Klopt m'n gevoel dan toch?
Vorig jaar heeft m'n man vreselijk openlijk geflirt met iemand anders. Dit heeft een maand of 4 geduurd, tot dat ik op een gegeven moment sterk het gevoel kreeg dat er meer tussen die 2 gebeurd was dan alleen flirten. Toen ben ik ontploft, ik heb gezegd dat ik geen contact meer duldt tussen die twee, en ik heb duidelijk gevraagd of er meer gebeurd was (of mijn gevoel dus klopte). Hij was zwaar beledigd en boos op mij dat ik hem van vreemd gaan beschuldigde. Maar het afgelopen jaar krijg ik steeds weer opmerkingen hierover. Gisteravond bijv. zei hij (we waren iets op tv aan het kijken), Jij vind dat een buitenechtelijke relatie niet kan. Toen zei ik: nee, maar jij wel. En toen viel er een stilte. Na een half uur vroeg hij of ik ergens mee zat. Daarop heb ik gezegd dat ik dat niet ging vertellen, omdat ik toch als tegenreactie krijg dat ik me te druk maak (daar kapt hij heel veel dingen mee af).
Ik ben in eerste instantie bij hem gebleven, we hebben toch 2 kinderen, en ik had hem maar te vertrouwen, want er was niks gebeurd (waren zijn woorden). Maar doordat hij steeds van die steken onder water geeft, krijg ik steeds meer de indruk dat er wel degelijk iets gebeurd is (ik werk als hij thuis is). Hoe kan ik hem laten vertellen wat er gebeurd is via een omweg? Rechtstreeks vragen werkt niet, dat weet ik inmiddels wel (vaak genoeg geprobeerd).
Ik weet het even niet meer, ik wil de waarheid boven tafel, of spreekt hij de waarheid en loopt hij mij zo te treiteren?
Waar komt je gevoel vandaan?
Ach,
Gevoelens zijn verwarrende emoties. Naar jouw gevoel was er meer aan de hand. De gevoelens die dat weer opriep, zorgden ervoor dat je rigoureus en absoluut een streep trok: dat wil ik niet. En vanuit die gevoelens reageer je nu weer: "in eerste instantie samen gebleven", "had hem maar te vertrouwen", "steken onder water", "loopt mij zo te treiteren". Je staat niet bepaald open voor zijn verhaal he?
Bekijk het eens anders. Je man probeert nu een open gesprek te voeren over de grenzen van jullie beloften ("jij vindt dat een buitenechtelijke relatie niet kan") en de betekenis die ieder daar aan geeft. Jij smijt opnieuw de deur in zijn gezicht.
Probeer eens niet zo veroordelend en vanuit je verontwaardiging te praten, en ga een open gesprek met hem aan.
Sterkte ermee,
Janine
Eens met janine
Een gesprek willen voeren over vreemdgaan vind ik geen treiteren. Ik denk dat je moet proberen om het niet op die manier te zien. Ik vind het een vrij normaal onderwerp om te bespreken in een huwelijk, en belangrijk ook om van elkaar te weten hoe je daarin staat. Natuurlijk hoef jij niet over je grenzen hierin te gaan, maar mocht die behoefte er zijn bij je man dan is het alleen maar fijn als jullie daar samen over kunnen praten.
Het openlijk flirten zou ik wel vervelend vinden overigens, dat vind ik respectloos.
Snuggle's
En dan?
Vraag je af waarom je het eigenlijk wilt weten:
Stel ze hebben wat gehad en het is gestopt omdat jij een streep trok, dan heeft je man eigenlijk jouw zin gedaan en is het verder goed. Wat heb je er nu aan dat te weten? Om het hem voor de voeten te gooien? Dat zou geen nut hebben want hij is al gestopt toen jij geen contact meer duldde.
Stel ze hebben niks gedaan en zijn gestopt met contact omdat jij het wilde, dan is het toch verder ook goed?
Het enige waarom ik me kan voorstellen dat je het zou willen weten, is om te checken of je gevoel klopte. Ik kan me voorstellen dat het fijn is om te weten of je iets goed aanvoelt. Maar dan? Dan kan ik me vervolgens voorstellen dat het heel moeilijk is dat bij jezelf te houden, je wilt dan toch ook gelijk van hem krijgen en misschien excuses. Ik weet niet of je daar nu zoveel mee opschiet.
Je zou het ook zo kunnen zien: ik heb een man die een andere vrouw wel leuk vond maar mij genoeg respecteert om als ik dat aangeef, geen verdere stappen te ondernemen.
Of heb je het gevoel dat dat er nog steeds wat aan de hand is? Anders zou ik het laten rusten.
MR
Communicatie
Als ik het zo lees, communiceren jullie ook niet erg duidelijk. Als jij meteen het gesprek afkapt zodra hij het onderwerp te berde brengt, zul je niet veel meer te weten komen. Toen hij je vroeg of jij vond dat een buitenechtelijke relatie niet kan, had je hem ook kunnen vragen waarom hij zo'n vraag stelt.
Ik zou toch nog een keer proberen het gesprek aan te gaan en duidelijk te maken dat zijn geflirt met die vrouw je nog steeds dwarszit. Dat hij je niet heeft overtuigd met zijn ontkenning en dat je daar last van hebt. Probeer daarbij niet meteen in de verdediging te schieten en dingen voor hem in te vullen, maar houd het bij jezelf, hoe jij je voelt als hij zulke dingen doet.
Sterkte in ieder geval.
Chris
Wat wil je eigenlijk?
Waarom laat je je eigen beslissingen afhangen van iemand die onduidelijk tegen je is, je treitert en je in het ongewisse laat over of hij vreemdgaat of niet? Vind je, los van of je bedrogen wordt, dat je in een relatie zo met elkaar om zou moeten gaan?
