Relaties Relaties

Relaties

Tirza G.

Tirza G.

10-01-2009 om 23:11

Ik zoek iets voor iemand

Ja, lekker vaag, ik weet het, en ik weet ook niet goed of het hier hoort.
Mijn vriendin, die ik al een jaar of 30 ken, is alleenstaand moeder van een kind van 20. Kind is eigenlijk altijd wel een soort van "apart kind" geweest, maar goed, time goes by, kind ontwikkelt en verandert enzovoort.
Kind (ik gebruik dit woord expres vanwege de privacy) volgt opleiding, is nu derdejaars en woont sinds deze zomer op kamers. Sinds een jaar of 2 zijn er grote problemen met kind. Suicidaal, depressief, angsten, paniekaanvallen, sociale angst, faalangst, you name it. Ei-gen-lijk allemaal uitvergrotingen van wat je vroeger óók al in kind zag. Dit is allemaal heel zwaar voor vriendin, uiteraard. Die heeft zelf ook last van depressies en tobt hier vreselijk mee. Logisch natuurlijk. Wat ze nu zo graag zou willen is "iemand" om haar te coachen. Kijk, we praten uren en uren, maar we zijn óók maar amateurs. Ze zou zo graag handvatten krijgen van iemand "die er verstand van heeft" hoe ze het beste met kind om kan gaan. Relatie is verstikkend, kind belt eindeloos vaak en lang, huilend etc., komt weekenden thuis en slaapt dan bij vriendin op de kamer (heb je zooooo gemist), loopt het hele weekend achter haar aan, gaat mee boodschappen doen enzovoort. Allemaal omdat ze haar zooooo gemist heeft. Vriendin duwt haar met zachte hand de zelfstandigheid in, maar weet langzamerhand niet meer waar ze wel of niet goed aan doet. Van de week zuchtte ze: ik zou wel eens met die Annette Heffels willen praten, die in de Margriet schrijft. Dat lijkt me nou zó'n lieve vrouw, die écht met je meedenkt. Hoe zou je nou eens zo iemand kunnen vinden? Een soort levenscoach? (Geen loopbaancoach zeg maar). Hoe kan de relatie met haar kind normaliseren? Kijk, dat een kleuter op je af stormt en roept dat je de allerliefste mamma van de hele wereld bent is geweldig en vetederend, maar een kind van 20 - dan wordt het benauwend.

Tirza

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Jacky

Jacky

10-01-2009 om 23:36

Life coach

Mijn moeder heeft een cursus gedaan tot life coach. Nou zou ik never nooit niet van haar advies willen aannemen over dit soort situtie's, maar mischien zitten er wel een paar goede tussen.
En anders een keer therapie? Dat lijkt me nog het beste eigenlijk. Gewoon iemand betalen waar je uitgebreid tegenaan kan praten, die dan ook nog meedenkt en hopelijk wat zinnigs zegt.
Succes.

Catootje

Catootje

11-01-2009 om 01:30

Mijn moeder ook

Mijn moeder is nu al weer een tijdje life coach en heeft toevallig net een kennis van mij een tijdje gecoached die meerdere problemen had o.a. relaties met familie en verkering, faalangst en paniekaanvallen op het werk, naderende burnout en depressie.

Voorwaarde voordat mijn moeder aan de slag ging was dat er contact onderhouden werd met huis en arbo arts voor het geval (para)medische hulp beter op zijn plaats zou zijn.

Kennis voelt zich alweer een tijdje stukken beter en schrijft dat toe aan mijn moeders coachen.

Een lifecoach kan dus een oplossing zijn maar je moet ze goed uitzoeken. Er is ook in Nederland een nationale coaching vereniging waar mensen aangesloten kunnen zijn. Een goede coach laat je eerst een sessie doen om te kijken of het aan beide kanten klikt.

Overigens kan een goede huisarts bij zo'n verhaal in mijn persoonlijke ervaring ook veel betekenen.

(Even) Catootje

Mayte*

Mayte*

11-01-2009 om 09:33

Leestip

"Electra versus Oedipus. Het drama van de moeder-dochterrelatie" van Iki Freud

Even van de achterkant van het boek:

'Veel vrouwen worstelen levenslang met het beeld dat ze al vanaf hun kinderjaren van hun moeder hebben. Dochters vinden het vaak moeilijk van hun moeder los te komen omdat ze nu eenmaal in de voetsporen van hun moeder treden; ze doorlopen dezelfde biologische levensfasen, en dat geeft een dubbele band. Die band creëert niet alleen een levenslange loyaliteit, maar ook de neiging tot schuldgevoel. Je hebt je moeder nodig om van haar los te komen, dat is de paradox.
In Electra versus Oedipus tracht Iki Freud helderheid te scheppen in de emotionele ontwikkelingsgang van de vrouw, inclusief alle conflicten die daarmee gepaard kunnen gaan.'

