Luxeproblemen [ik heb veel meer te besteden dan mijn vriendenkring]
ik heb een beetje een luxeprobleem. Ik ben gezegend met een ruime vrienden en vriendinnenkring en een rijk sociaal leven. We hebben waanzinnig veel lol met zijn allen, gaan regelmatig stappen, delen lief en leed met elkaar.
Van mijn vrienden en vriendinnen bewegen zich veel in de kunstenaarswereld en hebben niet zo heel veel geld en ik eigenlijk opzich wel.
Ik heb niet het idee dat ik hiermee te koop loop, maar ik verberg het ook niet.
Af en toe zijn dat gewoon moeizame momenten. Als ze vertellen over hun financiële zorgen weet ik niet hoe ik moet reageren. Voorschieten? Doe ik met liefde.
Ik heb het wel eens aangeboden, maar toen werd er heel kribbig gereageerd (daarom vertel ik je dat niet) dus dat doe ik niet meer. Maar soms heb ik weer het gevoel dat ik het toch moet aanbieden. Het voelt gewoon zo naar dat zij financiële zorgen hebben, terwijl ik hun achterstallige rekeningen makkelijk kan betalen en ze mij op een makkelijker rustiger moment kunnen aflossen. Ik snap ook wel dat ze dat niet willen hoor, maar het voelt gewoon zo naar.
Zij zijn heel strak met de helft meebetalen, terwijl het mij niet zoveel kan schelen. Maar ja, beledig ik ze nou als ik dat weiger of moet ik het gewoon aannemen. Maar dan voel ik me enorm bezwaard.
Aan de andere kant voelen zij zich vaak rottig dat ik met hun alleen maar in de goedkope zaken kan eten en krijg ik het niet aan hun verstand gepeuterd dat het mij echt niet kan schelen en dat ik het gewoon gezellig vind.
Iedere keer als mijn beste vriendin mijn auto leent staat ze erop mij hiervoor een vergoeding te geven, terwijl dat echt niet nodig is. Ik durf het niet te weigeren, maar ik voel me echt zo rot over. Het is voor haar echt een aderlating.
Hoe gaan jullie om met zoiets, ik maak me waarschijnlijk gewoon te veel zorgen en zoals ik al zei is het best een luxeprobleem
Ik snap het wel
Allereerst: je bedoelt het hartstikke goed!
Maar ik begrijp waarom er kribbig gereageerd werd.
Geld is een vreemd iets. De ene heeft het en wil het aan de ander geven, de ander weigert het aan te nemen. Want... Als je zoiets aanneemt als "arme kant", zit je opeens in een afhankelijke positie...!
Ik ben er van overtuigd dat dat jouw bedoeling niet is. Maar er zijn massa's "gevers" die dat anders zien... Zij denken, onbewust, aan "voor wat hoort wat". Heel bot gezegd: ik geef jou geld, maar ik verwacht dat je, als ik iets van jou wil, daar direct gehoor aan geeft."
En er is nóg een reden waarom iemand die geld aanneemt afhankelijk wordt. Veel mensen die gul zijn, hebben tegelijkertijd de neiging om de ander sterker in de gaten te houden (lees het schuldsaneringsdraadje maar eens in Werk & Recht). En dan te gaan betuttelen of verwijten: "Ja, ik betaal je rekening, maar je hebt nu wel van die dure hapjes van AH Excellent", of "zie ik dat je een nieuwe jas hebt, kan je dat opeens wél betalen?"
Zij willen de helft meebetalen. Dat is echter hún verantwoordelijkheid en probleem. Laat dat probleem bij hen, stop met betuttelen (sorry, ik weet dat je het niet zo bedoelt maar zo kan het wel overkomen 
)! En ga weer terug naar je rol van vriendin, en niet van filantroop of suikertante! Geld is mooi als je het hebt, maar het kan ook erg veel kapot maken. Met name vriendschappen...
Sterkte, enne... Ik wéét dat je het goed bedoelt, maar dit is echt jouw probleem niet en dat laten ze je ook weten
Er is laatst een draadje geweest...
... over dit onderwerp en het geven en ontvangen van kleren ed. Was meen ik in huis, tuin en keuken maar weet het niet zeker.
