Kan het niet meer opbengen

Niet zeggen maar doen

"Misschien moet ik met zwaarder geschut komen om te zeggen dat ik het echt niet meer trek?"
Je moet niet zeggen, maar doen -of overduidelijk niets meer doen, dat kan ook.
Houd er verder rekening mee, dat ook je man moe kan zijn.

Staking

Ga in staking. Gewoon niets meer doen tot je je beter voelt. Wel even aankondigen en dan op iedere vraag/verzoek/bevel blijven herhalen: ik staak.

Het klinkt

een beetje dat je op weg bent naar een burn out of iets in die geest. Probeer gas terug te nemen; huur (tijdelijk) een werkster voor het huishouden, probeer minder te gaan werken, man 1 dag eropuit sturen met de kinderen zodat jij de berg adminstratie bij kan werken (en dit ook echt kan doen), of andersom, dat hij het doet en jij een dagje eruit bent. Probeer te praten met je man over hoe je je voelt, in plaats van te zeggen wat hij allemaal moet doen. En sta ook open voor hoe hij zich voelt.
Heel veel sterkte!

Toch doen

Hai Moe, ik herken best veel uit jouw posting, ook al kan ik wel goed met man door een deur. Ik ben hartstikke moe en er ligt veel achterstallig werk thuis en dan ook nog dezelfde dingen die jij noemt: was, administratie, kamers die nodig een beurt moeten hebben en nog veel meer. Eigenlijk al sinds de verhuizing een paar maanden geleden moet er nog zooooveel gebeuren: er is haast geen verlichting in huis bijvoorbeeld, maar ik kom er niet aan toe om zelfs maar langs Ikea te wippen voor wat lampjes. Als ik dan tijd heb om iets te doen, doet er even niet toe wat, gewoon iets, dan hang ik voor de computer omdat mijn hoofd ook moe is. Ik werk bijna fulltime en deze weken voor de Kerst zijn een gekkenhuis bij mij op school.
Wat ik zou doen (en ga doen de komende vakantie): ik ben 's ochtends fitter en vrolijker dan de rest van de dag, dus ik ga elke dag vroeg opstaan en IETS doen. Soppen, strijken, eindelijk het schema van Claudia invullen voor ons nieuwe huis/nieuwe financiele toestand, belastingzooi regelen (moet al maanden) en nog veel meer. Elke ochtend iets. Ik weet niet hoe ver ik kom, maar ik weet wel dat ik dan na twee weken een heel eind ben opgeschoten, terwijl ik dan eigenlijk alleen 's ochtends een paar uurtjes kwijt was.
De rest van de dag ga ik besteden aan Kerstvakantiegekeutel (lijkt me voor jou en je gezin ook erg goed en nodig): oude films kijken, zwemmen, naar oma fietsen als het niet te koud is, cake bakken, weet ik veel. Gewoon lekker boemelen.
En ik weet natuurlijk niet of het ook bij jou zo werkt, maar ik krijg erg veel positieve energie als ik een stom klusje eindelijk heb geklaard. Dat gevoel heb ik dan dus elke dag na een uur of half elf: ik heb vandaag iets heel Nuttigs gedaan, goed gedaan Massi, jij mag blijven.
Ik wed dat je de kinderen best zover krijgt dat ze hun kamers doen als je er iets leuks van maakt. Ga bijvoorbeeld wat kleine dingetjes voor hun kamer kopen met ze, een lampje (of een strengetje wanstaltige knipperende kerstmannetjes, haha), een plankje voor wat favoriete knuffels/speelgoed, iets voor aan de muur, kleedje, maakt eigenlijk niet uit. Je kunt ze ook iets laten versieren, bijvoorbeeld met zijn allen handafdrukken op de deur maken ofzo. Dan voelt het voor hen niet zozeer als "opruimen" maar meer als "vernieuwen".
Nou, veel succes, het valt niet mee als je zo moe bent en je voelt geen steun van je man. Ik denk dat je wel in je achterhoofd moet houden wat Tinus zei: hij kan ook doodmoe zijn. Kunnen jullie niet de kids een nachtje ergens parkeren, samen een goede fles wijn leegdrinken (of twee) en gewoon liederlijk de bloemetjes buiten zetten? Die sleur is zo dodelijk voor alles en iedereen.
Groetjes
Massi

Andere kijk erop

Hoi Moe,

Nee, daar word je niet vrolijk van, van zo'n situatie.

