Is relatietherapie nuttig?
Kennen jullie nou stellen die in relatie therapie zijn gegaan en daar echt oprecht beter van zijn geworden? Ik ken voornamelijk koppels waar de relatie therapie het begin van het einde was. Geen oorzakelijk verband maar het leek een soort laatste redmiddel dat uiteindelijk toch niet werkte. Daarnaast koppels die doorstruggelen ook na de therapie en iets hebben van "tja, je weet niet hoe het geweest zou zijn als we het niet hadden gehad, maar eigenlijk moet je het bijhouden". Het gaat eigenlijk niet beter dan voor de relatie therapie blijkt als je een van hen twee spreekt. Maar toch leven ze samen door omwille van de kinderen.
Ik ken een koppel die echt beter zijn geworden maar ik heb zelf de indruk dat die het ook wel zonder gered zouden hebben.
Het is geen persoonlijk probleem van mij, het kwam op op een verjaardag. Waarbij de dames meer het nut ervan leken in te zien dan de heren. Hoe ligt het hier? Ben gewoon benieuwd.
Haha Ad
Thera, mijn reactie was naar Doenja gericht vooral.
Omdat ik vind dat ze eea stekelig en vrij agressief benadert.
In feite lijkt de inhoud van jouw berichten, voor zover ik ze kan ontcijferen
op die van Doenja, maar ik mis bij jou het boze, verongelijkte dat ik wel bij Doenja hoor.
Dat is positief bedoeld maar misschien mis je net dat, boosheid, ben je weleens boos op je man?
Ad, ik ken veel therapeuten. Ik houd niet zo van stempels (narcisme) en vind ze over het algemeen beperkend werken maar ik zie wel dat veel therapeuten met nogal wat ahum 'wensen' die prima kunnen vervullen vanuit hun positie als therapeut...
Ik ken
Ik vind dat je nogal wat zegt Wilma. Je kent veel therapeuten. Ken je ook de werkwijze waarop de therapeuten tot de conclusie komen dat er narcisme in t spel is?
Ik ken ook veel Wilma’s.... Zie je hoe snel die vergelijking scheef getrokken kan worden?
Bij mij is t echt zo. Op alle punten. Blijkbaar heb jij veel behoefte om de kennis van een therapeut/psycholoog/psychiater in twijfel te trekken.
Wilma
"Dat is positief bedoeld maar misschien mis je net dat, boosheid, ben je weleens boos op je man?"
Ja, dat ben ik wel eens. Vind je het feit dat Doenja bozer klinkt nou goed of niet? Het is me niet helemaal duidelijk.
Je hebt nog een vraag van mij niet beantwoord. Maar misschien kun je dat ook niet, want je gelooft niet in het nut van een stempel van narcisme. Heb ik dat goed begrepen?
thuissituatie
Misschien verwacht je dan wel teveel van de hulpverlening. Mijn ervaring is dat het toch moeilijk voor mensen is om te begrijpen hoe zoiets thuis er aan toe gaat. De constante spanning, de incidenten, de dynamiek.
Voor iemand die dat in theorie heeft gehad kan dat tamelijk ziek overkomen als ze daar wel een beeld bij zouden hebben. En weinig handvaten om dat te keren.
Dat vraag iemand met een stevige persoonlijkheid, verbeelding, creativiteit en veel ervaring. En dat kan natuurlijk wel varieren.
Het inschatten van de ernst lijkt me de volgende valkuil. Je bent afhankelijk van de zelfrapportage van mensen en in crisis kan dat nogal dramatisch zijn. Of juist te vergoeilijkend.
Het is misschien wel te veel gevraagd dat een hulpverlener dit soort relatie- en gezinssituaties goed in beeld kan krijgen.
Bovendien houdt je ten allen tijde zelf de regie. Nou ja, in geval van kinderen kan die ook nog wel van je afgepakt worden, maar uiteindelijk zul je toch zelf de consequenties uit die gesprekken moeten trekken.
En als je een te moeilijke partner hebt, kun je op je kop staan, maar ook in therapie kom je niet tot elkaar. Lijkt me een hele opgave. Misschien zijn er wel uitzonderlijke therapeuten waarbij de relatie wel voor iedereen duidelijker wordt en je samen mogelijkheden ziet, maar als het te extreem ziek is, kan het onbegonnen werk zijn.
En misschien moet de juiste opleiding voor dit soort zaken nog wel uitgevonden worden want uit boekjes kun je het niet leren hoe dat in de werkelijkheid van het gezin zit. En wat de ernst/zwaarte is.
