Man is zo laks met de opvang kinderen
afgelopen week heb ik voor het eerst in de zeven jaar dat we kinderen hebben, de zorg eens aan mijn man overgelaten. Ik heb namelijk een cursus gedaan die belangrijk is voor mijn werk. Ik heb hem gezegd dat hij afgelopen week verantwoordelijk zou zijn voor de kinderen.
Donderdagmiddag om 5 uur belde hij mij op, ik zou net gaan borrelen met de studiegenoten (belangrijk voor het netwerken). De cursuslocatie was ongeveer anderhalf reisafstand vanaf mijn huis. Mijn man vertelde dat hij voor zijn werk in Eindhoven zat, ongeveer 2 uur rijden vanaf ons huis. Hij vroeg of ik de kinderen wou ophalen. Mijn zoontje van 3,5 zat nog bij zijn gastmoeder, mijn oudste dochter van 7 zat bij de oppas die haar had opgehaald van school. Mijn dochter van 5 had hij om 12.00 uur al opgebeld omdat de school hem had gebeld, omdat er een studiemiddag was (was hij helemaal vergeten). De 5-jarige heeft vanaf 12.00 op zijn kantoor gezeten achter de computer, om 14.00 is mijn man gewoon weggegaan naar Eindhoven, zijn zakenpartner was er ook, maar heeft zich niet verder om haar bekommerd.
Ik was echt laaiend. Hij kon weten dat als je een afspraak hebt tot 17.00 uur in Eindhoven, je pas minstens om 19.00 uur thuisbent. Hij was ook nog verdwaald omdat zijn tomtom het niet doet. Ik wou mijn kinderen niet de dupe laten worden van deze situatie en ben toch maar weer naar huis gegaan. Om 20.00 had ik ze allemaal pas thuis. Mijn man kwam om 20.30 thuis.
Zijn reactie: "Big deal, wat is het probleem, je hoeft toch niet zo hysterisch te worden, enz". Zijn opmerkingen waren allemaal olie op vuur. Ik vertelde hem op een gegeven moment dat wat mij betreft we zouden gaan scheiden. Het gaat namelijk niet alleen maar om dit incident, ook in het verleden heeft hij een paar keer de kinderen niet op tijd opgehaald, zelfs van school. Het gaat dan niet om 10 minuten, maar echt minstens een half uur.
Uiteindelijk hebben we het nog redelijk uit kunnen praten omdat ik heb kon uitleggen hoe dit alles op mij overkwam en omdat ik het ook respectloos vond naar alle mensen die onze kinderen opvangen.
Het duurde een hele tijd voordat hij eindelijk kon toegeven dat hij het gewoon slecht gepland had. Eerst begon hij er nog over dat het pech was dat hij verdwaald was geraakt, dat het de omstandigheden waren. Hij heeft toegezegd volgende keer de kinderen op tijd op te halen en niet meer afspraken te maken buiten de regio.
Dit voorval blijft echter aan me knagen. Ik ben eigenlijk nog steeds boos. Ik durf de zorg van mijn kinderen nauwelijks aan hem toe te vertrouwen omdat hij er zo laks mee omgaat. Ik wil echter ook niet faciliteren dat ik dan maar weer alles regel. Aanstaande vrijdag ga ik voor het eerst 10 dagen weg naar het buitenland. Dan kan ik het niet eens faciliteren.
Wat zouden jullie doen? Zelf maar alle zorg uitbesteden en regelen dat anderen het doen, of mijn man nog een keer een kans geven. Ik hoop dat deze aanvaring resultaat zal boeken. Ik kan het dan echt niet voor hem oplossen en dan ervaart hij zelf meer de gevolgen. Hij is een erg charmante man, dus meestal zeuren mensen tegen mij over zijn gedrag ipv tegen hem.
Hij leert je wel hoe jij moet handelen...
Sorry, dat is mijn eerste reactie. Hij zou die week toch zorgen? En dan belt hij jou, en jij komt ook op afroep. Grote ruzie en dan? Jij met buikpijn straks 10 dagen van huis (want als dat maar goed gaat). Kennelijk is hij niet doordrongen van het feit dat HIJ nu de eerst aangewezen persoon is om voor de kinderen te zorgen. En jij laat ook zien dat hij dat niet is, want jij lost het probleem op!
