Relaties Relaties

Relaties

miesjemanloos

miesjemanloos

24-02-2009 om 18:18

Lang verhaal, wie helpt mij dingen op een rijtje zetten?

Mijn man en ik bevinden ons in een lastige situatie.

Er is, na een relatie van 15 jaar waarvan bijna 10 jaar getrouwd onder huwelijkse voorwaarden, een enorme sleur in onzer relatie opgetreden. We vormen een goed team wat betreft opvoeding van kinderen en alles rondom regelen van huis en haard, maar zijn elkaar ergens kwijt geraakt het afgelopen jaar.

Afgelopen donderdag is dat geescaleerd, waarbij achterdocht van mij rondom een vermoedelijke flirt van mijn man de spreekwoordelijke druppel was.

Zaterdag leek e.e.a. wat beter en hebben we beide de intentie uitgesproken te willen bekijken wat we konden doen om het weer fijn te hebben samen. Dit leek aardig te gaan, maar toen ik vanmiddag uit mijn werk kwam gaf mijn man aan niet meer zeker te zijn van zijn gevoelens voor mij en was hij bang dat hij alleen hier zou blijven omdat hij anders niet wist hoe hij alles moest regelen, met werk en kinderen en zo (hij is een prima, liefhebbende vader, de zorg voor de kinderen is bij ons zeer gelijkwaardig verdeeld).

Omdat ik er grote moeite mee heb dat hij kennelijk bij mij is omdat hij niks beters heeft, heb ik hem gevraagd weg te gaan, om uit te zoeken wat hij nu wil.

Ik ben nu in tamelijk verwarde toestand alleen thuis, de kinderen hebben vakantie (mijn man ook), gelukkig zijn de kinderen nu bij een vriendje aan het eten.

Eigenlijk wil ik alleen maar dat mijn man nu thuis komt (terwijl ik zelf heb gevraagd of hij weg wilde gaan) en dat alles weer goed is, maar ik snap ook dat hij tijd nodig heeft om keuzes te maken. Mijn trots staat me in de weg, ik wil laten weten dat ik het heus wel red zonder hem (en dat is ook zo, maar dat wil ik helemaal niet).

Ik ben aan het rondkijken naar hypotheken, ik denk dat ik ons huis alleen ook kan betalen (mijn man verdient minder), hoe zit het met alimentatie aan hem / de kinderen in het geval van co-ouderschap? Hoe zit het met
relatietherapie (wil hij niet, vind hij stom)

Ik moet nu afwachten waar hij mee komt na zijn denkproces en ik ben slecht in afwachten...

Ben nu hier maar als een kip zonder kop aan het typen om hem niet te overstelpen met sms-jes varierend van "flikker maar op" tot "ik hou van je", ik dnek dat dat het verhaal niet helderder op maakt voor hem.

Miesje

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Niet afwachten

je zegt:Ik moet nu afwachten waar hij mee komt na zijn denkproces en ik ben slecht in afwachten...

je hoeft niet af te wachten,gebruik de tijd die je man neemt om na te denken om voor jezelf duidelijk te krijgen wat jij wil.
wil je hier mee verder? zoja, hoe dan? relatietherapie? zie jij dat zitten? wil jij nog investeren in deze relatie?maak daar dan plannen voor.
hou je nog echt van hem?
schrijf desnoods op hoe jij in deze relatie staat,wat jij anders zou willen,en hoe je dat wil doen.
als hij straks( morgen? vrijdag?) weer thuis komt met zijn plannen over hoe nu verder,heb jij voor jezelf duidelijk hoe jij het wil,en wie weet komen jullie er samen heel goed uit.
sterkte !

miesjezonderman

miesjezonderman

24-02-2009 om 18:55

Sus-anne

Dank voor je reactie Sus-anne.

Wat ik in mijn eerste posting niet heb vermeld (omdat het helemaal een ellenlang verhaal wordt als ik alle details opschrijf) is dat ik zaterdag even weg gegaan ben. Na een paar uur uitwaaien aan zee (mijn man wist overigens waar ik was en ik had mijn telefoon aan, mocht hij willen bellen, wat we ook een paar keer gedaan hebben) was ik tot de conclusie gekomen dat ik graag bij hem wil zijn en dat ik eraan wil werken om datgene wat niet goed zit goed te krijgen, evt. met hulp van een relatietherapeut oid.

Hij gaf toen aan blij te zijn dat ik thuis was, ook verder nte willen, we hebben een redelijk fijne avond gehad, lekker gevreeen (voor het eerst sinds maanden), zijn zondag met de kinderen naar een museum geweest. Het leek allemaal, hoewel wat onwennig, redelijk oke en met goede wil.

Kortom: het was nog niet allemaal oke, maar we hadden beide wel de intentie uitgesproken eraan te willen werken.

De klap was dan ook groot toen ik vanmiddag thuis kwam en aan hem zag dat het niet goed zat. Ik voel me nu dan ook redelijk belazerd (eerst aangeven dat je de intentie hebt om dingen aan te pakken, 2 dagen later het omgekeerde), hoewel ik ook snap dat hij dit ook niet leuk vindt.