Ik vond het een goed draadje als eye-opener hoe met dit onderwerp om te gaan in het kader van (ervaren) gelijkwaardigheid, schuld etc. Misschien dat je daar ook wat uit kan oppikken. Ik heb al even in archief zitten kijken maar kon het 123 niet vinden. Misschien weet iemand anders het nog?
Snap het ook wel
Ik snap het ook wel want ik heb ook jarenlang aan de arme kant gezeten, en nu ik aan de 'rijke kant' zit weet ik nog héél goed hoe dat voelde. Inderdaad het idee van geen geld willen aannemen omdat je je dan afhankelijk voelt, of omdat je dan geneigd bent een kleine luxe te verbergen voor de gulle gever, "want die zal daar wel chagrijnig van worden, dat ik zo met haar geld omga". Dat moet je serieus nemen en ik denk dat je er heel goed aan doet om hierover na te denken. Volgens mij ben je ook een enorme lieverd 
Toch kun je er volgens mij wel wat over zeggen. Neem bijvoorbeeld die vriendin die je auto leent. Zeg eerlijk dat je je een beetje bezwaard voelt dat ze daar telkens voor wil betalen. Dat je het zélf fijner zou vinden als ze dat niet deed. En dat ze voorál moet blijven doorgaan met het lenen van je auto. Althans, zo heb ik het gedaan in een vergelijkbare situatie en dat pakte goed uit. Ik zei er nog bij dat ik het leuk vond dat mijn auto wat vaker werd gebruikt, en dat ik het zeker voor die kleine ritjes eigenlijk gewoon onzin vond om er geld voor te krijgen. Dat mijn werkgever ook al meebetaalt aan de benzine, dat soort dingen. Een heel verhaal, om maar duidelijk te maken dat ik het echt nooit ofte nimmer tegen haar zou gebruiken dat ze gratis mijn auto leende. Daar vrolijkte ze echt van op en ze is ook inderdaad gewoon door blijven gaan met auto lenen. Het ongemakkelijke was uit de lucht en we waren er allebei blij mee.
Trots
Ik zou het met je beste vriendin eens bespreken, en van de rest gewoon accepteren. Mensen hebben nu eenmaal hun trots hoor.
Ik vind het trouwens aardig dat je je auto uitleent, ik doe dat niet. Ik wil wel rijden voor mensen, maar de auto is niet verzekerd als er iemand anders achter het stuur zit... De jouwe wel?
Dc (ot)
Ja ,in NL kan iedereen die een rijbewijs heeft rijden in een auto die verzekerd is. In de UK verzeker je personen op een auto. De basis verzekering is hier (UK) wel iets goedkoper dan in NL maar de extra personen kunnen het duur maken. Voorbeeld: 18 jarige zoon onlangs bijverzekerd op mijn bijna 10 jaar oude Corsa, ruim £500 extra....
Aha - ot
Ik heb ooit weleens een auto verzekerd in nederland, maar was dat vergeten. Ik ben nu inderdaad verzekerd in de uk!
Ongelijkheid
Hoe lief ook bedoeld (ik twijfel daar n.a.v. je posting geen seconde aan), wanneer je op zo'n moment mensen te hulp schiet, dan ontstaat een ongelijke situatie. Ik heb ooit gehoord dat dat op emotioneel vlak ook geldt. Iemand stort zijn hart bij je uit en staat daarna onbewust bij je in het krijt, is je mindere. In dat geval kun je dat oplossen door er zelf iets 'zwaks' tegenover te stellen. Dan is de weegschaal weer in evenwicht.
Als je mensen dus finacieel wilt steunen, dan zul je iets moeten verzinnen wat zij terug kunnen doen, zodat de realatie gelijkwaardig blijft.
Dank jullie wel
Het is niet alsof we hier voortdurend mee bezig zijn hoor. maar gewoon af en toe ongemakkelijke momenten als zij in de stad mij 2,50 voor een koffie probeert te geven en ik het niet wilt aannemen. Dat soort situaties ontstaan dan. Zij voelt zich opgelaten als ze het mij niet geeft en ik voel me opgelaten omdat ik haar geld aanneem.