Om op je vraag terug te komen: ik zou het maar faciliteren met derden, want deze meneer houdt het krap drie dagen vol, laat staan 10! En los daarvan, 10 dagen in je eentje voor drie kinderen is ook wel druk als je dat niet gewend bent. En dat is hij niet. Wat als er eentje ziek wordt/thuis moet blijven/naar de dokter etc. Als ik jou was zou ik de opvang anders regelen, want dit werkt van geen kant!
Lara10
Maar wie zijn er dan de dupe? .... juist.....
Zielig hoor. Die kinderen die overal maar moeten wachten totdat ze opgehaald worden. En naar wie wordt er scheef gekeken? Niet naar pa... maar wel naar ma!
Tjongejonge, niet normaal, 10 dagen van huis, die arme man heeft het al zo druk en zij heeft het niet goed geregeld... ik hoor de schoolpleinroddel al!
Begrijp me goed hoor. Ik vind ook dat hij het op zou moeten pakken. Maar de realiteit is dat hij het niet aankan! En de kinderen mogen wachten. 't Is maar wat je belangrijk vindt....
Je hebt wel een punt
Op deze manier wil ik het in ieder geval niet meer, want ik zou echt een maagzweer oid krijgen als ik vaker zo laaiend zou worden als afgelopen donderdag.
Ik weet dat ik zijn gedrag heb gefaciliteerd, maar ik wil inderdaad niet dat de kinderen de dupe zouden worden. Toen hij belde was het al 17.00 uur en hij stond vast in de file in Eindhoven. Ik vind wel dat ik ook verantwoordelijk ben voor onze kinderen en vind ook dat de gastmoeder er mij ook op zou kunnen aankijken, als ik niet was gekomen, terwijl ik dat wel kon op dat moment.
Ik heb al voor twee dagen opvang geregeld, maar ik denk dat ik het maar nog meer doe. Helaas moet hij wel onze jongste zoontje van de creche halen, dat is ongeveer 15 minuten rijden met de auto en kan ik niet zo makkelijk aan iemand uitbesteden met een fiets.
Ik blijf toch boos dat hij zich niet verantwoordelijker gedraagd. Ik wil ook werken! Ik denk echter dat ik hem niet kan veranderen.
Voor het eerst in zeven jaar?
Hoezo dat?
En nu ga je ineens tien dagen weg? Hij moet wel het diepe in zonder diploma 
Stel je eens voor dat het andersom was geweest, wat zou je dan als tot-nu-toe-nooit-eindverantwoordelijke ouder tot op dat moment geregeld willen zien?
Sterkte ermee, ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt; het verwijt 'waarom nu pas' daar heb je niets meer aan, maar misschien is het een oproep naar anderen.
tonny
Ik denk ook dat tops gelijk heeft
ik denk zelfs dat het wat te veel gevraagd is als je na 7 jaar 'opeens' verwacht dat iemand dat kan...als je het mij zou vragen (toch ervaren moeder) zou ik ook met de handen in 't haar zitten. ik weet ook dat het hier geen probleem zou zijn...maar man is meegegroeid in het verantwoordelijk zijn voor de kinderen. die had ze altijd 1 dag in de week. komt er een dagje (of 10)bij dan weet ie ook wat ie niet moet vergeten en waar hij aan moet denken enzo. hij zou minstens een rooster willen wie waar om welke tijd moet zijn...en wie gebracht/gehaald wordt en wie zelf gaat en hoe laat eten enz. hij weet met wie ze samen gaan en op welke manier. zou hij dat 7 jaar niet gedaan hebben dan zou hij daar geen enkel idee van hebben. laat staan dat ie er aan zou denken om eerder weg te gaan. welnee, daarvoor zou het in z'n systeem ingebouwd moeten zitten (zoals nu).