Je zit ook zo overal tussen in he, met die man en je kinderen... en eigenlijk ben je zelf ook nog iemand om rekening mee te houden.

Ik denk dat je niet verder komt met het voorstel aan je man. Dat zie ik gewoon niet gebeuren. Je zet hem voor het blok. Je zegt waar je zelf behoefte aan hebt, maar je zegt niet waar die behoefte uit voort komt en je vraagt niet naar zijn behoeftes. Je kunt best je redenen hebben om het zo aan te pakken maar het gaat gewoon niet werken. Van zo'n voorstel zal iedereen alleen maar zijn hakken in het zand zetten.

Dat van die kerstboom kan ik me ook prima voorstellen vanuit jouw visie maar dat kun je niet maken denk ik, hangt een beetje van de leeftijd van je kinderen af. Kerst is een feest dat aanelkaar hangt van de tradities en die kun je niet zomaar doorbreken. Tenzij je je kinderen een les wilt leren. Je loopt de kans dat ze het over 30 jaar nog niet vergeten zijn.

Misschien betekent dit allemaal dat je gewoon he-le-maal aan je taks zit. Een eenmalige opruimactie waaraan je de vakantie opoffert is dan geen oplossing. Dat moet veel structureler.
Dus: hulp in de huishouding. Tijd voor jezelf maken, linksom of rechtsom. Zorgen dat er blijvende veranderingen komen die maken dat je de toekomst wat zonniger in kunt zien. Kan ook betekenen dat je je kinderen meer of anders inschakelt (weer: afhankelijk van de leeftijd).

Ik snap het heel goed hoor, van die kerstboom. Er komt gewoon een punt dat alles te veel is. Ik denk alleen dat je meteen met een oplossing komt zonder het probleem goed gedefinieerd te hebben. En dan krijg je mensen gewoon niet mee. Bovendien los je daar je ook bij jezelf het probleem niet mee op.

Stapje achteruit doen en eerst maar eens de hele situatie op een rijtje zetten. Op de bank met een glaasje. Dat is mijn advies.

Gedeeltelijk staken

Als iedereen nu gewoon zijn eigen zooi opruimt dan hoef jij dat alvast niet te doen. Je zei dat je kinderen best wilden meehelpen tenminste. Laat man zijn eigen was maar doen en strijk zo min mogelijk kleding. Spreek af welke dagen jij kookt en welke dagen je man. Kun je niet een vriendin in vertrouwen nemen en haar vragen of ze je helpt met je huis een keer een fikse schoonmaakbeurt te geven. Wellicht kun je het daarna weer wat makkelijker bijhouden.