Idem met de auto, ik leen dat ding gerust uit. Als ik hem niet nodig heb, mag iedereen hem lenen en als je er mee naar de andere kant van Nederland rijdt zou ik het wel fijn vinden als je bijdraagt in de benzine. Maar voor ritjes in de stad?!?
Dan wat betreft haar financiële misère. Ik had destijds aangeboden de rekening van een deurwaarder te voldoen zodat de stress eraf was en ze op haar eigen tempo die rekening kon betalen. Ik bedoelde er niets rots mee natuurlijk.
Starry, ik vraag me af of verschil in welvaart sowieso niet voor een ongelijke situatie zorgt? Ik hoef niet op mijn geld te letten en zij moet elk dubbeltje omdraaien.
Zij heeft op dat vlak zoveel meer stress. Toen haar wasmachine stuk was, kon ze geen nieuwe kopen. Ze heeft toen wekenlang haar was bij mij gedaan.
Eigenlijk zeg je daarmee door mijn wasmachine beschikbaar te stellen, heb ik een afhankelijkheidsrelatie gecreëerd dat ongelijkheid veroorzaakt 
En ik snap helemaal wat je bedoelt hoor, dat maakt het zo moeilijk af en toe.
Leonora
Toen man en ik elkaar leerden kennen was er niet zoveel verschil in ons uitgavenpatroon (studenten/starters) maar wel in onze spaarrekening en de manier waarop onze ouders ons financieel steunden. Toen toen-vriend erin geluisd werd doordat hij 2 maanden ergens heeft gewerkt zonder ooit salaris te ontvangen stond hij flink in het rood. Ik wilde dat aanzuiveren. Echt een kwestie van even overboeken. Maar dat weigerde hij pertinent! Hij wilde liever nog een tijd rente aan de bank betalen en dit zelf aflossen van zijn inmiddels wel gestorte salaris (over de maanden daarna, die twee maanden zijn nooit meer betaald).
Onbegrijpelijk voor mij! Ik heb echt staan springen. Maar hij was onverbiddelijk. Op dat moment waren we vier jaar bijelkaar ofzo, wilden wel op termijn gaan trouwen/samenwonen/kinderen krijgen maar alles was toen nog gescheiden. Hij was onvermurwbaar. Het was zijn zaak.
Toen heb ik dus inzicht gekregen in de andere kant. Soms willen mensen niet dat je hun problemen oplossen. Hoe weinig moeite het ook zou zijn voor jou.
Maar mijn verwondering van toen zal ik niet snel vergeten.
Is inderdaad moeilijk
"ik vraag me af of verschil in welvaart sowieso niet voor een ongelijke situatie zorgt? Ik hoef niet op mijn geld te letten en zij moet elk dubbeltje omdraaien."
Ja, dat is ook lastig. Volgens mij kun je dat alleen ondervangen door dat soort onderwerpen een beetje te vermijden. Dus bijvoorbeeld niet gaan zitten vertellen wat je allemaal voor leuke dingen hebt gekocht, daar waar je dat bij andere vrienden misschien wel zou doen.
Zo'n situatie als met die wasmachine echter is inderdaad lastig. Want natúúrlijk bied je je eigen wasmachine aan. Maar probeer dan wel te peilen of er wellicht dingen zijn die zij ervoor terug zou willen doen. Dus niet te snel roepen: "Nee joh, da's niet nodig, hoor!"
Maar inderdaad, het kan heel lastig zijn.
Tegelijkertijd
is dat met die wasmachine ook wel weer "gelijk". Straks heeft ze er weer eentje en wie weet kan ze jou een keertje helpen. Een kapotte wasmachine overkomt iedereen wel eens een keer. En je merkt het altijd pas op het moment dat je hem nodig hebt, dan is het heerlijk als je ergens terecht kunt met je zootje.
Tirza
Hier wel heel anders
Ik kan niet al teveel uitwijden ivm herkenbaarheid maar ik heb bijna gesmeekt aan mijn dochter om me 200 euro te lenen. Dat geld zou ze binnen 3 weken terug krijgen en er hing voor mij heel erg veel vanaf, ook voor in de toekomst.