ik denk dat je er beter aan doet voor die 10 dagen 't een en ander te regelen. en hem voor de opvang verantwoordelijk laten zijn die écht niet te regelen valt. en dan erna hem standaard 1 dag alles laten verzorgen. ophalen/brengen/op tijd bij school, álles (of gecombineerd in 2 dagen kan ook). alleen zó wordt het voor hem ook ingebouwd in z'n systeem. maak ook roosters van wie waar moet zijn op elke dag van de week. en plek ze op een opvallende plek op en meteen erbij wat ze mee moeten hebben (gymspul, brood voor overblijf b.v.). dan kan hij daar altijd op terugvallen mocht ie het niet meer weten.
groeten albana
Nee, zo is het niet
Al toen ik zwanger was hebben we afgesproken dat hij ook een dag zorg op zich zou nemen.
Toen onze oudste geboren was, verklaarde hij onverwachts dat hij dan wel een dag in het weekend moest werken ter compensatie. Dat heb ik toen geaccepteerd en het is eigenlijk vrij lang goedgegaan (behalve die keer toen hij met de 3-maanden oude baby ging zwemmen in natuurwater en ze ziek werd). Hij hoefde onze dochter echter niet op te halen, ze waren de hele dag thuis. Dit is ongeveer 3 jaar goed gegaan.
Toen ons derde kind geboren was, was ik het een beetje zat dat hij een dag in het weekend werkte, ik vond dat niet gezellig, maar ook zwaar: ik had meer tijd nodig voor het huishouden. Mijn oudste twee kinderen gingen inmiddels naar school. Mijn man ging accoord dan een halve dag minder te werken en niet meer in het weekend. Hij zou de kinderen dan ophalen. Hij is dat twee keer vergeten en ik werd opgebeld door de school. Vervolgens heb ik een oppasmoeder ingeschakeld, hij zou de kinderen daar om 15.00 ophalen. Regelmatig kwam hij echter veel later aanzetten. Een keer belde hij zelfs om 17.00 uur. De oppasmoeder baalde daarvan en ik ook.
Ik heb toen maar weer de vrijdag op me genomen. Nu wil ik echter toch weer dat hij meer gaat zorgen. Misschien moet ik echter maar genoegen nemen met een dag in het weekend en dan werken (ik heb flexibel werk). Ook kan ik meer aan betrouwbare derden delegeren.
Mijn man mist ook namelijk wel eens vliegtuigen, altijd op tijd komen zit er gewoon niet in. Ik denk dat ik moet stoppen te proberen hem te veranderen, dit kost mij teveel energie. Als hij mijn werknemer was, had ik hem allang ontslagen. Hij is verder wel een ontzettend lieve vader.
Hallo zeg, hij is laks
Waarom leggen velen het probleem weer bij moeder-de-vrouw? Pa is toch laks? Of stond het in haar taakomschrijving dat zij ook haar man moest opvoeden tot goede opvoeder?
En dan kun je tegenwerpen: ja maar als je ook altijd alles naar je toetrekt als vrouw...
Ik durf er iets aardigs om te verwedden dat even anoniem maar al te graag de zorg voor twee of drie dagen per week aan haar man zou overdragen mocht hij niet laks zijn en hij zou daar zelf om vragen.
MR
Ok dus je hebt het allang geprobeerd
en inderdaad, hij laat het echt fout gaan en oplossen door oppasmoeders die te lang met de kinderen blijven zitten. (of door jou als jij in gelegenheid bent ze op te halen; maar ik denk dat hij het ook zou laten gebeuren als hij alleenstaande vader was). Het klinkt inderdaad alsof je je er maar beter grotendeels bij neer kunt leggen... balen 
. Hoop dat jullie ruzie van vorige week in elk geval wel tijdelijk helpt!
Overigens hier een niet-lakse papa maar als ik op reis ga naar het buitenland dan regel ik meestal wel het een en ander aan oppas, bijvoorbeeld logeren bij mijn ouders in het weekend zodat hij kan uitrusten. En zelf ga ik in zo'n situatie met de kinderen mee naar mijn ouders. t Is toch wel extra vermoeiend zo'n week of 10 dagen alleen met de kinderen. Dus dat je daar iets voor regelt vind ik helemaal niet gek. (ja, hij zou het ook kunnen regelen maar goed...).