Tirza

Zo´n vraag kan het beste neergelegd worden bij de GGZ, een RIAGG oid dus. Jouw vriendin zou ook steun en begeleiding bij het AMW, maatschappelijk werk, kunnen zoeken, maar gezien haar eigen achtergrond en de forse psychische klachten van de dochter zou ik echt de GGZ willen adviseren. Naast ondersteuning van jouw vriendin, en adviezen hoe het beste met kind om te gaan, zou het doel moeten zijn hoe kind zo snel mogelijk in behandeling kan worden getrokken.
Ik krijg werkelijk kippevel van jouw verhaal. Wat moet dat meisje lijden...
Onyx

Oh ja (tirza)

Nog even ter aanvulling. De weg naar de GGZ loopt via de huisarts. Vaak generen moeders zich enorm voor zo´n verhaal, alsof ze hun opvoedfalen moeten bekennen. Ik geef je in overweging haar aan te bieden mee te gaan naar de huisarts. Niet mee de spreekkamer in, maar wel samen in de wachtkamer. Het is een enorme stap van vertellen aan vriendin naar nu echt de hulpverlening in. Maar die stap lijkt me werkelijk de hoogste tijd.
Onyx

Merel

Merel

11-01-2009 om 12:08

Zelf naar een therapeut

Hoi,

Je vriendin kan zelf een therapeut zoeken en daarmee gaan praten. Je kan een therapeut via de huisarts vinden (op zijn referentie zeg maar) of gewoon via internet/telefoonboek. Ga een eerste gesprek aan en kijk of het klikt tussen jullie. Bedenk of je een vrouwelijke of een mannelijke therapeut wilt (ik wilde graag en vrouw en zou niet anders meer willen) heb ook ooit een man gehad maar daarmee zat ik op een compleet andere golflengte.
Mijn therapeut had als uitgangspunt psychosynthese (google maar eens) en wie weet is dit ook iets wat bij je vriendin past. Als je vriendin zelf goede handvatten heeft om met haar kind om te gaan kan ze wellicht voor haar kind ook een goede oplossing vinden.

Merel

Merel

Merel

11-01-2009 om 12:10

Oh nog iets

Mochten de financien een probleem zijn, dan kan ze het beste eerst haar verzekering checken en vragen welke therapieen/therapeuten zij vergoeden. Soms hebben ze daar een lijst van, dan kan ze misschien daar een goede therapeut uit uitzoeken.

Merel

Tirza G.

Tirza G.

11-01-2009 om 20:31

Wauw

Wat een hoop reacties, had ik niet verwacht! Ik heb weer wat om verder mee te gaan. Financien is inderdaad een goed punt, ze heeft een basisverzekering (min. inkomen) en daar zit maar een heel beperkt aanbod aan therapie in.
Onyx: dank je voor je lieve woorden. Ik overdrijf niet graag, maar voor kind is het leven een soort van hel. Vre-se-lijk. Jong, mooi, intelligent, je leven nog voor je en je dan zó voelen.

Tirza

Bedelarmbandje

Wat jij beschrijft is precies wat ik de vriendin van Tirza wilde aanraden!
Is het jou gelukt om met jouw dochter in therapie te gaan? Voor jongeren is de drempel vaak zo hoog, alleen al uit angst voor de erkenning aan zichzelf dat er inderdaad echt iets mis is...
Onyx

Tirza G.

Tirza G.

17-01-2009 om 22:41

Oudergroep

En zo'n oudergroep, waar vind ik dat? Of rol je daar vanzelf naar toe als je bij de hulpverlening binnen bent? Kind is nu bezig met intake bij Riagg, maar ja, dat doet ze natuurlijk in haar eigen (studenten)woonplaats. Moeder probeert alles om haar een beetje los te weken, dus die moedigt dat erg aan (dat ze dáár hulp zoekt en niet hier in de oude woonplaats).
Dank jullie wel voor al jullie input!

Tirza

Zelf ook aanmelden

Laat vriendin het goede voorbeeld van haar kind volgen. Aanmelden bij de RIAGG dus. Ten eerste omdat die stap een steunbetuiging aan kind biedt, ze zou het dus ook moeten melden aan kind. Ten tweede, en dat zou ook haar uitleg aan kind kunnen zijn, omdat een dergelijke ongezonde moeder/kindband in stand blijft door een patroon tussen hen beiden, vroeger en/of nu nog. Ten derde omdat vriendin vast veel vragen heeft over hoe dit zo heeft kunnen ontstaan, wat zij zou kunen verwachten in kinds behandeltijd en hoe zij hiermee om zou kunnen gaan. Zodanig dat zijzelf in tact blijft/komt en kinds welzijn ook verbeterd.
Tijdens de intake wordt haar de vraag gesteld of zij individuele danwel groepshulp wil. Et voila!
Groet, Onyx

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.