Ik kreeg het niet en er is zelfs een breuk door ontstaan. Ze kon het echt heel erg makkelijk missen en ik heb haar nooit eerder een cent gevraagd, integendeel, haar altijd gespaard voor alles ten kostte van mezelf. Ondertussen zit ik ook nog eens met een flinke kostenpost van haar opgescheept. Dat doet me heel erg veel verdriet en ik heb keuze's moeten maken daardoor waar ik wakker van lig.
Die rotte 200 euro heeft nu een breuk veroorzaakt tussen mij en mijn dochter die ik niet snel goed zie komen. Ik kan helaas niet het hele verhaal uitleggen maar er hing echt ontzettend veel af van die 200 euro. Dat je naasten je dan zo laten vallen doet echt heel erg veel pijn.
Anders
Het is anders als iemand je om hulp vraagt. In dat geval zou ik makkelijk geld uitlenen. Maar als je meer hebt dan je omgeving, moet je niet degene zijn die het elke keer maar ter sprake brengt.
Wat ook lastig is
Ik heb een groepje studievrienden. We doen samen leuke dingen. Meestal bij iemand thuis. En dan kan je het zo duur maken als je zelf wil. Maar soms zijn we buiten de deur. Een van de vrienden heeft heel weinig geld. Bij de rest varieert het van gewoon tot veel. Als we uitgaan of een weekend weg willen eist de minder bedeelde vriend dat we een goedkope gelegenheid zoeken. En dat is vaak niet makkelijk. Terwijl de rest het helemaal niet erg vindt om iets voor hem mee te betalen. Maar ook hij weigert om iets van iemand anders aan te nemen.
Leonora
Hoi Leonora, Ik ben meestal de arme sloeber van het gezelschap, en ik heb veel arme kunstenaarsvrienden Maar ook wat rijkere vrienden. Ik denk dat ik wel wat tips voor je heb:
- Het praten over financiële moeilijkheden is een soort ventileren van gedachte, het lucht op; zoals het kletsen over andere dingen- dit betekent niet dat er altijd een oplossing voor hoeft te komen. Erover praten is fijn en helpt.
- Geld lenen van een vriend of vriendin is vervelend want elke keer als je die vriend/vriendin ziet word je aan je financiële sores herinnerd. Voor jou lijkt me dat ook niet fijn.
- Ik weet niet of je vriendin een kunstenaar is (je schrijft het niet zo duidelijk) maar als dat zo is: het merendeel van de kunstenaars blijft altijd arm, of kunnen zich net redden. Als je het echt kunt missen zou ik haar niet geld lenen maar geven- de kans dat ze je terug kunnen betalen is misschien niet zo groot, het is vervelend om een lange tijd bij iemand schulden te hebben. Wat ook kan en heel leuk is: een werk van je vriendin kopen, een schilderij, tekening, schets. Iets verkopen, ook al is het aan een vriendin, is altijd geweldig- en dan heeft ze geld en jij een mooi kunstwerk. Zo steun je haar ook.
- Wees assertief in wat jij zélf wil. En zeg niet dat je iets wilt betalen omdat jij meer geld hebt. Sterker nog: praat niet over hoeveel geld jij wel of niet hebt en ook niet over hoeveel zij wel of niet heeft op het moment dat er iets betaalt moet worden. Ik word wel eens mee uit eten genomen door een vriendin; zij betaalt dan alles: níet omdat ik geen geld heb maar omdat ze me mee uit nemen wíl nemen. Als ik wel veel geld zou hebben dan zou ze dat nóg doen. Het feit dat ik wel of geen geld heb maakt niks uit. Ze neemt namelijk ook rijke vrienden mee uit eten. Ze zegt ik neem je mee, we gaan gezellig hier eten, ik betaal en klaar. Dus niet onderhandelen; jij wilt samen met haar iets doen. Zo ook om ergens een kopje koffie te drinken.
- Auto lenen idem dito: je mag auto mee, ik wil er niks voor; als ze dat niet kan aannemen dan regelt ze maar wat anders- dit is hoe jij het doet: het is tenslotte jouw auto.
Kortom; heb het niet te veel over de financiën en probeer zelf ook niet te veel op die manier te denken (zielig dat ze zo arm is en ik niet)- daarmee benadruk je steeds het verschil. Bied een luisterend oor als ze haar hart moet luchten.
Groeten, (ook arme) kunstenaar .