Mijn intentie is er, van de zijne is hij ook zelf niet overtuigd en dat maakt dat ik nu alleen kan afwachten. Ik voel me ook in mijn trots aangetast dat ik me kwetsbaar heb opgesteld, eerlijk ben geweest en dat hij heeft zitten konkelen dat hij ook graag wilde, maar daar eigenlijk nog niet over uit was.

Kortom: complex!

Ik zit me nu te verdiepen in het echt rondom huwelijkse voorwaarden (we hebben nooit een verrekenbeding opgesteld), terwijl ik eigenlijk gewoon wil dat hij hier is en dat we het goed hebben.

Bweeh! Gelukkig komt mijn zus straks

mirreke

mirreke

24-02-2009 om 21:55

Wat ik niet zo goed begrijp

is dat je verwacht dat het in ene weer goed is. Ik kan me heel goed voorstellen wat je in je eerste bericht schrijft, namelijk dat je elkaar sluipenderwijs kwijtraakt, in de hectiek van kinderen, werk, het dagelijks leven. Maar om dan te verwachten dat het min of meer instant weer goed is/komt vind ik wat naïef. Ik kan me het gewiebelwabbel van je man dus ook goed voorstellen. Wat ik als ik jou was nooit had gedaan was hem wegsturen. Hoezo moet hij nou in één keer helemaal weten wat hij wil en er dan ook voor gaan. Je kunt ook dit soort problemen toch ook samen doormaken, niet zo leuk want onzeker voor jou, maar toch, het feit ligt er.
Aan de andere kant vind ik dat hij het jou en de kinderen verplicht is om ervoor te gaan, een relatie van 15 jaar is heel wat waard, en uit elkaar moet je pas gaan als het echt niet meer gaat. Kortom, ok hij twijfelt of is onduidelijk wat moet kunnen vind ik, en dat kun je ook thuis binnen je relatie doormaken. Aan de andere kant vind ik ook dat je niet zomaar zou moeten opgeven.
Verder zou ik hem dat gewoon zeggen: ik hou van je en ik wil dat je thuis komt. Ik ben ook boos, maar dat is vooral uit gekwetste trots.
Nog wat, dat je je kwetsbaar opstelt is toch helemaal niet verkeerd? Je houdt de eer juist aan jezelf. Dat hoef je jezelf niet te verwijten. En hij zal jou heus niet bewust bedonderd hebben, hij is juist eerlijk naar je.
Maar nogmaals, wat ik nooit zou doen is uit gekwetste trots iemand wegsturen met een soort ultimatum: ik wil je pas terugzien als je voor mij kiest. Vind ik zoals gezegd een beetje naïef. Volgens mij moet daar binnen een relatie (en die heb je, ook al ben je op dit moment misschien geen romantische lovers) de tijd en de ruimte voor zijn. Misschien kun je het nog terugdraaien.
Oh, enne, hoezo ben je nou toch boedelscheidingslijstjes aan het maken? Niet direct al te dramatisch doen. Als jullie relatie een beetje body heeft kom je hier heus wel doorheen, en wordt het alleen maar beter.
Sterkte, en blijf bij jezelf. Wil je hem terug, of in ieder geval thuis, zeg dat dan gewoon.

angel3

angel3

25-02-2009 om 09:25

Sluit me aan

een ding dat niks oplevert is misplaatste trots. Laat je trots varen en ga er gewoon voor. Zo te horen hebben jullie het gewoon fijn samen. Hier ook sleur vaak, en dan ineens ontplof ik daarover en dan maken we ruzie en gaan we samen weg of weet ik veel en dan werken we weer wat harder en we praten weer wat meer en dan kabbelt het weer. Zo gaat dat, sleur is niet te voorkomen. Maar dat basisgevoel van fijn, veilig, liefdevol, respect en waardering. Als dat er is dan is dat meer dan voldoende om gewoon voor elkaar te gaan toch? dat ben je elkaar bijna verschuldigd. Laat het niet zomaar glippen.
Sterkte!

Ps ipv je te verdiepen in voorwaarden en hypotheken kun je beter je aandacht richten op: praten praten praten en SAMEN zijn. Hem wegsturen heeft nietzoveel zin, praat! en veel heeeeeeel veeeeeeel, tot op het bot. Dan kom je minder fijne dingen tegen misschien en missch wordt het wel moeilijker even maar het helpt wel

Jesse_1

Jesse_1

25-02-2009 om 09:35

Stop!

Je heb een gezin met kinderen, de relatie is wat verflauwd, maar er is (nog) geen sprake van ruzie of onwil de relatie nieuw leven in te blazen.
WERK ER DAN AAN in plaats van je te gaan verdiepen in een evt. scheiding!
Een scheiding is voor met kinderen pas een optie als het echt niet meer wil werken.
Denk in oplossingen (voor je huwelijk) en niet in de problemen (van de scheiding). Zoek zsm een relatietherapeut en ga er met je man heen, laat hem dáár ook nadenken over wat hij wil.
Succes! Jesse

miesjemanloos

miesjemanloos

25-02-2009 om 11:58

Stand van zaken

Bedankt voor jullie berichtjes.

