Kan as ex zomaar minder uren gaan werken?

iedereen is in principe vrij om minder of meer te gaan werken als hij dat wil,om wat voor reden dan ook.
indien jullie kinderen hebben,is dit misschien een mooie aanleiding om een co-ouderschap aan te gaan? zodat jullie beiden partime werken en patime voor de kinderen gaan zorgen? dan is het toch eerlijk verdeeld?

Kan maar maar heeft geen zin

Ik dacht dat de alimentatie gebaseerd is op de inkomenssituatie van toen jullie nog samen waren. Dus met andere woorden als je ex minder inkomen heeft na de scheiding dan heeft dat geen effect op de te betalen alimentatie.

Ik snap het niet

Waarom maak je je boos dat ex minder wil werken en wil je dat hij evenveel uren blijft werken en waarom maak je je tegelijk boos dat hij wil dat jij meer werkt? Ik snap het niet. Volgens mij mag jij niet gaan bepalen hoeveel uur hij werkt en omgekeerd mag hij dat ook niet. Wel kun je erover praten zo lang je getrouwd bent, maar na een scheiding ben je gescheiden!

Dat hij 8 keer zoveel per uur verdient als ij, dat is dan zo. Maak je je daar boos om? Waarom? Wil je zelf meer gaan verdienen, dan ga je toch kijken hoe ver je komt. Overigens is het wel zo dat vrouwen nog steeds minder verdienen dan mannen, zelfs met dezelfde opleiding, baan etc. Dus die boosheid mag je met de rest van Nederland delen.

Waarom zou je trouwens nog alimentatie krijgen als je allebei gaat delen? De zorg voor kinderen, beiden de kosten. Tijd om te werken, allebei evenveel. Kinderalimentatie zou dan niet meer hoeven en wat betreft partneralimentatie, dat zou dan hooguit een verrekning zijn van het opgebouwde gezinsinkomen. Als hij daar moeilijk over doet, vraag je dan af hoeveel ruzie je het geld waard is.

Reken je niet rijk, maar arm. Hoop dat hij later toch weer meer gaat werken en dat dat ten goede komt aan de kinderen, zorg dat je zelf alle kansen benut om je optimaal te ontwikkelen om ook meer te verdienen en laat de extra opvang die je daar eventueel voor nodig hebt (scholing op extra uren) bij hem liggen.

Het is zoals het is, hij is zo'n man, je bent met hem getrouwd en naar jouw mening waarschijnlijk bijna gescheiden. Neem afscheid van hem en zijn gedoe, zijn manier om met bepaalde dingen om te gaan. Daar is scheiding toch een goede oplossing voor? Benut die dan optimaal.

Tsjor

Wat dingen

Zonnetje:
"En trouwens, als hij 8 x zoveel verdient als jij, blijft het verschil nog steeds aanzienlijk en heeft 25% minder werken misschien helemaal niet zoveel invloed op de hoogte van je alimentatie. En je kunt hem niet dwingen zoveel te blijven werken, dat is een gegeven, je kunt alleen maar uitzoeken wat dat voor jou betekent."
Dit klopt allemaal niet; 25% minder werken betekent dat de alimentatie al gauw 35% of nog veel meer lager wordt -dat komt door de logica van het tremanormensysteem.
En de meeste rechters gaan niet accoord met dit soort vrijwillig inkomensverlies -ze zullen de berekening voor KA en PA uitvoeren alsof exman geen vrijwillig ontslag heeft genomen.
Ex kan idd eisen dat Monica meer gaat werken, maar dat wordt veel minder snel toegekend. Ex moet dan aannemelijk maken dat Monica 25% meer verdiencapaciteit heeft, en dus makkelijk ook 25% extra inkomen kan verwerven.

Monica:
"We zorgen om beurten al voor de kinderen en straks bij hopelijk zsm echte scheiding, apart wonen ed hadden we al co ouderschapafspraak dat we om en om 7 dagen voor de kinderen gaan zorgen."
Heb je KA ge-eist? Zonee, hoe ga je dan 'gezamenlijke kosten' verdelen?
Co-ouderschap heeft overigens geen invloed op PA (nouja, een beetje; ex kan zorgkosten voor kinderen opvoeren in de tremanormberekening).

