin ik te huilen. Ondanks dat we echt heel verschillend zijn, hebben we het zo leuk als we samen zijn, hebben zo veel lol, doen zoveel leuke dingen samen, ik hou echt van hem en voel dat ik vaak in zijn armen mijn masker pas laat vallen... Ik zit vreselijk met mezelf in de knoop, en hij blijft maar geduldig met me, snapt mijn angsten, wil me helpen, al gaat het ten koste van zichzelf.
Gisteren hebben we heel lang gesproken samen. En ik kan maar tot 1 conclusie komen.....ik ben zo vreselijk bang...al zijn negatieve punten overdrijf ik om mezelf maar te beschermen en mezelf te overtuigen dat het niet gaat werken, al mijn verwijten naar hem toe (het feit dat onze relatie stilstaat, we totaal aparte levens leiden etc etc) komen indirect bij mezelf terug, omdat juist ik het ben die die situaties creer....door mijn angsten. Ik kwetst liever dan nog een keer zo gekwetst te worden als door mijn ex...heb een enorme muur om me heen gebouwd...
Hij strekt onvoorwaardelijk zijn hand naar me uit, maar ik voel me zo muurvast zitten...
Hij geeft me nu de tijd om weer tot mezelf te komen, weer wat rust te vinden.....en ik vraag me af of ik ooit nog onvoorwaardelijk ergens voor zal gaan....
Bedankt voor het luisterend oor...
Stortregen
Vertrouwen
lieve stortregen, ik hoop dat je ooit weer het vertrouwen vind om een relatie aan te gaan. Dat het geluk van een relatie mag zegevieren boven de angst om gekwetst te worden.
Ik gun het je!
Zoals je je huidige (mogelijke) partner beschrijft...geef het geluk een kans!
liefs van Purk
Zonde
Natuurlijk is het doodeng, je bent bang dat je weer gekwetst wordt. En misschien gebeurt dat, maar misschien ook niet! Misschien word jij of je familie wel ziek of stort er een vliegtuig op jullie huis neer, probeer te relativeren! 
Het is denk ik allemaal een beetje snel voor je en je hebt je scheiding nog maar nauwelijks verwerkt. Zoek daarvoor hulp! (psycholoog oid) Maar laat het je nieuwe geluk niet in de weg staan, dat is eeuwig zonde!
sterkte!
Leestip
Volgens mij moet jij Geluksblind van Marian Mudder gaan lezen. Gaat over jou en er staan heel veel goede tips in. 't Is gewoon een roman hoor en heel vlot leesbaar.
Sterkte,
Onyx
Fijn
Bedankt voor jullie fijne berichtjes. Ben na vandaag weer een stuk rustiger, maar heb ondertussen wel door dat ik flink aan mezelf moet gaan werken.
Het is niet goed overal zo bang voor te zijn, zeker omdat ik dat voorheen juist nooit was. Of hij de juiste is, of het gaat duren etc etc, de tijd zal het leren, maar tot nu toe heb ik het zelfs nog nooit echt een kans gegeven...en het is ondertussen wel duidelijk dat hij het meer dan goed met me voor heeft....
Stortregen
Niet goed?
"Het is niet goed overal zo bang voor te zijn", schrijf je.
Klopt dat wel? Is het 'niet goed'?
Met die uitspraak bekritiseer je jezelf. Om een heel begrijpelijk gevoel dat voortkomt uit een essentieel menselijk mechanisme: jezelf beschermen.
Wees niet te kritisch. Treed je angst met begrip en liefde tegemoet in plaats van dat met afkeuring te doen. Die angst is er om jou te beschermen tegen iets heel pijnlijks, die heeft groot gelijk dat 'ie nu zo'n prominente plek inneemt.
Neem maar een voorbeeld aan je lief. Hij geeft je de ruimte om bang te zijn. En hij houdt intussen toch vertrouwen dat je, als je dóór die angst heen bent gegaan, weer bovenkomt zoals je bent, met vertrouwen in jezelf, in hem en in de liefde die er kennelijk tussen jullie bestaat.
Paula...
Wat heb je dat ontzettend mooi geschreven. Dit draadje 'is' niet voor/van mij, en/maar de eenvoud waarmee jij beschrijft hoe 'goed' het is om jezelf zó met genade te zien, komt heel diep bij mij binnen. Dank je wel! Ik hoop dat stortregen dit net zo ervaart. Groeten van Moes.
Heel mooi ...
Het is zeker heel mooi beschreven door Paula. Ik voel me vandaag rustig. Alles komt vast op zijn pootjes terecht, maar om gelukkig te kunnen zijn zal ik mijn angsten onder ogen moeten zien....en ik mag me gelukkig prijzen dat iedereen ondanks alles toch van me houdt....
Bedankt voor al jullie reacties..
Onyx, ga het boek zeker lezen!!!
Stortregen
Wat fijn
Wat fijn, Moes en Stortregen, dat jullie iets herkennen in wat ik schreef. Ik reageer niet heel vaak maar momenten als dit, waarop ik merk dat ik iets kan doorgeven van mijn eigen ervaring, maken het erg de moeite waard om dat soms wel te doen!
Stortregen, je angsten onder ogen zien zeg je - ja, maar zie ze dus als je vriend, niet als vijand...
Hoe het nu gaat
Het gaat hier iets beter. Mijn vriend blijft me geduldig tegemoettreden en geeft me alle ruimte. Ik ben begonnen alles op te schrijven en dat helpt om dingen onder ogen te zien. Ook probeer ik (bedankt Paula!!!) me niet te zwaar aan te rekenen dat ik zo met mezelf overhoop lig, want dan ben ik nog verder van huis.
Tot overmaat ging gisteren ook nog mijn auto kapot, maar vandaag is vriendlief meegeweest om alles even te regelen.
We hebben besloten dit weekend met zijn tweetjes weg te gaan, veel te praten en de fietsen (gezamelijke hobby)mee te nemen...even er helemaal tussenuit.
Vandaag voelde ik ook weer wat gevoel voor hem terugkomen, zaten we weer te lachen om vanalles enzo...
Ik ga proberen het allemaal een kans te geven...dat heeft hij meer dan verdient....en ik misschien ook wel een beetje..
Bedankt nogmaals
Stortregen
