Kritische moeder
Mijn moeder is een vrij negatief ingesteld persoon. Ze kan daarnaast ook slecht tegen kritiek. Meestal negeren wij kinderen dus haar opmerkingen en vermijden we gewoon het contact met haar.
Gisteren was ik weer op een verjaardagsfeestje. Iemand die ik voor het eerst ontmoette, gaf mij een compliment. Mijn moeder ging dag gelijk afzwakken: het viel toch wel mee dat dat zo bijzonder was... Ik voelde me daar best wel boos over maar had geen zin om daar in bijzijn van iedereen iets over te zeggen vooral omdat mijn moeder vrij hysterisch kan doen.
Wat is wijsheid? Haar toch maar weer bellen om te zeggen dat die opmerking me kwetste of haar blijven vermijden? Ik heb haar laatst ook al gebeld over een andere opmerking van haar die ik kwetsend vond. Ze is behoorlijk lomp, dus je kunt wel aan de gang blijven. Aan de andere kant irriteert ze me mateloos. Ik heb bijvoorbeeld al helemaal geen zin om zo meteen de kerst met haar door te brengen (is de rest van de familie ook bij).
Ik denk,
dat je er het best om kunt lachen. En dan ook echt: als ze in gezelschap zoiets zegt, lach je hartelijk en dan zeg je 'ja, die moeder van me dat is het zonnetje in huis'. Met kerst is de hele familie er bij, en die kennen haar karakter natuurlijk ook. Dan werkt het volgens mij ook. Gewoon om haar lachen. En als ze dan gekwetst reageert, dan zeg je gewoon: 'het is toch maar een grapje'. Mijn ervaring is dat je je moeder niet kunt veranderen. En dus moet jij veranderen. Je moet jezelf leren dat haar opmerkingen jou niet meer raken.
Ik wens je een prettige kerst.
Bellefleur
Goed gedaan
Het afgelopen half jaar heb ik de vermijden-tactiek niet kunnen opvolgen omdat ik mijn vader wel moest zien en spreken door de ziekte van mijn moeder.
Het grappige was dat nu rond het overlijden bleek dat ik zo goed heb kunnen oefenen in negeren dat het me echt, echt niet meer raakt. Zo prettig! Ik weet dat het niet makkelijk is, maar ik denk echt dat wat jij nu gedaan hebt de beste weg is. Gewoon volhouden.
Kan je best nog op een ander moment ontploffen tegen haar, maar het blijft het makkelijkst om de hoop op te geven dat ze zich in gezelschap gaat gedragen. Mijn broers en zussen hadden veel minder tijd doorgebracht bij mijn ouders dus bij hen kwam de stoom uit de oren, en ze waren jaloers op mijn pantser.
Meest recente dieptepunt hier: op de crematie wil ik het woord nemen, onderbreekt mijn vader me "X, wil je alsjeblieft langzaam praten!". Hij maakt er nogal een punt van dat ik volgens hem te snel spreek. Geval wil dat ik al jaren beroepshalve in het openbaar heel-lang-zaam praat. Met succes. Nou ja, dan kan ik hem toch maar beter laten?
Ooit goede tip gehad: als je van je ouders niet krijgt wat je graag zou willen, moet je dat aan jezelf geven. Waardeer dus jezelf, steek de complimenten in je eigen zak, stook ze nog wat op in plaats van ze af te katten zoals je moeder het doet.. en ga door op je eigen weg.
Rode beuk,
Die laatste alinea Rode Beuk; je omschrijft het zoals ik het had willen zeggen.
Bingo!
Oh, die kerstdagen...brrr... soms zijn het van die verplichte nummers met mensen die je eigenlijk niet wilt zien. Gelukkig hebben wij er een eind aan gebreid, familieleden die ik echt niet wil zien zie ik met kerst ook niet! waarom zou ik me juist met die dagen zitten ergeren?
Toen we die knoop nog niet hadden doorgehakt speelden we vaker "bingo" met de vervelendste "oom"; je kon vantevoren altijd al voorspellen waar hij het over ging hebben, dus als hij weer eens op een van zijn stokpaardjes klom keken wij elkaar al aan; "dat is de eerste..." zo hadden we vantevoren een aantal dingen genoemd waar het zeeeeker weer over zou gaan, als ze allemaal aan de beurt waren geweest hadden we bingo! ik heb het wel nooit hardop durven roepen 
maar het zorgt op dat moment toch effe voor een glimlach.
groetjes, Tess
Negeren
Negeren is denk ik de beste optie, laat het je niet meer raken, en waardeer jezelf daarom des te meer! Ik heb het ook moeten doen en weet je, het geeft rust. En de ander wint er niets meer mee.........net kinderen, als je niet reageert is het niet meer leuk. Misschien is het een manier van je moeder om aandacht te vragen?
Rode beuk en liat
Goh Rode Beuk, het advies om wat je niet van anderen krijgt jezelf dan te geven, dat advies geef ik mezelf ook al heel lang, grappig om te lezen!
Liat, mijn tip is om het gedrag van anderen lekker bij anderen te laten. Dat is wel makkelijk gezegd omdat het je moeder is, maar probeer het toch. Kun je niet lekker met je broers/zussen even stoom afblazen achteraf? Niet om je moeder zwart te maken maar om je eigen rotgevoel even vrij te laten. Gedeelde smart enzo. Hoe waren de kerstdagen?
Overigens
Hoewel ik een heel goede band heb met mijn moeder kan ze ook heel (te) kritisch zijn. Heel vaak: "Zou je dat nu wel doen want.."Of nog erger "IK zou dat niet doen, want..". Heel vervelend, het brengt je aan het twijfelen. Totdat ik de laatste keer bedacht dat ze dat zo vaak in zoveel verschillende situaties zegt. Toen kwam ik erachter dat het hier het gedrag van haar en niet de keuzes van mij betreft. Hielp heel goed bij het relativeren. Neemt niet weg dat ze hele goede adviezen kan hebben hoor, maar je hoeft niet alles ter harte te nemen.