Tsjor:
"Waarom zou je trouwens nog alimentatie krijgen als je allebei gaat delen? De zorg voor kinderen, beiden de kosten. Tijd om te werken, allebei evenveel."
Tsja, zo is de logica van het huidige systeem voor PA en KA.

Meer info

Ik heb vanaf geboorte 1e kind (hebben er 3)mijn baan op een zeer laag pitje gezet omdat ex veel meer verdiende dan ik en we kinderen niet naar opvang wilden brengen, dit zijn we samen overeengekomen.

In de loop vd jaren bleek steeds duidelijker dat onze relatie, ik, een fijn leven samen ed absoluut geen prioriteit waren voor ex: hij hield zich permanent bezig met alles behalve zaken die ons gezamelijk aangingen.

In huishouden deed hij niets en qua kindverzorging ook niet waardoor ik hier jarenlang geheel alleen voor stond en nog steeds sta. Structuur, tijd en aandacht voor de kinderen, al hun beslommeringen, ben ik alleen voor, ik ben er altijd voor hen, mijn kinderen zijn mijn prioriteit en dat weten ze. Van ex weten ze nooit wanneer ze bij hem terecht kunnen qua tijd en aandacht; ze weten niet wanneer ze op hem kunnen rekenen. Ik weet dat ex wel degelijk heel gek is op de kinderen.

Ondertussen moet ik al een paar jaar iedere cent omdraaien om rond te kunnen komen, terwijl meneer alles kocht wat los en vast zat en zonder enkel overleg onder het mom dat het toch zijn eigen geld is (huwelijkse voorwaarden getrouwd, hij had eigen spaargeld, nooit verrekend en hij zegt dat alles elk jaar opgegaan is).

Na heel veel ellende en me jarenlang kapot werken en overal alleen voor staan, ben ik gelukkig stukken meer kunnen gaan werken sinds een tijd. Nog meer werken dan de 3 dgn per week die ik nu werk kan niet vanwege de crisis: mijn werkgever wilt eerder mensen kwijt.+ de kinderen zijn gewend dat ik er altijd voor hen was en ben, hebben het in deze situatie al erg moeilijk, ik ben hun enige stabiele faktor, dus zou nu niet eens meer willen gaan werken nu vanwege deze omstandigheden. Uiteraard wil ik tzt zeker wel meer gaan werken en zsm zo onafhankelijk mogelijk zijn.

Ondertussen staan we aan het begin van 'tig afspraken moeten maken rondom scheiding en daar heb ik uiteindelijk dus een advocaat voor genomen; wilde met name voor de kinderen dat alles zoveel mogelijk in pais en vree zou gaan.

Totdat de scheiding, afspraken, covenant ed rond zijn, moet ik zien rond te komen hetgeen me niet lukt: ex verdiend dus 8x zoveel maar wilt het meeste door 2 delen, laat het koud dat ik geen schoenen, kleding, benodigdheden ed voor kinderen kan kopen en sowieso geen cent per maand over hou.
Voor de kinderen wil ik ten alle tijde dat ze nooit in een loyaliteitsconflict komen en hen dus ook nooit opzadelen met deze financiele zorgen: dat eerst alles kon en ik nu heel goed op de centen moet letten. Dit kan dus niet zo doorgaan en heb dit dan ook als prioriteit staan om met advocaat te bespreken as Do.KA moet ook nog geheel besproken gaan worden; we gaan dan wel co-ouderen maar ex heeft nog nooit kleding voor kinderen gekocht, weet niet wat ze wanneer nodig hebben, kan nog geen was draaien.

Ook zijn we aan elkaar overgeleverd omdat het huis nog niet verkocht is. We hebben enorm hoge maandelijkse woonlasten
Ik sta bij een woningbouwvereniging ingeschreven sinds een maand of 3 maar de wachttijd bedraagt daar gemiddeld 3 jaar.

En nu komt ie dus opeens aan met dat hij nog 25% minder wilt gaan werken op zeer korte termijn en ik maar fijn meer moet gaan werken (hetgeen mijn werkgever in deze tijd dus niet toestaat).