Het blijkt wel hoe lastig is om dit soort dingen met details en nuances op te schrijven. Sommige van jullie reacties sluiten daarom niet goed aan bij wat er speelt (en wat ik hier en daar ook geschreven heb in deze draad).

Ik wilde er JUIST heel hard aan werken, man aanvankelijk ook maar kreeg ineens de kriebels. Omdat we vervielen in ons standaard ruziepatroon heb ik besloten (in overlge met mijn zeer wijze zusje) om dat patroon te doorbreken en daarom heb ik mijn man gevraagd weg te gaan, om zijn gedachten te ordenen (als je in ruzie blijft hangen kom je tercht in elkaar pakken op woorden e.d. in plaats van constructief bezig te zijn).

Na een zware nacht zonder slaap (voor ons beide, hij in een hotel) kwam hij vanmorgen heel vroeg thuis en hebben we heel goed, zonder ruzie en met veel tranen kunnen praten. Nu is ook hij ervan overtyuigd dat onze relatie de moeite waard is om aan te werken.

We zijn er nog niet, maar nu is de intentie van beide kanten er wel en dan valt er ook te werken.

Bedankt voor jullie reacties in ieder geval.

Miesje

teipi

teipi

26-02-2009 om 10:27

Snap het wel

Zo'n anderhalf jaar geleden was er hier ook de, zeg maar, "climax" van een probleem dat al geruime tijd speelde.
Op dat moment heb ik ervoor gekozen om weg te gaan en apart van elkaar eens na te denken wat we nu eigenlijk wilden.
En vooral ook om mijn partner te laten merken dat wat mij betreft de limiet bereikt was.
Na een slapeloze nacht en ettelijke telefoongesprekken, 's avonds, 's nachts en 's ochtends, ben ik terug gegaan en hebben we na veel praten besloten dat we elkaar niet kwijt wilden.
Mijn partner is hulp gaan zoeken en nu anderhalf jaar verder is het goed.
We hebben er hard aan moeten werken, het vertrouwen moest groeien maar nu kan ik zeggen dat we er zijn.
Al blijft het punt dat toen speelde altijd een gevoelig punt, we weten nu dat we het samen aankunnen.

Heel veel succes met het werken aan je relatie!

Tip

Ik las laatst dat samen iets onalledaags doen goed is voor je relatie. Dus niet het zoveelste etentje of naar de film maar eens iets heel anders doen samen.
Een lamatocht in de Pyreneeën ofzo? Of een vlottentocht in Zweden?( of doe je dat al vaak?)

mammie2

mammie2

01-03-2009 om 21:07

Lamatocht door de pyreneeen?

Als je relatie het van dat soort dingen moet hebben, dan redden alleen de huwelijken van rijke mensen het.

Aan het eind van de dag even samen kletsen bij een kop thee is volgens mij ook goed genoeg.

Dit dan?

Ik wist niet dat mijn postings zo letterlijk genomen zouden worden
Een fietstocht naar oost-Groningen behoort natuurlijk ook tot de mogelijkheden, of samen op Salsa-les.
Elke dag een kopje thee is natuurlijk goedkoper (vooral als het losse thee is die je in een ei doet) alleen niet voor elke relatie afdoende.

Damajo

Hilde

Hilde

02-03-2009 om 12:08

Lama's

haha, lama's in de Pyreneeën!
Maar ezeltochten kunnen dan weer wel

miesjemanloos

miesjemanloos

02-03-2009 om 14:40

Mag motorrijden ook?

Het is inmiddels wat rustiger bij ons thuis. Af en toe laait er even wat op (wij zijn 2 heethoofden), maar we kunnen er na 1x met de deur geslagen te hebben al weer goed over praten. Ik heb het idee dat we op eze manier stukje bij beetje weer nader tot elkaar komen.

Bij wijze van wandeltocht door de Pyreneen heb ik mijn man voorgesteld om in het voorjaar een keer op de motor naar zee te gaan, hotel te pakken etc.

Tot nu toe heb ik categorisch geweigerd achterop de motor te gaan: vind ik eng, als er iets gebeurt zijn de kinderen in 1 klap ouderloos (maar ik ben nogal goed in rampscenario's en doemdenken).

Miesje

Goed idee

Motorrijden ipv lamarijden kan natuurlijk ook heel goed.Niet zo bang zijn hoor, bedenk dat er honderden motorrijders naar het strand gaan.
Mocht het motorrijden je toch slecht bevallen dan kun je altijd nog lama-therapie volgen ipv relatietherapie.Dat is ook heel wat anders dan anders.. Surf naar deze link en dan de 8ste knop in het menu.

http://www.lamas-pyrenees.com/

Damajo )

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.