Kerst verplichtingen: zien jullie er ook zo tegen op
Hoi,
Gisteren kwam de vraag weer van mijn vader: wat waren wij van plan met de kerst? Hij moest het op tijd weten want er moet met iedereen afgestemd worden.
Maar: hij wil helemaal niet weten wat wij willen. Hij wil duidelijk maken wat hij wil en wil van ons weten hoe we dat gaan regelen. Het eisenpakket: iedereen samen, dus zijn kinderen, de kleinkinderen, de kinderen van zijn vriendin en de kleinkinderen van die kant. Hele middag en avond. Het liefst georganiseerd door mij of mijn zus, want het is zoveel voor zijn vriendin die ook een jaartje ouder wordt om te organiseren. De kinderen van zijn vriendin hoeven het niet te regelen want de ene heeft niet veel geld en de andere woont te ver weg.
Ik en mijn vrouw kunnen hier altijd zo pissig om worden... zij komt uit het buitenland dus ze ziet haar familie maar heel af en toe. Dat is voor hem een reden om te zeggen: jullie hebben verder niks dus voor jullie maakt het niet uit he! Alsof ons eigen gezin niet telt. We moeten ons altijd maar aanpassen aan wat hij wil (of liever gezegd, wat zijn vriendin tegen hem zegt dat hij zou moeten willen). En als we dat niet doen dan is het niet goed. Ik wil me nog wel eens aanpassen maar voor mijn vrouw is de grens echt bereikt en ik ben het wel beu om het egoisme van mijn vader steeds maar te verdedigen. Hij durft zelfs jaloers te zijn op mijn schoonouders, die we één of twee keer per jaar zien, omdat we dan langere tijd bij ze zijn. Durft zelfs te klagen dat mijn vrouw meer aandacht heeft voor haar eigen ouders dan voor zijn vriendin!
Alles moet altijd maar op zijn manier en met de kerst komt het extra naar boven. Doodmoe word ik ervan! Is dit nou een uitzondering? Heeft iemand anders ook zoiets en hoe ga je ermee om?
Groet!
@Triva
mijn eigen schoonfamilie is de familie van mijn partner'.
Andere schoonfamilies zijn de aanhang van onze volwassen kinderen.
Tot enkele jaren terug
werkte ik op kerstavond als vrijwilliger voor een initiatief zonder winstoogmerk dat de minstbedeelden in de samenleving een deftige kerstmaaltijd aanbood.
Tot dat niet meer nodig was, aangezien een privé-cateraar dat veel efficiënter kon.
Veel cynischer dan dàt kan je het niet verzinnen.
Sindsdien is kerstavond voor mij een sobere maaltijd van rijst en gestoomde groente, die ik liefst helemaal alleen doorbreng.
Het verschil tussen mijn prakje en een sterrenmaaltijd gaat naar een liefdadigheidsorganisatie van mijn keuze.
kerstavond
Mijn moeder is hier meestal de stoorzender. Qua relaties, want ze kan niet met de man van mijn zus en eigenlijk helemaal niet met mensen die geen bloedverwanten zijn en qua eten, dat ligt altijd te zwaar op de maag, is te zout, te vet of heeft juist te weinig smaak. Uit eten is ook niks. Zelf ben ik gescheiden en mijn dochter heeft dus een vader die apart van ons kerst viert en daarbij ook nog een vriend die haar graag meeneemt naar zijn ouders (waar het wel gezellig is). Sinds een paar jaar heb ik kerstavond geclaimd. Ik laat een rijsttafel komen van het Indonesische restaurant en iedereen is welkom. Ouders, zus en zwager met kinderen, mijn dochter met aanhang. Wie niet wil of kan wordt met liefde geëxcuseerd. Wie het eten niet lekker vindt eet maar kale rijst of gewoon niks. Ik wil het niet horen. Gemekker kap ik ook af met de woorden 'vrede op aarde'. De kerstdagen zijn van mij. Dochter is dan bij vriend/schoonouders/vader en ik zit of lekker te lezen of foute films te kijken of ik krijg vrijgezelle vrienden zonder ouders en kinderen op bezoek. In spijkerbroek, stamppot op tafel, filmpje of gewoon kletsen, lekkere fles wijn.
Het heeft jaren van irritatie, opzitten, ruzies en gedram (van mijn moeder) gekost om tot dit concept te komen. Maar nu het eenmaal min of meer geaccepteerd is laat ik het ook niet meer los. Willen mensen wat anders dan zijn ze daar helemaal vrij in. Maar ik doe er niet meer aan mee.
Komt het allemaal op jou neer?
Komt het allemaal op jou neer? Is het mogelijk voor je vrouw om het diner (voorgerecht / hoofdgerecht) op zich te nemen? En dat jij dan verantwoordelijk bent voor de koffie / thee en voor het tevreden houden van je vader (dwz aan de praat houden en zorgen dat 'ie niet met of over je vrouw gaat praten?) Maak van te voren een lijstje met onschuldige gespreksonderwerpen (voetbal, tv-programma's) zodat je kunt bijsturen als het teveel richting geklaag gaat.
Gaat het om de 24e of de 25e? Als het de 24e is kun je een mooi "eindtijdstip" afdwingen door te zeggen dat je naar een kerkdienst gaat. En een begintijdstip kun je afdwingen door te zeggen dat één van jullie die dag nog werkt.
Je bent uitgenodigd om het initiatief te nemen. Dat geeft ruimte om het naar eigen hand te sturen. Stuur alle ouders/broers/zussen een mail (niet eerst met je vader overleggen), dat ze welkom zijn bij jullie van XX:XX tot XX:XX, dat jullie zorgen voor voorgerecht en hoofdgerecht, en of ze aub willen laten weten welke kinderen/stiefkinderen/partners ze meenemen. Je hoeft niet zelf al die kinderen afbellen. Met zo'n grote groep hoef je ook niet te vragen wat schikt. Vraag je zus om het nagerecht te brengen en je vader om de wijn te brengen. Zorg dat er tijdens het hele gebeuren altijd één (gezellige, sociale) persoon in de keuken is om je vrouw te "helpen".
En voor de toekomst maak je plannen om om het andere jaar met je gezin het land uit te gaan.