Monica

je wil niet meer werken omdat je kinderen gewend zijn dat jij er altijd bent,dat begrijp ik best, net na zo,n scheiding hebben je kinderen zeker extra aandacht nodig.
maar je man gaat ook voor je kinderen zorgen na de scheiding ,in die zeven dagen dat je kinderen bij hun vader zijn kan je toch meer werken dan de drie dagen die je normaal werkt?( eventueel bij een andere werkgever indien het bij de huidige niet mogelijk is?)

verder moet je al jaren elke cent omdraaien omdat je man *zijn eigen* geld niet aan het gezin besteed maar aan zichzelf.
zoveel slechter zal je er nu dan niet uitkomen,je bent gewend om zuinig te leven,als alleenstaande ouder kom je in aanmerking voor allerlei subsidie,s,dus ik zou me niet blind staren op het feit dat je man minder inkomen gaat krijgen,nu verdiend hij veel meer,maar dat komt nu ook al niet ten goede aan jou en de kinderen.

Nog 1 advies

ik merk dat je vol woede en verwijten zit naar je (ex)man.
dat is ook logisch,aangezien er een hoop is mis gegaan,
gebruik echter niet je emoties om het financiele gedeelte af te handelen,probeer het puur zakelijk te zien,want het is wettelijk niet meer dan een zakelijke afhandeling van je huwelijk.

Financieel

Als je ex 8 keer zoveel verdient als jij schat ik in dat dat bij 50% werken nog minimaal 5000 euro per maand is (er vanuit gaande dat jij het minimumloon verdient). Ik denk dus dat je aan KA (en/of PA) minimaal zo'n 1500 per maand zult krijgen. Als je dan ook nog werkt heb je m.i. geen sneu inkomen, daar moet je best van rond kunnen komen.
Volgens mij mag je man nu ook niet eisen dat jij de helft van alle lasten betaalt. En mocht dat al kunnen qua huwelijkse voorwaarden, dan geldt dat hij dan alle kosten van de kinderen moet betalen (omdat jij geen draagkracht hebt). Maar hij is ook verplicht om jou te onderhouden. Je kunt met huwelijkse voorwaarden niet de wettelijke onderhoudsplicht tussen huwelijkspartners omzeilen.

Sus-anne en vic

Hartelijk dank voor jullie reakties.

Inderdaad zit er nog woede en verdriet bij mij; ik ben echter ook al zo ver dat ik zeker zakelijk kan zijn. Ook wil ik niet het onderste uit de kan.
Met name voor de kinderen wil ik dat ex en ik ten alle tijde nog gezamelijk kinderverjaardagen kunnen vieren, gezamelijk naar ouderavonden en verdere zaken die belangrijk zijn voor de kinderen.

Al geruime tijd proberen we via een mediator overeen te komen maar dat lukt dus niet. Al jaren moet ik iedere cent omdraaien hetgeen hij weet maar niets mee doet (oa een reden van mij om uiteindelijk definitief te willen scheiden). Ik hou niets per maand over, hij minstens een paar duizend euro.
Hij verzint van alles om mij zo min mogelijk te moeten betalen hetgeen dus niet zomaar kan + dat we er zodoende niet met een mediator uitkomen.
Dit sleept maar voort en ondertussen zitten we hier nog altijd samen in 1 huis dat ik geheel onderhou incl alles wat de kinderen betreft.
Vandaar dat ik uiteindelijk toch naar een advocaat ben gestapt en daar dus zsm iets geregeld kan krijgen zoals bv een tijdelijke alimentatie zodat ik tenminste die aanhoudende geldzorgen even niet heb.

Scheef

Zoals je het beschrijft is de situatie volledig scheef gegroeid in je relatie. Alleen: een echtscheiding is niet het moment of de wijze om dat recht te trekken. Het is het afscheid van de situatie dat jij daar elke dag in zit. Nu lijkt het alsof je wil gaan scheiden om alsnog enig voordeel te kunnen hebben van die duizenden euro's per maand die hij over houdt. Als hij straks het huis heeft met die veel tehoge hypotheek, plus de vaste lasten, plus zelf het eten kopen etc. , dan smelten die duizenden euro's als sneeuw voor de zon.
Als je man nu al minder wil gaan werken om voor de kinderen te zorgen kun je inderdaad zelf meer gaan werken. De kinderen zullen er ook aan moeten wennen dat hijvor hen zal zorgen. Maak wel dat je echt weg bent op de dag dat hij thuis zal zijn en dan ook helemaal weg, dus om 7.15 de fiets pakken en pas om 17.45 uur thuis komen. Maakt niet uit wat je ondertussen doet.
Ik snap niet dat de mediator het zo lang laat verzieken in gezamenlijke gesprekken. Heb je wel een advocaat/mediator met kennis van familierechterlijke zaken?