Ik denk dat het punt is
het punt is je bent niet consequent. als mijn man thuis is moet ie ook koken, boodschappen daarvoor halen, de kinderen brengen en halen en de hele bubs. en geloof me ik heb er ook zo 1 die niks 'ziet'. dus het moet gewoon een soort ritueel worden, standaard protocol. in het begin als ik werkte regelde ik de maaltijd (boodschappen doen) en deed soms nog wat voorwerk ook (vlees braden). daar ben ik al snel mee opgehouden. hij is geen kind toch? dan was het van....wat moeten we eten? en dan zei ik dat ie dat zelf mocht bedenken...aardig hé? en dan deed ie boodschappen en kookte prima. dus 't kon tóch. en oke in 't begin mopperde die dat dat zo lastig was, boodschappen doen met een baby/peuter maar meestal wierp ik tegen dat het voor mij niet anders is en nam ie daar genoegen mee. al snel werd het daarna: heb je verder nog wat nodig? (aha, dat is vooruitgang!) en als ie dan toch al buiten was....deed ie ook nog wat leuks met de kinderen (eendjes voeren ofzo). zo ook met het huishouden. gewoon zeggen dat je vandaag geen tijd had en of ie morgen? mijn man doet nu standaard altijd een paar klussen als ik niet ben. (bedden opmaken, boodschappen dus, tafels afnemen, zuigen, garage opruimen, tuin) en 'ziet' zelf nu ook wel eens wat....helaas geen vieze w.c.'s dat ik moet ik 'm nog maar eens leren. maar als jij alles voor 'm voorkookt en voorkauwt en oplost...dan zal hij nooit zélf iets zien of doen of eraan denken.
en geloof me, het wordt nóg hectischer als ze opgroeien dan komt zwemles, gym, school, hockey, muziekles enz. er nog 's bij en op de gekste tijden en daartussendoor balancerend met al die kinderen moet je nog koken ook...ppff ga d'r maar aanstaan als je dat niet gewend bent!
groeten albana
Nog iets
waarom bel jij de oppasmoeder??? dát laat ik mijn man ook gewoon zélf doen. tenminste voor de dag dat het zijn verantwoordelijkheid is regelt ie het maar mooi zelf als hij verhinderd/te laat of wat dan ook is.
groeten albana
En hij?
Wat ik mis in dit hele verhaal is de wil van je man. Je hebt hem 'meegedeeld' dat hij tijdens je cursus verantwoordelijk was voor de kinderen, schrijf je. Was hij het daarmee eens? Wíl hij voor de kinderen zorgen? En als hij het wil, welke belemmeringen ervaart hij dan?
We kunnen allemaal heel hard roepen dat hij 'laks' is en medeverantwoordelijk als ouder, en da's allemaal mooi, maar ik heb het idee dat 'even anoniem' weinig oog heeft voor de wensen en drijfveren van haar man. Veranderen kun je hem niet, nee. Je kunt wél naar hem luisteren, écht luisteren hoe de dingen voor hem zijn. Veroordeel dat niet, ook als het niet is wat jij zou willen horen. Luister. En neem zijn motieven en gevoelens als feiten mee in een gesprek met hem over de mogelijkheden als jij weg bent.
Paula b
"We kunnen allemaal heel hard roepen dat hij \'laks\' is en medeverantwoordelijk als ouder, en da\'s allemaal mooi, maar ik heb het idee dat \'even anoniem\' weinig oog heeft voor de wensen en drijfveren van haar man."
Hartstikke leuk je opmerking, maar heeft de man van "even anoniem" wel oog voor haar drijfveren? Zoals ik tot nu toe het verhaal gelezen heb kan ik alleen maar concluderen dat even anoniem vaak haar eigen wil heeft weggeduwd voor de drijfveren van haar man. Misschien is even anoniem nu wel zover dat ze zegt: "en nu ben ik aan de beurt". Alleen maar goed. En dat moet ze niet zomaar opzij zetten omdat haar man te laks is. Laat hem maar ook zijn verantwoordelijkheid nemen tov de opvoeding en verzorging van de kinderen. Waarom alleen de moeders, wilde hij ze niet dan?!