Laat eerst je schildklier testen

Je balanceert niet op het randje van een burn out, je hèbt een burn out. De hele dag in bed willen liggen, geen energie meer hebben en zelfs een kerstboom in huis halen te veel werk vinden zijn duidelijk tekenen van depressie.
Dit gaat zeer waarschijnlijk niet over door maar door te blijven ploeteren en ook niet met op bed te gaan liggen. Als eerste is het wel belangrijk om een eventuele fysieke (hoofd)oorzaak uit te schakelen. Je zal de eerste niet zjn wiens relatie strandt en na jaren terapie en soms zelfs psychomedicatie er uiteindelijk achter komt dat het de moeheid en lusteloosheid toch voornamelijk kwamen door een te traag functionerende schildklier. Het komt vaker voor dan je denkt, terwijl het met een stomeenvoudig bloedonderzoek is te ontdekken en verder ook goed te behandelen valt.
Fysieke oorzaak of niet, verder zal je met je man om de tafel moeten om de taken in huis anders te verdelen. 'Wel wat meer werken' is een wat vage omschrijving van wat ieder bij jullie doet. Hoeveel uren werkt hij (op zijn werk èn thuis) en hoevel uren werk jij als je alles bij elkaar optelt? Verdienen jullie genoeg voor een werkster? Boodschappen aan huis bezorgen? Kant en klaar eten? Misschien is het wel relaxter voor je als je juist meer gaat werken zodat jullie meer geld hebben om een hoop (rot)klusjes die nu allemaal op jouw neerkomen, tegen betaling uit kan besteden.
Boodschappen kun je anders prima één keer in de week doen. Later in de week eet je dan diepvries of houdbaar of neem een groenteabbonement. Zorg dat je zonder kinderen gaat, dat is een stuk sneller en minder energievretend dan boodschappen doen met kinderen. Hij kan ook leren om boodschappen te doen. Je organiseert het zo dat de één thuis iets met de kinderen doet en de ander de supermarkt in duikt.
Wassen is ook zo'n stom eenvoudig klusje. Hier hebben we drie wasmanden, één voor rood/roze, één voor wit en één voor donker spul, waar iedereen zijn vuile spul in werpt. Vervolgens kieper je de inhoud van één van de wasmanden in de machine tot hij vol zit, beetje zeep erbij en op 40° is vrijwel altijd goed. Letterlijk, een kind kan de was doen, man dus ook.
Voor het huis op te ruimen hoef je toch niet de hele kerstvakantie te gebruiken? Eén half (weekend)dagje is genoeg als je een niet al te hoge perfectiegrens oplegt. je man zit toch zeker niet de hele dag achter de computer? Kinderkamers kunnen ook erg snel. Je gooit al het speelgoed in het midden en ze hebben dan tot wat jij een billijke tijd vindt de tijd op de boel netjes op te bergen. Wat na dat tijdstip nog op de grond ligt wordt zonder pardon weggegooid. Dat motiveert verschrikkelijk en wat één keer weggegooid is kan nooit meer rommel veroorzaken. En deze taak komt vervolgens gewon wekelijks terug. De dag erna zoek je de kledingkasten uit. alles wat te klein, stuk of toch nooit aangetrokken worden, weg ermee. Misschien valt er nog iemand anders blij mee te maken.
Wat de taakverdeling van badkamer en keuken betreft, misschien kun je beter aan je man vragen om de keuken te doen. Mijn ervaring is dat mannen vaak een aangeboren (?) afkeer van de wcpot scrobben hebben. In de meeste huishoudens, die ik ken verdwijnt dat klusje geruisloos naar het takenlijstje van de vrouw, terwijl het laatste rondje met de hond wandelen (vooral als het regent) vaak juist weer bij de man terecht komt, vraag me niet waarom
Maar zonder gekheid, ik meen serieus dat je man hoogst waarschijnlijk sneller bereid zal zijn op de handen uit de mouwen te steken in de badkamer, als je hem de wc-pot bespaart. Het drempeltje is dan wat lager.
Verder kan ik je van harte aanraden om een hobby te nemen en dan eentje waarbij je uit huis bent. Het liefst op een moment dan man en kinderen gewoon thuis zijn. Op die avond of dag ben jij er niet en moeten ze zichzelf maar redden. Je man zal je kinderen iets te eten voor moeten schotelen en zolang je hem daarin vrij laat en niet voorkauwt wat dat precies moet zijn zal het hem best lukken.
Je drie stappen plan wordt dus:
1) Sluit uit dat er geen fysieke oorzaak meespeelt in je burn out en energie gebrek zoals een te trage schildklier. Zoek hulp voor je burn out, voordat je psychisch echt helemaal inzakt.
2) Organiseer je leven en huishouden op een manier dat jij het weer leuk vindt. Niet opgeruimde rommel gaat na waarschuwing gewoon weg. Vuile kleding niet in de goede wasmand, jammer dan hebben ze maar niets om aan te trekken. Neem tijd voor jezelf, waarin je man verantwoordelijk is voor zijn kinderen. Stel je niet te passief en afwachtend op maar zeg precies tegen je man en kinderen wat je van ze verwacht en wat ze van jouw kunnen verwachten of juist niet verwachten. Sta hierbij wel open voor alternatieve oplossingen van hun kant.
3) Als laatste punt, pas als je weer wat beter in je vel zit analiseer je je relatie. Het feit dat je man plannen heeft om in de kerstvakantie (alleen maar?) te gaan computeren doet mij vermoeden dat hij misschien wel erg veel tijd achter de computer doorbrengt. Is dat vluchtgedrag uit een situatie die hij ook niet meer ziet zitten of is hij computerverslaafd? Wat doet hij eigenlijk precies achter die computer? Chatten? Forummen? Spelen? Werken? Studeren? Porno kijken?, enz. Laat hem plannen wanneer en hoeveel hij nu achter die computer wil zitten en beslis vervolgens of je daarmee kan leven. Als de verdeling van zijn tijd buiten het werk teveel richting computer en te weinig richting gezin uitvalt dan zul je daar je conclusies uit moeten trekken. Doen jullie nog dingen samen of samen met de kinderen om even een voorbeeld te noemen?
Groetjes en sterkte, Jessica (schildklierpatiënt)