Tsjor

Tsjor:
"Ik snap niet dat de mediator het zo lang laat verzieken in gezamenlijke gesprekken. Heb je wel een advocaat/mediator met kennis van familierechterlijke zaken?"
Uurtje-factuurtje -de mediator heeft geen enkel belang bij het afkappen van verziekte gesprekken.

Tsjor

Tsjor:
"Nu lijkt het alsof je wil gaan scheiden om alsnog enig voordeel te kunnen hebben van die duizenden euro's per maand die hij over houdt. Als hij straks het huis heeft met die veel tehoge hypotheek, plus de vaste lasten, plus zelf het eten kopen etc. , dan smelten die duizenden euro's als sneeuw voor de zon."
Ik ben het op een bepaalde manier met je eens (zie ook het andere draadje), maar Monica staat iig volledig in haar recht; haar aanstaande ex mag niet zomaar minder gaan werken om zo zijn alimentatieplicht te omzeilen.
Dat wringt hier sterk, omdat haar aanstaande ex ook lijkt te proberen om onder elke vorm van kinderalimentatie uit te komen.

Reaktie

Helaas heeft advocaat pas midden volgende week weer eens tijd zodat de boel maar verder doorsuddert.

Uiteraard zal ik advocaat dan aangeven dat de situatie zo goed als onhoudbaar is + echt zsm concreet bepaalde zaken geregeld moeten worden al is het dan maar voorlopig.

Het liefst zou ik hier zsm vertrekken naar wat voor klein huurhuisje dan ook. Maar helaas zijn die huisjes niet beschikbaar hier in de buurt.
Voor de kinderen wil ik alles zo normaal mogelijk houden en hen dus niet meeslepen van de ene naar de andere woonruimte en ook zeker niet uit hun vertrouwde omgeving halen.

Pfftt..om goed moedeloos van te worden allemaal.....

Tinus

Vwb dat minder gaan werken van ex:
we zijn nog niet officieel gescheiden + wonen nog samen in ons huis. Weet jij of ex dan toch zomaar minder kan gaan werken? Valt nl niet aan te tonen dat hij dit puur en alleen doet om onder alimentatie ed uit te komen.
En/of weet je hoe ik dat zo lang mogelijk tegen kan houden dat hij zomaar ineens minder gaat werken?

Monica

Monica:
"Uiteraard zal ik advocaat dan aangeven dat de situatie zo goed als onhoudbaar is + echt zsm concreet bepaalde zaken geregeld moeten worden al is het dan maar voorlopig."
Ik zou ook ff aangeven, dat jij een eigen advocaat gaat zoeken en voorlopige voorzieningen gaat eisen, als er niet spijkers met koopen geslagen moeten worden.
Voor een mediator zijn jullie geweldig; je ex is rijk en dwars dus er vallen veel uurtjes-factuurtjes te schrijven :S

Monica:
"we zijn nog niet officieel gescheiden + wonen nog samen in ons huis. Weet jij of ex dan toch zomaar minder kan gaan werken? Valt nl niet aan te tonen dat hij dit puur en alleen doet om onder alimentatie ed uit te komen. En/of weet je hoe ik dat zo lang mogelijk tegen kan houden dat hij zomaar ineens minder gaat werken?"
Nee, je benadert het anders. Je prata helemala niet over gewerkte uren etc: Je neemt zijn belasting aangifte 2008 (die moet hij je geven) en gebruikt die als basis voor de tremanormberekening -het is zijn taak om te rechtvaardigen waarom die cijfers niet gebruikt mogen worden.
Dat is het spel, zo speel je het....