Pisa
Pisa: "Hartstikke leuk je opmerking, maar heeft de man van "even anoniem" wel oog voor haar drijfveren? (...) Laat hem maar ook zijn verantwoordelijkheid nemen tov de opvoeding en verzorging van de kinderen. Waarom alleen de moeders, wilde hij ze niet dan?!"
Ik heb nergens gezegd dat ik vind dat hij geen verantwoordelijkheid zou moeten nemen voor de opvoeding en verzorging van de kinderen. In principe ben ik erg voor een gelijke verdeling van taken. Maar in de praktijk kom je nergens als je alleen van je eigen behoeften en opvattingen uitgaat. En het kan zijn dat 'even anoniem' dat doet. Let wel, ik maak dat op uit haar opmerking dat ze haar man heeft 'gezegd' dat hij die dag verantwoordelijk zou zijn voor de opvang van de kinderen. Als het echt is zoals ik dat las (dat het hem als voldongen feit werd medegedeeld, zonder overleg) vind ik het weinig inlevend en respectvol.
Je vraagt of de man van 'even anoniem' wel oog heeft voor haar drijfveren. Dat weet ik niet. Maar als het niet zo is, wil dat nog niet zeggen dat zij de zijne ook maar moet negeren. Zij kan hem niet dwingen om te veranderen, maar ze kan wel haar gedrag zo maken dat het effectiever wordt. En misschien ligt hier een sleutel. Ik ben nu erg aan 't speculeren, maar áls het inderdaad zo is dat de vraagstelster haar man voor een voldongen feit stelt, dan zou ik me kunnen voorstellen dat die man niet erg gemotiveerd is om rekening te houden met zijn opgelegde taak. Terwijl hij misschien zich veel verantwoordelijker voor de kinderzorg zou opstellen als hij die taak vrijwillig op zich had genomen om zijn vrouw tegemoet te komen. 't Zou zomaar kunnen dat respect voor elkaars behoeftes (hoe raar die op de ander misschien ook overkomen) een beter effect heeft dan de ander als laks en onverantwoordelijk te bestempelen en hard te roepen dat hij óók voor zijn kinderen moet zorgen. Hoezeer ik dat standpunt ook terecht vind.
Volgens mij heb ik het wel overlegd
Mijn man wist al enkele weken geleden dat ik deze cursus wil doen en ik heb hem gevraagd of hij dan de kinderen wou opvangen. Nu speelt hier wel een rol bij dat hij regelmatig naar het buitenland gaat voor zijn werk, hoewel ik het daar ook totaal niet mee eens ben. Dit is de eerste keer in de zeven jaar dat we kinderen hebben dat ik een keer een hele week er niet ben. Dus misschien heb ik het wel een beetje als een feit meegedeeld, maar hij heeft geen enkele protest laten horen. Hij heeft er wel een handje van "ja zeggen, nee doen", dat wel. Maar zelfs dan, dan laat je je kinderen toch niet zo de dupe ervan worden.
Dat is het grote verschil tussen ons, hij vindt nog steeds oprecht dat er geen probleem was. Schijnt gisteren nog grapjes tegen de gastmoeder te hebben gemaakt over vrouwen die zich te druk maken, en dat in bijzijn van een andere moeder. Hij voelt zich ook niet geroepen meer bij de kinderen te zijn, als ik meer wil werken, dan nemen we maar een fulltime oppas.
Gelukkig gaat mijn jongste kind in januari naar school. Dan zijn alle kinderen op dezelfde plaats en kan ik altijd een oppas regelen. Dat doe ik liever dan me zitten opfokken over hem. Hij heeft wel andere goede kwaliteiten.
Oh ja
Op zondag heb ik hem nog gezegd dat hij met onze oppas kon bespreken, wanneer zij eventueel kon bijspringen. Hij heeft echter niet met haar gesproken. Ik hoorde trouwens net van de juf dat hij mijn dochter van 5 vergeten is naar school te brengen op vrijdagochtend.