AnneJ
Ja, ik denk dat je gelijk hebt. Dan zou dus in een eerste fase van relatietherapie iets aangegeven moeten worden van: dit is voor mij als therapeut te ingewikkeld. En dan? Nog een verwijzing aanbieden voor iets anders? Nog uitleggen waarom het te ingewikkeld is?
Nou
Het duurt sowieso een tijdje voor je een beter beeld hebt bij mensen. Dus snel doorschuiven lijkt me geen goed idee.
Misschien hebben therapeuten daar wel een beter beeld bij hoe zoiets wel kan werken. Ik constateer wat mij opgevallen is.
En ik realiseer me dat niet overal een oplossing voor is. Soms blijft het bij een constatering. En je hebt in elk geval door gesprekken met een therapeut zelf een verdergevorderd beeld kunnen krijgen ook al is de oplossing dan nog niet in zicht.
2e lijn
De volgende stap is denk ik geen relatietherapie maar psychiatrie. Iemand met kennis van diverse beelden die een 'normale' relatie op de proef stellen.
Die bestaan wel, psychiaters die aan relatietherapie doen. Maar ik ben ze zelf niet tegengekomen. En ik vraag me af hoe een verwijzing dan verloopt. Minstens een van beiden zal aan moeten geven dat er sprake is van psychiatrische problematiek.
En of je partner dan nog mee wil, want die is niet gek.
Misschien is het handiger, als je zelf problematiek vermoed om je direct zo te laten verwijzen door je huisarts.
Thera
Ik ken je natuurlijk niet maar mij lijkt dat je de focus niet goed legt.
Je situatie lijkt me enorm gecompliceerd en lastig.
Mij lijkt dat je alle energie nodig hebt om je op jezelf te richten, laat los wat hulpverleners van je vinden, denken of wat je van ze wilt. Probeer jezelf te geven wat je nodig hebt.
(uiteraard gun ik je goede hulp maar ik hoop dat je er niet al teveel van afhankelijk bent)
Thera,
‘Gelukkig ben ik ondanks hulpverlening die voor mij vaak verwarrend was en soms wel hebben geholpen (dus ook een beetje dankzij) in staat gebleken mijn weg te vinden.’
Ik ben blij voor je dat je een weg gevonden. Zo te lezen, vooral op eigen kracht want je vond je hulpverlening ook verwarrend. Dan is het moeilijk om erin te blijven geloven dat er een verandering groeit.
Maar je schrijft ook hoe je voor jezelf durft op te komen zodat je man rekening met je hebt te houden. Misschien dat die mate van zelfvertrouwen ( zo zie ik dat), tot stand is gekomen door de adviezen van de hv en de behoefte om stil te staan waar je je grenzen wilt trekken. Mogelijk uit een alles of niets; je stond voor een niets meer te verliezen T-splitsing: of scheiden of niet bang zijn en besluiten op een voetstuk te gaan staan wat wat hij niet van je gewend is. Je koos voor het aangeven van grenzen. Je schoof jezelf naar voren. Wees heel erg trots op jezelf.
Ik snap Wilma wel; als je nu zo sterk bent, je eigen weg hebt gevonden en hv als verwarrend hebt ervaren, zou het jammer zijn als een volgende hv je opnieuw aan het twijfelen maakt zodat je jezelf verliest.
Je bent nog steeds kwetsbaar, daarvoor is alles te vers. Voorkom dat die vertwijfeling door de gesprekken met een hv terug komt en jou in verwarring brengen.
Jouw verwarring kan zelfs je man bevestigen in zijn ‘gelijk’ zodat je van voor af aan kan beginnen. Dan is die hele periode waar je je zo voor hebt ingezet, voor niets geweest.
Laat de verandering eerst bezinken. Het hele proces sleurpt energie. Geef je hoofd eerst eens wat rust zodat je kan overzien wat er allemaal gebeurt is, voor je jezelf gaat pijnigen met nieuwe vraagstukken. Misschien wil je doorpakken en evt ander oud zeer verwerken. Maar is dit wel het juiste moment? Gun jezelf nu eerst wat rust. Je beeldvorming is nog te veel ingekleurd met emoties.
(Emoties zijn zo van invloed op je kijk op zaken. Als de emoties afzakken, ga je vaak voorvallen anders bekijken. Dat is mijn ervaring tenminste.)
Volgens Wijnberg
De link plaats ik niet om vraagtekens te zetten bij de vraag of therapie zinvol is. Maar na het gegeven dat Thera het ook verwarrend vond, kwam ik deze tekst tegen.
Voor de keuze van een therapeut waar je hoop in koestert, waar je je begrepen voelt en waar je tijd in steekt, mag je best kritisch zijn. De therapeut is er voor jou. Met als doel het daarna zonder te kunnen.