Ik moet en zal per se werken, maar zie daarbij toch twee opties:
Optie A Ik geef mijn man toch nog weer een kans, maar elke keer dat hij het weer verbruid wordt ik toch weer laaiend.
Optie B Ik schakel derden in. Ik voel meer voor de laatste optie. Pa's idee van opvang is toch de kids meenemen naar kantoor en ze een hele dag achter de PC laten zitten, dus veel quality time missen ze niet als ik een leuke oppas inzet in plaats van hem.
Optie c
Laat hem eventulen oppas regelen.
OF hij doet alles zelf, OF hij regelt het!
diep zuchten en laat het los!
Herkenning
Hier ging het precies hetzelfde als bij jou (vergaderen met baby op schoot, te laat ophalen of gewoon vergeten op te halen). Ik heb gekozen voor optie b, dat levert mij de minste stress op. Logistiek is nu eenmaal niet zijn forte. Over een tijdje ga ik een weekje alleen op vakantie, hij gunt het me van harte. Noodgedwongen stap ik dan over op strategie c. Het komt vast wel goed. Hoop ik 
.
Ehhh polly
wie was dat toch ook alweer die niet durfde weg te gaan op een weekje vakantie omdat man dreigde alleen met de kinderen naar de efteling te gaan .
Sorry flauw
...maar meer in het algemeen wil ik er wel mee zeggen: ik vind dat het in dit geval toch moeilijk loslaten is. Als de consequentie is dat de kinderen telkens uren te lang bij de oppas zitten (bijvoorbeeld). Je schaamt je toch naar de oppas en naar de kinderen toe ook al is het niet jouw schuld. En dan is het ook logisch dat de oppas of de school uiteindelijk ook even anoniem zelf belt. Dus ik vind het wel een beetje makkelijk om even anoniem de schuld te geven van het lakse gedrag. Niet dat ik dan weet hoe het wel op te lossen valt!
Eens tops
Dus juist niet helemaal loslaten en maar kijken waar het schip strandt, ik geloof dat we het wel eens zijn. Dan bedoelde ik jouw reactie denk ik ook niet.
Ehhh asa
Ik geloof nooit dat ik uberhaubt ee hele week weg zou willen 
) maareuh... gewoon de kids naar school brengen, en halen, of halen bij de bso, gewoon gewoon, eten, en gewoon gewoon naar sportclubs op en neer. dus alles gewoon gewoon. Dat is blijkbaar super moeilijk voor sommige mannen. Die maken er maar gauw mac donalds van en een dagje weg hier, en zus en zo.
Maar ik denk: regel eerst het maar eens normaal, en als je dat voor elkaar hebt, dus gewoon iedereen op tijd op school zonder kleerscheuren en weer op tijd en veilig thuis. Dan zien we wel verder. Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg.
Als manlief kind mee zou nemen naar het werk omdat hij geen idee heeft hoe hij oppas moet regelen, vind ik het wel heel sneu.
Hier moet man ook wel eens oppas regelen , wij leggen regelmatig agenda's naast elkaar. En als ik een dagje weg ben, en man is thuis, maar moet onverhoopt toch ook zelf weg. Dan is HIJ diegene die daar oppas voor regelt.
groet, polly
ps man leert bij hoor, misschien mag hij dit jaar wel alleen met ze naar de speeltuin whahahahah
Ben het met je eens hoor polly
De gewone week is al moeilijk genoeg als je het niet gewend bent, trouwens zelfs als je het wel gewend bent, hahaha!
Maar ja, de man van e.a. vergeet volgens mij om de oppas te bellen ipv. dat hij niet weet hoe dat te regelen. En kennelijk zit hij er niet echt mee dat kind (5!) een dag alleen op zijn werk moet rondhangen - niet omdat hij verwacht dat e.a. het wel oplost, want die wist daar niks van. Maar gewoon omdat hij het geen punt vindt. Ja dan wordt het loslaten toch moeilijk, vind ik. Althans ik zou daar wel moeite mee hebben. Net als de voorbeelden met 2 uur de oppas laten wachten.
Enfin kan best dat ik het toch verkeerd lees en ik hoop dat het goed gaat tijdens e.a. haar buitenlandse reis!
